'Op weg naar het noorden...' -een reisverslag
- Onderwerp starter agranado
- Startdatum
BlueFazerin
MF veteraan
Geweldige ervaring is dat zeker. Begin jaren 70 ging ik liften naar Denemarken, stukje Zweden en Noorwegen. Wat waren die mensen super vriendelijk. Je bent meteen hun gast, naast vervoer, traktatie van eten, verblijf (niet dat ik aannam omdat ik als vrouw alleen was).
Ik had nooit diamanten gezien en die diamanten handelaar stopte zijn auto en liet zijn voorraad diamanten zien.
Ik had nooit diamanten gezien en die diamanten handelaar stopte zijn auto en liet zijn voorraad diamanten zien.
Hehe, 't plan was om naar bed te gaan maar ik heb net 't hele verslag tot nu toe bijgelezen 
.
Tof man!
En die gastvrijheid van de Noren is erg herkenbaar. Toen wij in Finnmark (noordelijkste deel van Noorwegen) bij iemand aanbelden om te vragen waar we in de buurt konden overnachten konden we in zijn huis slapen. Maarrrr, hij moest nog even naar z'n vriendin (200km verderop). Na ons de koelkast en badkamer gewezen te hebben (met de woorden: kook maar iets als je honger krijgt!) vertrok 'ie, ons in zijn huis achterlatend .
En 's ochtends moest hij vroeg weg, of wij wanneer we vertrokken even het huis afsloten en de sleutel in een zak van de overall die buiten hing wilden doen
.
We sturen ieder jaar nog kaartjes heen en weer..
.
Nou, huphup, nieuw deel
.
.Tof man!
En die gastvrijheid van de Noren is erg herkenbaar. Toen wij in Finnmark (noordelijkste deel van Noorwegen) bij iemand aanbelden om te vragen waar we in de buurt konden overnachten konden we in zijn huis slapen. Maarrrr, hij moest nog even naar z'n vriendin (200km verderop). Na ons de koelkast en badkamer gewezen te hebben (met de woorden: kook maar iets als je honger krijgt!) vertrok 'ie, ons in zijn huis achterlatend
.En 's ochtends moest hij vroeg weg, of wij wanneer we vertrokken even het huis afsloten en de sleutel in een zak van de overall die buiten hing wilden doen
.We sturen ieder jaar nog kaartjes heen en weer..
.Nou, huphup, nieuw deel
.
hmolenaar32
Die hard MF'er
- 5 aug 2009
- 775
- 64
Wat een super avontuur is dit zeg, petje af :-)
- Onderwerp starter
- #157
Bedankt voor de vele reacties 
. Leuk om te horen dat ik je wakker heb gehouden Isdatzo..
Ik heb de transalp net opgeladen en over een paar uur vertrek ik weer voor een avontuur van vier weken. Dus zal wel weer even stil zijn hier. Met mijn tempo zal van de nieuwe reis in 2013 een verslag verschijnen . Maar ach, zolang dat verslag er maar komt. Ik vind het veel te leuk zo'n verhaal schrijven...
Fijne vakantie allemaal
.
. Leuk om te horen dat ik je wakker heb gehouden Isdatzo.. Ik heb de transalp net opgeladen en over een paar uur vertrek ik weer voor een avontuur van vier weken. Dus zal wel weer even stil zijn hier. Met mijn tempo zal van de nieuwe reis in 2013 een verslag verschijnen
. Maar ach, zolang dat verslag er maar komt. Ik vind het veel te leuk zo'n verhaal schrijven...Fijne vakantie allemaal
.
De Maistro
Rookie
- 21 jan 2011
- 10
- 0
Ja zeg, dat is lekker. Meneer gaat op vakantie en laat ons hier achter met een reisverslag dat nog niet af is... 
Maar veel plezier op je nieuwe trip en ook daarvan zien we het verslag wel weer verschijnen
Maar veel plezier op je nieuwe trip en ook daarvan zien we het verslag wel weer verschijnen
JanFillemJansen
MF veteraan
- 1 jan 2007
- 7.255
- 3
Dan ook maar een bericht van mij. Ik heb je verslag in een paar dagen in stukjes gelezen. Ik vind het een prachtig avontuur. Ik droom al tijden van Noorwegen, maar na jaren is het er nog steeds niet van gekomen. Dit jaar staat een verbouwing en onze trouwerij op het programma, maar ons voornemen is dat we in 2012 dan echt de reis gaan maken.
