David_ZZR
MF veteraan
Rondje om de kerk 2017
Nadat mijn tour van vorig jaar op de Vespa erg goed beviel was de keus niet zo moeilijk om ook mijn zomervakantietour van 2017 op de Vespa te gaan doen. De Vespa was van te voren goed onderhanden genomen zodat de kans op stukken minimaal zou zijn. Het gehele blok was gerenoveerd en had bij vertrek slechts 400 kilometer gelopen. Het begin van de tour zou ik dus rustig aan moeten doen. Mijn tour van vorig jaar was tot Italië gekomen, en terug, dus dit jaar stond er een ander rondje op de planning. Enkele wegen die ik in het verleden al vaker gereden had maar waar ik overheen gejakkerd was op een vele male snellere motorfiets. Deze zomer wilde ik het rustig aan doen en genieten van de omgeving en vaker stoppen om foto's te maken.
Dag 1: Zaterdag 15 juli 2018
De eerste dag van de vakantie met de motor is gelijk altijd ook de saaiste dag. Het eerste stuk binnendoor is altijd bekend terrein en dit zijn nou niet altijd de leukste wegen. Echter daarna wordt het alleen maar leuker...
Alle spullen die mee zouden moeten had ik net zoals vorig jaar in 3 roltassen en 1 toolrol gestopt. Deze stonden al klaar om op de Vespa geplaatst te worden. De scooter werd van achteren naar voren gereden en was ook voor deze vakantie weer geheel voorzien van valbeugels en bagagerekjes. Mooi vind ik dit niet maar ach voor een trip als deze... je weet maar nooit. Na alle meuk aan de scooter vasgesjord te hebben kon de gps die gevoed werd door 2 powerbanks (waarvan een action exemplaar er al na 1 dag mee zou kappen) aangeslingerd worden. Ik kon op pad!
Net voor Geel pauzeerde ik even voor een bak koffie en reed verder door Geel om daar voor het eerst te tanken. De kleding- en toolrol konden net als vorig jaar weer los gehaald worden en de tank kon gevuld worden. In tegenstelling tot vorig jaar besloot ik nu de Vespa netjes te voorzien van Euro 98 met 3% mengsmering. Beter te veel dan te weinig en de 98 om maar te voorkomen dat er van die E10 meuk in het blokje terecht zou komen.
De route tot nu toe was erg saai. Saai tot aan Huy of Hoei zoals de Vlamingen deze Waalse plaats noemen. Hier begonnen de Ardennen en werd alles een stuk mooier en zou het rijden ook een stuk aangenamer zijn. Ik pauzeerde bij een parking net na Huy en raakte daar gelijk aan de praat met een Fransoos op een Duc. Zoals gewend van Fransozen bleef deze man maar ouwehoeren. Wel gezellig overigens maar na een kwartier was ik pas van hem af en kon ik mijn eerste peperkoekreep, waarvan ik er velen had meegenomen, gaan nuttigen op het bankje bij de parking in de zon.
De route door de Ardennen was verder grotendeels bekend terrein maar erg leuk om met de Vespa te rijden. Mooie groene natuur en heerlijk overzichtige wegen.
In de Ardennen had ik al een keer extra getankt maar net na het binnenrijden van Luxemburg besloot ik dit nog maar een keer te doen. Dit zodat ik de dag erna tenminste met een geheel volle tank weer op pad kon. De wegen die daarna volgden rondom het meer bij Esche-sur-Sûre waren ook met de Vespa een genot. Ik vergat even dat de Vespa volbeladen was en eigenlijk nog ingereden werd. De brede bochtige weg ging omlaag en de Vespa genoot hier zo van dat de teller op de GPS de 102 aantikte!
Eenmaal op de camping in Heiderscheidergrund werd ik erg netjes ontvangen door Ed, de eigenaar van canping Le Moulin / Bar High Chapperal. Een camping met redelijk wat vaste plaatsen maar de passantenplaatsen werden grotendeels door motorrijders bezet. Ik zocht en rustig plekje aan de beek uit en vroeg brutaal aan de buren naast mij op de camping of ik toevallig een biertje van hen over kon nemen. Die kreeg ik natuurlijk gelijk. Ondanks dat ze met de caravan waren bleken het KTM rijders die mijn avontuur zo op de Vespa maar wat mooi vonden.
In de bar at ik een lekkere portie spare-ribs aangevuld met enkele lokale biertjes. Hierop volgden natuurlijk nog meer biertjes en werd er met andere bezoekers slap geouwehoerd over motorrijden. Rond een uur of 10 besloot ik mijn tent op te zoeken om wat te gaan lezen en daarna heerlijk te gaan slapen. Deze nachtrust werd even verstoord doordat er een groep jongens tegenover mij was komen te zitten op de camping en deze redelijk zatjes terug kwamen bij de tent. Ach ze hebben vakantie.... en ik viel vanzelf weer in slaap.
Dag 2: Zondag 16 juli 2017
Ik was al redelijk vroeg wakker en strompelde naar het toiletgebouw toe. Eenmaal uitgekleed stond ik onder de douche welke niet aan bleek te gaan. Godverdegodverdegodver. Je had schijnbaar een sleutel nodig welke je bij de receptie kunt krijgen om de douche te activeren. Tsja daar kom je dan 's ochtends achter, en dit is je niet door de eigenaar van de camping verteld. Dit levert de camping wel een flink minpunt op want de receptie zou pas om 9 uur open gaan. Dat werd ongedouched vertrekken dus.
De Vespa werd ingepakt en ik kletste wat met de groep gasten tegenover me, die ondanks de herrie die ze maakten behoorlijk okay bleken te zijn.
Na betaald te hebben en mijn ongenoegen over de douche geuit te hebben vertelde de eigenaar dat dit toch echt op een briefje stond. Of ik alle briefjes die bij de plee hangen ga lezen na een hoeveelheid bier achter mijn kiezen gegooid te hebben. Niet dus, en dat doet niemand. Maar ach het zei hem vergeven omdat het zo'n fijn plekje was om te kamperen.
De weg door Luxemburg was redelijk nat dus mijn rijstijl had ik er op aangepast. Vanuit Luxemburg reed ik België weer in en ondanks dat in dit gedeelte van de Ardennen het asfalt nog een soort van gatenkaas was schoten de kilometers behoorlijk goed op. Al snel was ik in de buurt van Verdun. Dit gebied staat bekend om de vele vuile veldslagen die hier hebben plaatsgevonden in de Eerste Wereldoorlog. Overal staan oorlogsmonumenten en bewegwijzeringsborden naar begraafplaatsen. Bij de grootste militaire begraafplaats bij Douaumont stopte ik even. Hier liggen 130.000 (nee dit is geen tikfout) gesneuvelde militairen begraven. 130.000 kruisjes. Ik ben niet snel stil te krijgen maar hier werd ik wel even stil van.
Na hier zowel letterlijk als figuurlijk even stil gestaan te hebben, vervolgde ik mijn tocht. Niet veel later stopte ik bij een klein restaurantje om een tosti te eten. Zien zitten doet zitten want al snel schoven er diverse andere motorrijders (mag ik me zo noemen op de Vespa) aan die hier ook maar besloten te lunchen.
Het landschap werd steeds Franser. De graanvelden werden afgewisseld met Champagnevelden en de Vespa bolde lekker door.
Redelijk op tijd was ik op de geplande camping in Courdemanges. Het stadje Vitry-le-Francois wat er voor lag was geheel uitgestoren. Gelukkig was er wel een benzinepomp open zodat ik de dag erna met een volle tank weer kon vertrekken. Eten had ik nog nergens kunnen kopen. De eigenaresse van de camping stelde zelf voor dat ik bij hun aanschoof die avond. Ik koos een plekje op de camping, zo goed als hetzelfde als vorig jaar, op een heerlijk rustig veldje. Echt een heerlijke camping à la ferme is dit. Geen herrie, normaal opgevoede kinderen die geen 6 glijbanen nodig hebben om gelukkig te zijn maar gewoon lekker ravotten in het bos zonder rubber tegels.
Na een aantal erg goede stukken dik belegde pizza zat ik wel vol en aangezien mijn buik redelijk van slag was van de spareribs (of de biertjes, maar die geef ik eigenlijk nooit de schuld) van de avond ervoor besloot ik het voor de rest van de avond bij thee te laten.
Na een flink eind gelezen te hebben in mijn Baldaci was het ook hier tijd om te gaan slapen. Axl Rose zong me over mijn nieuwe setje Zenheissers in slaap.
