'Op weg naar het noorden...' -een reisverslag

Bedankt voor jullie reactie, Japsertje en Kromme-bocht :) .

Tja, het was zeer mooi en goed om te lezen maar dat filmpje zeg. zat er teveel drank in de man tijdens het monteren?
Ik met mijn scherme draaien en kantelen om het beeld maar goed te krijgen :z

Ja, je moet een beetje met de tijd meegaan. Interactie met de lezer, fysiek betrekken in je verhaal. Wie wil er nou nog stil zitten en een lap tekst lezen? :P


Mooi vervolgje! Hoeft niet altijd veel te zijn ;)

Misschien dat kortere stukjes wat beter werkt ja, want er gaat stiekem best wel wat tijd inzitten in zo'n grote post.
 
Ben nu net ingevallen in je verslag. Maar t staat nu bij de favorieten..... Het was een aardig werk om het allemaal terug te lezen, maar aangezien er een aantal punten van herkenning inzaten.... Erg leuk. Ik blijf het ook zeker allemaal volgen...
 
Geweldig om te lezen dit, staat nu in m'n favorieten :)

Wil zelf al een tijdje naar Noorwegen en dit verslag versterkt die gevoelens weer eens behoorlijk :)

Ook ik wacht ongeduldig af op het volgende deel :+
 
Echt mega respect voor deze tocht!
Ik kwam het vandaag pas tegen, maar heb met veel plezier alles doorgelezen.

Dit is ook nog een "droom" van mij.
De tocht lijkt me alleen heel zwaar in m'n eentje.
En tot nog toe niemand gevonden in mijn vriendenkring die ook zo een "monster"tocht wil ondernemen :).

Ik ben benieuwd naar het volgende deel van je tocht :)
 
Wauw, ik val nu pas in je verhaal, maar het is echt een genot om het te lezen.

Ik heb veel alleen gereisd, vooral per auto en trein en herken veel dingen. Contact met mensen, samen verder reizen, gedachten om dingen toch te willen delen met iemand. Leuk!

Dit topic ga ik dus volgen!
 
Ik mag hopen dat je voldoendes haalt anders zitten we mooi voor Jan met de korte achternaam zo lang te wachten hier ;)
 
Allereerst even bedankt voor alle reacties. Ik hoop dat jullie, ondanks de veeeel te lange tussenpozen, dit topic nog blijven volgen. Komende zondag ga ik alweer op weg op een nieuw avontuur. Maar hier is dan eindelijk de update, met één van de hoogtepunten van mijn reis!


IMG_1800.jpg


De zee ligt vertrouwd aan mijn linkerzijde als ik plots langs boothuisjes rijd met schitterende overstekken. Ik stop, draai weer om, parkeer mijn transalp in de berm en pak mijn camera uit mijn tanktas.


IMG_1803.jpg


Ik zie een man in een oranje overal op mij aflopen. Ik doe mijn helm af en trek mijn handschoenen uit. “Where you from?”, vraagt die. Ik vertel hem dat ik uit Nederland kom, bouwkunde studeer en zijn boothuisjes mooi vind. Hij legt uit dat de boothuisjes van zijn familie zijn. Het is een grote Zweedse familie, die in de zomer bijeenkomt in Noorwegen om te vissen. Zelf rijdt hij ook motor, een yamaha FJR 1300. Hij wijst naar een paar bungalows aan de andere kant van de weg op een heuvel. Één van die bungalows is van hem en zijn zus. “You want some coffee?”. “Sure! I’m Peter by the way”. Ik geef hem een hand. “I’m Oddbjörn”.


IMG_1804.jpg


Ik parkeer alvast mijn motor op de parkeerplaats, terwijl Oddbjörn zijn verfkleding uittrekt. De parkeerplaats staat vol met dure auto’s. De huizen zijn van typisch rood geverfd hout. We gaan naar binnen en komen in een rommelig achterhuis. Er staat een houtkacheltje en de vloer ligt bezaait met schoenen. We gaan een deur door en komen uit in de woonkamer. Terwijl Oddbjörn’s vrouw koffie zet, ga ik op de bank zitten en kijk ik opgewekt om mij heen. Ik vertel dat ik na mijn reis een tijdje in Stockholm ga studeren. Oddbjörn vertelt over de inwoners van Stockholm. Ze zijn arrogant. Tussen Göteborg en Stockholm hangt een beetje hetzelfde sfeertje als tussen Amsterdam en Rotterdam.
Joran, Oddbjörn’s zwager, en zijn zoon Johan komen de woonkamer ingelopen. Ze hebben een grot bezocht. Ze kijken even op als ze mij op de bank zien zitten, maar zijn net zo geïnteresseerd in mijn verhalen als Oddbjörn.
Oddbjörn vindt dat ik op zijn minst één keer moet zijn gaan vissen in mijn reis door Noorwegen en stelt voor op zijn zelf gemaakte bootje de zee op te gaan. Ik heb daar ontzettend zin in!


