slicks besteld, betaald en nooit gekregen

[JanB]

Die wel, kennelijk.
Maar hoe zit het nu met al die andere rechters die in voorgaande zaken wel gewoon tot veroordeling overgegaan zijn. Krijg sterk het idee dat deze rechter een uitzondering is met zn uitspraak.

Hier kan niemand iets mee. Welke zaken, welke rechters?
Of bedoel je oplichting in het algemeen? Zie alle uitleg die ik heb gegeven rond het artikel oplichting.

Een uitzondering? Als je ook maar iets afweet van de wetgeving op dit punt, zie je dat de uitspraak van deze rechter exact de vinger op de zere plekken legt. Internetzwendel valt hoogst zelden onder het kopje oplichting, terecht, want dat is het (meestal) niet.

 

[JanB]

Dit is een waarde volle post en maak hier gebruik van. Ik zit op dit moment nog als brave student te studeren en juist over dit stuk internationaal recht . Mijn informatie zegt het volgende dat mocht het leiden tot een rechtzaak dat deze of in België gevoerd wordt onder Belgische wetten en regels omdat jij consument bent. (Let op consument dus echt goederen of service van een bedrijf koopt) Of onder de Nederlandse rechtstaat aangezien de verdedigende partij alleen aangeklaagd kan worden in zijn/haar eigen land. (De tweede lijkt hier op te gaan) Maar hier zal een advocaat naar moeten kijken voor uitsluitsel.
Succes er mee. Ik duik m'n boeken weer in.

Dank je.
Internationaal recht is overigens een lastig verhaal. Ook dat loopt achter bij de praktijk van het internet. Het wordt al helemaal lastig als, zeg een Nederlander, een internetzwendel opzet via een in het buitenland gehoste webpagina en vervolgens een bestelling uit het buitenland krijgt......

 

[reinhoud]

Dat is een hele lastige om uit te leggen. Het is ook appels en peren vergelijken, oplichting is iets heel anders dan diefstal, "zelfverrijking ten koste van de ander" is zo'n beetje het enige gemeenschappelijk element. Dan moet je naar de historie van een wet/artikel kijken en alle overwegingen die daarbij destijds zijn gemaakt, inclusief de politieke beraadslagingen, amendementen enz. enz.
Essentiëel verschil is wel dat de wetgeving en de hele gang van zaken rond het internet nog in de kinderschoenen staat. De wetgever kan/zal de hele opkomst van de internethandel niet hebben voorzien.
Maar, even mijn eigen mening daarin, diefstal uit een supermarkt is destijds ook een heet hangijzer geweest. Probleem was dat je als koper veel elementen van het strafbare feit "diefstal" al invulde zonder ook maar een seconde van plan te zijn iets te jatten. Daarnaast vond ook de discussie plaats of een supermarkt niet een soort uitlokking pleegde. Gedragsdeskundigen hadden onderzoek verricht, daar bleek uit dat mensen meer kochten als het zo voor het grijpen lag. Dat was een belangrijke ontstaansreden voor supermarkten. Men vond daar iets oneerlijks in zitten en vroeg zich af of de overheid daar eigenlijk wel een rol in moest spelen. Daarnaast was de cruciale vraag wanneer je nou precies schuldig werd aan diefstal, omdat ook een eerlijke koper bijna volledig voldoet aan alle elementen van het strafbare feit (wegnemen met het oogmerk als heer en meester te beschikken enz.). Uiteindelijk werd als essentiëel punt gezien dat de koper langs de kassa liep zonder betalen. Dat geeft al aan hoe lastig zelfs winkeldiefstal was, je wilde immers niet de hele klantenkring in het cachot slingeren....

Mbt oplichting heb ik al aangegeven waar de schoen wringt. Bij het artikel oplichting moet het initiatief van de oplichter uitgaan, er moet een interactie plaatsvinden tussen oplichter en koper, de oplichter moet zich daarbij bedienen van bepaalde elementen, zoals "samenweefsel van verdichtsels" etc.
Is daar nog sprake van als iemand iets te koop zet op een algemene website en een ander slechts op het knopje "kopen" drukt en betaalt? Ik vind van niet en kan dat ruimschoots onderbouwen.
Daarnaast is dan oplichting ook vrijwel niet te bewijzen, omdat er tussen koper en verkoper niet of nauwelijks contact plaatsvindt. Er zal dus een andere oplossing moeten worden verzonnen. In de tussentijd zal de koper zich heel terughoudend moeten opstellen en zijn eigen verantwoordelijkheid (het is immers zijn geld...) moeten nemen.

