Ja je leest het goed in de titel, en nee het is geen oud omhoog gekickt topic. Een nieuw verslag van een oude reis. Ik heb nog wat oude verslagen die ik nooit heb geplaatst, dus om de deprimerende dagen van deze winter herfst een beetje door te komen zal ik een begin maken ze hier te plaatsen. In dit geval dus een verslag uit 2014. De motor heb ik nog steeds, maar toch is het alweer bijna 6 jaar geleden. De tijd vliegt.
Na vele jaren Alpen, Pyreneeën en andere meestal bergachtige gebieden werd het dit jaar maar eens tijd voor wat anders. Scandinavië trekt al jaren, maar toch is het er nog nooit van gekomen. Tijd om daar eens verandering in te gaan brengen. De Noordkaap wordt het niet, die staat wel op het lijstje maar schuif ik nog even vooruit tot ik iets meer tijd heb.
Na wat brainstormen krijgt het plan wat vorm, het wordt een rondje Oostzee. Door Zweden omhoog naar de Poolcirkel, oversteken naar Finland en dan weer afzakken naar het zuiden. Oversteken naar Estland, de Baltische staten doorkruisen, en dan weer terug. In het kader van “nu we er toch zijn” nog even wat steden meepakken, en dan is het toch best een gevarieerd rondje. Alle landen, afgezien van Duitsland, zijn nieuw voor me. Omdat ik niet onbeperkt tijd heb, en ook geen zin heb lange halen snelweg, kies ik zowel voor de heen als voor de terugweg voor een overtocht met de ferry. Te beginnen met Kiel-Göteborg. De overtochten zijn wel geboekt, verder staat het schema niet vast. Uiteraard ga ik kamperen, alleen bij slecht weer misschien een hut, we zullen zien!
Donderdag 29 mei 2014, Dag 1
De laatste spullen pakken, motor beladen en klaar maken voor vertrek. Het weer werkt om te beginnen al niet echt mee, het is slechts een graad of 10 en er valt een dikke motregen. Voorspelling is wel dat het in de loop van de dag vanuit het noorden droog wordt, en laat ik nou net die kant op gaan. Ik hoop dus dat ik “de loop van de dag” iets eerder bereik.
Om 8 uur ben ik klaar voor vertrek. Altijd even dat kriebeltje in de buik, gezonde spanning. Niks vergeten? Je kent het wel. Vanmiddag vanaf 17:00 uur kan ik in Kiel inchecken voor de boot. 580 kilometer rijden, dus tijd genoeg. Snelweg is niet echt mijn hobby, maar vandaag moet het even. Rustig aan beginnen, weer even wennen aan die beladen motor, en twee gloednieuwe banden op een nat wegdek werken ook niet erg mee aan het vertrouwen.
Klein stukje A8, en dan direct de langste snelweg van NL, de A7 op, die ik helemaal van begin tot eind mag afrijden. Het is fris en de motregen blijft er ook nog even bij. Al snel geeft de thermometer op de motor -10 aan. Nou is het wel fris, maar -10 is wel erg extreem, dus de thermometer is het eerste mankement deze reis. Hopen dat het daarbij blijft.
Aan het begin van de afsluitdijk wordt het gelukkig droog, en naar later zou blijken bleef dat ook de rest van de dag zo. Er staat wel een stevige zijwind, wat het rijden op de afsluitdijk er niet veel prettiger op maakt. Witte schuimkoppen klotsen tegen de dijk aan, maar het is droog en dat is al heel wat. Tegen het einde van de afsluitdijk beginnen zich zelfs al wat droge sporen op de weg af te tekenen. Nog niet echt vakantieweer, maar het gaat de goede kant op.
Voorbij Groningen zoek ik een parkeerplaats, de eerste 200 kilometer zitten erop. Er staat nog steeds een harde en koude wind en ik heb het inmiddels ijskoud gekregen. Toch maar even wat extra kleding tevoorschijn toveren. Heel slim dat ik mijn softshell en winterhandschoenen onderin de bagage heb gestopt, dus ongeveer alles moet uit de koffers. Ik had ze meegenomen voor eventuele kou in het Noorden, maar daarbij had ik niet echt verwacht ze in Groningen al nodig te hebben.