We zijn elk jaar wel met het VFR zijspan in alle omringende landen te vinden geweest, maar de Scandinavische landen zijn nog niet bezocht. Na het lezen van jou verhaal begint dat nog veel harder te kriebelen.
Ik kijk uit naar je vervolg.
We zijn elk jaar wel met het VFR zijspan in alle omringende landen te vinden geweest, maar de Scandinavische landen zijn nog niet bezocht. Na het lezen van jou verhaal begint dat nog veel harder te kriebelen.
Ik kijk uit naar je vervolg.
Laatst bewerkt:
countrygirl27
Rookie
Wij willen misschien in de zomer van 2012 weer eens een reis maken naar Noorwegen. Dan wel met auto en Caravan. Samen met mijn ouders. Het wordt dus weer even sparen....
Veel succes met je nieuwe reis en veel plezier
Veel succes met je nieuwe reis en veel plezier
bij gelegenheid ga ik ff goed inlezen
ingelezen en gekeken..
LEUK.
Ik zou er bijna een Transalp voor kopen en ook een reis naar de Noordkaap plannen..
nu ff geen tijd, veelgehoord excuus, maar zeker op m'n to do list.
succes met je studie en reizen. ik kijk af en toe even mee.
Ja zeg, dat is lekker. Meneer gaat op vakantie en laat ons hier achter met een reisverslag dat nog niet af is...
Maar veel plezier op je nieuwe trip en ook daarvan zien we het verslag wel weer verschijnen
Laatst bewerkt:
Prikkie
MF veteraan
- 24 okt 2001
- 2.637
- 38
Mijn vriedin en ik zijn inmiddels voor een tweede maal in Noorwegen geweest. 2007 en 2010. beide reizen zo'n 5500 km gereden. Geweldig mooi land alleen wel duur zoals beschreven. Voor spectaculair bochtenwerk zijn de spaanse Pyreneeën aan te bevelen maar Noorwegen staat hoog op ons lijstje als zeer indrukwekkend.
Linkje van filmpje van 2010 met de mooie plaatjes
en nog eentje van spanje voor het bochtenwerk
zoefzuki
Linkje van filmpje van 2010 met de mooie plaatjes
zoefzuki
Laatst bewerkt:
MacReal
MF veteraan
Prachtig verslag, jammer dat je over 2 weken pas weer verder gaat met schrijven
Drama
MF'er
Idd een prachtig verslag, helaas zelf nog niet in het bezit van een A, maar de motivatie wordt met zulke mooie verslagen bijzonder veel groter om het te gaan halen.
Komt TS al bijna terug ?
ben benieuwd
ben benieuwd
Paul4all
MF veteraan
Wordt wel weer eens tijd
TheHunter
MF veteraan
Geweldig topic, in een keer doorgelezen. Vroeg mij af of je GPS bestand heb van je reis. Binnen kleine week verwacht ik in Noorden van noorwegen aan te komen via Finland en zweden. Kom vanuit rusland op dit moment in St Petersburg en ben op de weg naar huis.
- Onderwerp starter
- #168
Ik ben alweer dik een week thuis van mijn oost-europa reis. Was wel weer een heel avontuur. Inmiddels mijn hoofd aan het omschakelen naar Scandinavië en heb alweer een klein beginnetje gemaakt aan de vervolgpost.
Mijn garmin onthoudt helaas maar tot een paar duizend km en heb dus geen logbestand van de gehele reis. Maar mijn route is voornamelijk een aanéénknoping van routes van de volgende twee links:
http://www.horizon-taal.nl/verborgen-schatten/
http://www.horizon-taal.nl/verhalen/tt/1.htm
Daar staan dacht ik ook gps bestanden. Veel plezier met je reis. Echt de ultieme route om naar Scandinavië te gaan
.
Mijn garmin onthoudt helaas maar tot een paar duizend km en heb dus geen logbestand van de gehele reis. Maar mijn route is voornamelijk een aanéénknoping van routes van de volgende twee links:
http://www.horizon-taal.nl/verborgen-schatten/
http://www.horizon-taal.nl/verhalen/tt/1.htm
Daar staan dacht ik ook gps bestanden. Veel plezier met je reis. Echt de ultieme route om naar Scandinavië te gaan
.