Dag 3: Maandag 17 juli 2017
Na deze keer wel een heerlijk warme douche gehad te hebben in het ietwat bouwvallig, maar zeer schoon ogende douchgebouwtje werd de tent weer ingepakt. Toen alles eenmaal op de Vespa zat was het 8.35. 5 Minuten later dan afgesproken, dat kwam vast omdat die douche zo heerlijk was, kon ik aanschuiven bij het voor mij geprepareerde ontbijtje. Geen saaie Franse bedoeling maar alles erop en eraan. Geen sapjes uit een pak, maar verse appelsap uit eigen boomgaard! Wow, hier kunnen veel campings nog wat van leren! Na afgerekend te hebben, wtf... zo weinig en dat inclusief diner en ontbijt, kon ik mijn weg weer vervolgen naar de volgende camping in de Bourgogne.
De kilometers schoten onder mij door. Wederom was er erg weinig open omdat ik natuurlijk een totaaal niet toeristisch gebied uitgekozen had om doorheen te rijden. Gelukkig waren daar mijn krentebollen en peperkoekrepen weer. Het werd dus een snelle lunch in de berm van een afgelegen weggetje.
Ondertussen inspecteerde ik even de roadkill op mijn Vespa.
Ik vervolgde mijn weg weer en was bijna bij de camping in Étang-sur-Arroux. In een flauwe bocht die voor mij naar links ging was daar plots een auto, geheel op mijn weghelft met achter het stuur een vreselijke domme kut die vol op me inreed. Dit omdat ze meer oog had voor haar telefoon die ze voor haar stuur vasthield. Ik trapte vol mijn mijn achterrem in en kneep mijn voorrem in voor zover als kon en stuurde tegeklijk richting berm. Op een haar na miste ik deze randdebiel. In mijn spiegels zag ik de auto zwabberend over de weg gaan, de auto's die achter mij reden ook net missen en na wat zwabberen zelf net niet in de berm belanden.
Met wat hartkloppingen reed ik rustig door richting de camping waar ik netjes een plaatsje toegewezen kreeg en waar ik eerst een biertje nuttigde om van de schrik te bekomen alvorens de tent op te zetten.
Een kort bezoekje aan de Intermarché in het dorp, waar ik kort daarvoor nog de tank volgegooid had, was genoeg om mij te voorzien van een waardige avondmaaltijd. Had ik die pannetjes toch niet voor niks meegenomen. Dit ging vergezeld met een flesje wijn van de camping welke er ook erg goed inging.
Aan al het goede komt een eind, dus ook aan mijn flesje wijn.... Maar ik kon in ieder geval goed slapen.
Dag 4: Dinsdag 18 juli 2017
Hier op de camping had ik geen ontbijt geregeld echter krentebollen en peperkoekrepen had ik nog volop dus mijn maag was snel en goed gevuld. Dit natuurlijk aangevuld met een kop Illy Espresso uit mijn Bialetti welke ik eigenlijk iedere ochtend aanslingerde op het brandertje.
Na de eigenaren van de camping gedag gezegd te hebben, ze komen net zoals ik uit Oosterhout, was ik weer en route door de Bourgogne heen. De wegen waren behoorlijk leeg en ik zou al erg vroeg (lees half 1) aankomen op de volgende camping. Dit was voor mij wel heel erg snel dus ik besloot de route van de dag erna er maar aan vast te plakken. 40 kilometer voor mijn eindpunt stelde ik het 2e viapunt van de dag erna in en er kwam nog steeds een acceptabele eindtijd uit. Ik zou deze dag weliswaar 420 kilometer in het zadel zitten maar dat moest goed te doen zijn leek me.
Ook deze route schoot goed op en de Vespa gaf geen krimp. Om toch even een snelle lunch naar binnen te werken stopte ik bij een McDonald's die ik passeerde. Dit zou me niet te veel tijd kosten en me toch, voor korte duur, een volle maag opleveren. Geen friet, maar gewoon een gezonde salade bij het menu.
Eenmaal in de hoge Auvergne, vlakbij Puy de Dôme, begonnen mijn darmen weer te zeuren. Ik moest dus een toilet zien te vinden en daar was plots een hotelletje. Aan de bar bestelde ik een cola en ik haastte me naar het toilet toe. Na de cola en een koffie raakte ik met de eigenaar van het hotel, welke ergens achter in de 70 was, aan de praat. Hij vertelde mij dat hij ooit met een Vespa naar Portugal was gereden en vond mijn manier van reizen maar wat mooi.
Eenmaal in de Dordogne begon mijn Garmin met een leuk toetje van de route. Allerlei kleine kronkelweggetjes werden aan elkaar geknoopt. De een nog smaller dan de ander. De laatste 40 kilometer duurden dan ook veel langer dan gepland en mijn eindtijd liep maar op. Rond de klok van half 7 kwam ik aan op de motorcamping in de Dordogne. Mijn eerste biertje daar ging er dan ook heel goed in!
Het tentje werd opgezet en onder het genot van wat biertjes schoof ik aan bij de BBQ van de camping. Een behoorlijke hoeveelheid vlees en lekkere salades welke er natuurlijk heel goed in gingen. Na nog wat biertjes was het tijd om te gaan slapen.
Dag 5: Woensdag 19 juli 2017
Vandaag had ik als eerste rustdag bestempeld. Alhoewel rust, en dag niets doen kan natuurlijk niet, ook al is het vakantie. Op de camping kon ik netjes aanschuiven bij het ontbijtbuffet zodat ik een keer wat anders te eten had. Dit was erg goed verzorgd en de Vlaamse motorvrienden club die bij me aan tafel zat was in tegenstelling tot alle andere Vlaamse MC's die ik tegen gekomen ben in de loop der jaren wel erg sociaal en gezellig.
Na ontbeten te hebben deed ik een eerste wasje welke ik naast mijn tentje te drogen hing.
Hierna reed ik naar Gourdon om te tanken, te pinnen en wat boodschapjes te doen. Met een volgestouwd handschoenenvak reed ik terug naar de camping. De rest van de dag bracht ik door met mijn boek en aan de bar.
Dag 6: Donderdag 20 juli 2017
Doordat het flink geregend had was mijn wasje weer zeiknat geworden. Ook dit was een rustdag waarop ik bar weinig zou doen. Net zoals de woensdag schoof ik aan bij het ontbijtbuffet en zat een groot gedeelte van de dag voor mijn tentje mijn boek te lezen onder het genot van een wijntje.
Ook checkte ik even de bougie van de Vespa, maar deze was nog in erg goede staat.
En last but not least was ik erg druk bezig met kijken hoe mijn was aan het drogen was.
Een erg luie dag dus waarop ik 's avonds weer aanschoof voor de daghap en er natuurlijk weer wat biertjes meester werden gemaakt.
Dag 7: Vrijdag 21 juli 2017
Na 2 dagen lamballen was het weer tijd om weer eens fatsoenlijk te gaan rijden. De etappe van vandaag zou vanuit de Dordogne naar de Midi Pyrenees gaan. Een gebied dat ook wel luistert naar de naam "de Gers" en ook "Frans Toscane" wordt genoemd. Al mijn spullen werden ingepakt en ik at voor de verandering deze keer weer een lekkere snee peperkoek met een bak Illy Espresso. Toen alles eenmaal op de Vespa zat begon het te spetteren, en niet zo'n beetje. De Vespa bleef dus half bepakt op de campeerplek staan terwijl ik snel de bar van de camping ingevlucht was om de bui uit te zitten. Na eenmaal afgerekend te hebben en ik ook daar 2 koppen koffie verder was, was de bui gaan liggen en kon ik gaan rijden. Natuurlijk niet zonder eerst iedereen gedag gezegd te hebben en voor de zoveelste maal op de foto te zijn gegaan. De route door de Dordogne schoot, ondanks dat het af en toe spetterde nog erg goed op. Het was echter niet de moeite waard om mijn regenoverall aan te trekken. Al snel was het weer droog en was het tijd om langs de heerlijk rustige wegen even mijn beentjes te strekken.
Vlak voor mijn bestemming gooide ik de tank nog even vol zodat ik ook nu weer 's ochtends met een volle tank weg kon rijden. Vlak voor ik het tankstation op reed begon een Nederlandse camper naar me te claxoneren. Vreemd... ach het zal wel. Na de tank gevuld te hebben plaatste ik mijn Vespa bij de naast gelegen motorworkshop om bij de hamburgertent hiernaast weer een hamburger te bestellen. Echter snel ging dit niet want de eigenaar de de motorworkshop, die aan een oude Kawa aan het werk was, vond mijn Vespa maar wat interessant. En daar was plotseling de man uit de Nederlandse camper. Hij verterld eme zelf een GS te hebben en het maar wat gaaf te vinden dat ik zo ver van huis was met mijn P. Met een GS bedoelde hij natuurlijk zijn Vespa 160 GS dus niet zo'n Duits hok.
