Reisverslag 2023: via Bulgarije en Turkije naar Georgië en weer terug!
- Onderwerp starter cb_750_kz
- Startdatum
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #52
Dag 18: maandag 26 juni 2023
Start: Vachnadziani (GE)
Eind: Tsiprani (GE)
Kilometers: 225
Het veld waar de tent staat is fantastisch en we hebben mooi uitzicht maar er is geen schaduw. We worden na een kort nachtje vroeg wakker en ik ben zo brak als wat. Het is niet het laatste glaasje dat ik niet had moeten nemen, maar ik had drie flessen wijn en een halve fles Chacha eerder nee moeten zeggen.
Het duurt even voor ik op gang ben en probeer in de schaduw met een fles water om weer een beetje onder de levenden te komen.
Shota heeft verrassend genoeg nergens last van en loopt fris als een hoentje rond. Ik zal wel meer moeten trainen
De frisse wind tijdens het rijden doet ons goed. We spreken af rustig aan te doen en de military way die op het programma stond een dagje uit te stellen. We rijden richting Khakhmati om alvast een stukje bergen te verkennen. Het is een doodlopende weg, dus in het dorp draaien we om en rijden terug naar Tsiprani waar we een soort camping gezien hebben. De weg en de uitzichten tussen Khakhmati en Tsiperani zijn spectaculair!
Die camping is uitgestorven en de huisjes zijn dicht. Eigenlijk is het meer een soort raftingcenter met groepsaccomedatie. Uiteindelijk komt er iemand aan die ons een telefoonnummer van de eigenaar geeft. Na een belpoging mogen we gaan staan waar we willen en later op de avond komt de eigenaar langs. Hij stapt nog net uit om het geld aan te pakken en is meteen weer weg.
Omdat we nog eten moeten hebben rijd ik naar het dorp en haal wat pasta en saus, zelf koken is ook wel weer een keer leuk. Bij de bar tegenover de camping probeer ik een paar biertjes te halen, maar daar moet ik aanschuiven bij een paar grote brede gasten met dikke auto’s. Ze hebben de tafel vol met eten en drank staan. De drank kan ik weigeren, al kan dat volgens hen prima en doet de politie niks, maar ik houd het bij een bordje eten.
De mannen spreken alleen Georgisch en Russisch en ik niet dus het gesprek valt gelukkig snel dood.
Ik rijd terug naar de camping die we helemaal voor onszelf hebben inclusief de picknicktafels en we vermaken ons prima.
Een beetje Nederland in Georgië. Wel in een handige 1 liter petfles met draaglus!
Kamperen
Er zijn niet veel campings in het land. De enkelen die er zijn, hebben we gevonden via de app iOverlander. Verwacht niet te veel van de voorzieningen: als je mazzel hebt is er een hurktoilet, anders is er gewoon een gat in de grond.
En op Camping Wifi in Mestia die wij via die app vonden, werkte de wifi niet. Wel zat er een superschatting pasgeboren kalfje vastgebonden aan de boom naast onze tent. En zo ondervonden we wel vaker dat er iets aangeboden werd, dat er uiteindelijk helemaal niet bleek te zijn. Ga er dus maar vanuit dat er geen of minimale voorzieningen zijn.
Wildkamperen is overigens toegestaan in Georgië en net zo leuk! Vergeet dan niet je schepje mee te nemen…
Hotels
Hotels vind je makkelijk via Google of de bekende booking sites. Wij betaalden tussen de 15 en 30 euro voor een kamer per nacht.
Start: Vachnadziani (GE)
Eind: Tsiprani (GE)
Kilometers: 225
Het veld waar de tent staat is fantastisch en we hebben mooi uitzicht maar er is geen schaduw. We worden na een kort nachtje vroeg wakker en ik ben zo brak als wat. Het is niet het laatste glaasje dat ik niet had moeten nemen, maar ik had drie flessen wijn en een halve fles Chacha eerder nee moeten zeggen.
Het duurt even voor ik op gang ben en probeer in de schaduw met een fles water om weer een beetje onder de levenden te komen.
Shota heeft verrassend genoeg nergens last van en loopt fris als een hoentje rond. Ik zal wel meer moeten trainen
De frisse wind tijdens het rijden doet ons goed. We spreken af rustig aan te doen en de military way die op het programma stond een dagje uit te stellen. We rijden richting Khakhmati om alvast een stukje bergen te verkennen. Het is een doodlopende weg, dus in het dorp draaien we om en rijden terug naar Tsiprani waar we een soort camping gezien hebben. De weg en de uitzichten tussen Khakhmati en Tsiperani zijn spectaculair!
Die camping is uitgestorven en de huisjes zijn dicht. Eigenlijk is het meer een soort raftingcenter met groepsaccomedatie. Uiteindelijk komt er iemand aan die ons een telefoonnummer van de eigenaar geeft. Na een belpoging mogen we gaan staan waar we willen en later op de avond komt de eigenaar langs. Hij stapt nog net uit om het geld aan te pakken en is meteen weer weg.
Omdat we nog eten moeten hebben rijd ik naar het dorp en haal wat pasta en saus, zelf koken is ook wel weer een keer leuk. Bij de bar tegenover de camping probeer ik een paar biertjes te halen, maar daar moet ik aanschuiven bij een paar grote brede gasten met dikke auto’s. Ze hebben de tafel vol met eten en drank staan. De drank kan ik weigeren, al kan dat volgens hen prima en doet de politie niks, maar ik houd het bij een bordje eten.
De mannen spreken alleen Georgisch en Russisch en ik niet dus het gesprek valt gelukkig snel dood.
Ik rijd terug naar de camping die we helemaal voor onszelf hebben inclusief de picknicktafels en we vermaken ons prima.
Een beetje Nederland in Georgië. Wel in een handige 1 liter petfles met draaglus!
Kamperen
Er zijn niet veel campings in het land. De enkelen die er zijn, hebben we gevonden via de app iOverlander. Verwacht niet te veel van de voorzieningen: als je mazzel hebt is er een hurktoilet, anders is er gewoon een gat in de grond.
En op Camping Wifi in Mestia die wij via die app vonden, werkte de wifi niet. Wel zat er een superschatting pasgeboren kalfje vastgebonden aan de boom naast onze tent. En zo ondervonden we wel vaker dat er iets aangeboden werd, dat er uiteindelijk helemaal niet bleek te zijn. Ga er dus maar vanuit dat er geen of minimale voorzieningen zijn.
Wildkamperen is overigens toegestaan in Georgië en net zo leuk! Vergeet dan niet je schepje mee te nemen…
Hotels
Hotels vind je makkelijk via Google of de bekende booking sites. Wij betaalden tussen de 15 en 30 euro voor een kamer per nacht.
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #53
Dag 19: dinsdag 27 juni 2023
Start: Tsiprani(GE)
Eind: Tiblisi (GE)
Kilometers: 295
Inderdaad, we eindigen vandaag in de stad waar we niet meer heen hoefden: Tiblisi. De planning was echter anders.
Vandaag staat de E117 op het programma. Dit is de doorgaande weg vanuit Tiblisi naar de Russische grens. Zeker een aanrader vanwege de kloosters, uitzichten en het vriendschapsmonument. Tegen de Russische grens staat de drieënigheidkerk in Stepantsminda. Er supermooie oude kerk die (als het weer mee zit) scherp afsteekt tegen de Kazbek vulkaan.
Omdat we geen visum voor Rusland hebben en het anno 2023 misschien ook niet zo slim is om Rusland in te rijden weten we dat we aan de Russische grens moeten keren en via dezelfde weg terug.
Bij een bandenhandel vraag ik twee nieuwe ventieldopjes. De andere heb ik na het luchtpompen gisteren laten liggen. Niet echt handig, maar voor het schappelijke bedrag van 1 GEL (0,36 euro) ben ik twee nieuwe dopjes rijker.
De eerste stop vandaag is Anauri, een prachtige kerk met fresco’s. Op de parkeerplaats vallen de enorme hoeveelheid bussen op en kraampjes met souvenirs. We zien veel mensen uit de regio India / Pakistan lopen. Geen idee waarom,. maar de E117 is erg toeristisch en wordt met name bezocht door busladingen mensen uit de buurt van India en het Midden Oosten. Geen idee waarom, misschien omdat je in een dag rijden vanaf het vliegveld een aantal highlight van Georgië kunt zien. In de rest van het land zijn we ze niet tegengekomen.