Probleem met een discussie als deze is dat veel mensen de wet zien als een tovermiddel dat altijd moet werken, niets afweten van de wetgeving en zaken zoals bewijsvoering en voornamelijk vanuit de onderbuik reageren.
Neemt niet weg dat er wel degelijk louche tiepjes op het internet misbruik maken van het systeem zoals dat er nu is. Neemt ook niet weg dat daar een oplossing voor gevonden moet worden, maar die zal niet zo simpel zijn van: even een wetje aanpassen.....

Bedankt voor je verhaal!

Dat over de eerste supermarkten en winkeldiefstal wist ik toevallig al, daar heb ik ooit eens een stukje over gelezen, al kan ik me niet meer herinneren waar..

 

[JanB]

Bedankt voor je verhaal!
Dat over de eerste supermarkten en winkeldiefstal wist ik toevallig al, daar heb ik ooit eens een stukje over gelezen, al kan ik me niet meer herinneren waar..

Graag gedaan. Ik vind wetgeving boeiende materie, er zit veel meer aan vast dan even een artikeltje in elkaar prikken of even iets veranderen als mensen roepen dat er een probleem is. Wetgeving is ook nooit statisch, al moet het altijd achter menselijk gedrag aanrennen.

Maar je ziet hoe destijds winkeldiefstal uit supermarkten (dat kwam pas echt op in de 50-er jaren) ook een probleem opleverde voor de wetgever. Aan de ene kant wilde men dat soort diefstallen ook via de wet aan kunnen pakken, aan de andere kant zaten daar behoorlijk wat haken en ogen aan vast. Je wilde als wetgever toch ook voorkomen dat de helft van de (fatsoenlijke) klanten opeens schuldig werd aan diefstal.....

Iets soortgelijks speelde ook rond het "lantaarnpaalarrest", begin 20e eeuw. Electriciteit was destijds nieuw en uiteraard werd het gestolen, maar hoe kon je via de wet iemand aanpakken die stroom jatte? Het wetsartikel spreekt immers over "een goed", wat in het taalgebruik een tastbaar iets moet zijn, iets dat je kunt vasthouden en bekijken. Stroom voldoet daar niet aan. Maar als je "goed" als element laat vallen, wordt het artikel diefstal wel erg vaag en bijna niet meer te hanteren. Dan kan bijna iedereen opeens schuldig zijn aan diefstal, zelfs van een leuk nieuw woord oid.
De Hoge Raad paste er een mouw aan door er een arrest aan te wijden. Daarbij werd een vorm van analogie gehanteerd (behoorlijk omstreden in die tijd...) waarbij electriciteit toch werd gezien als "een goed" omdat het een zekere waarde had, iets kon doen en meetbaar was.

 

[rvh]

Hier kan niemand iets mee. Welke zaken, welke rechters?
Of bedoel je oplichting in het algemeen? Zie alle uitleg die ik heb gegeven rond het artikel oplichting.

Een uitzondering? Als je ook maar iets afweet van de wetgeving op dit punt, zie je dat de uitspraak van deze rechter exact de vinger op de zere plekken legt. Internetzwendel valt hoogst zelden onder het kopje oplichting, terecht, want dat is het (meestal) niet.

Er zijn genoeg zaken waar oplichters die op dezelfde manier handelden wel tot een veroordeling hebben geleid wegens oplichting. Die zaken bedoel ik, waar de personen dus op dezelfde wijze hebben gehandeld. Geld over laten maken via marktplaats, vervolgens niets leveren. En waarbij deze mensen dus uiteindelijk wel via de rechter veroordeeld werden. Op die zaken doel ik dus.

Of zullen die mensen wel hebben gezegd dat ze Pietje heten, terwijl ze in werkelijkheid Klaasje heten?

 

[JanB]

Of zullen die mensen wel hebben gezegd dat ze Pietje heten, terwijl ze in werkelijkheid Klaasje heten?

Dat zou heel goed kunnen. Geen zaak is met elkaar te vergelijken. Feit blijft dat er meer nodig is voor oplichting dan simpelweg iets kopen/betalen via internet en dan later niet geleverd krijgen. Op die basis zal/kan/mag een rechter nooit een veroordeling wegens oplichting uitspreken.

