Een beetje minder kan ook wel...
Oneens zijn met iemand, prima... Maar flamen is zeker niet de bedoeling.
Oeh , ik zal maar weer lieve woordjes gaan prevelen ....
Kruisjes langs de kant van de weg
- Onderwerp starter Joris
- Startdatum
Oeh , ik zal maar weer lieve woordjes gaan prevelen ....
The King
Die hard MF'er
ben eens in France over een stuk weg gekomen waar 39 zwarte bortjes met een kruis er op gekomen, Maakt indruk en je gaat een stuk rustiger rijden.
Dus het heeft wel degenlijk effect.
Dus het heeft wel degenlijk effect.
Als dit voor sommigen een manier is om hun verdriet te verwerken, laat die mensen dan in hun waarde en probeer een beetje begrip op te brengen voor hun manier daarvoor.
Vooral de opmerkingen als zou het gevaar opleveren voor andere weggbruikers omdat het ze afleid slaan nergens op.
Als je van jezelf weet dat je door zoiets al afgeleid wordt, kun je je helm beter meteen aan de wilgen hangen toch?
En wat moeten we dan met die luchtig geklede meiden op de fiets of langs de weg in de zomer? Ook maar verbieden?
Vooral de opmerkingen als zou het gevaar opleveren voor andere weggbruikers omdat het ze afleid slaan nergens op.
Als je van jezelf weet dat je door zoiets al afgeleid wordt, kun je je helm beter meteen aan de wilgen hangen toch?
En wat moeten we dan met die luchtig geklede meiden op de fiets of langs de weg in de zomer? Ook maar verbieden?
Doe maar.
Er is niks mis mee om het heel erg met iemand oneens te zijn. Maar dan hoef je nog niet te gaan schelden.
Zat me gewoon ff niet lekker, that's all .......
(
)
- Onderwerp starter
- #106
Voordat ik hier als een hardvochtig persoon wordt afgeschilderd, wil ik mijn MENING nog wel even duidelijk maken (btw ik lig niet wakker van ongefundeerde meningen). Waarom vind ik die monumentjes (die in lengte van dagen blijven staan) niet kunnen? Het gaat mij vooral om opzichte monumenten, monumenten die er zowat als een graf uitzien en waar je niet omheen kunt. In Nederland hebben wij speciale plaatsen daarvoor: kerkhoven, crematoria, etc.
Ik ben me er heel goed van bewust dat mensen veel eraan hebben om naar de plaats van het ongeval terug te gaan. Maar daar is IMHO geen opzichtig monument voor nodig. De nabestaanden zijn heel goed in staat om de plek ook zonder monument terug te vinden. Ik heb er dan ook niets op tegen dat de eerste periode na het ongeval bloemen gelegd worden en dat er een klein kruisje of iets dergelijks geplaatst wordt.
Zelf ben ik opgegroeid met het idee dat de dood bij het leven hoort en dat je dat, hoe oneerlijk het ook kan zijn, moet accepteren. Daarna moet je weer verder met je leven. Daarom wil ik ook stilstaan bij het leven van iemand en niet bij die persoon zijn dood. Bij mensen in mijn omgeving waarbij de dood in hun opvoeding een taboe was of waar heel geheimzinnig rond het onderwerp gepraat werd, zie ik dat zij veel moeite hebben met het accepteren van de dood van familie of vrienden. Dat verklaard m'n nuchtere kijk op dat soort zaken, dat is ook de reden dat ik me niet lang bezig houd met verkeersongevallen.
Daarnaast vind ik dat het niet past om jouw verdriet publiekelijk te maken. Net zoals mensen er niet om vragen om te verongelukken, vragen andere mensen niet om deel uit te maken van jouw verdriet. Ik wil niet iedere dag als ik naar m'n werk rijd geconfronteerd worden daarmee. Nog erger is het als de veroorzaker van het ongeval daar iedere keer maar weer opnieuw mee geconfronteerd wordt. Je kunt dan wel schuldig zijn aan een ongeval, maar dat wil niet zeggen dat je er iets aan kon doen.