JanFillemJansen
MF veteraan
- 1 jan 2007
- 7.255
- 3
Tnx voor de links. Kijken of ik met mijn eigenbouw routes wat kan combineren.
Ik ben alweer dik een week thuis van mijn oost-europa reis. Was wel weer een heel avontuur. Inmiddels mijn hoofd aan het omschakelen naar Scandinavië en heb alweer een klein beginnetje gemaakt aan de vervolgpost.Mijn garmin onthoudt helaas maar tot een paar duizend km en heb dus geen logbestand van de gehele reis. Maar mijn route is voornamelijk een aanéénknoping van routes van de volgende twee links:
http://www.horizon-taal.nl/verborgen-schatten/
http://www.horizon-taal.nl/verhalen/tt/1.htm
Daar staan dacht ik ook gps bestanden. Veel plezier met je reis. Echt de ultieme route om naar Scandinavië te gaan
ik ben maar druk aan het werk enzo, wil wel even wat van over de grens om in de vakantie sfeer te komen
pardon
ik moest even doorklikken, dacht in eerste instantie een link van een reisbureau voorgeschoteld te krijgen snel lezen nu
Laatst bewerkt:
Ik ben alweer dik een week thuis van mijn oost-europa reis. Was wel weer een heel avontuur. Inmiddels mijn hoofd aan het omschakelen naar Scandinavië en heb alweer een klein beginnetje gemaakt aan de vervolgpost.Mijn garmin onthoudt helaas maar tot een paar duizend km en heb dus geen logbestand van de gehele reis. Maar mijn route is voornamelijk een aanéénknoping van routes van de volgende twee links:
http://www.horizon-taal.nl/verborgen-schatten/
http://www.horizon-taal.nl/verhalen/tt/1.htm
Daar staan dacht ik ook gps bestanden. Veel plezier met je reis. Echt de ultieme route om naar Scandinavië te gaan
Wat een prachtig verslag, heb het met veel plezier zitten lezen.
Nog even een tip, aan de foto's te zien heb je een vrij recente Garmin, sluit hem even aan op de computer en zoek eens naar een bestand dat eindigt op ".old"
Dit is het logbestand wat bijgewerkt wordt als je recente log volgelopen is. Het bestand bevat de gehele loggeschiedenis vanaf het moment dat je de Garmin in gebruik genomen hebt.
robin1987cbr
Rookie
Echt super mooie reis!
Het hele avontuur en hoe je het beschrijft..! geweldig!!
uiteraard wacht ik ook met smart op de rest van het reis ´verhaal´
ga zo door!
Het hele avontuur en hoe je het beschrijft..! geweldig!!
uiteraard wacht ik ook met smart op de rest van het reis ´verhaal´
ga zo door!
- Onderwerp starter
- #174
Vandaag wil ik het laatste stuk van de atlantic coast route rijden. Ik ben moe van de ontmoeting met Oddbjörn en wil weinig stoppen en een flink aantal kilometers halen. Maar het lange wachten bij de ferries gooit roet in het eten.
Als ik verveeld op mijn transalp hangend een potje backgammon op mijn telefoon speel, stopt er plotseling een oude blauwe Mercedes naast mij. Het is Oddbjörn en zijn vrouw Lara die in de buurt waren en even kwamen kijken of ik toevallig stond te wachten. Hij vertelt dat die op weg is naar een man die hem gevraagd heeft om voor een camping boottochtjes te maken met toeristen. We praten nog een tijdje en nemen nu écht afscheid. Ik rij de zoveelste ferry op die mij weer naar een volgende etappe van de RV17 brengt.
Na een tijdje zie ik de Svartisen gletsjer opdoemen. Ik besef niet meteen hoe groot en spectaculair hij is, tot ik foto’s aan het maken ben en een boot zie varen. Dit is met 400 vierkante kilometer de grootste gletsjer in het noorden van Noorwegen.