Ik wacht nog even met tanken tot ik de Duitse grens gepasseerd ben. De brandstofprijzen in NL bevinden zich op dat moment op een historisch hoogte/dieptepunt van tegen de 2 euro per liter, dus voor 30 cent verschil loont het wel de moeite om even door te rijden. Hoewel ik normaal makkelijk 400km per tank rij, is het met volle belading en sterke tegenwind over de snelweg wel een ander verhaal. Mijn trouwe eencilinder moet alle 48 paarden laten aanrukken om tegen de wind in te boxen, dus de eerste Duitse pomp net over de grens bij Nieuweschans komt als geroepen.
Met een volle tank rij ik na nog een 5 minuten in Duitsland gelijk de file in. Hoewel ik weet dat het niet is toegestaan om er tussendoor te rijden ga ik toch echt niet aansluiten. Gelukkig is het maar een klein stukje en zit ik al snel weer op tempo. Het valt me op dat ik onderweg heel veel Harleys tegenkom, die zullen vast ergens een meeting hebben. Rond 13:00 uur een stop voor de lunch, bak koffie en een broodje, en gelijk ook de tank weer even vol. De rest van de route voorloopt zonder bijzonderheden. Ik schiet al lekker op, dus ik kan rustig aan doen. Het is nog steeds koud, maar ik ben al lang blij dat het droog is.
Om 15:00 uur sta ik voor de terminal van de Stenaline in Kiel. Veel te vroeg, want de incheck opent pas om 17:00. Bij pomp gooi ik nog een keer de tank vol, en haal wat eten en drinken voor tijdens de overtocht. Dan rij ik een stukje de haven van Kiel in, en stop bij een bankje langs het water. Mooi uitzicht over de baai van Kiel, en het is zowaar een soort van mooi weer geworden. Het is trouwens Hemelvaartsdag vandaag, en in Duitsland geven ze daar blijkbaar meer aandacht aan dan bij ons. Overal lopen groepjes jongeren in redelijk beschonken toestand. Ze slepen bolderkarren met radio’s en natuurlijk veel bier met zich mee.
Tegen een uur of 5 rij ik weer naar de terminal en sluit me aan in de rij motoren die er al staan. Er staan al aardig wat motoren, terwijl het toch nog vrij vroeg in het seizoen is. Na de incheck mogen de motoren ook vrijwel meteen aan boord. Er liggen ruim voldoende spanbanden, dus op het gemakje zet ik de motor goed vast. Klein tasje met spullen voor onderweg ligt al bovenaan in de koffer, dus ik kan gelijk door naar het passagiersdek. Een heleboel trappen verder sta ik zwetend in motorpak voor mijn hut, maar de elektronische sleutel blijkt niet te werken. Weer een paar trappen naar de informatiebalie, nieuwe sleutelkaart en alle trappen weer omhoog voordat ik eindelijk naar binnen kan.
Ik dump mijn spullen in de hut, trek wat makkelijkere kleding aan en loop een rondje over het schip. Ik ga veel met de boot naar de UK dus nieuw is het niet, maar ik vind zo’n overtocht altijd wel bijzonder. Boven op het dek is het druk en hoewel de wind nog koud is schijnt de zon volop. Ik kijk hoe we uitvaren en koers zetten naar open zee. Na wat eten in het restaurant zit ik nog even de genieten op het buitendek. Achter een glazen wand in de zon is het goed vol te houden. De zee is kalm en je merkt eigenlijk niet eens dat je op een boot zit. In de verte zijn de Deense eilanden te zien, en we zitten zelfs zo dichtbij dat mijn telefoon het Deense netwerk oppakt. Aan het einde van de avond krijg ik nog een prachtige zonsondergang te zien, en dat terwijl de dag zo bewolkt begon. De eerste dag zit erop, morgen begint het echt!
