Zag enige tijd geleden nog zo’n apparaat op de Maasvlakte geparkeerd staan, dacht een zwarte. Gaaf dingHet wordt weer koud, motoren staan aan de druppellader, nu weer klussen aan de andere hobby.
Oneven rvs headers voor de echte subaru roffel ... ik ben helemaal blij. Nu alleen nog een Prodrive einddemper en dan is het voorlopig weer even klaar.
Ten eerste bedankt bedankt en dat hoop ik uiteraard ook!Best heftig Ron, ik hoop voor je dat ie nog heeeeel lang meegaat
Idd alles eruit halen wat er in zit, wens je daar het allerbeste mee... Best heftig verhaal zeg
Top hoe je het hier verwoord Ron. Hulde aan jouw en je gezin. Gaat een hoop pragmatisme vanuit en ik lees berusting en acceptatie. Maar weet dondersgoed wat daaraan vooraf is gegaan. Dus nogmaals hulde hoe jij/jullie er nu in staan. Wil en ga niet dramatisch doen maar wens jullie alle sterkte toe. Dat wij hier maar lang van jouw berichtjes mogen genieten.Nou zal ik jullie toch maar even bijpraten over het één en ander....
Ten eerste bedankt bedankt en dat hoop ik uiteraard ook!
Probleem is dat de geleerden daar dus echt geen zinnig woord over kunnen zeggen, misschien gaat 'mijn' donornier nog 15 jaar mee maar het kan ook zomaar zijn dat het volgende week over is met de pret en ik weer veroordeeld ben tot dialyse.....
Inderdaad dat is tamelijk heftig, ik kan wel zeggen dat dat niet zo is maar als je een jaar of 16 bent en je krijgt te horen dat je een erfelijke afwijking hebt wordt je daar niet bepaald vrolijker van.
Ik heb daardoor ook wel echt een slechte tijd gehad toen ik een jaar of 19/20 was, leerde mijn meisje kennen (en wist toen al vrij goed wat de gevolgen waren) en moest het haar toch vertellen vond ik...
Maar dat hebben we doorstaan en toen ik 32 was begon mijn dialysetijd, eerst 3 maal per week 4 uur in het zkh. aan het dialyse apparaat, daarna 4 maal daags thuis buikspoeling en weer enkele maanden daarna moest ik iedere nacht 91/2 uur aan de machine.
Je wil niet weten hoe snel je naar het zkh. wil als ze je na bijna 5 jaar 's nachts om 03:12 uur bellen dat er een donornier voor je is.
Na 7 dagen mocht ik weer naar huis en toen mijn medicijnenbalans goed was heb ik mijn werk als vrachtwagenchauffeur weer hervat en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds.
Gebeurd(e) er dan echt niks leuks?
Echt wel!
Altijd een kinderwens gehad en als je dan op 38 jarige leeftijd nog papa & mama mag worden dankzij je donornier ben je echt ff en nog de gelukkigste ouders op deze aardkloot.
Op advies van mij arts ben ik van fulltime chauffeur deeltijd gaan werken toen onze dochter geboren is en daar heb ik echt geen seconde spijt van.
Financieel moet het uiteraard allemaal kunnen maar alles meemaken van baby tot nu (ze is deze week 11geworden) is toch wel verdomd mooi!
Verder is 't zoals het is, we plannen geen jaren vooruit, genieten van alles en niks wat het over 5 jaar is zien we dan wel weer..
@Annanas
Enkele jaren geleden heb wij al eens een gesprekje gehad over jou en mijn situatie (dacht dat ik een geheugen als een zeef had)
Maar super bedankt voor je aanbod, hou 'm in gedachte!
Oh en ik heb nog 2 nieren waarvan er maar ééntje (donornier) functioneert met een functie van 48%,
één eigen nier hebben ze destijds bij me verwijderd om ruimte te maken voor evt. transplantatie.
@Vuurmesje; tegenwoordig transplanteren ze door de bloedgroep heen, ontvanger en gever dus niet meer dezelfde bloedgroep te hebben.
Verder slik je inderdaad een hoop zooi weg, door de medicijnen heb ik last van bot ontkalking en dat is ook (mede) de reden geweest dat ik afgelopen maart mijn rug gebroken heb.
Helaas heb je wat dat betreft geen keuze wil je zo lang mogelijk van je donornier genieten.
Verder ben en blijf je nier patient en krijg je overal gezeik en problemen mee, verzekeringen, hypotheek, enz.