De kerk is fantastisch maar ik stoor mij aan de respectloosheid van de overige toeristen. Niks willen bedekken, overal selfies maken terwijl overal verbodsborden staan en hard praten. Ik ben er snel klaar mee en we rijden verder.
De volgende stop is het vriendschapsmonument dat de Russen gebouwd hebben. Die hebben in meerdere landen van dit soort bouwwerken gemaakt om de eenzijdige innige band te benadrukken. Ook hier weer busladingen mensen en als ik sta te kijken bij het monument vraagt een vrouw van 40+ mij of ik aan de kant wil omdat ze een TikTok filmpje wil opnemen.
We rijden verder naar het noorden en langzaam trekt de lucht dicht en begint het te miezeren. Richting Kazbegi rijden we door dichte mist en regen op een weg vol krappe haarspeldbochten. Die zijn bij zon al niet mijn favoriet, laat staan bij mist en regen.
Als we uiteindelijk bij Stepantsminda de drieënigheidskerk willen bekijken stopt mijn Transalp ermee. De accu geeft geen stroom en een druk op de startknop levert alleen een droge klik op. Best vervelend op zo’n 10 kilometer van de Russische grens en geen garage in zicht.
We staan op een helling en ik probeer de motor te laten rollen en zo te starten. Dat lukt gelukkig en we overleggen wat het plan is. We besluiten in 1 streep door te rijden naar Tiblisi omdat de kans op garages en onderdelen daar groter is. Ik laat alle extra verbruikers als mistlampen etc uit en we rijden terug.
Qua afstand is het niet ver, maar door de drukte en de smalle slechte weg duurt het uren voor we in Tiblisi zijn. Ondertussen is het weer droog en bloedheet en het verkeer in Tiblisi rond 18 uur is hoe ik mij de hel voorstel.
Verkeer in steden
Het verkeer in steden is niet spannend. Mensen toeteren veel, maar dat is vooral om hun aanwezigheid aan te geven. Het verkeer is een organisch geheel waarin iedereen zijn weg wel vindt. Waar het asfalt breed genoeg is voor drie voortuigen, zul je ondanks de belijning voor twee banen toch regelmatig zien dat er drie naast elkaar rijden of elkaar inhalen. Motoren rijden er niet veel en dus hebben ze soms wat moeite om in te schatten waar je gaat rijden: als een brommer op het randje van de weg of breed als een auto. Tip is om net zo mee te ’dansen’ op de weg als alle andere auto’s, bussen en vrachtwagens doen.
In steden kan het wel enorm druk zijn en dan sta je in de motorpak dampend van het zweet te wachten voor kruispunten of verkeerslichten.
Via iOverlander hebben we een camping gevonden, maar nadat we een aantal keer de straat heen en weer zijn gereden vinden we niks. Uiteindelijk blijkt de camping een achtertuin van iemand te zijn, maar voordat we dat uitgevonden hebben ben ik bloedchagrijnig op een hete motor die niet uitgezet kan worden.
Op de ‘camping’ blijken een Portugese en Franse motorrijder te staan die elkaar onderweg getroffen hebben en nu samen onderweg zijn naar Mongolië.
We zetten de tent op en worden uitgenodigd door de andere motorrijders om mee te eten. De Portugees werkt als kok in een restaurant en het is niet voor te stellen wat voor lekker eten hij van twee campingpitjes weet te toveren. Hoeveel gasblikjes hij verbruikt lijkt hem weinig uit te maken
We praten, delen ervaringen uit en uiteindelijk gaan we pas om 3 uur slapen. Toch nog een goed einde van de dag.
Start: Tsiprani(GE)
Eind: Tiblisi (GE)
Kilometers: 295
Inderdaad, we eindigen vandaag in de stad waar we niet meer heen hoefden: Tiblisi. De planning was echter anders.
Vandaag staat de E117 op het programma. Dit is de doorgaande weg vanuit Tiblisi naar de Russische grens. Zeker een aanrader vanwege de kloosters, uitzichten en het vriendschapsmonument. Tegen de Russische grens staat de drieënigheidkerk in Stepantsminda. Er supermooie oude kerk die (als het weer mee zit) scherp afsteekt tegen de Kazbek vulkaan.
Omdat we geen visum voor Rusland hebben en het anno 2023 misschien ook niet zo slim is om Rusland in te rijden weten we dat we aan de Russische grens moeten keren en via dezelfde weg terug.
Bij een bandenhandel vraag ik twee nieuwe ventieldopjes. De andere heb ik na het luchtpompen gisteren laten liggen. Niet echt handig, maar voor het schappelijke bedrag van 1 GEL (0,36 euro) ben ik twee nieuwe dopjes rijker.
De eerste stop vandaag is Anauri, een prachtige kerk met fresco’s. Op de parkeerplaats vallen de enorme hoeveelheid bussen op en kraampjes met souvenirs. We zien veel mensen uit de regio India / Pakistan lopen. Geen idee waarom,. maar de E117 is erg toeristisch en wordt met name bezocht door busladingen mensen uit de buurt van India en het Midden Oosten. Geen idee waarom, misschien omdat je in een dag rijden vanaf het vliegveld een aantal highlight van Georgië kunt zien. In de rest van het land zijn we ze niet tegengekomen.
De kerk is fantastisch maar ik stoor mij aan de respectloosheid van de overige toeristen. Niks willen bedekken, overal selfies maken terwijl overal verbodsborden staan en hard praten. Ik ben er snel klaar mee en we rijden verder.
De volgende stop is het vriendschapsmonument dat de Russen gebouwd hebben. Die hebben in meerdere landen van dit soort bouwwerken gemaakt om de eenzijdige innige band te benadrukken. Ook hier weer busladingen mensen en als ik sta te kijken bij het monument vraagt een vrouw van 40+ mij of ik aan de kant wil omdat ze een TikTok filmpje wil opnemen.
We rijden verder naar het noorden en langzaam trekt de lucht dicht en begint het te miezeren. Richting Kazbegi rijden we door dichte mist en regen op een weg vol krappe haarspeldbochten. Die zijn bij zon al niet mijn favoriet, laat staan bij mist en regen.
Als we uiteindelijk bij Stepantsminda de drieënigheidskerk willen bekijken stopt mijn Transalp ermee. De accu geeft geen stroom en een druk op de startknop levert alleen een droge klik op. Best vervelend op zo’n 10 kilometer van de Russische grens en geen garage in zicht.
We staan op een helling en ik probeer de motor te laten rollen en zo te starten. Dat lukt gelukkig en we overleggen wat het plan is. We besluiten in 1 streep door te rijden naar Tiblisi omdat de kans op garages en onderdelen daar groter is. Ik laat alle extra verbruikers als mistlampen etc uit en we rijden terug.
Qua afstand is het niet ver, maar door de drukte en de smalle slechte weg duurt het uren voor we in Tiblisi zijn. Ondertussen is het weer droog en bloedheet en het verkeer in Tiblisi rond 18 uur is hoe ik mij de hel voorstel.
Verkeer in steden
Het verkeer in steden is niet spannend. Mensen toeteren veel, maar dat is vooral om hun aanwezigheid aan te geven. Het verkeer is een organisch geheel waarin iedereen zijn weg wel vindt. Waar het asfalt breed genoeg is voor drie voortuigen, zul je ondanks de belijning voor twee banen toch regelmatig zien dat er drie naast elkaar rijden of elkaar inhalen. Motoren rijden er niet veel en dus hebben ze soms wat moeite om in te schatten waar je gaat rijden: als een brommer op het randje van de weg of breed als een auto. Tip is om net zo mee te ’dansen’ op de weg als alle andere auto’s, bussen en vrachtwagens doen.
In steden kan het wel enorm druk zijn en dan sta je in de motorpak dampend van het zweet te wachten voor kruispunten of verkeerslichten.
Via iOverlander hebben we een camping gevonden, maar nadat we een aantal keer de straat heen en weer zijn gereden vinden we niks. Uiteindelijk blijkt de camping een achtertuin van iemand te zijn, maar voordat we dat uitgevonden hebben ben ik bloedchagrijnig op een hete motor die niet uitgezet kan worden.