Daarom vond ik het ook weinig toevoegen toen jij riep dat rechters met regelmaat andersluidende uitspraken hebben gedaan. Dat kun je alleen zeggen als je elke zaak inhoudelijk hebt bekeken. Ik vermoed dat jij dat niet hebt gedaan..... en dat begrijp ik ook nog (hoop werk en niet lekker leesbaar). Maar dan is de conclusie, dat er andersluidende uitspraken zijn, volkomen uit de lucht gegrepen.

 

[Mike Schenk]

Er zijn genoeg zaken waar oplichters die op dezelfde manier handelden wel tot een veroordeling hebben geleid wegens oplichting. Die zaken bedoel ik, waar de personen dus op dezelfde wijze hebben gehandeld. Geld over laten maken via marktplaats, vervolgens niets leveren. En waarbij deze mensen dus uiteindelijk wel via de rechter veroordeeld werden. Op die zaken doel ik dus.

Welke zaken zijn dat dan? Ik kan ze in ieder geval niet vinden. Wel voorbeelden van civiele zaken waar de rechter heeft geoordeeld dat de Internetverkoper in gebreke is gebleven en daarom de koper schadeloos moet stellen. Maar ik kan geen voorbeelden vinden waar een strafrechter een Internetverkoper voor oplichting heeft veroordeeld.

 

[reinhoud]

Graag gedaan. Ik vind wetgeving boeiende materie, er zit veel meer aan vast dan even een artikeltje in elkaar prikken of even iets veranderen als mensen roepen dat er een probleem is. Wetgeving is ook nooit statisch, al moet het altijd achter menselijk gedrag aanrennen.

Maar je ziet hoe destijds winkeldiefstal uit supermarkten (dat kwam pas echt op in de 50-er jaren) ook een probleem opleverde voor de wetgever. Aan de ene kant wilde men dat soort diefstallen ook via de wet aan kunnen pakken, aan de andere kant zaten daar behoorlijk wat haken en ogen aan vast. Je wilde als wetgever toch ook voorkomen dat de helft van de (fatsoenlijke) klanten opeens schuldig werd aan diefstal.....

Iets soortgelijks speelde ook rond het "lantaarnpaalarrest", begin 20e eeuw. Electriciteit was destijds nieuw en uiteraard werd het gestolen, maar hoe kon je via de wet iemand aanpakken die stroom jatte? Het wetsartikel spreekt immers over "een goed", wat in het taalgebruik een tastbaar iets moet zijn, iets dat je kunt vasthouden en bekijken. Stroom voldoet daar niet aan. Maar als je "goed" als element laat vallen, wordt het artikel diefstal wel erg vaag en bijna niet meer te hanteren. Dan kan bijna iedereen opeens schuldig zijn aan diefstal, zelfs van een leuk nieuw woord oid.
De Hoge Raad paste er een mouw aan door er een arrest aan te wijden. Daarbij werd een vorm van analogie gehanteerd (behoorlijk omstreden in die tijd...) waarbij electriciteit toch werd gezien als "een goed" omdat het een zekere waarde had, iets kon doen en meetbaar was.

Dat is toevallig, dat met stroom jatten heb ik ook al eens eerder gelezen!

Wetgeving is ook erg interessant, maar vaak wel erg ingewikkeld.
Ik begin me toch wel meer en meer te realiseren dat wetgeving maken nou niet bepaald eenvoudig is..

 

[JanB]

Dat is toevallig, dat met stroom jatten heb ik ook al eens eerder gelezen!

Klopt, is ook een beroemd arrest.

Wetgeving is ook erg interessant, maar vaak wel erg ingewikkeld.
Ik begin me toch wel meer en meer te realiseren dat wetgeving maken nou niet bepaald eenvoudig is..

Het vreemde is, als je eenmaal leert hoe je een artikel moet lezen, is het niet zo ingewikkeld.
Het in elkaar sleutelen van een wetsartikel is uiteraard wel wat lastiger.

Er zijn ook wat algemene grondregels die je kunnen helpen. De regel van een hogere wetgever gaat altijd boven die van een lagere. Strafrecht geeft altijd aan wat verboden is, dat houdt in als er iets specifiek wordt genoemd, dat alle andere handelingen niet verboden zijn.