Maar het is zoals 't is, als ik er niet meer ben zal er geen ééntje zijn die kan zeggen dat ik er niet uitgehaald heb wat er uit te halen was.
Soms moet ik er voor "boeten" maar het zij zo, dat zijn de keuzes die ik/we maken...
Zo weten jullie hoe het één en ander is gegaan en gaat met me/ons.
Grtz Ronny
Zag enige tijd geleden nog zo’n apparaat op de Maasvlakte geparkeerd staan, dacht een zwarte. Gaaf ding
Ik zal vanavond even op zolder kijken
Heb je al gekeken?
Ik wil hem hier gewoon hebben liggen als een soort van reserve zeg maar.
Vorige week stond er 1 op mp voor 10 euro maar was te laat met reageren.
Nou zal ik jullie toch maar even bijpraten over het één en ander....
Ten eerste bedankt bedankt en dat hoop ik uiteraard ook!
Probleem is dat de geleerden daar dus echt geen zinnig woord over kunnen zeggen, misschien gaat 'mijn' donornier nog 15 jaar mee maar het kan ook zomaar zijn dat het volgende week over is met de pret en ik weer veroordeeld ben tot dialyse.....
Inderdaad dat is tamelijk heftig, ik kan wel zeggen dat dat niet zo is maar als je een jaar of 16 bent en je krijgt te horen dat je een erfelijke afwijking hebt wordt je daar niet bepaald vrolijker van.
Ik heb daardoor ook wel echt een slechte tijd gehad toen ik een jaar of 19/20 was, leerde mijn meisje kennen (en wist toen al vrij goed wat de gevolgen waren) en moest het haar toch vertellen vond ik...
Maar dat hebben we doorstaan en toen ik 32 was begon mijn dialysetijd, eerst 3 maal per week 4 uur in het zkh. aan het dialyse apparaat, daarna 4 maal daags thuis buikspoeling en weer enkele maanden daarna moest ik iedere nacht 91/2 uur aan de machine.
Je wil niet weten hoe snel je naar het zkh. wil als ze je na bijna 5 jaar 's nachts om 03:12 uur bellen dat er een donornier voor je is.
Na 7 dagen mocht ik weer naar huis en toen mijn medicijnenbalans goed was heb ik mijn werk als vrachtwagenchauffeur weer hervat en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds.
Gebeurd(e) er dan echt niks leuks?
Echt wel!
Altijd een kinderwens gehad en als je dan op 38 jarige leeftijd nog papa & mama mag worden dankzij je donornier ben je echt ff en nog de gelukkigste ouders op deze aardkloot.
Op advies van mij arts ben ik van fulltime chauffeur deeltijd gaan werken toen onze dochter geboren is en daar heb ik echt geen seconde spijt van.
Financieel moet het uiteraard allemaal kunnen maar alles meemaken van baby tot nu (ze is deze week 11geworden) is toch wel verdomd mooi!
Verder is 't zoals het is, we plannen geen jaren vooruit, genieten van alles en niks wat het over 5 jaar is zien we dan wel weer..
@Annanas
Enkele jaren geleden heb wij al eens een gesprekje gehad over jou en mijn situatie (dacht dat ik een geheugen als een zeef had)
Maar super bedankt voor je aanbod, hou 'm in gedachte!
Oh en ik heb nog 2 nieren waarvan er maar ééntje (donornier) functioneert met een functie van 48%,
één eigen nier hebben ze destijds bij me verwijderd om ruimte te maken voor evt. transplantatie.
@Vuurmesje; tegenwoordig transplanteren ze door de bloedgroep heen, ontvanger en gever dus niet meer dezelfde bloedgroep te hebben.
Verder slik je inderdaad een hoop zooi weg, door de medicijnen heb ik last van bot ontkalking en dat is ook (mede) de reden geweest dat ik afgelopen maart mijn rug gebroken heb.
Helaas heb je wat dat betreft geen keuze wil je zo lang mogelijk van je donornier genieten.
Verder ben en blijf je nier patient en krijg je overal gezeik en problemen mee, verzekeringen, hypotheek, enz.
Maar het is zoals 't is, als ik er niet meer ben zal er geen ééntje zijn die kan zeggen dat ik er niet uitgehaald heb wat er uit te halen was.
Soms moet ik er voor "boeten" maar het zij zo, dat zijn de keuzes die ik/we maken...
Zo weten jullie hoe het één en ander is gegaan en gaat met me/ons.
Grtz Ronny
Nou zal ik jullie toch maar even bijpraten over het één en ander....
Ten eerste bedankt bedankt en dat hoop ik uiteraard ook!