Twee kilometer verder stop ik weer bij het eerstvolgende uitzichtpunt op de gletsjer. Ik ben niet de enige motorreiziger. Op de parkeerplaats staat een volbeladen KTM met een jong stel ernaast. “Eindelijk eens geen 50’er op een BMW met alle Touratech opties”, denk ik en stap op ze af. Ze heten Petr en Hanka en komen uit Tsjechië. Petr heeft geleerd voor landmeter, maar heeft veel in het leger gewerkt. Hanka gaat als PhD student Microbiologie studeren in Gent, waar ze samen na hun reis gaan wonen. Ze zijn vanuit Tsjechië door de Baltische staten en Finland Noorwegen binnengekomen en trekken nu door naar het zuiden.
Hanka geeft haar camera en ik bekijk de foto’s van Finland, waar ze erg over te spreken zijn. Ze kampeerden aan meren, waar ze in de verste omtrek geen andere mensen tegenkwamen. Ze plukten paddenstoelen in het bos en maakten er soep van. Het klinkt allemaal erg romantisch, tot ze over de muggen beginnen. Inmiddels hebben we alle drie honger gekregen en ik stel voor met z’n drieën te gaan koken en verder te praten.
Hanka moet erg lachen als ze mijn kookspullen ziet. Ik heb een snijplank, een spatel en een wok bij mij, terwijl zij een vork moeten delen. Met z’n tweeën op de motor is toch wel wat lastig met bepakken. Hanka had de avond voor vertrek van hun reis haar spullen gepakt en met heel veel zorg alleen het broodnodige verzameld. Maar als Petr haar ophaalt moet die hard lachen als die de enorme berg bagage ziet.
Petr vertelt over zijn tijd in het leger, waar hij veel geld verdiende. Hij had twee foto’s bij zijn bed. Één van een BMW r1200gs en één van de KTM 990 adventure. Zo kon die in bed rustig prakkiseren welke hij zichzelf cadeau zou gaan geven als die weer terug was in Tsjechië. Het werd uiteindelijk mijn droommotor, de KTM.
We praten nog een tijdje door, doen de afwas en maken ons klaar om onze eigen weg verder te gaan. Het was een erg leuke ontmoeting, vooral ook omdat we plotseling een geïmproviseerd gerecht op tafel brachten. En dat kunnen soms eenzamere momenten zijn, als je alleen op reis bent. Ik heb soms nog contact met Petr en Hanka via de mail en we hebben elkaar een jaar na de reis nog een keer in Kinderdijk ontmoet.
Ik begin steeds vermoeiender te worden van het reizen en alle ontmoetingen en begin rustig aan te zoeken naar een plekje om te wildkamperen. Maar langs de RV17 is dat nog best lastig, aangezien je aan de ene kant de oceaan hebt en aan de andere kant hoge bergen.
Als de weg een stukje inlands slaat, zie ik plots een opening in het bos. Het is een trekkerpad. Vanaf de weg tuur ik door het groen heen en zie een open plek. Ik draai het trekkerpad op en rij een groene tunnel van bomen in. Al snel loopt het pad omlaag en wordt smaller. Na wat manoeuvreren langs takken bereik ik de open plek. Maar wat ik dacht een mooie groene open plek te zijn, blijkt toch een erg wild veldje. Er groeien planten met enorme bladeren en dikke stengels tot borsthoogte en tijdens het lopen hoor ik het gekras van doornstruiken langs mijn motorbroek. Geen geschikte plek dus om mijn tentje op te zetten.
Ik rust even uit en kijk naar mijn motor, die op het smalle pad staat tussen een oerwoud van bomen en struiken. Ik kijk links van het pad en zie een helling die omlaag loopt. Rechts van het plad loopt de helling omhoog naar de weg. Ik voel een druppel op mijn gezicht vallen en plots komt het besef dat ik het nog lastig kan worden om hier uit te komen. Ik stap op de motor en kijk om mij heen hoe ik de motor kan draaien. Na een tijdje heb ik door dat als ik de helling die omhoog loopt een stukje oprijdt, de koppeling intrek en meteen het stuur de andere kant opdraai en zo insteek terwijl ik achteruit rij, ik zonder zelf veel moeite hoef te doen kan keren op het smalle pad. Toch kost het nog veel inspanning om de motor te draaien en ben dan ook erg blij als ik eindelijk terug kan rijden. Het is alleen steeds harder gaan regenen en als ik gas geef, schiet de transalp op het glibberige mos onder mij vandaan.