IMG_1806.jpg


Hij geeft mij een hengel en laat met zijn eigen hengel zien hoe ik moet werpen en het lokvisje weer binnenhaal. Na een paar keer werpen heb ik meteen beet en haal de grootste vis binnen, die ik ooit in mijn leven heb gevangen. Met zijn wijsvinger in de kieuwen en zijn duim in het oog pakt hij de vis beet en haalt de haak los. Meteen pakt hij een mes en snijdt de vis de strot door. Ik kijk geschokt toe hoe de vis in de bak spastisch begint te spartelen, terwijl ik de bloedspetters op mijn gezicht voel. Oddbjörn ziet dat ik schrik en legt uit dat de vis beter zal smaken als meteen het bloed eruit gaat.


IMG_1811.jpg


We vangen in korte tijd enorm veel vis. Ik verbaas mij erover hoe makkelijk het gaat. Oddbjörn legt mij uit hoe dit fjord zo vol zit. Het fjord heeft zijn eigen schoonmaaksysteem van plankton. Hier komen kleine vissen op af, waar de grotere vissen op gaan jagen. De kleine vissen vluchten omhoog naar de wateroppervlakte, maar worden daar opgewacht door de meeuwen. Zo is het voor ons gemakkelijk te zien waar de vissen in het fjord zwemmen.


IMG_1814.jpg


De zon gaat niet meer onder en zo zijn we tot diep in de nacht aan het vissen. Nadat ik alle vismethodes heb geprobeerd en heb aangehoord hoe slecht de vis in de supermarkt is, gaan we weer aan wal. De vis wordt schoongemaakt en de resten worden aan de meeuwen gegeven, als dank voor hun wegwijs.

FILMPJE vissen

We gaan weer naar binnen, waar de rest van de familie wijn aan het drinken is. Zelfs de kinderen zitten nog in hun pyjama op de bank. Joran’s vrouw staat op en gaat meteen mijn zelf gevangen makreel klaarmaken. Ze haalt de vis door de bloem en bakt hem in boter (geen margarine!), snijdt een uitje en doet er nog een flinke slok witte wijn bij. Het is werkelijk de lekkerste vis die ik ooit in mijn leven op heb!

Joran vertelt met een dubbele tong over zijn duikavonturen. Hij heeft ooit een enigma typemachine gevonden en hem aan het museum in Oslo geschonken. Het is belangrijk dat dit soort spullen naar een museum gaan, omdat ze anders weggegooid kunnen worden door mensen, die niet weten wat het is. Op een keer duikt hij in een U-boot en ziet een glinstering, maar zijn zuurstof is bijna op en hij besluit weer weg te gaan. Later leest hij in de krant dat het de gouden pen is die in de borstzak zit van een Duitse officier. Hij baalt er nog steeds van dat hij die niet gepakt heeft.

Joran wil mij buiten iets laten zien en hij pakt zijn verrekijker. Hij tuurt naar de hemel en wijst dan naar een ster. “Take a look, it’s the planet Venus”. Hij vertelt dat als er maar één ster helder is aan de hemel, dat het bijna altijd een planeet is.

Ik drink nog een biertje met Oddbjörn als de rest al naar bed is en ga daarna slapen op de bank. Ik lig nog even wakker van opwinding over het verloop van de dag. Wat een geweldige ervaring was dit.


IMG_1815.jpg


De volgende morgen kijk ik nog even vanaf de bank naar de boothuisjes. Oddbjörn laat zien waar de douche is en vraagt of ik nog kleren heb die gewassen moeten worden, maar ik had pas al een handwas gedaan. We ontbijten buiten, bekijken gezamenlijk de kaart en nemen afscheid.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan Onderaan