Voorbeelden te over: kinderen die in de dode hoek van een vrachtwagen terecht komen. Ik ken persoonlijk een vrachtwagenchauffeur die tijdens het afslaan een kind onder zijn vrachtwagen gehad heeft. De enige manier waarop hij dat kon voorkomen was uitstappen, om de vrachtwagen heenlopen en kijken of alles vrij was. Kortom hij kon daar redelijkerwijs helemaal niets aan doen. Die man denkt er nog vaak aan, ook al is het jaren geleden gebeurd. Die man zou helemaal verscheurd worden als er voor dat kind een monumentje was opgericht. Maar wat veel mensen vergeten is dat hij vaak weer terugdenkt aan het ongeluk als hij naast de weg zo'n monumentje ziet. Ik ben ervan overtuigd dat je als vrachtwagenchauffeur meerdere van die dingen per dag ziet.
En ook al was de veroorzaker schuldig, dan is die daar al genoeg voor gestraft. Hij/zij heeft de dood van een onschuldig iemand op zijn geweten. Als die gedachte niet voldoende is, dan zal een kruisje wat hem/haar daar aan herinnert ook niet veel uitmaken. Om uit wraak zo'n ding neer te zetten heeft dan ook geen zin.
Verder zullen er ook genoeg monumentjes staan voor mensen die het niet verdient hebben, mensen die helemaal niet waard waren. Ik geloof dan ook in het spreekwoord: "alle goeden liggen op het kerkhof". Onbewust gaat iedereen zich vragen stellen (alcohol? veel te hard gereden?) als hij een kruisje ziet op een plaats waar het bijna onmogelijk is om te verongelukken. Als nabestaande kan ik me niet voorstellen dat je wilt dat er zo over iemand gedacht wordt.
Nabestaanden van het slachtoffer hebben alle recht terug te keren naar de plaats van het ongeval, zo vaak als ze zelf willen. Maar waarom is de plek van het ongeval niet voldoende om te gedenken? Waarom hebben mensen daar een grafmonument voor nodig? Leg er een roos neer en je kunt ook in gedachten terug gaan naar het slachtoffer. Persoonlijk zou ik nooit een monumentje ter nagedachtenis aan mij naast de weg willen hebben:
1) Ik wil geen martelaar worden
2) Ik hoop dat de mensen, die om mijn geven, terugdenken aan wie ik was. En dat ze geen monumentje nodig hebben om me te herinneren.
3) Ik wil niet vroegtijdig sterven (als het wel moet dan wel in het verkeer ipv in een ziekenhuisbed)
Verkeersveiligheid vind ik een slap argument. Ik ben van mening dat je om dingen heen ipv er tegenaan moet rijden. Dat je je niet af moet laten leiden door dingen eromheen. Je past je aan de situatie aan. Als de situatie zich er niet toe leent, dan moet je voor jezelf beslissen of je de risico's wilt nemen. Maar goed, dat is een andere discussie.
Monumentjes, die op plaatsen staan waar ze echt gevaarlijke situaties veroorzaken, zullen in de praktijk al door Rijkswaterstaat weggehaald worden.
...
Ik ben me er heel goed van bewust dat mensen veel eraan hebben om naar de plaats van het ongeval terug te gaan. Maar daar is IMHO geen opzichtig monument voor nodig. De nabestaanden zijn heel goed in staat om de plek ook zonder monument terug te vinden. Ik heb er dan ook niets op tegen dat de eerste periode na het ongeval bloemen gelegd worden en dat er een klein kruisje of iets dergelijks geplaatst wordt.
Zelf ben ik opgegroeid met het idee dat de dood bij het leven hoort en dat je dat, hoe oneerlijk het ook kan zijn, moet accepteren. Daarna moet je weer verder met je leven. Daarom wil ik ook stilstaan bij het leven van iemand en niet bij die persoon zijn dood. Bij mensen in mijn omgeving waarbij de dood in hun opvoeding een taboe was of waar heel geheimzinnig rond het onderwerp gepraat werd, zie ik dat zij veel moeite hebben met het accepteren van de dood van familie of vrienden. Dat verklaard m'n nuchtere kijk op dat soort zaken, dat is ook de reden dat ik me niet lang bezig houd met verkeersongevallen.