Vrijdag 30 mei 2014, Dag 2
Ik ben vroeg wakker, maar ik heb redelijk goed geslapen. Eerst maar eens kijken hoe het er buiten uitziet. Het schip is blijkbaar nog in diepe rust, want er is weinig volk te zien. De lucht is strakblauw, dat is een goed teken. Nog geen land in zicht, alleen wat andere scheepvaart. In de bar haal ik een bak koffie en brood had ik nog bij me. Intussen wordt het ook wat drukker aan boord, en een uur voor het aanmeren komt er land in zicht. De eerste indruk van Zweden ziet er goed uit, rotsige kusten en allemaal kleine eilandjes. Langzaam lopen we de haven van Göteborg binnen. De zon schijnt volop en ook de temperatuur is een stuk verbeterd ten opzichte van gisteren. Ik begin het in mijn motorpak zelfs al behoorlijk warm te krijgen. Al snel worden de passagiers met eigen vervoer omgeroepen om naar de voertuigdekken te gaan. De motor staat er nog perfect bij, maar de zee was zo rustig dat hij waarschijnlijk ook wel was blijven staan als ik hem niet had vastgezet. Waar de motoren gisteren nog als eerste aan boord mochten, kunnen we nu pas als laatste van boord dus ik moet helaas even wachten. Eenmaal buiten staat het hele terrein nog vol met wachtende auto’s. Waarom is me niet duidelijk maar er zit weinig gang in. Zonder rijwind in de volle zon zit ik behoorlijk te zweten op de motor. Bij het hek wordt het oponthoud duidelijk, alcoholcontrole van de politie. Ik drink sowieso geen alcohol, dus niks aan de hand voor mij.
Eenmaal van het terrein zoek ik op de Garmin eerst nog even de dichtstbijzijnde pinautomaat om Zweedse kronen te halen, maar daarna kan ik eindelijk op weg. Om de drukte van de stad uit te komen pak ik eerst een kilometer of 30 snelweg voordat ik de binnenwegen opzoek. De route heb ik op de kaart globaal uitgestippeld en zet ik met wat viapunten handmatig over in de Garmin. Vooraf routes maken vind ik teveel gedoe, kost tijd en ik heb er gewoon geen zin in, en dit geeft me ook de mogelijkheid om af te wijken als ik dat wil. Vandaag ga ik naar Stockholm, met ruim 500km toch een stevige rit.
De wegen zijn mooi en goed, de omgeving licht glooiend met vooral veel bossen. Je houdt ervan of vind het niks, ik hoor tot nu toe bij de eerste groep. De maximumsnelheid ligt vrij laag, en hoewel ik zelf zeker geen snelle rijder ben zit je er op een lange rechte weg toch snel overheen. Goed blijven opletten dus, want er staan hier bijna meer flitspalen dan bomen. Kennelijk staat er ook de doodstraf op het negeren van een stopbord, want hoewel de weg over grote afstand te overzien is stopt iedereen netjes en blijft bijna zolang staan dat er juist verkeer aankomt. Kort samengevat rijden de Zweden hier echt als slakken, en terwijl ik helemaal geen haast heb begin ik me er toch aan te irriteren. Wij zouden het zondagsrijders noemen, maar ze hebben hier gewoon geen haast. Het is wel lekker om mijn gehaaste levensstijl los te laten, maar het heeft even tijd nodig.
De eerste gravelwegen komen in zicht, en dat is ook wel waar ik voor gekomen ben. Het is schitterend rijden door het bos, maar door de droogte wel erg stoffig. Midden in de natuur, precies waar ik me thuis voel. Rond de middag haal ik een zak krentenbollen van de appie uit de koffer, dus de lunch is rond. In het bos en met alleen fluitende vogels om je heen, wat wil je nog meer.
Helaas valt me na de lunch op dat de lucht steeds meer begint te betrekken. De bewolking wordt dikker maar het lijkt voor alsnog droog te blijven. Lijkt, want uiteindelijk begint het toch te spatten. Nog niet hard, maar ik neem me voor om dit keer eens niet te lang te wachten met aantrekken van mijn regenpak. Beter een keer teveel dan te weinig. Mijn pak is prima waterdicht, maar anders zit ik vanavond met al die natte zooi in mijn tentje. Helaas blijkt dat ik mijn regenpak niet voor niks aan heb, want het begint steeds harder te regenen. Het is blijkbaar lang droog geweest, want er ligt veel wit schuim op de weg. Oppassen dus!
Omdat het weer alleen maar slechter lijkt te worden, en ik nog lang niet in de buurt van mijn voorgenomen eindpunt van de dag ben zoek ik wat grotere wegen op. Vandaag wil ik Stockholm halen, dan kan ik morgen een dag de stad bekijken. Als ik alles binnendoor blijf rijden gaat het wel heel lang duren vandaag. In de stromende regen zit ik zeker 30km achter een vrachtwagen. Niemand haalt hier in en door het slechte weer is de weg moeilijk te overzien dus ik blijf er maar achter. Wel kent de chauffeur blijkbaar goed de weg, want hij heeft de gang er aardig inzitten. Op gepaste afstand volg ik maar. Ik baal wel van de regen, de dag begon zo mooi!