Ik haal de bagage van de motor en probeer mijzelf tussen wat takken te plaatsen, zodat ik met mijn kont op het zadel de motor op beenkracht omhoog kan duwen. Maar dat lukt niet, want er zit precies een meerstammig boompje in de weg. Ik ga aan de andere kant van de motor staan en probeer hem overeind te trekken. Ik kom aardig ver, maar moet toch opgeven omdat ik met mijn voeten dreig weg te glijden. Na een aantal pogingen staat die eindelijk weer overeind. Ik stap op en rij verder over het pad, maar als het steiler begint te worden verlies ik alle grip op het natte mos. Ik probeer verschillende routes, loop naast mijn motor met slippende koppeling of neem een aanloop. Wat ik ook probeer, ik kom de helling niet omhoog. Ik verlies mijn geduld en als ik onbesuisd gas geef schiet mijn achterwiel een stuk opzij en moet ik de alp op zijn zij leggen.
Ik stap achteruit en bekijk doorweekt van het zweet en de regen de situatie. “Ok, komop, rustig blijven. Denk na… denk na… Ik kan bij de weg gaan kijken voor hulp. Al heb ik in tijden geen auto gehoord.” De zon mag dan nog steeds aan de hemel staan, toch is het al erg laat. “Misschien moet ik mijn tent opzetten en hopen dat het morgen droog is en wel genoeg grip heb om de helling op te rijden.” Gedachteloos staar ik naar een slipspoor en kom even bij. Als ik diep nadenk ben ik altijd wel met iets aan het spelen. Onbewust graaf ik het slipspoor uit met mijn voet, maar stuit onder de dikke mat van mos rotsen aan. Snel pak ik een dode tak en begin te schrapen en te schrapen. Tot grote blijdschap is de gehele helling een rotsvlak. “Yes, dit gaat lukken!” Ik stap op de transalp, geef twee rukken aan het gas en laat de koppeling opkomen. De eerste meter glibber ik nog heen en weer in de blubber, maar als mijn achterband de rotsvlakte heeft gevonden grijpt die hem vast en laat hem niet meer los. Ik vlieg de helling omhoog, terwijl ik het hard uitschreeuw van de ontlading.
Ik loop trots de helling af om mijn bagage te halen. Het maakt mij niet meer uit dat ik volledig doorweekt ben, onder de modder zit en volledig gesloopt ben na 4 uur ploeteren in deze godvergeten jungle. Ik ben eruit gekomen. Het zag er somber uit, maar ik heb het zelf en alleen opgelost.
Ik zet mijn tent op, maar krijg de haringen niet in de grond. De scheerlijnen maak ik vast aan takken en stenen, maar het kost erg veel moeite om de buitentent van de binnentent gescheiden te houden. Elke keer als ik mijn tent inkijk is er ergens wel weer een lijn losgeschoten, waardoor de tenten tegen elkaar komen en voor lekken zorgt. Als de tent eindelijk staat, is de binnenkant veranderd in een klein zwembad. Ik pak badhanddoeken, gooi ze in de plassen en knijp ze buiten uit.
Inmiddels knort mijn maag en ik pak het enige eten dat ik nog bij mij heb, een blik bruine bonen. Ik zet mijn brander op in mijn voortent en ga op mijn luchtbed liggen. Een mug prikt op mijn wang en geïrriteerd zoek ik mijn hoofdzaklamp om hem op te sporen. Als ik het lampje aanzet schrik ik van wat ik zie. Mijn tent heeft tijdens het opzetten de hele tijd opengestaan en biedt inmiddels een schuilplaats voor meer dan 50 muggen! Alsof dat nog niet genoeg is, blijkt mijn luchtbed langzaam leeg te lopen door een kapot ventiel en branden, terwijl ik mij schuldig maak aan een muggenmassamoord, de bruine bonen aan.
Als ik verveeld op mijn transalp hangend een potje backgammon op mijn telefoon speel, stopt er plotseling een oude blauwe Mercedes naast mij. Het is Oddbjörn en zijn vrouw Lara die in de buurt waren en even kwamen kijken of ik toevallig stond te wachten. Hij vertelt dat die op weg is naar een man die hem gevraagd heeft om voor een camping boottochtjes te maken met toeristen. We praten nog een tijdje en nemen nu écht afscheid. Ik rij de zoveelste ferry op die mij weer naar een volgende etappe van de RV17 brengt.