Op de ‘camping’ blijken een Portugese en Franse motorrijder te staan die elkaar onderweg getroffen hebben en nu samen onderweg zijn naar Mongolië.
We zetten de tent op en worden uitgenodigd door de andere motorrijders om mee te eten. De Portugees werkt als kok in een restaurant en het is niet voor te stellen wat voor lekker eten hij van twee campingpitjes weet te toveren. Hoeveel gasblikjes hij verbruikt lijkt hem weinig uit te maken
We praten, delen ervaringen uit en uiteindelijk gaan we pas om 3 uur slapen. Toch nog een goed einde van de dag.
Bijlagen
Orca_rider
Orca's spotten in het wild? Volg mij maar!
En uiteindelijk viel het nog wel mee. We hebben heel kort een paar dagen regen gehad, maar over het algemeen was het een bui die dan wel weer over trok. Maar het is inderdaad fijner om gewoon droog door te kunnen rijden inderdaad.
Tijdens de reis naar de Noordkaap had ik meer last van de losse buien: het was toen vaak best fris en je kon net niet helemaal opdrogen voor de volgende regenbui weer over je heen kwam: nat én koud... dat is gewoon... nou ja... vervelend, zeg maar.
Orca_rider
Orca's spotten in het wild? Volg mij maar!
Niet te hard zeggen, dadelijk wil iedereen er heen ;-)
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #57
Dag 20: woensdag 28 juni 2023
Start: Tiblisi (GE)
Eind: Tiblisi (GE)
Kilometers: 7
Het belangrijkste voor vandaag is de Transalp weer rijdend maken. Ik koppel de kabels van de tomtom, usb lader, mistlichten en handvatverwarming van de accu af om uit te sluiten dat die kortsluiting veroorzaken.
Als dat klaar is rijden we naar een motorzaak om de accu te laten doormeten en eventueel een nieuwe accu te organiseren. Bij het doormeten blijkt de accu nog oké, dus waarschijnlijk ergen sluiting in de afgekoppelde verbruikers. Ik geef de monteur wat geld voor in de fooienpot en we rijden terug naar de tent.
Het is serieus bloedheet en we doen niet veel meer dan kleding wassen en een beetje rondhangen. In het winkelcentrum waar we boodschappen doen blijven we extra lang in de airco hangen.
In een deel van het huis waar onze tent staat, logeert een jong pas getrouwd stel. Hij is Russisch en zij Oekraïense. Ze woonden in Moskou maar zijn gevlucht zodat hij niet het leger in hoefde. We zijn meer Russen tegen gekomen in Georgië, maar dat waren rijke mensen die zich wel redden.
Dit stel is een ander verhaal en zij kunnen werkelijk nergens anders heen. Als ze naar het westen gaan, krijgt zij asiel omdat ze uit de Oekraïne komt, maar hij wordt direct terug gestuurd. Gewoon een leven dat op pauze staat, zonder uitzicht en hopend op een einde van de oorlog. Hij werkt ’s nacht online voor een Amerikaans bedrijf om bij storingen tickets aan te maken.
’s Avonds is het onze beurt om te koken en we gebruiken de barbecue om Georgische shaslik te maken.
De 'camping'
Het is echt super gezellig daar met de motorrijders en het jonge stel, dus we besluiten om nog een nacht te blijven en morgen zonder koffers en bagage op ons gemak de military way nog een keer te rijden
Wagenpark in Georgië
Het wagenpark is erg bijzonder. Bijna elke derde auto is een rechts gestuurde Toyota Prius, terwijl ze daar ook gewoon rechts op de weg rijden. Waarschijnlijk een handige import connectie, net als de Mitsubishi Delica’s 4x4 die je in de bergen veel ziet rijden.
Daarnaast zie je veel importauto’s uit Nederland en Duitsland, vaak nog voorzien van de originele bedrijfsstikkers. Zal wel een status ding zijn
Start: Tiblisi (GE)
Eind: Tiblisi (GE)
Kilometers: 7
Het belangrijkste voor vandaag is de Transalp weer rijdend maken. Ik koppel de kabels van de tomtom, usb lader, mistlichten en handvatverwarming van de accu af om uit te sluiten dat die kortsluiting veroorzaken.
Als dat klaar is rijden we naar een motorzaak om de accu te laten doormeten en eventueel een nieuwe accu te organiseren. Bij het doormeten blijkt de accu nog oké, dus waarschijnlijk ergen sluiting in de afgekoppelde verbruikers. Ik geef de monteur wat geld voor in de fooienpot en we rijden terug naar de tent.
Het is serieus bloedheet en we doen niet veel meer dan kleding wassen en een beetje rondhangen. In het winkelcentrum waar we boodschappen doen blijven we extra lang in de airco hangen.
In een deel van het huis waar onze tent staat, logeert een jong pas getrouwd stel. Hij is Russisch en zij Oekraïense. Ze woonden in Moskou maar zijn gevlucht zodat hij niet het leger in hoefde. We zijn meer Russen tegen gekomen in Georgië, maar dat waren rijke mensen die zich wel redden.
Dit stel is een ander verhaal en zij kunnen werkelijk nergens anders heen. Als ze naar het westen gaan, krijgt zij asiel omdat ze uit de Oekraïne komt, maar hij wordt direct terug gestuurd. Gewoon een leven dat op pauze staat, zonder uitzicht en hopend op een einde van de oorlog. Hij werkt ’s nacht online voor een Amerikaans bedrijf om bij storingen tickets aan te maken.
’s Avonds is het onze beurt om te koken en we gebruiken de barbecue om Georgische shaslik te maken.
De 'camping'
Het is echt super gezellig daar met de motorrijders en het jonge stel, dus we besluiten om nog een nacht te blijven en morgen zonder koffers en bagage op ons gemak de military way nog een keer te rijden
Wagenpark in Georgië
Het wagenpark is erg bijzonder. Bijna elke derde auto is een rechts gestuurde Toyota Prius, terwijl ze daar ook gewoon rechts op de weg rijden. Waarschijnlijk een handige import connectie, net als de Mitsubishi Delica’s 4x4 die je in de bergen veel ziet rijden.
Daarnaast zie je veel importauto’s uit Nederland en Duitsland, vaak nog voorzien van de originele bedrijfsstikkers. Zal wel een status ding zijn
Bijlagen
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #58
Dag 21: donderdag 29 juni 2023
Start: Tiblisi (GE)
Eind: Tiblisi (GE)
Kilometers: 325
Vandaag is de 21e dag, meestal is dat de hele duur van de vakantie maar nu hebben we nog even. Het is weer stralend weer en zonder bagage (wat rijdt dat fijn!) zetten we koers richting de E117. De eerste twee highlights kunnen we overslaan dus dat schiet lekker op.
Gelukkig weer voldoende zwerfpuppies
Deze weg is de doorgaande weg naar Rusland, dus je ziet vrachtwagens uit de meest bijzondere landen als Iran, Irak, Azerbeidzjan, Rusland, Tajikistan etc. Erg grappig om te zien, al stinken ze wel erg.
Helaas rijden ze niet allemaal even snel door en inhalen is op de meeste stukken lastig. Aan de wrakken te zien gaat het hier ook wel eens ernstig mis.
We zien eetstalletjes langs de weg waar je gebarbecued vlees kunt kopen. De schapen staan er in een omheining bij, voorzien van het bordje ‘halal’. Daarnaast zijn de restaurants ingericht op de Aziatische toeristen.
We nemen de tijd om foto’s te maken en overal uitgebreid te kijken. Het voelt als een dagje uit zo zonder koffers en we komen pas begin van de avond weer terug in Tiblisi.
Start: Tiblisi (GE)
Eind: Tiblisi (GE)
Kilometers: 325
Vandaag is de 21e dag, meestal is dat de hele duur van de vakantie maar nu hebben we nog even. Het is weer stralend weer en zonder bagage (wat rijdt dat fijn!) zetten we koers richting de E117. De eerste twee highlights kunnen we overslaan dus dat schiet lekker op.
Gelukkig weer voldoende zwerfpuppies
Deze weg is de doorgaande weg naar Rusland, dus je ziet vrachtwagens uit de meest bijzondere landen als Iran, Irak, Azerbeidzjan, Rusland, Tajikistan etc. Erg grappig om te zien, al stinken ze wel erg.