Aangezien het nog vroeg was besloot ik vlak voor Montpezat nog een klein lusje aan de route vast te plakken. Ik had toch tijd zat.
Eenmaal op de camping werd ik hartelijk welkom geheten door Larissa en Danny, de eigenaars van Domaine au Piet. Iedere keer als ik hier ben krijg ik echt het Villa Felderhof gevoel. En tsja het mij toegewezen kapeerplekje. Wat wil je nog meer met dit uitzicht vanuit je tentje.
Ik had geluk. Deze avond had de camping een thema avond. Het thema was een Indisch buffet. Ik hoefde dus weer niet te koken. En ja, het smaakte zoals Indisch eten hoort te smaken, echt geweldig. En het wijntje wat ik er bij besteld had dat smaakte ook heerlijk.
Na nog even gezellig te hebben zitten kletsen met de zoon van van Danny was op den duur ook mijn flesje leeg en was het tijd om te gaan slapen.
Dag 8: Zaterdag 22 juli 2017
Ook op deze camping was geen ontbijt, echter geen nood want peperkoekrepen had ik nog volop. Dat samen met een bak Illy koffie vanuit de Bialetti was voor mij voldoende om wakker te zijn. Het tentje werd voor de zoveelste keer ingepakt en Danny ern Larissa werden gedag gezegd. De Vespa had alleen een beetje moeite om te starten. Echter na een minuut of twee trappen zat er leven in de 35 jarige dame.
Het eerste stuk door de Gers was de lucht behoorlijk grijs en ik vreesde regen. Eenmaal aangekomen bij de Pyreneën stopte ik bij een bakkertje om daar nog een Pain au rasain te halen zodat mijn maag weer goed gevuld was. En toen begon de lucht echt grijzer en grijzer te worden. Het laatste vlakke stuk voor de Pyreneeën spetterde het zelfs en het waaide ook flink. Dit had ik niet besteld, maar stoppen voor wat regen, nee dat deed ik niet. En het was nog steeds niet regenpakwaardig dus ik reed lekker door.
Na wat forse klimmetjes en een aantal mooie kloven was daar dan plots het bordje "Espana". Hoe ongeloofwaardig het ook klinkt, nog geen 5 meter na dat bord scheen de zon en was het droog!
In het eerste wintersportplaatsje stopte ik voor een korte lunch, een cola met een dikke tosti.
Wat volgde waren enkele, voor de Vespa, stevige klimmetjes door de Pyreneeën met supermooie vergezichten. Wow, dit is eigenlijk nog mooier dan de Franse Alpen!
Al redelijk op tijd was ik op d geplande camping in het plaatsje Sort. Eerst een biertje in de schaduw en dan een mooi plekje zoeken voor de tent.
Ik koos een mooi plekje aan het beekje uit wat langs de camping stroomde. Er waren nogal wat mensen met cayaks op de camping, en wat bleek... dit was het wereldbekerparcours cayakken waar ik naast sliep. Gelukkig waren er alleen in het dorpje wedstrijden en niet naast mijn tentje. En 's nachts zou het toch wel stil zijn.
Ik haalde voro de zekerheid even de bougie uit de Vespa om deze te controleren. Deze was nog okay maar er zat alleen een beetje aanslag op. Waarschijnlijk door de 3% smering. Ik kraste deze schoon en stook deze terug in het daarvoor bestemde gat in de cilinder.
Aangezien het nog redelijk vroeg was besloot ik een rondje te gaan lopen door het dorpje. Echt een leuk Spaans dorpje met wat oude straatjes en terrasjes waar ik natuurlijk weer een biertje dronk. De wandeling moest tenslotte beloond worden.
Eenmaal weer op de camping besloot ik bij het barretje mijn boek te gaan lezen. De campingeigenaar had echter andere plannen. Ik moest aanschuiven bij een aantal Spanjaarden die daar zaten en gezellig mee drinken. Mijn boek heb ik niet meer gelezen maar het was wel erg gezellig.
Met genoeg biertjes, en een pizza, achter mijn kiezen dook ik mijn tentje in en heb heerlijk geslapen.
Dag 9: Zondag 23 juli 2017
Na erg goed geslapen te hebben werd ik wakker, ging even douchen in de zeker 5 meter diepe douchecabines op de camping en haalde een gesuikerd croissantje bij het barretje op de camping. Terwijl de koffie stond te pruttelen pakte ik geroutineerd mijn spullen weer in.
Het eerste gedeelte van de route begon gelijk met een flinke klim. De Vespa had het er maar zwaar mee. Ondanks dat het tempo flink omlaag ging verliep alles probleemloos. Het uitzicht wat ik vervolgens had was ondanks dat er wat lichte bewolking hing, of misschien zelfs daardoor, echt schitterend.
Omlaag kronkelde de weg van de ene hairpin naar de andere. Normaal zou ik hier wat vlotter doroheen geknald zijn, echter op de Vespa ging het nu lekker op het gemakje.
Wat hierop volgde was een gebied tussen de rotsen door. Echt geweldig gaaf, langs stuwmeren, maar het tempo op de weg lag redelijk aan de hoge kant en ik kon geen veilige stopplaats vinden om mijn GoPro aan te zetten of om foto's te maken. Dit lukte pas geheel op het eind bij een brug die het riviertje na de stuwdam over ging.
En nog iets later op een pauzepunt langs de weg.
En toen deed mijn Garmin ineens niet meer wat ik wilde dat deze deed. Ondanks dat ik toch keihard had ingegeven geen snel- en of tolwegen op te gaan reed ik plotseling op een tolweg. De Spanjaarden knalden met met 140+ voor bij en ik bleef maar zoeken hoe ik hier zo snel mogelijk vanaf kon gaan. Mijn Garmin bleef me echter maar terugsturen naar deze snelweg en ik besloot zelf de route opnieuw in te laden. Dit hielp gelukkig en ik reed onder de berg Montserrat langs. Het was echter al lunchtijd geworden en aangezien ik niets tegen was gekomen om te eten was ik maar wat blij met een restaurantje langs de weg. Ik kreeg de vraag wat ik wilde en ik antwoorde overal maar okay op dat het goed was. Het bleek het dagmenu te zijn waarbij ik uit diverse onderdelen kon kiezen. Ik bestelde een Bucklertje, ja hier hebben ze dat nog, en kreeg er gelijk een bak olijven bij zoals dat hier hoort. Mijn bordje Paella werd ook al snel opgediend en dat was eigenlijk wel genoeg. Het was niet superveel maar mijn honger was gestild.
En daar was de serveerster plots weer met... een bord vol met lamsvlees.
Ook dit ging er heel goed in... Ik ontplofte bijna maar de Crême Catalane die ik als nagerecht kreeg was ook zoals deze hoort te zijn.
Een bakkie koffie na en ik kon weer rijden met in mijn achteruitkijkspiegel het mooie gebergte. Ik kon het niet laten om even op de vluchtstrook te stoppen om een kiekje te maken.
En toen begon alles drukker te worden. Ik kwam immers in de buurt van Barcelona. De route die de Garmin er van gemaakt had ging via de N150 dwars door de, in siesta zijnde, plaats Sabadell. Dit is toch een stad met meer dan tweehonderdduizend inwoners, en ze lagen allemaal te slapen. Ik reed langs het F1 circuit de Catalunya tot ik weer op een extreem rustig weggetje uitkwam. Hier zat Camping El Vedado die ik gepland had. En ook hier was het erg rustig. Dit terwijl dit toch de camping is die het meest dicht bij de binnenstad van Barcelona ligt.
Na mijn tentje opgezet te hebben ging ik verder in mijn boek.
Rond de klok van 6 liep ik naar het restaurantje bij de receptie toe aangezien ik wel toe was aan een koude pint. Helaas, dit was nog gesloten. Ik werd schijnbaar gespot door de Duitsers die tegenover mij op de camping zaten want even later toen ik voor de tent weer in mijn boek gedoken was stonden ze ineens voor mijn neus met een vers gebakken broodje hamburger en een flesje Heineken. Ze dachten dat ik wel honger had omdat ik bij het gesloten restaurantje stond dus hadden ze voor mij ook maar een burger meegebakken. Wow! Dat er nog mensen zijn die zo sociaal zijn! Ik was echt aangenaam verrast. De burger smaakte heerlijk en ik hoefde later op de avond geen eten meer te bestellen bij het restaurantje. Wel gingen er daar nog een aantal biertjes in. Terwijl de regen, ja dat doet het ook soms in Spanje, zachtjes op mijn tent tikte viel ik heerlijk in slaap.