Na een tijdje zie ik de Svartisen gletsjer opdoemen. Ik besef niet meteen hoe groot en spectaculair hij is, tot ik foto’s aan het maken ben en een boot zie varen. Dit is met 400 vierkante kilometer de grootste gletsjer in het noorden van Noorwegen.
Twee kilometer verder stop ik weer bij het eerstvolgende uitzichtpunt op de gletsjer. Ik ben niet de enige motorreiziger. Op de parkeerplaats staat een volbeladen KTM met een jong stel ernaast. “Eindelijk eens geen 50’er op een BMW met alle Touratech opties”, denk ik en stap op ze af. Ze heten Petr en Hanka en komen uit Tsjechië. Petr heeft geleerd voor landmeter, maar heeft veel in het leger gewerkt. Hanka gaat als PhD student Microbiologie studeren in Gent, waar ze samen na hun reis gaan wonen. Ze zijn vanuit Tsjechië door de Baltische staten en Finland Noorwegen binnengekomen en trekken nu door naar het zuiden.
Hanka geeft haar camera en ik bekijk de foto’s van Finland, waar ze erg over te spreken zijn. Ze kampeerden aan meren, waar ze in de verste omtrek geen andere mensen tegenkwamen. Ze plukten paddenstoelen in het bos en maakten er soep van. Het klinkt allemaal erg romantisch, tot ze over de muggen beginnen. Inmiddels hebben we alle drie honger gekregen en ik stel voor met z’n drieën te gaan koken en verder te praten.
Hanka moet erg lachen als ze mijn kookspullen ziet. Ik heb een snijplank, een spatel en een wok bij mij, terwijl zij een vork moeten delen. Met z’n tweeën op de motor is toch wel wat lastig met bepakken. Hanka had de avond voor vertrek van hun reis haar spullen gepakt en met heel veel zorg alleen het broodnodige verzameld. Maar als Petr haar ophaalt moet die hard lachen als die de enorme berg bagage ziet.
Petr vertelt over zijn tijd in het leger, waar hij veel geld verdiende. Hij had twee foto’s bij zijn bed. Één van een BMW r1200gs en één van de KTM 990 adventure. Zo kon die in bed rustig prakkiseren welke hij zichzelf cadeau zou gaan geven als die weer terug was in Tsjechië. Het werd uiteindelijk mijn droommotor, de KTM.
We praten nog een tijdje door, doen de afwas en maken ons klaar om onze eigen weg verder te gaan. Het was een erg leuke ontmoeting, vooral ook omdat we plotseling een geïmproviseerd gerecht op tafel brachten. En dat kunnen soms eenzamere momenten zijn, als je alleen op reis bent. Ik heb soms nog contact met Petr en Hanka via de mail en we hebben elkaar een jaar na de reis nog een keer in Kinderdijk ontmoet.
Ik begin steeds vermoeiender te worden van het reizen en alle ontmoetingen en begin rustig aan te zoeken naar een plekje om te wildkamperen. Maar langs de RV17 is dat nog best lastig, aangezien je aan de ene kant de oceaan hebt en aan de andere kant hoge bergen.
Als de weg een stukje inlands slaat, zie ik plots een opening in het bos. Het is een trekkerpad. Vanaf de weg tuur ik door het groen heen en zie een open plek. Ik draai het trekkerpad op en rij een groene tunnel van bomen in. Al snel loopt het pad omlaag en wordt smaller. Na wat manoeuvreren langs takken bereik ik de open plek. Maar wat ik dacht een mooie groene open plek te zijn, blijkt toch een erg wild veldje. Er groeien planten met enorme bladeren en dikke stengels tot borsthoogte en tijdens het lopen hoor ik het gekras van doornstruiken langs mijn motorbroek. Geen geschikte plek dus om mijn tentje op te zetten.
Ik rust even uit en kijk naar mijn motor, die op het smalle pad staat tussen een oerwoud van bomen en struiken. Ik kijk links van het pad en zie een helling die omlaag loopt. Rechts van het plad loopt de helling omhoog naar de weg. Ik voel een druppel op mijn gezicht vallen en plots komt het besef dat ik het nog lastig kan worden om hier uit te komen. Ik stap op de motor en kijk om mij heen hoe ik de motor kan draaien. Na een tijdje heb ik door dat als ik de helling die omhoog loopt een stukje oprijdt, de koppeling intrek en meteen het stuur de andere kant opdraai en zo insteek terwijl ik achteruit rij, ik zonder zelf veel moeite hoef te doen kan keren op het smalle pad. Toch kost het nog veel inspanning om de motor te draaien en ben dan ook erg blij als ik eindelijk terug kan rijden. Het is alleen steeds harder gaan regenen en als ik gas geef, schiet de transalp op het glibberige mos onder mij vandaan.