Helaas rijden ze niet allemaal even snel door en inhalen is op de meeste stukken lastig. Aan de wrakken te zien gaat het hier ook wel eens ernstig mis.
We zien eetstalletjes langs de weg waar je gebarbecued vlees kunt kopen. De schapen staan er in een omheining bij, voorzien van het bordje ‘halal’. Daarnaast zijn de restaurants ingericht op de Aziatische toeristen.
We nemen de tijd om foto’s te maken en overal uitgebreid te kijken. Het voelt als een dagje uit zo zonder koffers en we komen pas begin van de avond weer terug in Tiblisi.
)
chris 708
MF veteraan
Leuk om te lezen !
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #62
Dag 22: vrijdag 30 juni 2023
Start: Tiblisi (GE)
Eind: Katskhi (GE)
Kilometers: 242
Omdat we redelijk op tijd zijn gaan slapen ben ik vroeg wakker. Ik pak de motorspullen bij elkaar om weer verder te reizen. De Russische Igor is nog wakker en totaal overstuur. Hij ziet voor hen geen enkele toekomst en hij wisselt huilen af met lachen. Verschrikkelijk sneu, maar ik kan niets anders doen dan luisteren en een poging te doen om wat positiefs te zeggen. Zo zitten we daar nog een paar uur op de bank met de twee motorreizigers en het Russisch/Oekraïense stel, allemaal met een knoop in de maag.
Na talloze koppenkoffie rijden we einde ochtend dat toch weg en persen ons voor de laatste keer door de drukte van Tiblisi. We willen naar het noordoosten waar we in eerste instantie wilden starten met de rondrit, maar door de regen toch een andere kant van het land als eerste bezocht hebben.
Als eerste stop staat Gori op het programma, de geboorteplaats van Stalin. Zijn geboortehuis staat prominent op het plein naast het Stalin-museum. Dat is hier neergezet als monument onder een overkapping. Naast dit museum staat ook de persoonlijke treinwagen van Stalin waar mee hij onder andere naar de Jalta conferentie reisde om daar samen met Churchill en Roosevelt Europa te verdelen na de tweede wereldoorlog.
Gezien de miljoenen doden die de man op zijn geweten heeft, heb ik een dubbel gevoel bij dit eerbetoon.
We lopen een rondje, maken wat foto’s en rijden verder naar Uplistsikhe waar (alweer) grotwoningen zijn. Omdat we er al meer gezien hebben overwegen we een moment om deze maar te skippen maar omdat we er praktisch langs rijden gaan we er toch maar heen. Daar hebben we geen moment spijt van! Weer een bijzondere omgeving om op je gemak te bekijken.
Via Booking vind ik een appartement op de route bij Katshki en voor 10 euro extra kookt de eigenaresse voor ons. Prima plan, het tenslotte onze trouwdag.
Het vinden van de locatie is een uitdaging, er hangt geen enkel bord of wegwijzer maar uiteindelijk komen we er toch door een steile gravelweg af te rijden. Het appartement is enorm ruim! Een enorme woonkamer, slaapkamer en daar ook nog een eetkamer bij.
De koelkast staat vol met water, wijn, natuurlijk weer Chacha en het diner is fantastisch!
Start: Tiblisi (GE)
Eind: Katskhi (GE)
Kilometers: 242
Omdat we redelijk op tijd zijn gaan slapen ben ik vroeg wakker. Ik pak de motorspullen bij elkaar om weer verder te reizen. De Russische Igor is nog wakker en totaal overstuur. Hij ziet voor hen geen enkele toekomst en hij wisselt huilen af met lachen. Verschrikkelijk sneu, maar ik kan niets anders doen dan luisteren en een poging te doen om wat positiefs te zeggen. Zo zitten we daar nog een paar uur op de bank met de twee motorreizigers en het Russisch/Oekraïense stel, allemaal met een knoop in de maag.
Na talloze koppenkoffie rijden we einde ochtend dat toch weg en persen ons voor de laatste keer door de drukte van Tiblisi. We willen naar het noordoosten waar we in eerste instantie wilden starten met de rondrit, maar door de regen toch een andere kant van het land als eerste bezocht hebben.
Als eerste stop staat Gori op het programma, de geboorteplaats van Stalin. Zijn geboortehuis staat prominent op het plein naast het Stalin-museum. Dat is hier neergezet als monument onder een overkapping. Naast dit museum staat ook de persoonlijke treinwagen van Stalin waar mee hij onder andere naar de Jalta conferentie reisde om daar samen met Churchill en Roosevelt Europa te verdelen na de tweede wereldoorlog.
Gezien de miljoenen doden die de man op zijn geweten heeft, heb ik een dubbel gevoel bij dit eerbetoon.
We lopen een rondje, maken wat foto’s en rijden verder naar Uplistsikhe waar (alweer) grotwoningen zijn. Omdat we er al meer gezien hebben overwegen we een moment om deze maar te skippen maar omdat we er praktisch langs rijden gaan we er toch maar heen. Daar hebben we geen moment spijt van! Weer een bijzondere omgeving om op je gemak te bekijken.
Via Booking vind ik een appartement op de route bij Katshki en voor 10 euro extra kookt de eigenaresse voor ons. Prima plan, het tenslotte onze trouwdag.
Het vinden van de locatie is een uitdaging, er hangt geen enkel bord of wegwijzer maar uiteindelijk komen we er toch door een steile gravelweg af te rijden. Het appartement is enorm ruim! Een enorme woonkamer, slaapkamer en daar ook nog een eetkamer bij.
De koelkast staat vol met water, wijn, natuurlijk weer Chacha en het diner is fantastisch!
Bijlagen
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #63
Dag 23: zaterdag 1 juli 2023
Start: Katshki(GE)
Eind: Chkadushi (GE)
Kilometers: 253
Voor we kunnen wegrijden moeten er natuurlijk eerst foto’s met de eigenaresse gemaakt worden. Die vindt het leuk om buitenlandse gasten te hebben. De eerste stop van vandaag is het klooster op de pilaar bij Katshki. Je kunt er niet in, maar het is wel leuk om te zien.
Daarna rijden we een stukje terug om foto’s te maken in Chiatura. Een mijnwerkersstad waar in de Russische gloriedagen van de mijnindustrie veel bedrijvigheid geweest moet zijn. Nu is het vooral vergane glorie, maar wel leuk om wat foto’s te maken.
Onderweg stoppen we nog bij de Promotheus grotten. Dit keer geen grotwoningen maar drupsteengrotten. Je kunt er met een boot doorheen varen en dat lijkt ons wel wat. Helaas blijken de boten niet te varen, maar er is wel een looproute van ongeveer een uur. Dat is nog net acceptabel op motorlaarzen. We moeten wachten tot de groep compleet is en dan lopen we onder leiding van een gids door de grot. Leuk, maar na de zesde druipsteenformatie heb je het eigenlijk wel gezien. We zijn blij als we op het einde weer de bus in kunnen en terug gebracht worden naar het beginpunt.
We pakken de motoren weer en rijden naar een camping in Chkaduashi, maar halen onderweg eerst nog wat honden- en kattensnacks voor alle (zielige) diertjes onderweg :-)
De camping is meer een tuin bij een landhuis van Franse eigenaren. We zetten de tent op, eten kip uit blik met een koud biertje erbij en denken een rustige avond te hebben.
Dat verloopt anders als de eigenaar vraagt of we het huis willen zien. Het blijkt een jachtloge geweest te zijn van prins Murat, de militair attaché van Napoleon en de eigenaar is een verre nazaat van die beste man. Het huis hangt vol met knipsels, portretten en foto’s. En bij elk item hoort een verhaal. De rondleiding duurt twee uur en we luisteren geduldig. Gelukkig was er ook nog een link met Nederland want de broer van Napoleon, Lodewijk Napoleon, is koning van Nederland geweest.
Ik krijg vooral het idee dat ik naar een aflevering van ‘keeping up appearances’ zit te kijken waarbij de schijn wordt opgehouden en het huis zo ongeveer in elkaar stort.
