Reisverslag 2023: 4 maanden door Canada&Alaska
- Onderwerp starter Frazer
- Startdatum
- Onderwerp starter
- #327
Dag 77, Donderdag 27 juli. Totaal: 247, Totaal: 16127km.
Omdat het vanaf hier tot het einde van de Denali Highway maar zo'n 250km is heb ik geen haast vandaag. Ik begin eerst met het afmaken van het verslag van eergisteren, want ik loop behoorlijk achter. Het kost stiekem nog best veel tijd en ik heb er niet altijd zin in, maar als ik het nu niet doe loop ik straks 3 dagen achter. Eerst schrijf ik die van dinsdag, en daarna maak ik alvast een begin met die van gisteren. Nadat het papierwerk weer is bijgewerkt is het tijd om de boel weer in te pakken. Door de muggen sta ik me in volledig motorpak verschrikkelijk in het zweet te werken, dus ik ben blij als ik rond half 11 klaar ben om te gaan. Bij de waterpomp vul ik de Camelbak met ijskoud vers opgepompt bronwater, dat is lekker zeg!
Vanaf de camping is het maar een paar kilometer naar het begin van de Denali Highway. Al rijdend is het maar 18 graden, dus nat van het zweet met maar een dun shirtje aan krijg ik het vrij snel koud. Even een snelle stop voor een extra shirt, en dan de Denali Highway op. Het begint gelijk goed, het is uitgestrekt en leeg, maar toch genoeg bergen en heuvels dat het niet saai wordt. Dit zijn precies de landschappen waar ik van hou. Je voelt je zo klein hier.
Ik ben nog niet eens een uur onderweg, als ik langs een kleine lodge kom. Mooi moment voor een koffiepauze. Tot mijn verbazing hebben ze zelfs Wifi, dus kan ik gelijk wat etappes van het verslag uploaden. Al vanaf Valdez heb ik geen Wifi meer, dus er kunnen weer wat etappes de wijde wereld in. Ik zit gelijk even te appen met moeders, en even het weerbericht en wat campings te checken, en dan ben je zo een uur verder.
Het is een prachtige omgeving, en omdat de weg niet zo lang en afgelegen is als de Dempster en Dalton rij je toch net wat relaxter. Ook heb ik tijd genoeg om een beetje om me heen te kijken en links en rechts af en toe een onverhard paadje te verkennen. De eerste 100 kilometer zijn nog verhard, dus dan heb je ook net wat meer tijd om relaxt om je heen te kijken. Het is gewoon genieten.
Nadat ik ongeveer een uurtje heb gezeten voor de lunch ga ik verder voor de 2e helft van de dag. Het Duitse stel op de Honda's komt me tegemoet, dus die rijden hier blijkbaar ook nog in de omgeving. De laatste keer dat ik ze zag was bij de dealer in Anchorage en toen zouden ze richting Canadese grens gaan. Het is al meer dan een week terug en ze rijden hier nog steeds. Ze maken weinig aanstalten om te stoppen, en ik geloof het ook wel, dus wie weet of ik ze nog een keer tegen kom. Zwaaien, en door! Na wat korte stops hier en daar ben ik rond een uur of 5 aan het einde van de Denali. Een prachtige weg, en morgen mag ik nog een keer terug! Vanaf hier zou ik ook over de verharde weg terug kunnen, maar dat is zo'n 60 kilometer langer, en waarschijnlijk minder mooi. Lekker dezelfde weg terug dus.
Ik kom precies uit bij het tankstation waar ik 1,5 week geleden had moeten tanken toen ik bijna zonder benzine zat. Toen stond ik daar in de regen en de kou een extra jasje aan te trekken, nu is het weer perfect. Ik zag vanochtend dat er hier vlakbij een camping zit, wel een dure particuliere, maar met stromend water, douches en Wifi. Eens in de zoveel dagen is dat gewoon even lekker, want de laatste douche was alweer 3 nachten terug. Als de tent staat haal ik eerst even warm water om wat kleren te wassen. Op die kleine natuurcampings hebben ze vaak niet eens water, en al zeker niet warm, dus nu het er is moet je het gebruiken. Het is minder erg dan gisteren, maar de muggen zijn er nog steeds. Een beetje in beweging blijven en dan gaat het wel. Een klein stukje lopen, eten maken, koffie zetten, het is een beetje behelpen met de muggen maar het is nou eenmaal zo. In de tent leg ik de laatste hand aan het verslag, dan ben ik tenminste weer bij. Dan even heerlijk warm douchen, en dan is de dag alweer voorbij.
Omdat het vanaf hier tot het einde van de Denali Highway maar zo'n 250km is heb ik geen haast vandaag. Ik begin eerst met het afmaken van het verslag van eergisteren, want ik loop behoorlijk achter. Het kost stiekem nog best veel tijd en ik heb er niet altijd zin in, maar als ik het nu niet doe loop ik straks 3 dagen achter. Eerst schrijf ik die van dinsdag, en daarna maak ik alvast een begin met die van gisteren. Nadat het papierwerk weer is bijgewerkt is het tijd om de boel weer in te pakken. Door de muggen sta ik me in volledig motorpak verschrikkelijk in het zweet te werken, dus ik ben blij als ik rond half 11 klaar ben om te gaan. Bij de waterpomp vul ik de Camelbak met ijskoud vers opgepompt bronwater, dat is lekker zeg!
Vanaf de camping is het maar een paar kilometer naar het begin van de Denali Highway. Al rijdend is het maar 18 graden, dus nat van het zweet met maar een dun shirtje aan krijg ik het vrij snel koud. Even een snelle stop voor een extra shirt, en dan de Denali Highway op. Het begint gelijk goed, het is uitgestrekt en leeg, maar toch genoeg bergen en heuvels dat het niet saai wordt. Dit zijn precies de landschappen waar ik van hou. Je voelt je zo klein hier.
Ik ben nog niet eens een uur onderweg, als ik langs een kleine lodge kom. Mooi moment voor een koffiepauze. Tot mijn verbazing hebben ze zelfs Wifi, dus kan ik gelijk wat etappes van het verslag uploaden. Al vanaf Valdez heb ik geen Wifi meer, dus er kunnen weer wat etappes de wijde wereld in. Ik zit gelijk even te appen met moeders, en even het weerbericht en wat campings te checken, en dan ben je zo een uur verder.
Het is een prachtige omgeving, en omdat de weg niet zo lang en afgelegen is als de Dempster en Dalton rij je toch net wat relaxter. Ook heb ik tijd genoeg om een beetje om me heen te kijken en links en rechts af en toe een onverhard paadje te verkennen. De eerste 100 kilometer zijn nog verhard, dus dan heb je ook net wat meer tijd om relaxt om je heen te kijken. Het is gewoon genieten.
Nadat ik ongeveer een uurtje heb gezeten voor de lunch ga ik verder voor de 2e helft van de dag. Het Duitse stel op de Honda's komt me tegemoet, dus die rijden hier blijkbaar ook nog in de omgeving. De laatste keer dat ik ze zag was bij de dealer in Anchorage en toen zouden ze richting Canadese grens gaan. Het is al meer dan een week terug en ze rijden hier nog steeds. Ze maken weinig aanstalten om te stoppen, en ik geloof het ook wel, dus wie weet of ik ze nog een keer tegen kom. Zwaaien, en door! Na wat korte stops hier en daar ben ik rond een uur of 5 aan het einde van de Denali. Een prachtige weg, en morgen mag ik nog een keer terug! Vanaf hier zou ik ook over de verharde weg terug kunnen, maar dat is zo'n 60 kilometer langer, en waarschijnlijk minder mooi. Lekker dezelfde weg terug dus.
Ik kom precies uit bij het tankstation waar ik 1,5 week geleden had moeten tanken toen ik bijna zonder benzine zat. Toen stond ik daar in de regen en de kou een extra jasje aan te trekken, nu is het weer perfect. Ik zag vanochtend dat er hier vlakbij een camping zit, wel een dure particuliere, maar met stromend water, douches en Wifi. Eens in de zoveel dagen is dat gewoon even lekker, want de laatste douche was alweer 3 nachten terug. Als de tent staat haal ik eerst even warm water om wat kleren te wassen. Op die kleine natuurcampings hebben ze vaak niet eens water, en al zeker niet warm, dus nu het er is moet je het gebruiken. Het is minder erg dan gisteren, maar de muggen zijn er nog steeds. Een beetje in beweging blijven en dan gaat het wel. Een klein stukje lopen, eten maken, koffie zetten, het is een beetje behelpen met de muggen maar het is nou eenmaal zo. In de tent leg ik de laatste hand aan het verslag, dan ben ik tenminste weer bij. Dan even heerlijk warm douchen, en dan is de dag alweer voorbij.
- Onderwerp starter
- #328
Dag 78, Vrijdag 28 juli. Gereden: 195, Totaal: 16323km.
Vandaag de terugweg van de Denali Highway. Gisteren heb ik al een camping gezien waar ik vanmiddag wil stoppen, ongeveer 30 kilometer van het einde van de weg. Daardoor blijft er vandaag nog 180 kilometer over, dus dat is niet zo ver. Natuurlijk zou ik ook nog verder kunnen rijden, maar toen ik die camping gisteren zag liggen was ik meteen verkocht. Voor vertrek schrijf ik eerst nog het verslag van gisteren, anders loop ik gelijk weer achter. Op het gemakje de boel opladen, en rond half 11 ben ik weer onderweg. Hoewel ik het waarschijnlijk wel red op deze tank gooi ik hem toch nog maar weer vol, want langs de Denali Highway is er niks.
Al vrij snel na het begin spot ik een nieuw beest voor op de lijst, een Porcupine, oftewel stekelvarken. Het is echt een lelijk beest, en zijn manier van rennen is geen gezicht, het is meer waggelen. Toch is hij te snel voor een foto, of ik te langzaam. Het weer is vergelijkbaar met gisteren, licht bewolkt en een beetje smog. Niet te gek, dus best prima weer. Omdat ik hetzelfde stuk gisteren ook al heb gereden stop ik wat minder, maar het blijft een prachtige weg, en uit de andere richting ziet het er toch ook weer anders uit. Bij een riviertje stop ik om een broodje te eten. Het is wel uitnodigend om het water in te gaan, maar het is helaas niet diep genoeg om te zwemmen.
Na ongeveer een uurtje in het zonnetje aan het water ga ik door voor het laatste stukje van vandaag. Ook dit is net zoals gisteren weer genieten, en omdat ik toch al bijna op de camping ben neem ik nog even de tijd om de omgeving in me op te nemen. Hoeveel foto's je ook maakt, het is toch nooit hetzelfde dan wanneer je er daadwerkelijk bent.
Omdat de afstand van vandaag niet zo groot was ben ik eens vroeg op de camping. Het is half 4 en ik heb nog genoeg plaatsen om uit te kiezen. Reserveren kan op dit soort campings niet, je zoekt gewoon een vrije plek uit, en als alles vol is heb je pech gehad. Om aan te melden moet je je gegevens en het aantal nachten op een speciale enveloppe schrijven, de andere helft afscheuren, geld in de enveloppe en in de brievenbus. Het afgescheurde kaartje hang je aan een paaltje bij het nummer van je plek. Voordat je een lege plek claimt moet je alleen even kijken of er geen kaartje hangt omdat hij bijvoorbeeld is bezet door een camper die overdag weg is. Op natuurkampeerterreinen in Nederland werkte het vroeger ook zo.
Op sommige terreinen, zoals deze, is er een waterpomp met drinkwater, dat moet je echt nog ouderwets oppompen. Op andere zijn er soms wel gewoon kranen met stromend water, al staat daar vaak bij dat je het eerst nog moet koken of filteren. Op sommige terreinen is zelfs helemaal geen water, daar moet je zelf zorgen dat je het bij je hebt. In de app die ik gebruik staat dat er meestal bij, dus dan zorg ik dat ik overdag bij een pomp, restaurant of visitorscenter mijn Camelbak weer bijvul. Dan heb ik 3 liter water, daar red ik het wel een dag mee. Geen stromend water betekend ook geen wc's, tenminste niet zoals wij ze kennen. Het is hier gewoon een grote tank in de grond, en die zullen ze aan het eind van het seizoen wel een keer leegzuigen. Of niet. Het is niet echt een heel prettig gezicht, maar het stinkt helemaal niet en de hokjes zijn meestal keurig schoon. Ze noemen die dingen een pit-toilet of een outhouse.
Deze primitieve campings zijn meestal van de staat of van een nationaal park. Ze zijn wel lekker goedkoop, voor Amerikaanse begrippen dan. Deze kost $15 per nacht. In Europa is dat een redelijk gangbare prijs voor een camping met alle faciliteiten, maar voor hier is het goedkoop. Op de vorige camping betaalde ik $38 voor één nacht, en soms moet je ondanks dat soort prijzen zelfs nog extra betalen voor de douche. In Canada betaal je vaak ongeveer hetzelfde, alleen staat de Canadese dollar een stuk lager dus ben je toch een stuk goedkoper uit. Je betaalt eigenlijk altijd voor een plek, ongeacht of je een klein tentje hebt of een grote camper, en het aantal personen maakt ook niet uit. In je eentje met een klein tentje ben je dus per definitie duurder uit. Voor plekken met stroom en water (als die er zijn) betaal je meer, dat noemen ze full-hookup. Ik neem altijd een plek zonder, die noemen ze dry-camping. Op primitieve campings zoals deze zijn alle plekken dry, maar daarbij is het dan weer redelijk gebruikelijk dat je een aggregaat mee neemt. Kijk er niet raar van op dat er op bijna iedere plek een aggregaat staat de draaien, lekker rustig zo'n natuurcamping. Gelukkig hebben ze meestal tijdsblokken waarin de aggregaat mag draaien, al houdt zowat niemand zich daaraan. Zo, dan weet iedereen dat ook weer.
Ik zet eerst alleen de binnentent op, want hoewel het door de wind meevalt met de muggen zijn ze er wel, dus kan ik altijd nog in de binnentent zitten. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden, dus als de tent staat ga ik eerst maar weer eens zwemmen, het water is heerlijk! Als ik ben opgedroogd kruip ik toch maar even de tent in, want ik heb geen zin om mezelf helemaal in te sprayen met die chemische troep. Met een klein briesje door de tent is het goed uit te houden, en lig ik even een beetje te relaxen.
Op ongeveer 2 kilometer hier vandaag ligt de lodge waar ik gisteren een bakkie heb gedaan, en daar kan je ook eten. Ik had maar voor 2 dagen eten bij me en het dorp waar ik vannacht stond had geen winkel, dus dat komt goed uit. Ik spring dus nog even op de motor en ga bij de lodge wat eten. Ze sluiten al om 7 uur, dus ik ben ook weer op tijd terug op de camping. Ik zet nog een bakkie en ik loop een rondje over het terrein. Ik zie nog 2 vrije plaatsen van de 46, dus het is behoorlijk druk. Je kan een stukje de heuvel achter de camping oplopen, dus dat doe ik ook nog even. Je hebt een prachtig uitzicht over de camping, het meertje en de omliggende bergen. Echt een heel fijn plekje dit! Terug bij de tent nog even het verslag afmaken, en dan is het alweer bedtijd.
Vandaag de terugweg van de Denali Highway. Gisteren heb ik al een camping gezien waar ik vanmiddag wil stoppen, ongeveer 30 kilometer van het einde van de weg. Daardoor blijft er vandaag nog 180 kilometer over, dus dat is niet zo ver. Natuurlijk zou ik ook nog verder kunnen rijden, maar toen ik die camping gisteren zag liggen was ik meteen verkocht. Voor vertrek schrijf ik eerst nog het verslag van gisteren, anders loop ik gelijk weer achter. Op het gemakje de boel opladen, en rond half 11 ben ik weer onderweg. Hoewel ik het waarschijnlijk wel red op deze tank gooi ik hem toch nog maar weer vol, want langs de Denali Highway is er niks.
Al vrij snel na het begin spot ik een nieuw beest voor op de lijst, een Porcupine, oftewel stekelvarken. Het is echt een lelijk beest, en zijn manier van rennen is geen gezicht, het is meer waggelen. Toch is hij te snel voor een foto, of ik te langzaam. Het weer is vergelijkbaar met gisteren, licht bewolkt en een beetje smog. Niet te gek, dus best prima weer. Omdat ik hetzelfde stuk gisteren ook al heb gereden stop ik wat minder, maar het blijft een prachtige weg, en uit de andere richting ziet het er toch ook weer anders uit. Bij een riviertje stop ik om een broodje te eten. Het is wel uitnodigend om het water in te gaan, maar het is helaas niet diep genoeg om te zwemmen.
Na ongeveer een uurtje in het zonnetje aan het water ga ik door voor het laatste stukje van vandaag. Ook dit is net zoals gisteren weer genieten, en omdat ik toch al bijna op de camping ben neem ik nog even de tijd om de omgeving in me op te nemen. Hoeveel foto's je ook maakt, het is toch nooit hetzelfde dan wanneer je er daadwerkelijk bent.
Omdat de afstand van vandaag niet zo groot was ben ik eens vroeg op de camping. Het is half 4 en ik heb nog genoeg plaatsen om uit te kiezen. Reserveren kan op dit soort campings niet, je zoekt gewoon een vrije plek uit, en als alles vol is heb je pech gehad. Om aan te melden moet je je gegevens en het aantal nachten op een speciale enveloppe schrijven, de andere helft afscheuren, geld in de enveloppe en in de brievenbus. Het afgescheurde kaartje hang je aan een paaltje bij het nummer van je plek. Voordat je een lege plek claimt moet je alleen even kijken of er geen kaartje hangt omdat hij bijvoorbeeld is bezet door een camper die overdag weg is. Op natuurkampeerterreinen in Nederland werkte het vroeger ook zo.
Op sommige terreinen, zoals deze, is er een waterpomp met drinkwater, dat moet je echt nog ouderwets oppompen. Op andere zijn er soms wel gewoon kranen met stromend water, al staat daar vaak bij dat je het eerst nog moet koken of filteren. Op sommige terreinen is zelfs helemaal geen water, daar moet je zelf zorgen dat je het bij je hebt. In de app die ik gebruik staat dat er meestal bij, dus dan zorg ik dat ik overdag bij een pomp, restaurant of visitorscenter mijn Camelbak weer bijvul. Dan heb ik 3 liter water, daar red ik het wel een dag mee. Geen stromend water betekend ook geen wc's, tenminste niet zoals wij ze kennen. Het is hier gewoon een grote tank in de grond, en die zullen ze aan het eind van het seizoen wel een keer leegzuigen. Of niet. Het is niet echt een heel prettig gezicht, maar het stinkt helemaal niet en de hokjes zijn meestal keurig schoon. Ze noemen die dingen een pit-toilet of een outhouse.
Deze primitieve campings zijn meestal van de staat of van een nationaal park. Ze zijn wel lekker goedkoop, voor Amerikaanse begrippen dan. Deze kost $15 per nacht. In Europa is dat een redelijk gangbare prijs voor een camping met alle faciliteiten, maar voor hier is het goedkoop. Op de vorige camping betaalde ik $38 voor één nacht, en soms moet je ondanks dat soort prijzen zelfs nog extra betalen voor de douche. In Canada betaal je vaak ongeveer hetzelfde, alleen staat de Canadese dollar een stuk lager dus ben je toch een stuk goedkoper uit. Je betaalt eigenlijk altijd voor een plek, ongeacht of je een klein tentje hebt of een grote camper, en het aantal personen maakt ook niet uit. In je eentje met een klein tentje ben je dus per definitie duurder uit. Voor plekken met stroom en water (als die er zijn) betaal je meer, dat noemen ze full-hookup. Ik neem altijd een plek zonder, die noemen ze dry-camping. Op primitieve campings zoals deze zijn alle plekken dry, maar daarbij is het dan weer redelijk gebruikelijk dat je een aggregaat mee neemt. Kijk er niet raar van op dat er op bijna iedere plek een aggregaat staat de draaien, lekker rustig zo'n natuurcamping. Gelukkig hebben ze meestal tijdsblokken waarin de aggregaat mag draaien, al houdt zowat niemand zich daaraan. Zo, dan weet iedereen dat ook weer.
Ik zet eerst alleen de binnentent op, want hoewel het door de wind meevalt met de muggen zijn ze er wel, dus kan ik altijd nog in de binnentent zitten. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden, dus als de tent staat ga ik eerst maar weer eens zwemmen, het water is heerlijk! Als ik ben opgedroogd kruip ik toch maar even de tent in, want ik heb geen zin om mezelf helemaal in te sprayen met die chemische troep. Met een klein briesje door de tent is het goed uit te houden, en lig ik even een beetje te relaxen.
Op ongeveer 2 kilometer hier vandaag ligt de lodge waar ik gisteren een bakkie heb gedaan, en daar kan je ook eten. Ik had maar voor 2 dagen eten bij me en het dorp waar ik vannacht stond had geen winkel, dus dat komt goed uit. Ik spring dus nog even op de motor en ga bij de lodge wat eten. Ze sluiten al om 7 uur, dus ik ben ook weer op tijd terug op de camping. Ik zet nog een bakkie en ik loop een rondje over het terrein. Ik zie nog 2 vrije plaatsen van de 46, dus het is behoorlijk druk. Je kan een stukje de heuvel achter de camping oplopen, dus dat doe ik ook nog even. Je hebt een prachtig uitzicht over de camping, het meertje en de omliggende bergen. Echt een heel fijn plekje dit! Terug bij de tent nog even het verslag afmaken, en dan is het alweer bedtijd.
- Onderwerp starter
- #329
Dag 79, Zaterdag 29 juli. Gereden: 330, Totaal: 16653km.
Ik lag gisteren redelijk op tijd in bed, dus vanochtend gaat de wekker om 7 uur. Even rustig opstarten, de hele boel inpakken, en daarna natuurlijk nog even zwemmen om goed wakker te worden. Niks lekkerder dan dat! Iets na 9 uur rij ik de camping af, en door naar de lodge om het verslag te uploaden. Natuurlijk even een bakkie erbij, en rond 10 uur ben ik dan echt op pad. Ik moet, of eigenlijk mag, nog de laatste 35km van de Denali Highway rijden. Wat een genot, nauwelijks ander verkeer en een geweldig uitzicht op de besneeuwde bergen in de verte. Samen met de Dempster zijn het zeker de mooiste wegen die ik hier in het noorden heb gereden.
Aan al het moois komt een keer een eind, en dat is in dit geval de kruising aan het einde van de Denali. Hemelsbreed zou ik hier eigenlijk rechtdoor moeten, maar er ligt een bergrug in de weg. Ik kan links of rechts, en omdat rechts ongeveer 25km korter is ga ik rechts. Dan rij ik trouwens ook voor het grootste deel over een route die ik nog niet heb gehad. De eerste 80km zijn bekend terrein, want 2 dagen geleden kwam ik ook van deze kant. Ik dacht dat ik net op tijd zou afslaan om de werkzaamheden te missen, maar helaas. Een paar kilometer voor mijn afslag staat alles voor me weer stil. Op de motor mag ik weer naar voren, en ik moet ongeveer een kwartiertje wachten tot de pilot car er is. Intussen sta ik even te praten met een andere motorrijder vooraan, en met de flagman. De flagman staat de hele dag met een stopbord het verkeer tegen te houden tot de pilot car er is. Het zijn trouwens in bijna alle gevallen flagwomen, net als de bestuursters van de pilotcars.
Na een kwartiertje kunnen we door, en sla ik van achter de pilotcar af naar de Tok Cutoff, richting Tok dus. Er is eigenlijk maar één grote weg die Canada en Alaska met elkaar verbindt, de Alaska Highway, of afgekort de Alcan. De andere is de Top of the World Highway via Chicken, die had ik op de heenweg, maar die is veel kleiner en onverhard. De Alcan is de hoofdroute, en vanaf de grens is Tok de eerste plaats die je tegenkomt. Morgen ga ik Canada weer in, dus vannacht wil ik nog een nachtje op de motorcamping in Tok blijven. Die beviel me prima op de heenweg.
De weg naar Tok is best oké, het is lekker rustig en van tijd tot tijd zie je in de verte flinke bergen. De besneeuwde bergen die ik vanmorgen vanaf de Denali zag, zie ik nu van de andere kant. Er is weinig oponthoud, dus de kilometers vliegen er af vandaag. Bij een mooi klein beekje stop ik nog even om een broodje te eten. Het is nog maar een kilometer of 50 naar Tok, dus ik zat te twijfelen om gewoon door te rijden, maar het is een leuk plekje om even te stoppen. Om na het eten te keren door het beekje was misschien een iets minder goed idee. Was ook helemaal niet nodig, maar dingen die niet nodig zijn, zijn meestal het leukst. De velgen van de motor zijn in ieder geval weer schoon, en mijn broekspijpen, en mijn laarzen van zowel de buiten als de binnenkant.
In het laatste half uurtje naar Tok kan alles weer even droog waaien, want het is alweer tegen de 30 graden. Het is benauwd, en ik verwacht wel weer een onweersbui vanavond. Het is nog maar net 3 uur als ik aankom op de camping. Normaal ben ik nooit zo vroeg, en nu al een paar dagen achter elkaar. Ik heb er toch ruim 300km opzitten vandaag, maar het schoot gewoon lekker op. Het voelt als een paar dagen, maar het is toch alweer ruim 3 weken geleden dat ik hier was. Hetzelfde plekje als vorige keer is bezet, dus ik kies een andere uit. De eigenaresse van de camping zegt ook al dat er onweer is voorspelt, dus voor de zekerheid zet ik ook de tarp maar vast op. Gedeeltelijk, want ik heb de motor nodig als bevestigingspunt, maar ik moet zo nog even boodschappen doen.
Ik zie het nog niet binnen een uur gaan regenen, en omdat de winkel hier maar een kilometer vandaan is en het bloedheet is ga even zonder jas. Ik loop nog even een paar winkels door, dan ga ik boodschappen doen, en zodra ik weer buiten kom komt het water met bakken uit de lucht. Ik wacht een paar minuten, maar omdat het er ook niet echt naar uitziet dat het heel snel weer droog wordt stap ik toch maar op. Met die dikke druppels zonder jas ben je vrij snel nat, dus ik krijg het gelijk terug. Moet je maar niet zonder jas gaan. Ik ben toch al nat, dus terug op de camping span ik gelijk de tarp maar even goed af. Je kan toch maar één keer natregenen. Maar, net als een paar dagen terug zet het niet echt door. Het blijft een beetje spatten maar al na ongeveer een kwartier is het alweer droog. Mijn shirt hang ik even te drogen, de broek hou ik gewoon aan, dan is hij het snelste droog.
Als ik tegen een uur of 7 eten aan het maken ben komen Michael en Lara, het Duitse stel op de Honda CRF's ook aan. Ze hebben door heel Alaska heen eigenlijk alleen maar problemen gehad en ze zijn langer bezig geweest met het wachten op onderdelen dan met rijden. De laatste keer dat ik ze sprak was bij de dealer in Anchorage, daar hebben ze uiteindelijk banden moeten bestellen omdat ze nergens te krijgen waren. Het canvas kwam er al door dus ze hadden weinig keus. Toen ze na een paar dagen verder konden brak bij een van de twee de ketting. Die hadden ze al besteld en laten bezorgen op de camping hier in Tok, maar dat hebben ze niet gehaald. Ze hebben ergens een andere ketting kunnen krijgen, maar dat is een beetje een noodoplossing want die past eigenlijk niet goed. Afgelopen nacht plofte er ook nog een slaapmatje, dus moesten ze vandaag ook nog naar Fairbanks voor een nieuwe mat. Kortom, een hoop gedoe. Ze zijn langer in Alaska dan ik, maar ze hebben nog niet de helft zoveel gereden.
De camping stroomt uiteindelijk redelijk vol, dus als je er met wat mensen staat te praten sluiten er zich vanzelf wel weer wat anderen aan, en voordat je het weet ben je een paar uur verder. Ik moet mijn afwas en troep nog opruimen, de ketting nog even sprayen en mijn luchtfilter vervangen. De rest van het onderhoud doe ik over een paar dagen in Whitehorse. Bijna iedereen staat in de wachtrij voor de sauna, dus het duurt wat langer voordat ik aan de beurt ben. Dat vind ik niet zo erg, want ik vind het juist lekker om daarna gelijk mijn bed in te duiken. Om een uurtje of 11 ben ik aan de beurt, en ook al is het niet echt een hete sauna, het idee is leuk. Daarna nog even douchen onder een vat water op het dak met een douchekop eraan. Het is een beetje behelpen en redelijk koud, maar dat hoort ook wel een beetje bij de beleving. Morgen ga ik richting de grens, en hoop ik dat ik Canada weer in mag. Ik maak over een paar dagen nog een kleine lus door het staartje van Alaska, dus ik ga nog een keer terug, maar het grootste deel hier zit er op.
Dag 80, Zondag 30 juli. Gereden: 389, Totaal: 17042km.
Omdat ik gisteren pas rond middernacht uit de sauna kwam vind ik 8 uur de wekker wel vroeg genoeg. Het spettert een klein beetje, maar de tarp is zo goed als droog dus het kan nooit veel geweest zijn. Gelukkig houdt het ook snel weer op, alleen valt er af en toe een heel klein beetje motregen. Toch kan ik alles zo goed als droog inpakken. Als ik me nog even meld bij Michael en Lara raken we natuurlijk weer aan de praat, een ander sluit ook nog even aan, en voordat ik het weet is het 12 uur. Niet helemaal de tijd die ik verwacht had weg te gaan, maar wat maakt het uit. Ik ben op vakantie en niet op de vlucht. Het is juist ook wel leuk dat je sommige mensen wat vaker ziet, en ook eens wat verder komt dan alleen maar het dagelijkse waar ga je heen en waar kom je vandaan.
Het was een hele fijne camping, en als het nou in Europa was geweest dan was ik zeker nog eens langs gegaan. Nu zit het er op, en de kans dat ik hier ooit nog terug kom is vrij klein. In het dorp gooi ik de tank vol, bij het visitorscenter upload ik het verslag snel, en daarna ben ik eindelijk op weg. Op naar de Canadese grens, zo'n 90 mijl vanaf Tok. Het weer wordt ondertussen steeds beter, en ik kom maar één keer wegwerkzaamheden tegen. Die duren dan ook wel gelijk 10 mijl lang. Kort voor de grens maak ik nog even een stop om te eten. In de zon, maar vergeleken bij de afgelopen dagen is het wel een stuk frisser. Het is maar zo'n 18/19 graden, maar verder is het prima weer om te rijden.
De Alcan is dan wel de hoofdweg van- en naar Alaska, maar druk is het niet, en de weg is op sommige stukken ook van behoorlijk slechte kwaliteit. Heel veel gaten en scheuren in het asfalt, en een hoop verzakkingen. Door de werkzaamheden aan de ene kant en de grensovergang aan de andere, wordt het weinige verkeer wat er is ook nog eens opgehouden, dus soms kom je gewoon minutenlang geen tegenliggers tegen. Af en toe een camper die stapvoets door de kuilen moet, waar ik er gewoon veel makkelijker omheen kan slingeren.
De grens ben ik snel over, en zo ben ik voor het eerst in ruim 3 weken weer terug in Canada. De snelheden en de afstanden weer gewoon in kilometers, de graden in Celsius en de benzine in liters. Maakt het een stuk makkelijker. Wel hebben ze weer een uur tijd van me gepikt, want die is vooruit gegaan. De Garmin en de telefoon passen zichzelf aan, de klok op het dashboard van de motor stond nog op deze tijd, en mijn horloge stond al stil toen ik thuis weg ging. Ik heb het bij een juwelier in Dawson geprobeerd maar die had de juiste batterij niet, en toen vond ik dat ik wel genoeg moeite had gedaan. Ik kijk er toch nooit op.
Het was al laat toen ik vertrok, dus dat uurtje kan er ook nog wel bij. Ik rij gewoon door tot de camping die ik gisterenavond al had uitgezocht, wat maakt het uit hoe laat ik er ben. De route wisselt een beetje af, sommige stukken zijn vrij saai en andere stukken juist weer erg mooi. Bergen in de verte, en een aantal brede rivierdelta's. Helaas nader ik weer een aantal flink donkere wolken, maar ook dit keer kom ik weg met maar een paar spetters. Het geluk zal een keertje op zijn, maar tot nu toe valt het steeds mee.