Dag 10: Maandag 24 juli 2017
Vandaag had ik een dagje touren gepland staan. Mijn tentje hoefde dus niet afgebroken te worden. Ik moest alleen even kijken hoe ik al de spulletjes die ik mee wilde nemen in mijn handschoenenvakje wilde proppen. Op de camping kocht ik een gesuikerd croissantje. Dit was samen met een peperkoekreep en een bak koffie voldoende om op te starten. De Vespa gooide ik gelijk bij het tankstation naast de camping maar even vol, wat nu zonder bagage een stuk makkelijker ging.
Het tourtje begon over een leuke slingerweg gevolgd door wat kleine plaatsjes rondom Barcelona, maar al snel zat ik midden in de drukte. En met drukte bedoel ik dan ook echte drukte. 2 x 5 baans en alles krioelt door elkaar heen. Dit was ik duidelijk niet gewend. Echter waar ik de eerste keren nog netjes aan sloot achter de auto's deed ik dat na 10 minuten al niet meer. Rijden zoals de locals rijden en dat is gewoon kriskras door het verkeer heen gaan en ieder gaatje benutten. Zolang je maar geen gekke onverwachte wendingen maakt houdt iedereen je goed in de gaten en dat is iets waar men in Nederland nog heel wat van kan leren.
Al snel kwam ik aan bij de eerste plek die ik wilde bezoeken. De Sagrada Famila, ik wilde tenslotte een rondje om de kerk rijden deze vakantie. En tsja dan kies ik toch echt de kerk uit die ik het meest indrukwekkend vind.
De Vespa werd even geparkeerd, en goed op slot gezet, en ik wandelde voor de zoveelste maal in mijn leven een rondje om de kerk heen om te kijken wat er nu allemaal weer verandert en bijgebouwd was. Vanuit de Sagrada reed ik kriskras door Barcelona langs enkele andere bouwwerken van Gaudi naar Plaça Catalunya waar ik ook een rondje reed. Vanuit hier reed ik via de Ramblas naar de haven en zo naar het strand bij Barceloneta waar ik de Vespa goed aan een paal vast zetten en bij een barretje een ijskoude radlertje bestelde. Tevens spotte ik nog een andere Vespa.
Na een korte stop wilde ik de Vespa weer pakken, alleen een of andere verrekte kutspanjool had zijn hond over mijn slot heen laten pissen. Ik heb het al niet op honden maar dit sloeg alles... gadverdegadver... Na mijn slot verwijdert te hebben ben ik maar snel mijn handen gaan wassen in het barretje waar ik eerder de radler gehaald had.
Via de Boulevard reed ik naar de twee torens, waarvan er een scheef staat, en zo richting de rode Arc de Triomph waar net filmopnames bezig waren. Ik besloot weer terug te rijden naar de camping maar wilde nog wel edven lunchen. Bij een simpel barretje bestelde ik op het terras een toast met copa di parma... heerlijk!
Videootje:
En wederom ging er op de terugweg iets verkeerd. De afslagen volgden elkaar sneller op dan de Garmin aan kon geven, wat wil je 3 verschillende binnen 80 meter, dus ik zat plots weer op de snelweg. Zo snel mogelijk probeerde ik er weer af te komen en ik stelde de GPS gewoon weer in op de route. Deze werd netjes opgepakt en al snel zat ik weer op de mooie kronkelwegen rondom Barcelona. Plots zag ik een verlaten weggetje naar rechts wat nog hoger ging dan waar ik al zat. Natuurlijk schoot ik hier even in en zo'n 200 meter later had ik het meest geweldige uitzicht over de gehele stad heen!
Bij de camping werd eerst de Vespa weer netjes volgegooid zodat ik de dag erna volgetank aan mijn volgende etappe kon beginnen. Bij het Tankstation nam ik gelijk een biertje mee voor bij de tent. Na dit biertje werden er nog 2 meer gehaald en ondertussen schoot mijn boek eng hard op. Ik zou toch wel genoeg leesvoer bijhebben voor op vakantie? Om af te koelen nam ik een duik in het zwembadje van de camping, friste mezelf op en at wat tapas, met natuurlijk weer een paar koude biertjes, bij het restaurantje. Slapen deed ik wederom heerlijk!
Dag 11: Dinsdag 25 juli 2017
Alles werd weer ingepakt en op het gemakje op de Vespa gesnoerd. De route van vandaag zou ook maar erg kort zijn. Na de mensen die om me heen zaten op de camping gedag te hebben gezegd werd de Vespa aangetrapt en reed ik de weg van de camping af richting het Oosten om bij de Middellandse zee uit te komen. Na een leuk stuk gereden te hebben langs het spoorlijntje wat precies langs de stranden loopt werd ik wederom de snelweg op gestuurd. Natuurlijk was ik het hier niet mee eens en nam de eerste afrit en besloot gewoon de bordjes NII te volgen. Dit is de N-weg door alle Costa plaatsen heen. Zo kwam ik uiteindelijk in Blanes uit bij camping Sabanell. Ik ben al meerdere jaren op deze camping geweest en het leuke hier van is de ligging direct aan de boulevard. Daarnaast is het ondanks de ligging een vrij rustige camping met veelal oudere Nederlandsers en Spanjaarden. Ondanks dat de camping nog niet voor de helft vol stond had de beheerder van de camping er maar wat moeite mee om een geschikt plekje voor me te vinden. Ik wilde namelijk niet langs de rand staan en wel in de schaduw. Nog steeds waren er zat plaatsjes over, maar die waren bestemd voor caravans en niet voor mij met mijn kleine tentje. Toen er uiteindelijk een schitterend plekje gevonden was bleek dat de buren van dat plekje er hun auto op gezet hadden. En die waren net naar het strand vertrokken. Niet mijn probleem... ga ze maar zoeken. Natuurlijk gebeurde dit op z'n Spaans. De mensen die weer naast hun zaten waren uiterst vriendelijk en boden me gelijk al wat koffie aan en ik kon lekker bij hun in de schaduw wachten tot de Spanjaarden gevonden waren. Zo'n twee uur en enkele bakken koffie later kwamen de Spanjaarden eindelijk opdagen. Het gezelschap was aangenaam dus wat maakte het ook uit, het was immers vakantie.
Na eindelijk mijn tentje opgezet te hebben beloot ik een rondje door het dorp te gaan lopen en een terrasje te pakken aan zee. Ook al wil ik graag lokale gerechten eten, er is 1 gerecht wat ik zo heerlijk vind dat ik daar mijn principes even voor aan de kant zet. En laten ze dat nou net gewoon verkopen hier aan de Costa Brava: de Bocadillo Frikandel Especial. Dit natuurlijk met een halve liter Amstel.
Op zee begon het te regenen en iedereen stormde van het strand af, dit ondanks het feit dat er nog geen drup gevallen was. Toen het uiteindelijk dan toch, nog geen 5 minuten, regende zat ik lekker droog onder de parasol.
's Avonds at ik een Lasagna bij de lokale pizzeria en bezocht ik de vuurwerkshow op de Boulevard. Zo'n 50.000 mensen stonden hier te kijken en dit was werkelijkwaar de meest extreme vuurwerkshow die ik in mijn hele leven gezien had. Hierna besloot ik wat jeugdsentiment op te gaan zoeken. In 2000 waren we met een hele vriendengroep, waarvan de meesten nog steeds mijn beste vrienden zijn, ook in Blanes op vakantie. Hier hebben we in Rudi's bar de Klomp enkele stickers van "Jan Kuster", het varkensbedrijf van de vader van een van mijn vrienden, tegen het plafond geplakt. 18 jaar later zaten deze er nog steeds. De bar was weer ouderwets gezellig, ik was dan wel wat ouder dan de rest van de bezoekers, maar zat lui om tegenaan te ouwehoeren.
Hierop volgden enkele andere barretjes en een veel te foute discotheek. Hier volde ik me echt oud en stond versteld van de noord afrikaanse muzieksmaak van de jeugd van tegenwoordig. Waar is het misgegaan, of ben ik nu echt een ouwe lul aan het worden? Ik had in ieder geval genoeg biertjes op om heerlijk te slapen.