Als we uiteindelijk weer naar de tent kunnen zie ik plotseling dat er een schroef in mijn achterband zit. Het is zaterdag en de band is nog hard, dus ik dub wat ik er mee moet: er uit halen of eerst op zoek naar een garage. Omdat we morgen de bergen in willen besluit ik toch maar om de schroef eruit te halen. Gelukkig is het een korte en zit die in het dikste gedeelte van de band. Mazzel gehad dus
Start: Katshki(GE)
Eind: Chkadushi (GE)
Kilometers: 253
Voor we kunnen wegrijden moeten er natuurlijk eerst foto’s met de eigenaresse gemaakt worden. Die vindt het leuk om buitenlandse gasten te hebben. De eerste stop van vandaag is het klooster op de pilaar bij Katshki. Je kunt er niet in, maar het is wel leuk om te zien.
Daarna rijden we een stukje terug om foto’s te maken in Chiatura. Een mijnwerkersstad waar in de Russische gloriedagen van de mijnindustrie veel bedrijvigheid geweest moet zijn. Nu is het vooral vergane glorie, maar wel leuk om wat foto’s te maken.
Onderweg stoppen we nog bij de Promotheus grotten. Dit keer geen grotwoningen maar drupsteengrotten. Je kunt er met een boot doorheen varen en dat lijkt ons wel wat. Helaas blijken de boten niet te varen, maar er is wel een looproute van ongeveer een uur. Dat is nog net acceptabel op motorlaarzen. We moeten wachten tot de groep compleet is en dan lopen we onder leiding van een gids door de grot. Leuk, maar na de zesde druipsteenformatie heb je het eigenlijk wel gezien. We zijn blij als we op het einde weer de bus in kunnen en terug gebracht worden naar het beginpunt.
We pakken de motoren weer en rijden naar een camping in Chkaduashi, maar halen onderweg eerst nog wat honden- en kattensnacks voor alle (zielige) diertjes onderweg :-)
De camping is meer een tuin bij een landhuis van Franse eigenaren. We zetten de tent op, eten kip uit blik met een koud biertje erbij en denken een rustige avond te hebben.
Dat verloopt anders als de eigenaar vraagt of we het huis willen zien. Het blijkt een jachtloge geweest te zijn van prins Murat, de militair attaché van Napoleon en de eigenaar is een verre nazaat van die beste man. Het huis hangt vol met knipsels, portretten en foto’s. En bij elk item hoort een verhaal. De rondleiding duurt twee uur en we luisteren geduldig. Gelukkig was er ook nog een link met Nederland want de broer van Napoleon, Lodewijk Napoleon, is koning van Nederland geweest.
Ik krijg vooral het idee dat ik naar een aflevering van ‘keeping up appearances’ zit te kijken waarbij de schijn wordt opgehouden en het huis zo ongeveer in elkaar stort.
Als we uiteindelijk weer naar de tent kunnen zie ik plotseling dat er een schroef in mijn achterband zit. Het is zaterdag en de band is nog hard, dus ik dub wat ik er mee moet: er uit halen of eerst op zoek naar een garage. Omdat we morgen de bergen in willen besluit ik toch maar om de schroef eruit te halen. Gelukkig is het een korte en zit die in het dikste gedeelte van de band. Mazzel gehad dus
Laatst bewerkt:
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #64
Dag 24: zondag 2 juli 2023
Start: Chkadushi (GE)
Eind: Mestia (GE)
Kilometers: 138
Als we vertrekken speelt het refrein van een liedje van het Goede Doel door mijn hoofd ‘een pakketje schroot met een dun laagje chroom’. Dat is mijn afdronk van gisteravond. Aardige mensen, maar doe gewoon.
We tanken bij het laatste tankstation voor we de bergen in gaan. Gulf heeft ook zijn eigen energydrank voor de bestuurder, dus die proberen we ook maar. De tankbediende is net klaar met de afwas lijkt het.
Onderweg komen we nog een verlaten zwembad tegen uit de Sovjettijd. Nu zijn we niet echt van het urbex'en, maar deze is wel leuk om te zien.
De weg naar Mestia begint mooi, de eerste 30 a 40 kilometer is asfalt en het schiet lekker op. We rijden vlak langs de grens met Zuid-Ossetië, een door Rusland geannexeerd gebied. Over dit stukje hebben we verhalen over gehoord over geënsceneerde ongelukken om zo auto’s te laten stoppen en mensen te overvallen. We zijn op onze hoede, maar zien niks.
Hoe hoger we de bergen inkomen, hoe slechter de weg wordt maar hoe spectaculairder het uitzicht. We rijden boven de 2000 meter grens maar zien links en rechts toch nog veel hogere bergen met gletsjers. We stoppen vaak om foto’s te maken, of gewoon even om rustig om ons heen te kijken om de omgeving in ons op te nemen. Diepte en hoogte vatten op foto’s vatten is moeilijk, dan is herinneringen creëren beter.
Uiteindelijk komen we in Mestia aan. Best een drukke en toeristische plaats met vooral mensen die willen hiken en wandelen. We lunchen eerst in de zon op het terras en bepreken wat we willen gaan doen. Een bezoek aan Ushguli staat in ieder geval op het wensenlijstje, maar nadat we net zo’n 100 kilometer gestuiterd hebben over stoffige gravelwegen, nemen we voor de laatste 40 kilometer een taxibusje.
Het afhuren van het hele taxibusje kost omgerekend zo’n 80 euro voor een retour en de chauffeur blijft wachten. Prima deal wat ons betreft.
Allereerst zetten rijden we naar de camping om ons om te kleden en de tent op te zetten. De camping heet Wifi, maar wat we ook proberen er is geen wifi. Wel zit er een pasgeboren schattig kalfje vastgebonden aan een boom op het veld en de electrische installatie hangt een halve meter van de douche. De keuken is een donkere garage met een elektrisch plaatje. Super skeer, maar het enige dat we er doen is slapen.
We stappen in het taxi-busje en vertrekken richting Ushguli. Onderweg stopt de chauffeur een paar keer voor foto’s en om bijzondere zaken te laten zien. De weg is slecht en modderig en we zijn blij met het comfort van het busje. Ushguli is indrukwekkend met z’n wachttorens en bouwstijl. Erg mooi om te zien en mocht je in de buurt zijn zeker een aanrader.
Na een tijdje rondwandelen nemen we de taxi weer terug en aan het begin van de avond zitten we weer op het terras van café Laila. Leuk detail: omdat dit gebied vlak bij Rusland ligt trekt het ook veel Russische toeristen. Toch draagt het personeel een t-shirt met achterop de tekst ’20% of my country is occupied bij Russia’
Na een lange dag vallen we snel in slaap
Start: Chkadushi (GE)
Eind: Mestia (GE)
Kilometers: 138
Als we vertrekken speelt het refrein van een liedje van het Goede Doel door mijn hoofd ‘een pakketje schroot met een dun laagje chroom’. Dat is mijn afdronk van gisteravond. Aardige mensen, maar doe gewoon.
We tanken bij het laatste tankstation voor we de bergen in gaan. Gulf heeft ook zijn eigen energydrank voor de bestuurder, dus die proberen we ook maar. De tankbediende is net klaar met de afwas lijkt het.
Onderweg komen we nog een verlaten zwembad tegen uit de Sovjettijd. Nu zijn we niet echt van het urbex'en, maar deze is wel leuk om te zien.
De weg naar Mestia begint mooi, de eerste 30 a 40 kilometer is asfalt en het schiet lekker op. We rijden vlak langs de grens met Zuid-Ossetië, een door Rusland geannexeerd gebied. Over dit stukje hebben we verhalen over gehoord over geënsceneerde ongelukken om zo auto’s te laten stoppen en mensen te overvallen. We zijn op onze hoede, maar zien niks.
Hoe hoger we de bergen inkomen, hoe slechter de weg wordt maar hoe spectaculairder het uitzicht. We rijden boven de 2000 meter grens maar zien links en rechts toch nog veel hogere bergen met gletsjers. We stoppen vaak om foto’s te maken, of gewoon even om rustig om ons heen te kijken om de omgeving in ons op te nemen. Diepte en hoogte vatten op foto’s vatten is moeilijk, dan is herinneringen creëren beter.
Uiteindelijk komen we in Mestia aan. Best een drukke en toeristische plaats met vooral mensen die willen hiken en wandelen. We lunchen eerst in de zon op het terras en bepreken wat we willen gaan doen. Een bezoek aan Ushguli staat in ieder geval op het wensenlijstje, maar nadat we net zo’n 100 kilometer gestuiterd hebben over stoffige gravelwegen, nemen we voor de laatste 40 kilometer een taxibusje.