Als ik de drukte van Stockholm nader zoek ik ook voor het laatste stuk weer even de snelweg op, dat geeft het minste oponthoud door drukte. Het laatste stuk schiet lekker op en rond 18:00 ben ik op de stadscamping van Stockholm. Onder mijn regenpak is alles gelukkig nog droog, maar door het vuil en de spray op de wegen zit ik onder het zand. Het is helemaal wit uitgeslagen en ik zie er uit als een zombie. Ik zoek een plekje op de camping en begin de spullen af te laden. Dan pas valt me op dat de twee caravans waar ik tegenover sta Nederlands blijken te zijn, en gelijk wordt ik uitgenodigd voor de koffie. Dat laat ik me na een paar uur in de stromende regen geen tweede keer zeggen, dus ik neem het aanbod graag aan. Ze zijn al een paar weken in Zweden en dit is de eerste verregende dag die ze hebben. De voorspelling voor de komende dagen is beter, dus daar hoop ik dan maar op.
Na de koffie snel mijn tent op zetten, en vanuit de andere NL caravan wordt me een hamer gebracht want de grond is keihard. De eigenaar van een Zweedse caravan achter me komt ook even een praatje maken en de motor bekijken. Omdat ze de komende nacht nog meer regen voorspellen en hij toch een paar dagen weg gaat mag ik ook wel in zijn caravan slapen. Ik bedank voor het aanbod, ik red me prima in mijn tentje, maar als dit het voorbeeld van Zweedse gastvrijheid is dan zit het wel goed!
In het kleine afhaalrestaurantje haal ik wat te eten, want het is inmiddels al 20:00 uur geweest. Na het eten duik ik de sauna van de camping in om even bij te komen van de dag. Later op de avond is wordt het gelukkig droog en loop ik nog een klein rondje over de camping. Het ligt aan mooi meer met een zwemstrand, maar helaas is het daar nu even niet het weer voor. Om 23:00 uur zoek ik na een vermoeiende dag mijn bed op, het is mooi geweest voor vandaag.
Na vele jaren Alpen, Pyreneeën en andere meestal bergachtige gebieden werd het dit jaar maar eens tijd voor wat anders. Scandinavië trekt al jaren, maar toch is het er nog nooit van gekomen. Tijd om daar eens verandering in te gaan brengen. De Noordkaap wordt het niet, die staat wel op het lijstje maar schuif ik nog even vooruit tot ik iets meer tijd heb.
Na wat brainstormen krijgt het plan wat vorm, het wordt een rondje Oostzee. Door Zweden omhoog naar de Poolcirkel, oversteken naar Finland en dan weer afzakken naar het zuiden. Oversteken naar Estland, de Baltische staten doorkruisen, en dan weer terug. In het kader van “nu we er toch zijn” nog even wat steden meepakken, en dan is het toch best een gevarieerd rondje. Alle landen, afgezien van Duitsland, zijn nieuw voor me. Omdat ik niet onbeperkt tijd heb, en ook geen zin heb lange halen snelweg, kies ik zowel voor de heen als voor de terugweg voor een overtocht met de ferry. Te beginnen met Kiel-Göteborg. De overtochten zijn wel geboekt, verder staat het schema niet vast. Uiteraard ga ik kamperen, alleen bij slecht weer misschien een hut, we zullen zien!
Donderdag 29 mei 2014, Dag 1
De laatste spullen pakken, motor beladen en klaar maken voor vertrek. Het weer werkt om te beginnen al niet echt mee, het is slechts een graad of 10 en er valt een dikke motregen. Voorspelling is wel dat het in de loop van de dag vanuit het noorden droog wordt, en laat ik nou net die kant op gaan. Ik hoop dus dat ik “de loop van de dag” iets eerder bereik.
Om 8 uur ben ik klaar voor vertrek. Altijd even dat kriebeltje in de buik, gezonde spanning. Niks vergeten? Je kent het wel. Vanmiddag vanaf 17:00 uur kan ik in Kiel inchecken voor de boot. 580 kilometer rijden, dus tijd genoeg. Snelweg is niet echt mijn hobby, maar vandaag moet het even. Rustig aan beginnen, weer even wennen aan die beladen motor, en twee gloednieuwe banden op een nat wegdek werken ook niet erg mee aan het vertrouwen.
Klein stukje A8, en dan direct de langste snelweg van NL, de A7 op, die ik helemaal van begin tot eind mag afrijden. Het is fris en de motregen blijft er ook nog even bij. Al snel geeft de thermometer op de motor -10 aan. Nou is het wel fris, maar -10 is wel erg extreem, dus de thermometer is het eerste mankement deze reis. Hopen dat het daarbij blijft.
Aan het begin van de afsluitdijk wordt het gelukkig droog, en naar later zou blijken bleef dat ook de rest van de dag zo. Er staat wel een stevige zijwind, wat het rijden op de afsluitdijk er niet veel prettiger op maakt. Witte schuimkoppen klotsen tegen de dijk aan, maar het is droog en dat is al heel wat. Tegen het einde van de afsluitdijk beginnen zich zelfs al wat droge sporen op de weg af te tekenen. Nog niet echt vakantieweer, maar het gaat de goede kant op.
Voorbij Groningen zoek ik een parkeerplaats, de eerste 200 kilometer zitten erop. Er staat nog steeds een harde en koude wind en ik heb het inmiddels ijskoud gekregen. Toch maar even wat extra kleding tevoorschijn toveren. Heel slim dat ik mijn softshell en winterhandschoenen onderin de bagage heb gestopt, dus ongeveer alles moet uit de koffers. Ik had ze meegenomen voor eventuele kou in het Noorden, maar daarbij had ik niet echt verwacht ze in Groningen al nodig te hebben.
Ik wacht nog even met tanken tot ik de Duitse grens gepasseerd ben. De brandstofprijzen in NL bevinden zich op dat moment op een historisch hoogte/dieptepunt van tegen de 2 euro per liter, dus voor 30 cent verschil loont het wel de moeite om even door te rijden. Hoewel ik normaal makkelijk 400km per tank rij, is het met volle belading en sterke tegenwind over de snelweg wel een ander verhaal. Mijn trouwe eencilinder moet alle 48 paarden laten aanrukken om tegen de wind in te boxen, dus de eerste Duitse pomp net over de grens bij Nieuweschans komt als geroepen.
Met een volle tank rij ik na nog een 5 minuten in Duitsland gelijk de file in. Hoewel ik weet dat het niet is toegestaan om er tussendoor te rijden ga ik toch echt niet aansluiten. Gelukkig is het maar een klein stukje en zit ik al snel weer op tempo. Het valt me op dat ik onderweg heel veel Harleys tegenkom, die zullen vast ergens een meeting hebben. Rond 13:00 uur een stop voor de lunch, bak koffie en een broodje, en gelijk ook de tank weer even vol. De rest van de route voorloopt zonder bijzonderheden. Ik schiet al lekker op, dus ik kan rustig aan doen. Het is nog steeds koud, maar ik ben al lang blij dat het droog is.
Om 15:00 uur sta ik voor de terminal van de Stenaline in Kiel. Veel te vroeg, want de incheck opent pas om 17:00. Bij pomp gooi ik nog een keer de tank vol, en haal wat eten en drinken voor tijdens de overtocht. Dan rij ik een stukje de haven van Kiel in, en stop bij een bankje langs het water. Mooi uitzicht over de baai van Kiel, en het is zowaar een soort van mooi weer geworden. Het is trouwens Hemelvaartsdag vandaag, en in Duitsland geven ze daar blijkbaar meer aandacht aan dan bij ons. Overal lopen groepjes jongeren in redelijk beschonken toestand. Ze slepen bolderkarren met radio’s en natuurlijk veel bier met zich mee.
Tegen een uur of 5 rij ik weer naar de terminal en sluit me aan in de rij motoren die er al staan. Er staan al aardig wat motoren, terwijl het toch nog vrij vroeg in het seizoen is. Na de incheck mogen de motoren ook vrijwel meteen aan boord. Er liggen ruim voldoende spanbanden, dus op het gemakje zet ik de motor goed vast. Klein tasje met spullen voor onderweg ligt al bovenaan in de koffer, dus ik kan gelijk door naar het passagiersdek. Een heleboel trappen verder sta ik zwetend in motorpak voor mijn hut, maar de elektronische sleutel blijkt niet te werken. Weer een paar trappen naar de informatiebalie, nieuwe sleutelkaart en alle trappen weer omhoog voordat ik eindelijk naar binnen kan.
Ik dump mijn spullen in de hut, trek wat makkelijkere kleding aan en loop een rondje over het schip. Ik ga veel met de boot naar de UK dus nieuw is het niet, maar ik vind zo’n overtocht altijd wel bijzonder. Boven op het dek is het druk en hoewel de wind nog koud is schijnt de zon volop. Ik kijk hoe we uitvaren en koers zetten naar open zee. Na wat eten in het restaurant zit ik nog even de genieten op het buitendek. Achter een glazen wand in de zon is het goed vol te houden. De zee is kalm en je merkt eigenlijk niet eens dat je op een boot zit. In de verte zijn de Deense eilanden te zien, en we zitten zelfs zo dichtbij dat mijn telefoon het Deense netwerk oppakt. Aan het einde van de avond krijg ik nog een prachtige zonsondergang te zien, en dat terwijl de dag zo bewolkt begon. De eerste dag zit erop, morgen begint het echt!
Vrijdag 30 mei 2014, Dag 2
Ik ben vroeg wakker, maar ik heb redelijk goed geslapen. Eerst maar eens kijken hoe het er buiten uitziet. Het schip is blijkbaar nog in diepe rust, want er is weinig volk te zien. De lucht is strakblauw, dat is een goed teken. Nog geen land in zicht, alleen wat andere scheepvaart. In de bar haal ik een bak koffie en brood had ik nog bij me. Intussen wordt het ook wat drukker aan boord, en een uur voor het aanmeren komt er land in zicht. De eerste indruk van Zweden ziet er goed uit, rotsige kusten en allemaal kleine eilandjes. Langzaam lopen we de haven van Göteborg binnen. De zon schijnt volop en ook de temperatuur is een stuk verbeterd ten opzichte van gisteren. Ik begin het in mijn motorpak zelfs al behoorlijk warm te krijgen. Al snel worden de passagiers met eigen vervoer omgeroepen om naar de voertuigdekken te gaan. De motor staat er nog perfect bij, maar de zee was zo rustig dat hij waarschijnlijk ook wel was blijven staan als ik hem niet had vastgezet. Waar de motoren gisteren nog als eerste aan boord mochten, kunnen we nu pas als laatste van boord dus ik moet helaas even wachten. Eenmaal buiten staat het hele terrein nog vol met wachtende auto’s. Waarom is me niet duidelijk maar er zit weinig gang in. Zonder rijwind in de volle zon zit ik behoorlijk te zweten op de motor. Bij het hek wordt het oponthoud duidelijk, alcoholcontrole van de politie. Ik drink sowieso geen alcohol, dus niks aan de hand voor mij.
Eenmaal van het terrein zoek ik op de Garmin eerst nog even de dichtstbijzijnde pinautomaat om Zweedse kronen te halen, maar daarna kan ik eindelijk op weg. Om de drukte van de stad uit te komen pak ik eerst een kilometer of 30 snelweg voordat ik de binnenwegen opzoek. De route heb ik op de kaart globaal uitgestippeld en zet ik met wat viapunten handmatig over in de Garmin. Vooraf routes maken vind ik teveel gedoe, kost tijd en ik heb er gewoon geen zin in, en dit geeft me ook de mogelijkheid om af te wijken als ik dat wil. Vandaag ga ik naar Stockholm, met ruim 500km toch een stevige rit.
De wegen zijn mooi en goed, de omgeving licht glooiend met vooral veel bossen. Je houdt ervan of vind het niks, ik hoor tot nu toe bij de eerste groep. De maximumsnelheid ligt vrij laag, en hoewel ik zelf zeker geen snelle rijder ben zit je er op een lange rechte weg toch snel overheen. Goed blijven opletten dus, want er staan hier bijna meer flitspalen dan bomen. Kennelijk staat er ook de doodstraf op het negeren van een stopbord, want hoewel de weg over grote afstand te overzien is stopt iedereen netjes en blijft bijna zolang staan dat er juist verkeer aankomt. Kort samengevat rijden de Zweden hier echt als slakken, en terwijl ik helemaal geen haast heb begin ik me er toch aan te irriteren. Wij zouden het zondagsrijders noemen, maar ze hebben hier gewoon geen haast. Het is wel lekker om mijn gehaaste levensstijl los te laten, maar het heeft even tijd nodig.
De eerste gravelwegen komen in zicht, en dat is ook wel waar ik voor gekomen ben. Het is schitterend rijden door het bos, maar door de droogte wel erg stoffig. Midden in de natuur, precies waar ik me thuis voel. Rond de middag haal ik een zak krentenbollen van de appie uit de koffer, dus de lunch is rond. In het bos en met alleen fluitende vogels om je heen, wat wil je nog meer.
Helaas valt me na de lunch op dat de lucht steeds meer begint te betrekken. De bewolking wordt dikker maar het lijkt voor alsnog droog te blijven. Lijkt, want uiteindelijk begint het toch te spatten. Nog niet hard, maar ik neem me voor om dit keer eens niet te lang te wachten met aantrekken van mijn regenpak. Beter een keer teveel dan te weinig. Mijn pak is prima waterdicht, maar anders zit ik vanavond met al die natte zooi in mijn tentje. Helaas blijkt dat ik mijn regenpak niet voor niks aan heb, want het begint steeds harder te regenen. Het is blijkbaar lang droog geweest, want er ligt veel wit schuim op de weg. Oppassen dus!
Omdat het weer alleen maar slechter lijkt te worden, en ik nog lang niet in de buurt van mijn voorgenomen eindpunt van de dag ben zoek ik wat grotere wegen op. Vandaag wil ik Stockholm halen, dan kan ik morgen een dag de stad bekijken. Als ik alles binnendoor blijf rijden gaat het wel heel lang duren vandaag. In de stromende regen zit ik zeker 30km achter een vrachtwagen. Niemand haalt hier in en door het slechte weer is de weg moeilijk te overzien dus ik blijf er maar achter. Wel kent de chauffeur blijkbaar goed de weg, want hij heeft de gang er aardig inzitten. Op gepaste afstand volg ik maar. Ik baal wel van de regen, de dag begon zo mooi!
Als ik de drukte van Stockholm nader zoek ik ook voor het laatste stuk weer even de snelweg op, dat geeft het minste oponthoud door drukte. Het laatste stuk schiet lekker op en rond 18:00 ben ik op de stadscamping van Stockholm. Onder mijn regenpak is alles gelukkig nog droog, maar door het vuil en de spray op de wegen zit ik onder het zand. Het is helemaal wit uitgeslagen en ik zie er uit als een zombie. Ik zoek een plekje op de camping en begin de spullen af te laden. Dan pas valt me op dat de twee caravans waar ik tegenover sta Nederlands blijken te zijn, en gelijk wordt ik uitgenodigd voor de koffie. Dat laat ik me na een paar uur in de stromende regen geen tweede keer zeggen, dus ik neem het aanbod graag aan. Ze zijn al een paar weken in Zweden en dit is de eerste verregende dag die ze hebben. De voorspelling voor de komende dagen is beter, dus daar hoop ik dan maar op.
Na de koffie snel mijn tent op zetten, en vanuit de andere NL caravan wordt me een hamer gebracht want de grond is keihard. De eigenaar van een Zweedse caravan achter me komt ook even een praatje maken en de motor bekijken. Omdat ze de komende nacht nog meer regen voorspellen en hij toch een paar dagen weg gaat mag ik ook wel in zijn caravan slapen. Ik bedank voor het aanbod, ik red me prima in mijn tentje, maar als dit het voorbeeld van Zweedse gastvrijheid is dan zit het wel goed!
In het kleine afhaalrestaurantje haal ik wat te eten, want het is inmiddels al 20:00 uur geweest. Na het eten duik ik de sauna van de camping in om even bij te komen van de dag. Later op de avond is wordt het gelukkig droog en loop ik nog een klein rondje over de camping. Het ligt aan mooi meer met een zwemstrand, maar helaas is het daar nu even niet het weer voor. Om 23:00 uur zoek ik na een vermoeiende dag mijn bed op, het is mooi geweest voor vandaag.