Ik haal de bagage van de motor en probeer mijzelf tussen wat takken te plaatsen, zodat ik met mijn kont op het zadel de motor op beenkracht omhoog kan duwen. Maar dat lukt niet, want er zit precies een meerstammig boompje in de weg. Ik ga aan de andere kant van de motor staan en probeer hem overeind te trekken. Ik kom aardig ver, maar moet toch opgeven omdat ik met mijn voeten dreig weg te glijden. Na een aantal pogingen staat die eindelijk weer overeind. Ik stap op en rij verder over het pad, maar als het steiler begint te worden verlies ik alle grip op het natte mos. Ik probeer verschillende routes, loop naast mijn motor met slippende koppeling of neem een aanloop. Wat ik ook probeer, ik kom de helling niet omhoog. Ik verlies mijn geduld en als ik onbesuisd gas geef schiet mijn achterwiel een stuk opzij en moet ik de alp op zijn zij leggen.
Ik stap achteruit en bekijk doorweekt van het zweet en de regen de situatie. “Ok, komop, rustig blijven. Denk na… denk na… Ik kan bij de weg gaan kijken voor hulp. Al heb ik in tijden geen auto gehoord.” De zon mag dan nog steeds aan de hemel staan, toch is het al erg laat. “Misschien moet ik mijn tent opzetten en hopen dat het morgen droog is en wel genoeg grip heb om de helling op te rijden.” Gedachteloos staar ik naar een slipspoor en kom even bij. Als ik diep nadenk ben ik altijd wel met iets aan het spelen. Onbewust graaf ik het slipspoor uit met mijn voet, maar stuit onder de dikke mat van mos rotsen aan. Snel pak ik een dode tak en begin te schrapen en te schrapen. Tot grote blijdschap is de gehele helling een rotsvlak. “Yes, dit gaat lukken!” Ik stap op de transalp, geef twee rukken aan het gas en laat de koppeling opkomen. De eerste meter glibber ik nog heen en weer in de blubber, maar als mijn achterband de rotsvlakte heeft gevonden grijpt die hem vast en laat hem niet meer los. Ik vlieg de helling omhoog, terwijl ik het hard uitschreeuw van de ontlading.
Ik loop trots de helling af om mijn bagage te halen. Het maakt mij niet meer uit dat ik volledig doorweekt ben, onder de modder zit en volledig gesloopt ben na 4 uur ploeteren in deze godvergeten jungle. Ik ben eruit gekomen. Het zag er somber uit, maar ik heb het zelf en alleen opgelost.
Ik zet mijn tent op, maar krijg de haringen niet in de grond. De scheerlijnen maak ik vast aan takken en stenen, maar het kost erg veel moeite om de buitentent van de binnentent gescheiden te houden. Elke keer als ik mijn tent inkijk is er ergens wel weer een lijn losgeschoten, waardoor de tenten tegen elkaar komen en voor lekken zorgt. Als de tent eindelijk staat, is de binnenkant veranderd in een klein zwembad. Ik pak badhanddoeken, gooi ze in de plassen en knijp ze buiten uit.
Inmiddels knort mijn maag en ik pak het enige eten dat ik nog bij mij heb, een blik bruine bonen. Ik zet mijn brander op in mijn voortent en ga op mijn luchtbed liggen. Een mug prikt op mijn wang en geïrriteerd zoek ik mijn hoofdzaklamp om hem op te sporen. Als ik het lampje aanzet schrik ik van wat ik zie. Mijn tent heeft tijdens het opzetten de hele tijd opengestaan en biedt inmiddels een schuilplaats voor meer dan 50 muggen! Alsof dat nog niet genoeg is, blijkt mijn luchtbed langzaam leeg te lopen door een kapot ventiel en branden, terwijl ik mij schuldig maak aan een muggenmassamoord, de bruine bonen aan.