Het afhuren van het hele taxibusje kost omgerekend zo’n 80 euro voor een retour en de chauffeur blijft wachten. Prima deal wat ons betreft.
Allereerst zetten rijden we naar de camping om ons om te kleden en de tent op te zetten. De camping heet Wifi, maar wat we ook proberen er is geen wifi. Wel zit er een pasgeboren schattig kalfje vastgebonden aan een boom op het veld en de electrische installatie hangt een halve meter van de douche. De keuken is een donkere garage met een elektrisch plaatje. Super skeer, maar het enige dat we er doen is slapen.
We stappen in het taxi-busje en vertrekken richting Ushguli. Onderweg stopt de chauffeur een paar keer voor foto’s en om bijzondere zaken te laten zien. De weg is slecht en modderig en we zijn blij met het comfort van het busje. Ushguli is indrukwekkend met z’n wachttorens en bouwstijl. Erg mooi om te zien en mocht je in de buurt zijn zeker een aanrader.
Na een tijdje rondwandelen nemen we de taxi weer terug en aan het begin van de avond zitten we weer op het terras van café Laila. Leuk detail: omdat dit gebied vlak bij Rusland ligt trekt het ook veel Russische toeristen. Toch draagt het personeel een t-shirt met achterop de tekst ’20% of my country is occupied bij Russia’
Na een lange dag vallen we snel in slaap
Laatst bewerkt:
alchemist_GS
Die hard MF'er
Mooi verhaal!
Mar ht liedje waar je mee begon was het Goede Doel….
Mar ht liedje waar je mee begon was het Goede Doel….
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #67
Dag 25: maandag 3 juli 2023
Start: Mestia (GE)
Eind: Batumi (GE)
Kilometers: 300
Gezien de matige kwaliteit van het sanitair en de camping besluit ik de douche te skippen en ik ben best wat gewend. We pakken de motoren weer in/op en drinken koffie in een hippe koffiebar, die heb je hier dan wel weer. We rijden nog een stuk richting Ushguli om foto’s te maken en draaien dan om weer naar het zuiden te rijden, richting Batumi.
Alhoewel het exact dezelfde weg is lijkt de terugweg toch sneller te gaan, Misschien heeft het iets te maken met het betere asfalt dat in het vooruitzicht ligt.
We lunchen in een onooglijk tentje met twee tafeltjes. Het wordt gerund door een jong enthousiast stel dat alles van ons wil weten. Na een goede lunch en een leuk gesprek rijden we verder naar Batumi.
We zijn op tijd in Batumi om nog een duik in de zee te nemen. De camping is op zijn minst bijzonder te noemen: de wc is een gat in de grond en de douche heeft een houtgestookte boiler die vanaf 18:00 uur warm water levert.
’s Avonds blijven we lang op het strand zitten om te kijken naar de ondergaande zon, de vissers die proberen wat te vangen en genieten van de laatste avond in Georgië. Een ding weten we zeker: hier komen we zeker terug!
Start: Mestia (GE)
Eind: Batumi (GE)
Kilometers: 300
Gezien de matige kwaliteit van het sanitair en de camping besluit ik de douche te skippen en ik ben best wat gewend. We pakken de motoren weer in/op en drinken koffie in een hippe koffiebar, die heb je hier dan wel weer. We rijden nog een stuk richting Ushguli om foto’s te maken en draaien dan om weer naar het zuiden te rijden, richting Batumi.
Alhoewel het exact dezelfde weg is lijkt de terugweg toch sneller te gaan, Misschien heeft het iets te maken met het betere asfalt dat in het vooruitzicht ligt.
We lunchen in een onooglijk tentje met twee tafeltjes. Het wordt gerund door een jong enthousiast stel dat alles van ons wil weten. Na een goede lunch en een leuk gesprek rijden we verder naar Batumi.
We zijn op tijd in Batumi om nog een duik in de zee te nemen. De camping is op zijn minst bijzonder te noemen: de wc is een gat in de grond en de douche heeft een houtgestookte boiler die vanaf 18:00 uur warm water levert.
’s Avonds blijven we lang op het strand zitten om te kijken naar de ondergaande zon, de vissers die proberen wat te vangen en genieten van de laatste avond in Georgië. Een ding weten we zeker: hier komen we zeker terug!
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #68
Dag 26: dinsdag 4 juli 2023
Start: Bartumi (GE)
Eind: Bayburt (TR)
Kilometers: 316
De start van de terugreis zorgt ervoor dat ik vroeg wakker ben. Toch een soort van spanning die best raar is en niet logisch. Vanaf het uiterste punt van Georgië zijn we al bezig met de terugreis naar huis
We zijn de enige gasten op de camping en we rijden om 7 uur weg. Bij het tanken staat een auto met drie dronken gasten die super irritant zijn. Het lijken vrienden van de ene medewerker en de andere weet zichtbaar niet wat hier er mee aan moet. Hoe dronken kun je zijn op dinsdagochtend. We tanken snel vol en rijden verder.
In Batumi zien we op twee andere plekken een eenzijdige aanrijding van een auto met boom. Zal wel iets met drank te maken hebben denk ik.
De grens met Turkije gaat redelijk snel en met een uur staan we na de gebruikelijke controles weer in Turkije.
Het is prachtig weer dus we zetten koers naar de D915 die ons eerder aangeraden is maar we toen besloten hebben om die vanwege het slechte weer niet de volgen.
Als we door Uzungol rijden valt het grote aantal opschriften in het Arabisch op en de gesluierde vrouwen. Het meer blijkt een toeristische trekpleister te zijn voor mensen uit het midden Oosten. Turken zelf noemen het ‘klein Arabië’.
De politie rijdt hier overigens op de nieuwe Africa Twin
Na een korte en dure lunch rijden we verder en laten het toeristisch gedruis snel achter ons. In een klein dorp voor de pas haal ik snel wat water en eten voor onderweg en we rijden naar de Sognali pas.
De weg is redelijk te doen en wisselt asfalt af met gravel, toch schiet het niet echt op. In de middle-of-nowhere staat ineens een theehuis en we stoppen voor een thee. Er zitten twee andere Turkse motorrijders die op lichte 125cc motoren rijden. Ik probeer de grap te maken dat we het makkelijkste stuk gehad hebben en de man knikt ineens instemmend. Hij neemt mij mee naar het terras en wijst naar de steile weg die op de berg tegenover zichtbaar is. Ai, die ziet er inderdaad lastig uit.
We wisselen wat tips en bestemmingen uit en we krijgen nog een rondje thee.
De weg naar boven is inderdaad erg lastig. Grote keien, geen spoor en korte steile haardspeldbochten. We rijden langzaam naar boven terwijl de twee Turkse mannen op de 125cc vol gas langs ons komen stuiteren. Gaat blijkbaar een stuk makkelijker zonder bagage op een lichte motor. Elke keer wachten ze, maken foto’s en hebben de tijd van hun leven.
Bovenop de pas nemen we afscheid en vervolgen de weg naar Bayburt. We hebben een hotel gevonden in het centrum. Best duur, maar we zijn wel een beetje klaar met vandaag.
Het hotel Konaklama is een enorm complex en blijkt uit twee torens te bestaan, een voor Islamitisch Turkse mensen en een voor de toeristen. De man achter de balie vraagt om, net als thuis, de schoenen op de gang te laten staan en op slippers te lopen. Die is nog nooit bij ons thuis geweest
Het is heet en ik ga op zoek naar een koud biertje, maar dat blijkt in de omgeving niet te krijgen. Turkije is weer even schakelen. Later op de avond vinden we in het centrum een donkere alcohol winkel waar we twee koude biertjes halen om mee te nemen
Start: Bartumi (GE)
Eind: Bayburt (TR)
Kilometers: 316
De start van de terugreis zorgt ervoor dat ik vroeg wakker ben. Toch een soort van spanning die best raar is en niet logisch. Vanaf het uiterste punt van Georgië zijn we al bezig met de terugreis naar huis
We zijn de enige gasten op de camping en we rijden om 7 uur weg. Bij het tanken staat een auto met drie dronken gasten die super irritant zijn. Het lijken vrienden van de ene medewerker en de andere weet zichtbaar niet wat hier er mee aan moet. Hoe dronken kun je zijn op dinsdagochtend. We tanken snel vol en rijden verder.