Nadat mijn tour van vorig jaar op de Vespa erg goed beviel was de keus niet zo moeilijk om ook mijn zomervakantietour van 2017 op de Vespa te gaan doen. De Vespa was van te voren goed onderhanden genomen zodat de kans op stukken minimaal zou zijn. Het gehele blok was gerenoveerd en had bij vertrek slechts 400 kilometer gelopen. Het begin van de tour zou ik dus rustig aan moeten doen. Mijn tour van vorig jaar was tot Italië gekomen, en terug, dus dit jaar stond er een ander rondje op de planning. Enkele wegen die ik in het verleden al vaker gereden had maar waar ik overheen gejakkerd was op een vele male snellere motorfiets. Deze zomer wilde ik het rustig aan doen en genieten van de omgeving en vaker stoppen om foto's te maken.
Dag 1: Zaterdag 15 juli 2018
De eerste dag van de vakantie met de motor is gelijk altijd ook de saaiste dag. Het eerste stuk binnendoor is altijd bekend terrein en dit zijn nou niet altijd de leukste wegen. Echter daarna wordt het alleen maar leuker...
Alle spullen die mee zouden moeten had ik net zoals vorig jaar in 3 roltassen en 1 toolrol gestopt. Deze stonden al klaar om op de Vespa geplaatst te worden. De scooter werd van achteren naar voren gereden en was ook voor deze vakantie weer geheel voorzien van valbeugels en bagagerekjes. Mooi vind ik dit niet maar ach voor een trip als deze... je weet maar nooit. Na alle meuk aan de scooter vasgesjord te hebben kon de gps die gevoed werd door 2 powerbanks (waarvan een action exemplaar er al na 1 dag mee zou kappen) aangeslingerd worden. Ik kon op pad!
Net voor Geel pauzeerde ik even voor een bak koffie en reed verder door Geel om daar voor het eerst te tanken. De kleding- en toolrol konden net als vorig jaar weer los gehaald worden en de tank kon gevuld worden. In tegenstelling tot vorig jaar besloot ik nu de Vespa netjes te voorzien van Euro 98 met 3% mengsmering. Beter te veel dan te weinig en de 98 om maar te voorkomen dat er van die E10 meuk in het blokje terecht zou komen.
De route tot nu toe was erg saai. Saai tot aan Huy of Hoei zoals de Vlamingen deze Waalse plaats noemen. Hier begonnen de Ardennen en werd alles een stuk mooier en zou het rijden ook een stuk aangenamer zijn. Ik pauzeerde bij een parking net na Huy en raakte daar gelijk aan de praat met een Fransoos op een Duc. Zoals gewend van Fransozen bleef deze man maar ouwehoeren. Wel gezellig overigens maar na een kwartier was ik pas van hem af en kon ik mijn eerste peperkoekreep, waarvan ik er velen had meegenomen, gaan nuttigen op het bankje bij de parking in de zon.
De route door de Ardennen was verder grotendeels bekend terrein maar erg leuk om met de Vespa te rijden. Mooie groene natuur en heerlijk overzichtige wegen.
In de Ardennen had ik al een keer extra getankt maar net na het binnenrijden van Luxemburg besloot ik dit nog maar een keer te doen. Dit zodat ik de dag erna tenminste met een geheel volle tank weer op pad kon. De wegen die daarna volgden rondom het meer bij Esche-sur-Sûre waren ook met de Vespa een genot. Ik vergat even dat de Vespa volbeladen was en eigenlijk nog ingereden werd. De brede bochtige weg ging omlaag en de Vespa genoot hier zo van dat de teller op de GPS de 102 aantikte!
Eenmaal op de camping in Heiderscheidergrund werd ik erg netjes ontvangen door Ed, de eigenaar van canping Le Moulin / Bar High Chapperal. Een camping met redelijk wat vaste plaatsen maar de passantenplaatsen werden grotendeels door motorrijders bezet. Ik zocht en rustig plekje aan de beek uit en vroeg brutaal aan de buren naast mij op de camping of ik toevallig een biertje van hen over kon nemen. Die kreeg ik natuurlijk gelijk. Ondanks dat ze met de caravan waren bleken het KTM rijders die mijn avontuur zo op de Vespa maar wat mooi vonden.
In de bar at ik een lekkere portie spare-ribs aangevuld met enkele lokale biertjes. Hierop volgden natuurlijk nog meer biertjes en werd er met andere bezoekers slap geouwehoerd over motorrijden. Rond een uur of 10 besloot ik mijn tent op te zoeken om wat te gaan lezen en daarna heerlijk te gaan slapen. Deze nachtrust werd even verstoord doordat er een groep jongens tegenover mij was komen te zitten op de camping en deze redelijk zatjes terug kwamen bij de tent. Ach ze hebben vakantie.... en ik viel vanzelf weer in slaap.
Dag 2: Zondag 16 juli 2017
Ik was al redelijk vroeg wakker en strompelde naar het toiletgebouw toe. Eenmaal uitgekleed stond ik onder de douche welke niet aan bleek te gaan. Godverdegodverdegodver. Je had schijnbaar een sleutel nodig welke je bij de receptie kunt krijgen om de douche te activeren. Tsja daar kom je dan 's ochtends achter, en dit is je niet door de eigenaar van de camping verteld. Dit levert de camping wel een flink minpunt op want de receptie zou pas om 9 uur open gaan. Dat werd ongedouched vertrekken dus.
De Vespa werd ingepakt en ik kletste wat met de groep gasten tegenover me, die ondanks de herrie die ze maakten behoorlijk okay bleken te zijn.
Na betaald te hebben en mijn ongenoegen over de douche geuit te hebben vertelde de eigenaar dat dit toch echt op een briefje stond. Of ik alle briefjes die bij de plee hangen ga lezen na een hoeveelheid bier achter mijn kiezen gegooid te hebben. Niet dus, en dat doet niemand. Maar ach het zei hem vergeven omdat het zo'n fijn plekje was om te kamperen.
De weg door Luxemburg was redelijk nat dus mijn rijstijl had ik er op aangepast. Vanuit Luxemburg reed ik België weer in en ondanks dat in dit gedeelte van de Ardennen het asfalt nog een soort van gatenkaas was schoten de kilometers behoorlijk goed op. Al snel was ik in de buurt van Verdun. Dit gebied staat bekend om de vele vuile veldslagen die hier hebben plaatsgevonden in de Eerste Wereldoorlog. Overal staan oorlogsmonumenten en bewegwijzeringsborden naar begraafplaatsen. Bij de grootste militaire begraafplaats bij Douaumont stopte ik even. Hier liggen 130.000 (nee dit is geen tikfout) gesneuvelde militairen begraven. 130.000 kruisjes. Ik ben niet snel stil te krijgen maar hier werd ik wel even stil van.
Na hier zowel letterlijk als figuurlijk even stil gestaan te hebben, vervolgde ik mijn tocht. Niet veel later stopte ik bij een klein restaurantje om een tosti te eten. Zien zitten doet zitten want al snel schoven er diverse andere motorrijders (mag ik me zo noemen op de Vespa) aan die hier ook maar besloten te lunchen.
Het landschap werd steeds Franser. De graanvelden werden afgewisseld met Champagnevelden en de Vespa bolde lekker door.
Redelijk op tijd was ik op de geplande camping in Courdemanges. Het stadje Vitry-le-Francois wat er voor lag was geheel uitgestoren. Gelukkig was er wel een benzinepomp open zodat ik de dag erna met een volle tank weer kon vertrekken. Eten had ik nog nergens kunnen kopen. De eigenaresse van de camping stelde zelf voor dat ik bij hun aanschoof die avond. Ik koos een plekje op de camping, zo goed als hetzelfde als vorig jaar, op een heerlijk rustig veldje. Echt een heerlijke camping à la ferme is dit. Geen herrie, normaal opgevoede kinderen die geen 6 glijbanen nodig hebben om gelukkig te zijn maar gewoon lekker ravotten in het bos zonder rubber tegels.
Na een aantal erg goede stukken dik belegde pizza zat ik wel vol en aangezien mijn buik redelijk van slag was van de spareribs (of de biertjes, maar die geef ik eigenlijk nooit de schuld) van de avond ervoor besloot ik het voor de rest van de avond bij thee te laten.
Na een flink eind gelezen te hebben in mijn Baldaci was het ook hier tijd om te gaan slapen. Axl Rose zong me over mijn nieuwe setje Zenheissers in slaap.