Probleem is dat de geleerden daar dus echt geen zinnig woord over kunnen zeggen, misschien gaat 'mijn' donornier nog 15 jaar mee maar het kan ook zomaar zijn dat het volgende week over is met de pret en ik weer veroordeeld ben tot dialyse.....
Inderdaad dat is tamelijk heftig, ik kan wel zeggen dat dat niet zo is maar als je een jaar of 16 bent en je krijgt te horen dat je een erfelijke afwijking hebt wordt je daar niet bepaald vrolijker van.
Ik heb daardoor ook wel echt een slechte tijd gehad toen ik een jaar of 19/20 was, leerde mijn meisje kennen (en wist toen al vrij goed wat de gevolgen waren) en moest het haar toch vertellen vond ik...
Maar dat hebben we doorstaan en toen ik 32 was begon mijn dialysetijd, eerst 3 maal per week 4 uur in het zkh. aan het dialyse apparaat, daarna 4 maal daags thuis buikspoeling en weer enkele maanden daarna moest ik iedere nacht 91/2 uur aan de machine.
Je wil niet weten hoe snel je naar het zkh. wil als ze je na bijna 5 jaar 's nachts om 03:12 uur bellen dat er een donornier voor je is.
Na 7 dagen mocht ik weer naar huis en toen mijn medicijnenbalans goed was heb ik mijn werk als vrachtwagenchauffeur weer hervat en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds.
Gebeurd(e) er dan echt niks leuks?
Echt wel!
Altijd een kinderwens gehad en als je dan op 38 jarige leeftijd nog papa & mama mag worden dankzij je donornier ben je echt ff en nog de gelukkigste ouders op deze aardkloot.
Op advies van mij arts ben ik van fulltime chauffeur deeltijd gaan werken toen onze dochter geboren is en daar heb ik echt geen seconde spijt van.
Financieel moet het uiteraard allemaal kunnen maar alles meemaken van baby tot nu (ze is deze week 11geworden) is toch wel verdomd mooi!
Verder is 't zoals het is, we plannen geen jaren vooruit, genieten van alles en niks wat het over 5 jaar is zien we dan wel weer..
@Annanas
Enkele jaren geleden heb wij al eens een gesprekje gehad over jou en mijn situatie (dacht dat ik een geheugen als een zeef had)
Maar super bedankt voor je aanbod, hou 'm in gedachte!
Oh en ik heb nog 2 nieren waarvan er maar ééntje (donornier) functioneert met een functie van 48%,
één eigen nier hebben ze destijds bij me verwijderd om ruimte te maken voor evt. transplantatie.
@Vuurmesje; tegenwoordig transplanteren ze door de bloedgroep heen, ontvanger en gever dus niet meer dezelfde bloedgroep te hebben.
Verder slik je inderdaad een hoop zooi weg, door de medicijnen heb ik last van bot ontkalking en dat is ook (mede) de reden geweest dat ik afgelopen maart mijn rug gebroken heb.
Helaas heb je wat dat betreft geen keuze wil je zo lang mogelijk van je donornier genieten.
Verder ben en blijf je nier patient en krijg je overal gezeik en problemen mee, verzekeringen, hypotheek, enz.
Maar het is zoals 't is, als ik er niet meer ben zal er geen ééntje zijn die kan zeggen dat ik er niet uitgehaald heb wat er uit te halen was.
Soms moet ik er voor "boeten" maar het zij zo, dat zijn de keuzes die ik/we maken...
Zo weten jullie hoe het één en ander is gegaan en gaat met me/ons.
Grtz Ronny
@Gewoon Dennis: de tijd van me ervoor schamen is voorbij. (heb ik ook wel gehad hoor)
Accepteren zoals het is, is voor jezelf en naaste omgeving wel zo fijn.
@Joep: dat blijft toch gewoon kut hè, nog nooit mijn handje opgehouden, altijd gewerkt maar als je zoiets wil ben je toch maar een halve....
En nu is er genoeg gezegd wat mij betreft over ziek zijn, we hebben allemaal dezelfde mooie hobby waar ik ondanks wat ongemakken zo af toe nog enorm van geniet!
En dat wil ik de komende tig jaar nog zo houden.
Misschien leuk om volgend jaar eens een keertje een meeting te organiseren, elkaar een keertje in 'het eggie' zien/spreken en elkaars trots een keertje bewonderen is toch leuker als vanachter zo'n schermpje...
Ik zal hem straks ff bijwerken, zit nu op mijn telefoon op motor-forum.