In Batumi zien we op twee andere plekken een eenzijdige aanrijding van een auto met boom. Zal wel iets met drank te maken hebben denk ik.
De grens met Turkije gaat redelijk snel en met een uur staan we na de gebruikelijke controles weer in Turkije.
Het is prachtig weer dus we zetten koers naar de D915 die ons eerder aangeraden is maar we toen besloten hebben om die vanwege het slechte weer niet de volgen.
Als we door Uzungol rijden valt het grote aantal opschriften in het Arabisch op en de gesluierde vrouwen. Het meer blijkt een toeristische trekpleister te zijn voor mensen uit het midden Oosten. Turken zelf noemen het ‘klein Arabië’.
De politie rijdt hier overigens op de nieuwe Africa Twin
Na een korte en dure lunch rijden we verder en laten het toeristisch gedruis snel achter ons. In een klein dorp voor de pas haal ik snel wat water en eten voor onderweg en we rijden naar de Sognali pas.
De weg is redelijk te doen en wisselt asfalt af met gravel, toch schiet het niet echt op. In de middle-of-nowhere staat ineens een theehuis en we stoppen voor een thee. Er zitten twee andere Turkse motorrijders die op lichte 125cc motoren rijden. Ik probeer de grap te maken dat we het makkelijkste stuk gehad hebben en de man knikt ineens instemmend. Hij neemt mij mee naar het terras en wijst naar de steile weg die op de berg tegenover zichtbaar is. Ai, die ziet er inderdaad lastig uit.
We wisselen wat tips en bestemmingen uit en we krijgen nog een rondje thee.
De weg naar boven is inderdaad erg lastig. Grote keien, geen spoor en korte steile haardspeldbochten. We rijden langzaam naar boven terwijl de twee Turkse mannen op de 125cc vol gas langs ons komen stuiteren. Gaat blijkbaar een stuk makkelijker zonder bagage op een lichte motor. Elke keer wachten ze, maken foto’s en hebben de tijd van hun leven.
Bovenop de pas nemen we afscheid en vervolgen de weg naar Bayburt. We hebben een hotel gevonden in het centrum. Best duur, maar we zijn wel een beetje klaar met vandaag.
Het hotel Konaklama is een enorm complex en blijkt uit twee torens te bestaan, een voor Islamitisch Turkse mensen en een voor de toeristen. De man achter de balie vraagt om, net als thuis, de schoenen op de gang te laten staan en op slippers te lopen. Die is nog nooit bij ons thuis geweest
Het is heet en ik ga op zoek naar een koud biertje, maar dat blijkt in de omgeving niet te krijgen. Turkije is weer even schakelen. Later op de avond vinden we in het centrum een donkere alcohol winkel waar we twee koude biertjes halen om mee te nemen
Bijlagen
Laatst bewerkt:
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #69
Dag 27: woensdag 5 juli 2023
Start: Bayburt (TR)
Eind: Haruniye (TR)
Kilometers: 441
De afwezigheid van alcohol en de defecte airco wordt ruimschoots gecompenseerd door het overvloedige ontbijt. Werkelijk alles is er en staat netjes opgesteld. We eten ons helemaal vol en na een aantal koppen koffie rijden we verder.
Op de heenweg zijn we direct langs de kust gereden en nu proberen we een kilometer of 50 van de kust landinwaarts naar het westen te rijden en snelwegen te vermijden. Dat gaat prima, het landschap wisselt steeds en het schiet lekker op. Het is ontzettend heet dus alle ventilatieritsen in mijn pak staan open en ik maak regelmatig mijn shirt nat om maar koel te blijven.
Halverwege de middag stoppen we in nationaal park Ulugöl waar je ook mag kamperen. We zetten de tent zo goed en kwaad als het gaat op een houten plateau neer.
Het park zit ramvol met mensen die barbecueën. De beheerder komt langs om het geld voor de overnachting te innen en ik kijk vol verbazing naar de vrouwen die de tafels dekken, koken en de kinderen bezig houden terwijl de mannen echt niks doen. Misschien een stereotype maar bizar om te zien.
Gaande avond vertrekken de meeste mensen en slapen we prima. Je eigen tent ligt toch het fijnste.
Start: Bayburt (TR)
Eind: Haruniye (TR)
Kilometers: 441
De afwezigheid van alcohol en de defecte airco wordt ruimschoots gecompenseerd door het overvloedige ontbijt. Werkelijk alles is er en staat netjes opgesteld. We eten ons helemaal vol en na een aantal koppen koffie rijden we verder.
Halverwege de middag stoppen we in nationaal park Ulugöl waar je ook mag kamperen. We zetten de tent zo goed en kwaad als het gaat op een houten plateau neer.
Het park zit ramvol met mensen die barbecueën. De beheerder komt langs om het geld voor de overnachting te innen en ik kijk vol verbazing naar de vrouwen die de tafels dekken, koken en de kinderen bezig houden terwijl de mannen echt niks doen. Misschien een stereotype maar bizar om te zien.
Gaande avond vertrekken de meeste mensen en slapen we prima. Je eigen tent ligt toch het fijnste.
Laatst bewerkt:
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #70
Dag 28: donderdag 6 juli 2023
Start: Haruniye (TR)
Eind: Amasra (TR)
Kilometers: 524
Als we de tent open doen valt als eerste de enorme teringzooi op die achtergelaten is. Er staan overal afvalbakken maar toch liggen er bergen afval, terwijl bij binnenkomst in het park iedereen een afvalzak krijgt.
We zetten koffie en na een snel en simpel ontbijt rijden we weer verder. Het gaat lekker en de kilometers vliegen voorbij ondanks het dat we geen snelwegen nemen. Het is waarschijnlijk het mooie uitzicht, goede asfalt en misschien ook wel ergens het gevoel weer naar huis te willen.
De D755 is een aanrader. Mooie bochtige weg met prachtig uitzicht. Met het rijden in Turkije beginnen ook de politiecontroles weer. Vandaag hebben we er twee, de eerste keer poseert de politieman met ons paspoort voor zijn collega en de tweede keer spreekt de man geen enkele andere taal dan Turks en mogen we snel doorrijden.
Maximaal 82 km/h. Waarom exact 82 is ons tot op vandaag een raadsel...
Einde middag zijn we er wel klaar mee en vinden een camping in Amasra aan de zee. Na het opzetten van de tent lopen we nog even naar het strand om te zwemmen en eten vis op de boulevard.
De ober adviseert de enige vis op de kaart waar geen prijs achter staan en bij navraag 1000 TL (~30 euro) blijkt te kosten. Die truc kennen we en bestellen wat anders.
Start: Haruniye (TR)
Eind: Amasra (TR)
Kilometers: 524
Als we de tent open doen valt als eerste de enorme teringzooi op die achtergelaten is. Er staan overal afvalbakken maar toch liggen er bergen afval, terwijl bij binnenkomst in het park iedereen een afvalzak krijgt.
We zetten koffie en na een snel en simpel ontbijt rijden we weer verder. Het gaat lekker en de kilometers vliegen voorbij ondanks het dat we geen snelwegen nemen. Het is waarschijnlijk het mooie uitzicht, goede asfalt en misschien ook wel ergens het gevoel weer naar huis te willen.
De D755 is een aanrader. Mooie bochtige weg met prachtig uitzicht. Met het rijden in Turkije beginnen ook de politiecontroles weer. Vandaag hebben we er twee, de eerste keer poseert de politieman met ons paspoort voor zijn collega en de tweede keer spreekt de man geen enkele andere taal dan Turks en mogen we snel doorrijden.
Maximaal 82 km/h. Waarom exact 82 is ons tot op vandaag een raadsel...
Einde middag zijn we er wel klaar mee en vinden een camping in Amasra aan de zee. Na het opzetten van de tent lopen we nog even naar het strand om te zwemmen en eten vis op de boulevard.
De ober adviseert de enige vis op de kaart waar geen prijs achter staan en bij navraag 1000 TL (~30 euro) blijkt te kosten. Die truc kennen we en bestellen wat anders.
Bijlagen
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #71
Dag 29: vrijdag 7 juli 2023
Start: Amasra (TR)
Eind: Karacaköy (TR)
Kilometers: 344
Na een nacht met slecht slapen door de vele muggen zijn we weer vroeg op. Omdat we de kust en zee toch leuker vinden dan het binnenland volgen we de kustlijn. Kilometer voor kilometer komen we dichter bij huis.