Daarnaast vind ik dat het niet past om jouw verdriet publiekelijk te maken. Net zoals mensen er niet om vragen om te verongelukken, vragen andere mensen niet om deel uit te maken van jouw verdriet. Ik wil niet iedere dag als ik naar m'n werk rijd geconfronteerd worden daarmee. Nog erger is het als de veroorzaker van het ongeval daar iedere keer maar weer opnieuw mee geconfronteerd wordt. Je kunt dan wel schuldig zijn aan een ongeval, maar dat wil niet zeggen dat je er iets aan kon doen.
Voorbeelden te over: kinderen die in de dode hoek van een vrachtwagen terecht komen. Ik ken persoonlijk een vrachtwagenchauffeur die tijdens het afslaan een kind onder zijn vrachtwagen gehad heeft. De enige manier waarop hij dat kon voorkomen was uitstappen, om de vrachtwagen heenlopen en kijken of alles vrij was. Kortom hij kon daar redelijkerwijs helemaal niets aan doen. Die man denkt er nog vaak aan, ook al is het jaren geleden gebeurd. Die man zou helemaal verscheurd worden als er voor dat kind een monumentje was opgericht. Maar wat veel mensen vergeten is dat hij vaak weer terugdenkt aan het ongeluk als hij naast de weg zo'n monumentje ziet. Ik ben ervan overtuigd dat je als vrachtwagenchauffeur meerdere van die dingen per dag ziet.
En ook al was de veroorzaker schuldig, dan is die daar al genoeg voor gestraft. Hij/zij heeft de dood van een onschuldig iemand op zijn geweten. Als die gedachte niet voldoende is, dan zal een kruisje wat hem/haar daar aan herinnert ook niet veel uitmaken. Om uit wraak zo'n ding neer te zetten heeft dan ook geen zin.
Verder zullen er ook genoeg monumentjes staan voor mensen die het niet verdient hebben, mensen die helemaal niet waard waren. Ik geloof dan ook in het spreekwoord: "alle goeden liggen op het kerkhof". Onbewust gaat iedereen zich vragen stellen (alcohol? veel te hard gereden?) als hij een kruisje ziet op een plaats waar het bijna onmogelijk is om te verongelukken. Als nabestaande kan ik me niet voorstellen dat je wilt dat er zo over iemand gedacht wordt.
Nabestaanden van het slachtoffer hebben alle recht terug te keren naar de plaats van het ongeval, zo vaak als ze zelf willen. Maar waarom is de plek van het ongeval niet voldoende om te gedenken? Waarom hebben mensen daar een grafmonument voor nodig? Leg er een roos neer en je kunt ook in gedachten terug gaan naar het slachtoffer. Persoonlijk zou ik nooit een monumentje ter nagedachtenis aan mij naast de weg willen hebben:
1) Ik wil geen martelaar worden
2) Ik hoop dat de mensen, die om mijn geven, terugdenken aan wie ik was. En dat ze geen monumentje nodig hebben om me te herinneren.
3) Ik wil niet vroegtijdig sterven (als het wel moet dan wel in het verkeer ipv in een ziekenhuisbed)
Verkeersveiligheid vind ik een slap argument. Ik ben van mening dat je om dingen heen ipv er tegenaan moet rijden. Dat je je niet af moet laten leiden door dingen eromheen. Je past je aan de situatie aan. Als de situatie zich er niet toe leent, dan moet je voor jezelf beslissen of je de risico's wilt nemen. Maar goed, dat is een andere discussie.
Monumentjes, die op plaatsen staan waar ze echt gevaarlijke situaties veroorzaken, zullen in de praktijk al door Rijkswaterstaat weggehaald worden.
...
Kijk en nu , na het lezen van een goed geargumenteerd verhaal denk ik er dus heel anders over, echter jouw openingspost deed overkomen alsof alles wat er zich hedentendage langs de kant van de weg bevindt zomaar in een enkele veeg weg gehaald mag gaan worden, wat ik persoonlijk belachelijk vindt. Nu heb je het uitgelegd en kan ik me zelfs achter jouw mening plaatsen en wil ik voorstellen de vredesbijl te begraven (met een kruisje ) , goed ......?
) , goed ......?