Dag 3: Maandag 17 juli 2017
Na deze keer wel een heerlijk warme douche gehad te hebben in het ietwat bouwvallig, maar zeer schoon ogende douchgebouwtje werd de tent weer ingepakt. Toen alles eenmaal op de Vespa zat was het 8.35. 5 Minuten later dan afgesproken, dat kwam vast omdat die douche zo heerlijk was, kon ik aanschuiven bij het voor mij geprepareerde ontbijtje. Geen saaie Franse bedoeling maar alles erop en eraan. Geen sapjes uit een pak, maar verse appelsap uit eigen boomgaard! Wow, hier kunnen veel campings nog wat van leren! Na afgerekend te hebben, wtf... zo weinig en dat inclusief diner en ontbijt, kon ik mijn weg weer vervolgen naar de volgende camping in de Bourgogne.
De kilometers schoten onder mij door. Wederom was er erg weinig open omdat ik natuurlijk een totaaal niet toeristisch gebied uitgekozen had om doorheen te rijden. Gelukkig waren daar mijn krentebollen en peperkoekrepen weer. Het werd dus een snelle lunch in de berm van een afgelegen weggetje.
Ondertussen inspecteerde ik even de roadkill op mijn Vespa.
Ik vervolgde mijn weg weer en was bijna bij de camping in Étang-sur-Arroux. In een flauwe bocht die voor mij naar links ging was daar plots een auto, geheel op mijn weghelft met achter het stuur een vreselijke domme kut die vol op me inreed. Dit omdat ze meer oog had voor haar telefoon die ze voor haar stuur vasthield. Ik trapte vol mijn mijn achterrem in en kneep mijn voorrem in voor zover als kon en stuurde tegeklijk richting berm. Op een haar na miste ik deze randdebiel. In mijn spiegels zag ik de auto zwabberend over de weg gaan, de auto's die achter mij reden ook net missen en na wat zwabberen zelf net niet in de berm belanden.
Met wat hartkloppingen reed ik rustig door richting de camping waar ik netjes een plaatsje toegewezen kreeg en waar ik eerst een biertje nuttigde om van de schrik te bekomen alvorens de tent op te zetten.
Een kort bezoekje aan de Intermarché in het dorp, waar ik kort daarvoor nog de tank volgegooid had, was genoeg om mij te voorzien van een waardige avondmaaltijd. Had ik die pannetjes toch niet voor niks meegenomen. Dit ging vergezeld met een flesje wijn van de camping welke er ook erg goed inging.
Aan al het goede komt een eind, dus ook aan mijn flesje wijn.... Maar ik kon in ieder geval goed slapen.
Dag 4: Dinsdag 18 juli 2017
Hier op de camping had ik geen ontbijt geregeld echter krentebollen en peperkoekrepen had ik nog volop dus mijn maag was snel en goed gevuld. Dit natuurlijk aangevuld met een kop Illy Espresso uit mijn Bialetti welke ik eigenlijk iedere ochtend aanslingerde op het brandertje.
Na de eigenaren van de camping gedag gezegd te hebben, ze komen net zoals ik uit Oosterhout, was ik weer en route door de Bourgogne heen. De wegen waren behoorlijk leeg en ik zou al erg vroeg (lees half 1) aankomen op de volgende camping. Dit was voor mij wel heel erg snel dus ik besloot de route van de dag erna er maar aan vast te plakken. 40 kilometer voor mijn eindpunt stelde ik het 2e viapunt van de dag erna in en er kwam nog steeds een acceptabele eindtijd uit. Ik zou deze dag weliswaar 420 kilometer in het zadel zitten maar dat moest goed te doen zijn leek me.
Ook deze route schoot goed op en de Vespa gaf geen krimp. Om toch even een snelle lunch naar binnen te werken stopte ik bij een McDonald's die ik passeerde. Dit zou me niet te veel tijd kosten en me toch, voor korte duur, een volle maag opleveren. Geen friet, maar gewoon een gezonde salade bij het menu.
Eenmaal in de hoge Auvergne, vlakbij Puy de Dôme, begonnen mijn darmen weer te zeuren. Ik moest dus een toilet zien te vinden en daar was plots een hotelletje. Aan de bar bestelde ik een cola en ik haastte me naar het toilet toe. Na de cola en een koffie raakte ik met de eigenaar van het hotel, welke ergens achter in de 70 was, aan de praat. Hij vertelde mij dat hij ooit met een Vespa naar Portugal was gereden en vond mijn manier van reizen maar wat mooi.
Eenmaal in de Dordogne begon mijn Garmin met een leuk toetje van de route. Allerlei kleine kronkelweggetjes werden aan elkaar geknoopt. De een nog smaller dan de ander. De laatste 40 kilometer duurden dan ook veel langer dan gepland en mijn eindtijd liep maar op. Rond de klok van half 7 kwam ik aan op de motorcamping in de Dordogne. Mijn eerste biertje daar ging er dan ook heel goed in!
Het tentje werd opgezet en onder het genot van wat biertjes schoof ik aan bij de BBQ van de camping. Een behoorlijke hoeveelheid vlees en lekkere salades welke er natuurlijk heel goed in gingen. Na nog wat biertjes was het tijd om te gaan slapen.
Dag 5: Woensdag 19 juli 2017
Vandaag had ik als eerste rustdag bestempeld. Alhoewel rust, en dag niets doen kan natuurlijk niet, ook al is het vakantie. Op de camping kon ik netjes aanschuiven bij het ontbijtbuffet zodat ik een keer wat anders te eten had. Dit was erg goed verzorgd en de Vlaamse motorvrienden club die bij me aan tafel zat was in tegenstelling tot alle andere Vlaamse MC's die ik tegen gekomen ben in de loop der jaren wel erg sociaal en gezellig.
Na ontbeten te hebben deed ik een eerste wasje welke ik naast mijn tentje te drogen hing.
Hierna reed ik naar Gourdon om te tanken, te pinnen en wat boodschapjes te doen. Met een volgestouwd handschoenenvak reed ik terug naar de camping. De rest van de dag bracht ik door met mijn boek en aan de bar.
Dag 6: Donderdag 20 juli 2017
Doordat het flink geregend had was mijn wasje weer zeiknat geworden. Ook dit was een rustdag waarop ik bar weinig zou doen. Net zoals de woensdag schoof ik aan bij het ontbijtbuffet en zat een groot gedeelte van de dag voor mijn tentje mijn boek te lezen onder het genot van een wijntje.
Ook checkte ik even de bougie van de Vespa, maar deze was nog in erg goede staat.
En last but not least was ik erg druk bezig met kijken hoe mijn was aan het drogen was.
Een erg luie dag dus waarop ik 's avonds weer aanschoof voor de daghap en er natuurlijk weer wat biertjes meester werden gemaakt.
Dag 7: Vrijdag 21 juli 2017
Na 2 dagen lamballen was het weer tijd om weer eens fatsoenlijk te gaan rijden. De etappe van vandaag zou vanuit de Dordogne naar de Midi Pyrenees gaan. Een gebied dat ook wel luistert naar de naam "de Gers" en ook "Frans Toscane" wordt genoemd. Al mijn spullen werden ingepakt en ik at voor de verandering deze keer weer een lekkere snee peperkoek met een bak Illy Espresso. Toen alles eenmaal op de Vespa zat begon het te spetteren, en niet zo'n beetje. De Vespa bleef dus half bepakt op de campeerplek staan terwijl ik snel de bar van de camping ingevlucht was om de bui uit te zitten. Na eenmaal afgerekend te hebben en ik ook daar 2 koppen koffie verder was, was de bui gaan liggen en kon ik gaan rijden. Natuurlijk niet zonder eerst iedereen gedag gezegd te hebben en voor de zoveelste maal op de foto te zijn gegaan. De route door de Dordogne schoot, ondanks dat het af en toe spetterde nog erg goed op. Het was echter niet de moeite waard om mijn regenoverall aan te trekken. Al snel was het weer droog en was het tijd om langs de heerlijk rustige wegen even mijn beentjes te strekken.
Vlak voor mijn bestemming gooide ik de tank nog even vol zodat ik ook nu weer 's ochtends met een volle tank weg kon rijden. Vlak voor ik het tankstation op reed begon een Nederlandse camper naar me te claxoneren. Vreemd... ach het zal wel. Na de tank gevuld te hebben plaatste ik mijn Vespa bij de naast gelegen motorworkshop om bij de hamburgertent hiernaast weer een hamburger te bestellen. Echter snel ging dit niet want de eigenaar de de motorworkshop, die aan een oude Kawa aan het werk was, vond mijn Vespa maar wat interessant. En daar was plotseling de man uit de Nederlandse camper. Hij verterld eme zelf een GS te hebben en het maar wat gaaf te vinden dat ik zo ver van huis was met mijn P. Met een GS bedoelde hij natuurlijk zijn Vespa 160 GS dus niet zo'n Duits hok.
Aangezien het nog vroeg was besloot ik vlak voor Montpezat nog een klein lusje aan de route vast te plakken. Ik had toch tijd zat.
Eenmaal op de camping werd ik hartelijk welkom geheten door Larissa en Danny, de eigenaars van Domaine au Piet. Iedere keer als ik hier ben krijg ik echt het Villa Felderhof gevoel. En tsja het mij toegewezen kapeerplekje. Wat wil je nog meer met dit uitzicht vanuit je tentje.
Ik had geluk. Deze avond had de camping een thema avond. Het thema was een Indisch buffet. Ik hoefde dus weer niet te koken. En ja, het smaakte zoals Indisch eten hoort te smaken, echt geweldig. En het wijntje wat ik er bij besteld had dat smaakte ook heerlijk.
Na nog even gezellig te hebben zitten kletsen met de zoon van van Danny was op den duur ook mijn flesje leeg en was het tijd om te gaan slapen.
Dag 8: Zaterdag 22 juli 2017
Ook op deze camping was geen ontbijt, echter geen nood want peperkoekrepen had ik nog volop. Dat samen met een bak Illy koffie vanuit de Bialetti was voor mij voldoende om wakker te zijn. Het tentje werd voor de zoveelste keer ingepakt en Danny ern Larissa werden gedag gezegd. De Vespa had alleen een beetje moeite om te starten. Echter na een minuut of twee trappen zat er leven in de 35 jarige dame.
Het eerste stuk door de Gers was de lucht behoorlijk grijs en ik vreesde regen. Eenmaal aangekomen bij de Pyreneën stopte ik bij een bakkertje om daar nog een Pain au rasain te halen zodat mijn maag weer goed gevuld was. En toen begon de lucht echt grijzer en grijzer te worden. Het laatste vlakke stuk voor de Pyreneeën spetterde het zelfs en het waaide ook flink. Dit had ik niet besteld, maar stoppen voor wat regen, nee dat deed ik niet. En het was nog steeds niet regenpakwaardig dus ik reed lekker door.
Na wat forse klimmetjes en een aantal mooie kloven was daar dan plots het bordje "Espana". Hoe ongeloofwaardig het ook klinkt, nog geen 5 meter na dat bord scheen de zon en was het droog!
In het eerste wintersportplaatsje stopte ik voor een korte lunch, een cola met een dikke tosti.
Wat volgde waren enkele, voor de Vespa, stevige klimmetjes door de Pyreneeën met supermooie vergezichten. Wow, dit is eigenlijk nog mooier dan de Franse Alpen!
Al redelijk op tijd was ik op d geplande camping in het plaatsje Sort. Eerst een biertje in de schaduw en dan een mooi plekje zoeken voor de tent.
Ik koos een mooi plekje aan het beekje uit wat langs de camping stroomde. Er waren nogal wat mensen met cayaks op de camping, en wat bleek... dit was het wereldbekerparcours cayakken waar ik naast sliep. Gelukkig waren er alleen in het dorpje wedstrijden en niet naast mijn tentje. En 's nachts zou het toch wel stil zijn.
Ik haalde voro de zekerheid even de bougie uit de Vespa om deze te controleren. Deze was nog okay maar er zat alleen een beetje aanslag op. Waarschijnlijk door de 3% smering. Ik kraste deze schoon en stook deze terug in het daarvoor bestemde gat in de cilinder.
Aangezien het nog redelijk vroeg was besloot ik een rondje te gaan lopen door het dorpje. Echt een leuk Spaans dorpje met wat oude straatjes en terrasjes waar ik natuurlijk weer een biertje dronk. De wandeling moest tenslotte beloond worden.
Eenmaal weer op de camping besloot ik bij het barretje mijn boek te gaan lezen. De campingeigenaar had echter andere plannen. Ik moest aanschuiven bij een aantal Spanjaarden die daar zaten en gezellig mee drinken. Mijn boek heb ik niet meer gelezen maar het was wel erg gezellig.
Met genoeg biertjes, en een pizza, achter mijn kiezen dook ik mijn tentje in en heb heerlijk geslapen.
Dag 9: Zondag 23 juli 2017
Na erg goed geslapen te hebben werd ik wakker, ging even douchen in de zeker 5 meter diepe douchecabines op de camping en haalde een gesuikerd croissantje bij het barretje op de camping. Terwijl de koffie stond te pruttelen pakte ik geroutineerd mijn spullen weer in.
Het eerste gedeelte van de route begon gelijk met een flinke klim. De Vespa had het er maar zwaar mee. Ondanks dat het tempo flink omlaag ging verliep alles probleemloos. Het uitzicht wat ik vervolgens had was ondanks dat er wat lichte bewolking hing, of misschien zelfs daardoor, echt schitterend.
Omlaag kronkelde de weg van de ene hairpin naar de andere. Normaal zou ik hier wat vlotter doroheen geknald zijn, echter op de Vespa ging het nu lekker op het gemakje.
Wat hierop volgde was een gebied tussen de rotsen door. Echt geweldig gaaf, langs stuwmeren, maar het tempo op de weg lag redelijk aan de hoge kant en ik kon geen veilige stopplaats vinden om mijn GoPro aan te zetten of om foto's te maken. Dit lukte pas geheel op het eind bij een brug die het riviertje na de stuwdam over ging.
En nog iets later op een pauzepunt langs de weg.
En toen deed mijn Garmin ineens niet meer wat ik wilde dat deze deed. Ondanks dat ik toch keihard had ingegeven geen snel- en of tolwegen op te gaan reed ik plotseling op een tolweg. De Spanjaarden knalden met met 140+ voor bij en ik bleef maar zoeken hoe ik hier zo snel mogelijk vanaf kon gaan. Mijn Garmin bleef me echter maar terugsturen naar deze snelweg en ik besloot zelf de route opnieuw in te laden. Dit hielp gelukkig en ik reed onder de berg Montserrat langs. Het was echter al lunchtijd geworden en aangezien ik niets tegen was gekomen om te eten was ik maar wat blij met een restaurantje langs de weg. Ik kreeg de vraag wat ik wilde en ik antwoorde overal maar okay op dat het goed was. Het bleek het dagmenu te zijn waarbij ik uit diverse onderdelen kon kiezen. Ik bestelde een Bucklertje, ja hier hebben ze dat nog, en kreeg er gelijk een bak olijven bij zoals dat hier hoort. Mijn bordje Paella werd ook al snel opgediend en dat was eigenlijk wel genoeg. Het was niet superveel maar mijn honger was gestild.
En daar was de serveerster plots weer met... een bord vol met lamsvlees.
Ook dit ging er heel goed in... Ik ontplofte bijna maar de Crême Catalane die ik als nagerecht kreeg was ook zoals deze hoort te zijn.
Een bakkie koffie na en ik kon weer rijden met in mijn achteruitkijkspiegel het mooie gebergte. Ik kon het niet laten om even op de vluchtstrook te stoppen om een kiekje te maken.
En toen begon alles drukker te worden. Ik kwam immers in de buurt van Barcelona. De route die de Garmin er van gemaakt had ging via de N150 dwars door de, in siesta zijnde, plaats Sabadell. Dit is toch een stad met meer dan tweehonderdduizend inwoners, en ze lagen allemaal te slapen. Ik reed langs het F1 circuit de Catalunya tot ik weer op een extreem rustig weggetje uitkwam. Hier zat Camping El Vedado die ik gepland had. En ook hier was het erg rustig. Dit terwijl dit toch de camping is die het meest dicht bij de binnenstad van Barcelona ligt.
Na mijn tentje opgezet te hebben ging ik verder in mijn boek.
Rond de klok van 6 liep ik naar het restaurantje bij de receptie toe aangezien ik wel toe was aan een koude pint. Helaas, dit was nog gesloten. Ik werd schijnbaar gespot door de Duitsers die tegenover mij op de camping zaten want even later toen ik voor de tent weer in mijn boek gedoken was stonden ze ineens voor mijn neus met een vers gebakken broodje hamburger en een flesje Heineken. Ze dachten dat ik wel honger had omdat ik bij het gesloten restaurantje stond dus hadden ze voor mij ook maar een burger meegebakken. Wow! Dat er nog mensen zijn die zo sociaal zijn! Ik was echt aangenaam verrast. De burger smaakte heerlijk en ik hoefde later op de avond geen eten meer te bestellen bij het restaurantje. Wel gingen er daar nog een aantal biertjes in. Terwijl de regen, ja dat doet het ook soms in Spanje, zachtjes op mijn tent tikte viel ik heerlijk in slaap.