Onderweg stoppen we bij een onooglijke bakkerij voor een broodje en koffie. De koffie blijkt superzoete oploscappuccino te zien maar het gebak en brood is werkelijk super!
Onderweg zien we ook een aantal keer de arme kant van Turkije waar mensen in hutten en tenten worden. Het blijft een contrasterend land.
Het is weer erg warm en broeierig en na de lunch zoeken we een camping aan zee op. Zal voorlopig we de laatste keer zijn dat we in de zwarte zee kunnen zwemmen.
De camping is een prima plek en er loopt een zwerfhond met puppy rond waar we de laatste hondensnoepjes aan kwijt kunnen. Zij blij, wij blij.
Start: Amasra (TR)
Eind: Karacaköy (TR)
Kilometers: 344
Na een nacht met slecht slapen door de vele muggen zijn we weer vroeg op. Omdat we de kust en zee toch leuker vinden dan het binnenland volgen we de kustlijn. Kilometer voor kilometer komen we dichter bij huis.
Onderweg stoppen we bij een onooglijke bakkerij voor een broodje en koffie. De koffie blijkt superzoete oploscappuccino te zien maar het gebak en brood is werkelijk super!
Onderweg zien we ook een aantal keer de arme kant van Turkije waar mensen in hutten en tenten worden. Het blijft een contrasterend land.
Het is weer erg warm en broeierig en na de lunch zoeken we een camping aan zee op. Zal voorlopig we de laatste keer zijn dat we in de zwarte zee kunnen zwemmen.
De camping is een prima plek en er loopt een zwerfhond met puppy rond waar we de laatste hondensnoepjes aan kwijt kunnen. Zij blij, wij blij.
Bijlagen
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #72
Dag 30: zaterdag 8 juli 2023
Start: Karacaköy (TR)
Eind: Biser (BG)
Kilometers: 434
Het heeft vannacht enorm geonweerd en de camping is een grote gladde vlakte. Heel voorzichtig rijden we naar de weg. Je wil een van de laatste dagen niet kieperen, stapvoets rijdend op een camping. Dat zou een slecht verhaal zijn.
Picknicktafels zijn altijd handig om je spullen in te pakken..
Als we de Bosporus bij Istanbul weer passeren kijk ik met een beetje weemoed voor de laatste keer naar de Zwarte Zee en sluiten bij de Turks / Bulgaarse grens achter aan in de rij om de EU weer in te mogen. Die grenspassage duurt zo’n anderhalf uur en dan staan we weer in Bulgarije.
In Bulgarije zijn campings wat makkelijker te vinden en we vinden een plek op Sakar-Hills, een camping van een geëmigreerde Engelsman.
Wat direct opvalt zijn de koelkasten buiten bij de supermarkt die werkelijk uitpuilen van het koude bier voor lage prijzen. Waar we in Turkije omgerekend 2 euro voor een biertje in de winkel betaalden, kosten die hier nog geen 50 eurocent.
Start: Karacaköy (TR)
Eind: Biser (BG)
Kilometers: 434
Het heeft vannacht enorm geonweerd en de camping is een grote gladde vlakte. Heel voorzichtig rijden we naar de weg. Je wil een van de laatste dagen niet kieperen, stapvoets rijdend op een camping. Dat zou een slecht verhaal zijn.
Picknicktafels zijn altijd handig om je spullen in te pakken..
Als we de Bosporus bij Istanbul weer passeren kijk ik met een beetje weemoed voor de laatste keer naar de Zwarte Zee en sluiten bij de Turks / Bulgaarse grens achter aan in de rij om de EU weer in te mogen. Die grenspassage duurt zo’n anderhalf uur en dan staan we weer in Bulgarije.
In Bulgarije zijn campings wat makkelijker te vinden en we vinden een plek op Sakar-Hills, een camping van een geëmigreerde Engelsman.
Wat direct opvalt zijn de koelkasten buiten bij de supermarkt die werkelijk uitpuilen van het koude bier voor lage prijzen. Waar we in Turkije omgerekend 2 euro voor een biertje in de winkel betaalden, kosten die hier nog geen 50 eurocent.
Bijlagen
Laatst bewerkt:
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #73
Dag 31: zondag 9 juli 2023
Start: Biser (BG)
Eind: Idilevo (BG)
Kilometers: 233
Het laatste stukje. Vandaag rijden we weer naar Motocamp waar de camper met aanhanger staat. Dit is best een raar gevoel na zoveel dagen onderweg op de motor te zijn geweest.
We ontbijten rustig en pakken voorlopig voor de laatste keer de tent in. We rijden binnendoor en rustig naar het noorden van Bulgarije.
Aan het begin van de middag zijn we weer bij de camper, praten bij met Ivo de eigenaar en kijken de formule 1. ’s Avonds blijven we lang op en praten bij met de motorreizigers die nog naar het oosten gaan en die wij nu tips kunnen geven. De cirkel lijkt rond.
Het lijkt wel erg warm geweest te zijn in Bulgarije want de reserveband van de aanhanger is geëxplodeerd. Hopelijk hebben we die niet nodig op de terugweg.
Start: Biser (BG)
Eind: Idilevo (BG)
Kilometers: 233
Het laatste stukje. Vandaag rijden we weer naar Motocamp waar de camper met aanhanger staat. Dit is best een raar gevoel na zoveel dagen onderweg op de motor te zijn geweest.
We ontbijten rustig en pakken voorlopig voor de laatste keer de tent in. We rijden binnendoor en rustig naar het noorden van Bulgarije.
Aan het begin van de middag zijn we weer bij de camper, praten bij met Ivo de eigenaar en kijken de formule 1. ’s Avonds blijven we lang op en praten bij met de motorreizigers die nog naar het oosten gaan en die wij nu tips kunnen geven. De cirkel lijkt rond.
Het lijkt wel erg warm geweest te zijn in Bulgarije want de reserveband van de aanhanger is geëxplodeerd. Hopelijk hebben we die niet nodig op de terugweg.
Laatst bewerkt:
cb_750_kz
Die hard MF'er
- 12 apr 2013
- 930
- 1.442
- Onderwerp starter
- #75
Dag 32: maandag 10 juli 2023 en verder
Start: Biser (BG)
Eind: Bodegraven (NL)
Kilometers: veel…
Over de terugweg met de auto en aanhanger is niet veel te melden. Grenspassages van en naar de EU kosten veel tijd. Achteraf hadden we misschien beter via Roemenië terug kunnen rijden, maar die grens is erg klein en je hebt een veerboot over de Donau nodig die weer tijd kost.
Ook vielen ons de vele lopende vluchtelingen, vaak jonge mannen, op die vanuit Servië onderweg waren naar de Hongaarse grens. Dit is voor hen de poort naar de EU. Tegelijkertijd is die grens helemaal dichtgetimmerd met hekken en prikkeldraad. Triest.
We maken lange dagen en slapen de eerste nacht op een veldje bij een Hindoetempel in Hongarije. We komen laat aan en vertrekken ook weer vroeg.
De tweede nacht overnachten we op een camping in Duitsland boordevol met gloednieuwe auto’s, caravans en campers. Dat is even schakelen na de dingen die we de afgelopen weken gezien hebben.
Start: Biser (BG)
Eind: Bodegraven (NL)
Kilometers: veel…
Over de terugweg met de auto en aanhanger is niet veel te melden. Grenspassages van en naar de EU kosten veel tijd. Achteraf hadden we misschien beter via Roemenië terug kunnen rijden, maar die grens is erg klein en je hebt een veerboot over de Donau nodig die weer tijd kost.
Ook vielen ons de vele lopende vluchtelingen, vaak jonge mannen, op die vanuit Servië onderweg waren naar de Hongaarse grens. Dit is voor hen de poort naar de EU. Tegelijkertijd is die grens helemaal dichtgetimmerd met hekken en prikkeldraad. Triest.
We maken lange dagen en slapen de eerste nacht op een veldje bij een Hindoetempel in Hongarije. We komen laat aan en vertrekken ook weer vroeg.
De tweede nacht overnachten we op een camping in Duitsland boordevol met gloednieuwe auto’s, caravans en campers. Dat is even schakelen na de dingen die we de afgelopen weken gezien hebben.
Laatst bewerkt:
