Goed, heb nog nooit op een R6 (of andere SS600) gereden, maar toch mijn verhaal:
Ik ben begonnen met 35pk afrijden (wel met 50pk lessen -> CB500 "vol vermogen" ), vervolgens 2 jaar niet gereden (het is echt een domme wet ) en daarna op de RF900R van m'n pa opgestapt. Geen SS of SBK, maar wel een redelijk sportieve zithouding en 135pk. Denk je dat ik kan motorrijden? Goed, ik ben intussen niet echt slecht meer, zeker niet nu ik een paar truukjes heb geleerd (b.v. tegensturen, licht inhangen e.d.) maar ik heb zoveel tijd verspild met deze zware, sterke motor die wel vergevingsgezind was maar toch te sterk en te zwaarlijvig (en te duur/niet van mij) om een opstapmotor te zijn.
Ik heb nu een Mille, hartstikke blij mee, maar mijn eerste proefrit ging van geen kant! Opeens had ik een extreme zithouding (grijp de vooras beet vanin het zadel en je weet hoe ik me voelde), extreme remmen (ik heb op een leeg weggetje eens hard geknepen en was bang dat ik voorover zou slaan, echt waar) en een grandioos sterk motorblok! Niet dat die Suzuki een slak is hoor, maar de koppelkromme is duidelijk minder breed dan die van de Mille. Alles was veel extremer dan op de sport-toer RF900R. Ik sukkelde de bochten door (ook omdat het vreemde weggetjes waren en met grind in de bocht e.d. ). Even aan het gas draaien en je voorwiel zit los. Erg leuk hoor, als het droog is en je rijdt rechtuit op asfalt. Op een vochtig klinkerweggetje een bocht nemen is heeeeeel andere koek, als je dan vanwege een hobbeltje of wat dan ook even op het gas leunt dan weet je als beginner niet wat je overkomt.
Later heb ik nog op wat Triumph Daytona's gereden, ook sterke motorblokken met een vergelijkbare zithouding. Na 2 proefritten op 1 dag ( ) wilde ik weer wegrijden op de Soes en kreeg hem amper de bocht om, omdat ik nu zo gewend was aan de zithouding.
Verkijk je zeker niet op het vermogen, zelfs als je je in de hand weet te houden: als je alleen maar veel vermogen wil, koop dan een 2ehands Boss Hoss. Een dikke V8, vanaf 190pk, en de oudere modellen hadden zelfs een autoband achter. Weet je zeker dat je rechtuit speert en de eerstvolgende bocht moet afstappen. Op een circuit rijdt je zo'n motor er met het grootste gemak uit op een 500cc lesmotor. Die kan nl. de bocht om.
Motorrijden is een geheel pakket van stimuli, vermogen is er daar 1 van, lekker laat remmen en snel de bocht doorgaan zijn echter ook heel belangrijk om plezier te hebben in het motorrijden. De bevrediging van dat je veel uit je motor weet te halen is niet te vervangen door het "o wat ga ik hard als ik maar rechtuit ga want in de bochten haalt oma me zelfs nog in"-gevoel.
Oftewel: op een R6 kun je leren rijden, als je echt moet; op een kleine, vergevingsgezinde motor (of een kleine supersport) kun je leren rijden Vergeet niet dat de 400cc-SS'en al boven de 50pk zitten. Als je vrienden eens een keertje gaan sturen op een dijkweggetje of zo rijdt jij ze zo zoek. Als je op een R6 begint kun je ze niet bijhouden. Waar zij ook op rijden.
Mijn hemel, wat een lang verhaal. Nou ja, de laatste zinnen zeggen eigenlijk alles.
Ik ben begonnen met 35pk afrijden (wel met 50pk lessen -> CB500 "vol vermogen" ), vervolgens 2 jaar niet gereden (het is echt een domme wet ) en daarna op de RF900R van m'n pa opgestapt. Geen SS of SBK, maar wel een redelijk sportieve zithouding en 135pk. Denk je dat ik kan motorrijden? Goed, ik ben intussen niet echt slecht meer, zeker niet nu ik een paar truukjes heb geleerd (b.v. tegensturen, licht inhangen e.d.) maar ik heb zoveel tijd verspild met deze zware, sterke motor die wel vergevingsgezind was maar toch te sterk en te zwaarlijvig (en te duur/niet van mij) om een opstapmotor te zijn.
Ik heb nu een Mille, hartstikke blij mee, maar mijn eerste proefrit ging van geen kant! Opeens had ik een extreme zithouding (grijp de vooras beet vanin het zadel en je weet hoe ik me voelde), extreme remmen (ik heb op een leeg weggetje eens hard geknepen en was bang dat ik voorover zou slaan, echt waar) en een grandioos sterk motorblok! Niet dat die Suzuki een slak is hoor, maar de koppelkromme is duidelijk minder breed dan die van de Mille. Alles was veel extremer dan op de sport-toer RF900R. Ik sukkelde de bochten door (ook omdat het vreemde weggetjes waren en met grind in de bocht e.d. ). Even aan het gas draaien en je voorwiel zit los. Erg leuk hoor, als het droog is en je rijdt rechtuit op asfalt. Op een vochtig klinkerweggetje een bocht nemen is heeeeeel andere koek, als je dan vanwege een hobbeltje of wat dan ook even op het gas leunt dan weet je als beginner niet wat je overkomt.
Later heb ik nog op wat Triumph Daytona's gereden, ook sterke motorblokken met een vergelijkbare zithouding. Na 2 proefritten op 1 dag ( ) wilde ik weer wegrijden op de Soes en kreeg hem amper de bocht om, omdat ik nu zo gewend was aan de zithouding.
Verkijk je zeker niet op het vermogen, zelfs als je je in de hand weet te houden: als je alleen maar veel vermogen wil, koop dan een 2ehands Boss Hoss. Een dikke V8, vanaf 190pk, en de oudere modellen hadden zelfs een autoband achter. Weet je zeker dat je rechtuit speert en de eerstvolgende bocht moet afstappen. Op een circuit rijdt je zo'n motor er met het grootste gemak uit op een 500cc lesmotor. Die kan nl. de bocht om.
Motorrijden is een geheel pakket van stimuli, vermogen is er daar 1 van, lekker laat remmen en snel de bocht doorgaan zijn echter ook heel belangrijk om plezier te hebben in het motorrijden. De bevrediging van dat je veel uit je motor weet te halen is niet te vervangen door het "o wat ga ik hard als ik maar rechtuit ga want in de bochten haalt oma me zelfs nog in"-gevoel.
Oftewel: op een R6 kun je leren rijden, als je echt moet; op een kleine, vergevingsgezinde motor (of een kleine supersport) kun je leren rijden Vergeet niet dat de 400cc-SS'en al boven de 50pk zitten. Als je vrienden eens een keertje gaan sturen op een dijkweggetje of zo rijdt jij ze zo zoek. Als je op een R6 begint kun je ze niet bijhouden. Waar zij ook op rijden.
Mijn hemel, wat een lang verhaal. Nou ja, de laatste zinnen zeggen eigenlijk alles.