 

[vroembert]

Dat is nog maar de vraag, of de wet wel zo achterhaald is. (Overigens was dat zijn standpunt en dat van die andere clown niet, ze wisten gewoon beter dan wie ook hoe het zat).

Het verhaal ligt anders. Zou je de wet op dit punt gaan aanpassen, dan is een civiele overeenkomst opeens merendeels een aangelegenheid voor de overheid geworden.
Dat zal grote gevolgen hebben voor de overheid, strafrechtbanken gaan overspoeld worden met allerlei geschillen tussen kopers en verkopers. Je hoeft alleen maar te blaten dat je opgelicht bent....en een koop (of zelfs een verkoop) kan ongedaan worden gemaakt. Wie kan dan immers nog bepalen waar de grenzen tussen oplichting en een normale verkoop liggen?
Daarnaast zal het nog grotere gevolgen gaan hebben voor de economie. Wie gaat er nog spullen te koop aanbieden als hij daarmee een groot risico loopt om als oplichter te worden betiteld en veroordeeld? Zo'n verkoper gaat zich mogelijk indekken via allerlei contracten of andere constructies. Dat maakt een simpele aankoop een stuk lastiger en zal de handel een stuk lastiger maken. Zaken waar sommigen in hun kortzichtigheid niet bij stilstaan, maar die wel degelijk veel belangrijker zijn dan de belangen van een paar ignorante roeptoeters.

Over zo'n artikel als oplichting is vele jaren nagedacht. Het is in al die jaren (eeuwen...) steeds verder aangescherpt. Je kunt dat niet zomaar even omgooien omdat wat mensen roepen dat de overheid maar moet opdraaien voor hun behoefte om op het internet te kopen.

Wel zal er iets moeten gebeuren aan de manier waarop nu een koop tot stand komt via het internet. Misschien moet er wel een soort tussenstation worden bedacht, een onafhankelijke instantie die een betaling bewaart en pas overmaakt naar de verkoper als de goederen in goede orde zijn ontvangen.
Maar hoe je het ook draait of keert: elke oplossing, ook een strafrechtelijke (als die al mogelijk zou zijn), gaat ook veel geld kosten. Drie keer raden wie dat betaalt.....Ongetwijfeld ook iets dat onze roeptoeters zich niet zullen realiseren.

In zijn algemeenheid zal de wet nog prima voldoen, maar voor kopen via internet, zal naar mijn mening de consument beter beschermd moeten worden tegen bedrijven die niet leveren. Internet is toch een medium, wat het lastiger maakt, om te controleren, of je met een goed bedrijf van doen hebt. Bij een winkel pak je wat uit het schap, neemt het mee naar de kassa, rekent af en neemt het product mee. En het lijkt me in de huidige tijd niet goed, als de consument het vertrouwen in kopen via internet verliest. Dat zou een forse tik voor de economie zijn.

 

[JanB]

In zijn algemeenheid zal de wet nog prima voldoen, maar voor kopen via internet, zal naar mijn mening de consument beter beschermd moeten worden tegen bedrijven die niet leveren. Internet is toch een medium, wat het lastiger maakt, om te controleren, of je met een goed bedrijf van doen hebt. Bij een winkel pak je wat uit het schap, neemt het mee naar de kassa, rekent af en neemt het product mee. En het lijkt me in de huidige tijd niet goed, als de consument het vertrouwen in kopen via internet verliest. Dat zou een forse tik voor de economie zijn.

Dat is één manier om er naar te kijken.
Je kunt inderdaad denken aan een betere controle van de internetwinkels, een keurmerk, of een instantie die als "go-between" optreedt. Je kunt ook denken aan betere voorlichting voor de kopers, zodat ze zich er van bewust zijn dat je wat zaken moet controleren voor je de koopknop indrukt.

De vraag is dan wel wie de rekening betaalt voor die bescherming, er zit nu eenmaal een prijskaartje aan.
Waarom zou bv. de consument die niet via het internet koopt (ook nog steeds een hele grote groep) daar aan mee moeten betalen? Die groep kiest voor de winkel juist omdat ze het internet als minder betrouwbaar zien. Dan zou het wel erg wrang zijn om die mee te laten betalen.....

Daarnaast: internet-aankopen zullen dan mogelijk duurder worden. Hoe ga je daar mee om?

 

[rvh]

Cookies op AD.nl | AD.nl

Cookies op destentor.nl | destentor.nl

Onderste maakte gebruik van een valse naam. Dus wel strafbaar. De eerste weet ik het niet van. 2 seconden googlen. Rest de vraag: wat is een valse naam. Als ik mijzelf Peter Pan noem, terwijl mijn echte naam Petrus Paulus Pan is, is dat dan een valse naam?

As je erover gaat nadenken is het dus ook best raar dat marktplaats in samenwerking met justitie de site mijnpolitie.nl in de lucht heeft gebracht om onder andere aangiftes te vergaren. Wetende dat het toch niet onder internetoplichting valt.

Ach, maakt verder ook niet.. ik mag hopen dat er eindelijk eens een keertje iemand opstaat die eigenrechter gaat spelen, want justitie kan niets. Ohnee, toch wel. Als iemand dus eigen rechter gaat spelen dan kunnen ze wel ingrijpen en vervolgen. Want dat mag weer niet.

Boeit verder ook niet, je moet mazzel in het leven hebben soms. En dus net die ene agent treffen die de topicstarter uit Belgie ook heeft getroffen.

 

[JanB]

As je erover gaat nadenken is het dus ook best raar dat marktplaats in samenwerking met justitie de site mijnpolitie.nl in de lucht heeft gebracht om onder andere aangiftes te vergaren. Wetende dat het toch niet onder internetoplichting valt.

Wat je daarmee op z'n minst kunt doen is als koper een indruk krijgen welke internetverkopers niet of minder betrouwbaar zijn. Maar dan moet de koper wel de moeite nemen er even naar te zoeken, iets dat veel kopers te veel moeite vinden.

Ach, maakt verder ook niet.. ik mag hopen dat er eindelijk eens een keertje iemand opstaat die eigenrechter gaat spelen, want justitie kan niets. Ohnee, toch wel. Als iemand dus eigen rechter gaat spelen dan kunnen ze wel ingrijpen en vervolgen. Want dat mag weer niet.
Boeit verder ook niet, je moet mazzel in het leven hebben soms. En dus net die ene agent treffen die de topicstarter uit Belgie ook heeft getroffen.

Hier kunnen weinig mensen iets mee.
Het verhaal van de eigen rechter is altijd een leuke inkopper om vooral een ander voor jouw karretje te spannen, die heb ik al vaker gehoord. Júllie doen er iets aan of ik doe het. Meestal krijg je een wat verdwaasde reactie als je zegt: ga je gang, doe wat je niet laten kunt..... want dát is helemaal de bedoeling niet.....
Justitie doet wat ze moet doen, zich aan de wet houden en anderen aan de wet houden. Als die niet wordt overtreden, dan houdt het op. Voor jou vreemd, voor mij heel erg logisch.

 

[TheMauster]

Jan,
1. ik ben via Google op deze website gekomen en gelezen dat er ook al klachten waren in het verleden omtrent deze persoon. (topic trackday)
2. heb ik mij aangemeld om anderen te waarschuwen en mogelijk samen met gedupeerden verdere juridische stappen te ondernemen.
3. dat je voorzichtig moet zijn met zwartmakerij ben ik volledig met je eens, maar dit verhaal klopt echt wel. Ik heb echt wel wat anders te doen dan hier te zitten typen.
4. mogelijke ervaringen en tips kan je enkel via een forum als dit lezen
5. ik heb geen verkeerde bankrekening gebruikt. Ik heb zelf telefonisch contact gehad met de bewuste Rabo bank en het geld is wel degelijk daar aangekomen. Daar twijfelde ik ook geen minuut aan.
6. ik heb geen interesse om iemand nodeloos zwart te maken. Ik vraag enkel mij te leveren waarvoor ik betaald heb, of op zijn minst te laten weten wat er gaande is.
vandaar mijn oproep.

gewoon bedankt hoor moto up is dus gay

je moet die zeikerds eens horen piepen als ze zelf der spullen nie krijgen

 

[vroembert]

Dat is één manier om er naar te kijken.
Je kunt inderdaad denken aan een betere controle van de internetwinkels, een keurmerk, of een instantie die als "go-between" optreedt. Je kunt ook denken aan betere voorlichting voor de kopers, zodat ze zich er van bewust zijn dat je wat zaken moet controleren voor je de koopknop indrukt.

De vraag is dan wel wie de rekening betaalt voor die bescherming, er zit nu eenmaal een prijskaartje aan.
Waarom zou bv. de consument die niet via het internet koopt (ook nog steeds een hele grote groep) daar aan mee moeten betalen? Die groep kiest voor de winkel juist omdat ze het internet als minder betrouwbaar zien. Dan zou het wel erg wrang zijn om die mee te laten betalen.....

Daarnaast: internet-aankopen zullen dan mogelijk duurder worden. Hoe ga je daar mee om?

De winkelier heeft kosten voor zijn pand, de internetwinkelier zal op een andere manier z'n klanten veiligheid moeten bieden. We vinden het heel normaal, dat grote winkelketens zoals V&D of een Bijenkorf beveiligers heeft rondlopen, dus waarom zou een internetwinkelier niet aan een vorm van beveiliging moeten doen, of lid worden van een organisatie of een keurmerk dragen. Ik ben ook lid van een organisatie, met geschillenregeling en als lid van die organisatie vaste leveringsvoorwaarden, die zowel mij als de klant duidelijkheid geven. Veel mensen zijn een internetwinkel begonnen, omdat het weinig investeringen vraagt, daardoor is de concurrentie met de echte winkelier ongelijk. Als de internet winkelier echt toekomst wil hebben en het vertrouwen van zijn klanten niet wil verliezen, dan moet hij investeren. Een keurmerk met garanties richting consument mag dan geld kosten, het levert ook een stukje broodnodig vertrouwen.

Daarnaast, als wetgeving achterloopt op veranderende koop en verkooppraktijken, dan zal naar mijn mening de wet op dat punt aangepast dienen te worden, dat is in het verleden ook diverse malen gebeurd.

 

[Mike Schenk]

Daarnaast, als wetgeving achterloopt op veranderende koop en verkooppraktijken, dan zal naar mijn mening de wet op dat punt aangepast dienen te worden, dat is in het verleden ook diverse malen gebeurd.

Je denkt toch niet serieus dat policiti zich gaan inspannen dat het strafbaar wordt om valse beloftes te doen onder je eigen naam? Dan zou de hele bodem onder de verkiezingen weg vallen.

 

[vroembert]

Je denkt toch niet serieus dat policiti zich gaan inspannen dat het strafbaar wordt om valse beloftes te doen onder je eigen naam? Dan zou de hele bodem onder de verkiezingen weg vallen.

Ik kan niet anders dan het geheel met deze uitspraak eens zijn.

 

[JanB]

Je denkt toch niet serieus dat policiti zich gaan inspannen dat het strafbaar wordt om valse beloftes te doen onder je eigen naam? Dan zou de hele bodem onder de verkiezingen weg vallen.

Oi.....

 

[ktm-Giel]

Zelf ook een probleem met een besteld onderdeel dat uiteindelijk niet leverbaar was. Helaas ben ik ook al 4 maanden verder en m'n geld nog steeds niet terug!

Helaas zijn er een hoop amateurs (oplichters) die zo'n internet shop ''runnen''

 

[Deanevo]

Ervaringen met Lubbers MX-Support

 

[hydroleo]

Even Oma hier weg gejaagd.

Oplichters zullen er altijd zijn en blijven.
Kijk ook zelf even of iets dat wordt aangeboden niet vééls te goedkoop is, dat is vaak al de eerste aanwijzing.
Via politie en justitie je geld terug krijgen is een hopeloze zaak en al zeker als dat in het buitenland moet gebeuren.
Ook in Nederland moet dit via een civiele procedure, dat gaat nog meer geld en tijd kosten.
Er is maar één oplossing voor dit probleem;

Betaal altijd met Paypal of een Credit card!

Als de verkoper niet afkomt met de spullen, of het is bagger, kun je met een eenvoudige mail bij paypal of de CC maatschappij om opheldering vragen.
Verkoper krijgt dan enkele dagen de tijd om te bewijzen dat hij zich aan zijn verplichtingen heeft gehouden, anders krijg je je centen retour.

Nooit met ideal of bankoverschrijving betalen als je de verkoper niet kent en /of wantrouwd, dat is namelijk niet terug te vorderen.

Als een verkoper deze betalingswijze niet accepteerd, kun je er je vraagtekens bij zetten.
Ik heb zelf een web shop waarbij nieuwe klanten van ver over de grens bestellen en betalen met paypal, enkel en alleen al omdat ze vertrouwen op de kopersbescherming.

Groet,
Leo.