Dag 10: Maandag 24 juli 2017
Vandaag had ik een dagje touren gepland staan. Mijn tentje hoefde dus niet afgebroken te worden. Ik moest alleen even kijken hoe ik al de spulletjes die ik mee wilde nemen in mijn handschoenenvakje wilde proppen. Op de camping kocht ik een gesuikerd croissantje. Dit was samen met een peperkoekreep en een bak koffie voldoende om op te starten. De Vespa gooide ik gelijk bij het tankstation naast de camping maar even vol, wat nu zonder bagage een stuk makkelijker ging.
Het tourtje begon over een leuke slingerweg gevolgd door wat kleine plaatsjes rondom Barcelona, maar al snel zat ik midden in de drukte. En met drukte bedoel ik dan ook echte drukte. 2 x 5 baans en alles krioelt door elkaar heen. Dit was ik duidelijk niet gewend. Echter waar ik de eerste keren nog netjes aan sloot achter de auto's deed ik dat na 10 minuten al niet meer. Rijden zoals de locals rijden en dat is gewoon kriskras door het verkeer heen gaan en ieder gaatje benutten. Zolang je maar geen gekke onverwachte wendingen maakt houdt iedereen je goed in de gaten en dat is iets waar men in Nederland nog heel wat van kan leren.
Al snel kwam ik aan bij de eerste plek die ik wilde bezoeken. De Sagrada Famila, ik wilde tenslotte een rondje om de kerk rijden deze vakantie. En tsja dan kies ik toch echt de kerk uit die ik het meest indrukwekkend vind.
De Vespa werd even geparkeerd, en goed op slot gezet, en ik wandelde voor de zoveelste maal in mijn leven een rondje om de kerk heen om te kijken wat er nu allemaal weer verandert en bijgebouwd was. Vanuit de Sagrada reed ik kriskras door Barcelona langs enkele andere bouwwerken van Gaudi naar Plaça Catalunya waar ik ook een rondje reed. Vanuit hier reed ik via de Ramblas naar de haven en zo naar het strand bij Barceloneta waar ik de Vespa goed aan een paal vast zetten en bij een barretje een ijskoude radlertje bestelde. Tevens spotte ik nog een andere Vespa.
Na een korte stop wilde ik de Vespa weer pakken, alleen een of andere verrekte kutspanjool had zijn hond over mijn slot heen laten pissen. Ik heb het al niet op honden maar dit sloeg alles... gadverdegadver... Na mijn slot verwijdert te hebben ben ik maar snel mijn handen gaan wassen in het barretje waar ik eerder de radler gehaald had.
Via de Boulevard reed ik naar de twee torens, waarvan er een scheef staat, en zo richting de rode Arc de Triomph waar net filmopnames bezig waren. Ik besloot weer terug te rijden naar de camping maar wilde nog wel edven lunchen. Bij een simpel barretje bestelde ik op het terras een toast met copa di parma... heerlijk!
Videootje:
En wederom ging er op de terugweg iets verkeerd. De afslagen volgden elkaar sneller op dan de Garmin aan kon geven, wat wil je 3 verschillende binnen 80 meter, dus ik zat plots weer op de snelweg. Zo snel mogelijk probeerde ik er weer af te komen en ik stelde de GPS gewoon weer in op de route. Deze werd netjes opgepakt en al snel zat ik weer op de mooie kronkelwegen rondom Barcelona. Plots zag ik een verlaten weggetje naar rechts wat nog hoger ging dan waar ik al zat. Natuurlijk schoot ik hier even in en zo'n 200 meter later had ik het meest geweldige uitzicht over de gehele stad heen!
Bij de camping werd eerst de Vespa weer netjes volgegooid zodat ik de dag erna volgetank aan mijn volgende etappe kon beginnen. Bij het Tankstation nam ik gelijk een biertje mee voor bij de tent. Na dit biertje werden er nog 2 meer gehaald en ondertussen schoot mijn boek eng hard op. Ik zou toch wel genoeg leesvoer bijhebben voor op vakantie? Om af te koelen nam ik een duik in het zwembadje van de camping, friste mezelf op en at wat tapas, met natuurlijk weer een paar koude biertjes, bij het restaurantje. Slapen deed ik wederom heerlijk!
Dag 11: Dinsdag 25 juli 2017
Alles werd weer ingepakt en op het gemakje op de Vespa gesnoerd. De route van vandaag zou ook maar erg kort zijn. Na de mensen die om me heen zaten op de camping gedag te hebben gezegd werd de Vespa aangetrapt en reed ik de weg van de camping af richting het Oosten om bij de Middellandse zee uit te komen. Na een leuk stuk gereden te hebben langs het spoorlijntje wat precies langs de stranden loopt werd ik wederom de snelweg op gestuurd. Natuurlijk was ik het hier niet mee eens en nam de eerste afrit en besloot gewoon de bordjes NII te volgen. Dit is de N-weg door alle Costa plaatsen heen. Zo kwam ik uiteindelijk in Blanes uit bij camping Sabanell. Ik ben al meerdere jaren op deze camping geweest en het leuke hier van is de ligging direct aan de boulevard. Daarnaast is het ondanks de ligging een vrij rustige camping met veelal oudere Nederlandsers en Spanjaarden. Ondanks dat de camping nog niet voor de helft vol stond had de beheerder van de camping er maar wat moeite mee om een geschikt plekje voor me te vinden. Ik wilde namelijk niet langs de rand staan en wel in de schaduw. Nog steeds waren er zat plaatsjes over, maar die waren bestemd voor caravans en niet voor mij met mijn kleine tentje. Toen er uiteindelijk een schitterend plekje gevonden was bleek dat de buren van dat plekje er hun auto op gezet hadden. En die waren net naar het strand vertrokken. Niet mijn probleem... ga ze maar zoeken. Natuurlijk gebeurde dit op z'n Spaans. De mensen die weer naast hun zaten waren uiterst vriendelijk en boden me gelijk al wat koffie aan en ik kon lekker bij hun in de schaduw wachten tot de Spanjaarden gevonden waren. Zo'n twee uur en enkele bakken koffie later kwamen de Spanjaarden eindelijk opdagen. Het gezelschap was aangenaam dus wat maakte het ook uit, het was immers vakantie.
Na eindelijk mijn tentje opgezet te hebben beloot ik een rondje door het dorp te gaan lopen en een terrasje te pakken aan zee. Ook al wil ik graag lokale gerechten eten, er is 1 gerecht wat ik zo heerlijk vind dat ik daar mijn principes even voor aan de kant zet. En laten ze dat nou net gewoon verkopen hier aan de Costa Brava: de Bocadillo Frikandel Especial. Dit natuurlijk met een halve liter Amstel.
Op zee begon het te regenen en iedereen stormde van het strand af, dit ondanks het feit dat er nog geen drup gevallen was. Toen het uiteindelijk dan toch, nog geen 5 minuten, regende zat ik lekker droog onder de parasol.
's Avonds at ik een Lasagna bij de lokale pizzeria en bezocht ik de vuurwerkshow op de Boulevard. Zo'n 50.000 mensen stonden hier te kijken en dit was werkelijkwaar de meest extreme vuurwerkshow die ik in mijn hele leven gezien had. Hierna besloot ik wat jeugdsentiment op te gaan zoeken. In 2000 waren we met een hele vriendengroep, waarvan de meesten nog steeds mijn beste vrienden zijn, ook in Blanes op vakantie. Hier hebben we in Rudi's bar de Klomp enkele stickers van "Jan Kuster", het varkensbedrijf van de vader van een van mijn vrienden, tegen het plafond geplakt. 18 jaar later zaten deze er nog steeds. De bar was weer ouderwets gezellig, ik was dan wel wat ouder dan de rest van de bezoekers, maar zat lui om tegenaan te ouwehoeren.
Hierop volgden enkele andere barretjes en een veel te foute discotheek. Hier volde ik me echt oud en stond versteld van de noord afrikaanse muzieksmaak van de jeugd van tegenwoordig. Waar is het misgegaan, of ben ik nu echt een ouwe lul aan het worden? Ik had in ieder geval genoeg biertjes op om heerlijk te slapen.