Het is kwart voor 8 als ik aankom op de camping. Als je bedenkt dat ik pas rond het middaguur vertrok en de tijd ook nog een uur vooruit is gegaan, valt het me erg mee hoe laat het is. Ik heb toch bijna 400km gereden. De camping heeft een tent area die is omheind met schrikdraad tegen de beren. Lijkt me persoonlijk wat overdreven, want ik kampeer al 2,5 maand tussen de beren en dit is de eerste met een hek. De motor mag helaas niet mee naar binnen, maar hij staat vlak achter de tent, alleen aan de andere kant van het hek.
Als de tent staat begin ik gelijk maar met het eten, want begin al aardig trek te krijgen. Ik maak er gelijk maar een vuurtje bij. Doordat het flink waait zijn er gelukkig nauwelijks muggen. Ik heb helaas niet voldoende drinkwater bij me, ik heb het vanochtend wel bijgevuld maar blijkbaar niet genoeg. Er is hier wel een waterpomp, maar dat water kan je niet drinken zonder koken of filteren, dus ik moet weer even met het filter aan de gang. Het filter wat ik heb is vooral voor nood, het is klein en de doorlooptijd is erg lang. Je kan er wel grote hoeveelheden mee filteren, maar dat duurt gewoon heel lang. Ik hou het maar bij een beetje water voor nu en wat voor morgen voor de koffie, dan haal ik onderweg wel weer ergens drinkwater.
Tegen de tijd dat het vuur bijna uit is, is het al 11 uur. Voordat ik naar bed ga loop ik nog een klein stukje over de camping. Als ik langs het meer loop en het zacht klotsende water hoor besluit ik er een snel nog even in te duiken. Boeiend dat het al 11 uur is geweest, ik wil er nu in. Ik gooi snel alles uit en loop het water in. Ga ik ook nog een soort van schoon en vrij van rooklucht mijn bed in. Morgenochtend nog maar wat langer zwemmen, want het water is heerlijk. Opgefrist en wel ga ik door het schrikdraad het mensen reservaat in, laat de Grizzly ’s maar komen vannacht! Als ze maar met hun klauwen van mijn motor afblijven! Morgen ga ik vanaf hier door naar Haines, dat is dan weer Alaska. Vanuit Haines ga ik dinsdag met een korte overtocht per ferry naar Skagway. Vanaf Skagway ga ik dan echt voor het laatst Alaska uit, en door naar Whitehorse.
https://maps.app.goo.gl/4ibxDqJpnowAmqdm6
Ik lag gisteren redelijk op tijd in bed, dus vanochtend gaat de wekker om 7 uur. Even rustig opstarten, de hele boel inpakken, en daarna natuurlijk nog even zwemmen om goed wakker te worden. Niks lekkerder dan dat! Iets na 9 uur rij ik de camping af, en door naar de lodge om het verslag te uploaden. Natuurlijk even een bakkie erbij, en rond 10 uur ben ik dan echt op pad. Ik moet, of eigenlijk mag, nog de laatste 35km van de Denali Highway rijden. Wat een genot, nauwelijks ander verkeer en een geweldig uitzicht op de besneeuwde bergen in de verte. Samen met de Dempster zijn het zeker de mooiste wegen die ik hier in het noorden heb gereden.
Aan al het moois komt een keer een eind, en dat is in dit geval de kruising aan het einde van de Denali. Hemelsbreed zou ik hier eigenlijk rechtdoor moeten, maar er ligt een bergrug in de weg. Ik kan links of rechts, en omdat rechts ongeveer 25km korter is ga ik rechts. Dan rij ik trouwens ook voor het grootste deel over een route die ik nog niet heb gehad. De eerste 80km zijn bekend terrein, want 2 dagen geleden kwam ik ook van deze kant. Ik dacht dat ik net op tijd zou afslaan om de werkzaamheden te missen, maar helaas. Een paar kilometer voor mijn afslag staat alles voor me weer stil. Op de motor mag ik weer naar voren, en ik moet ongeveer een kwartiertje wachten tot de pilot car er is. Intussen sta ik even te praten met een andere motorrijder vooraan, en met de flagman. De flagman staat de hele dag met een stopbord het verkeer tegen te houden tot de pilot car er is. Het zijn trouwens in bijna alle gevallen flagwomen, net als de bestuursters van de pilotcars.
Na een kwartiertje kunnen we door, en sla ik van achter de pilotcar af naar de Tok Cutoff, richting Tok dus. Er is eigenlijk maar één grote weg die Canada en Alaska met elkaar verbindt, de Alaska Highway, of afgekort de Alcan. De andere is de Top of the World Highway via Chicken, die had ik op de heenweg, maar die is veel kleiner en onverhard. De Alcan is de hoofdroute, en vanaf de grens is Tok de eerste plaats die je tegenkomt. Morgen ga ik Canada weer in, dus vannacht wil ik nog een nachtje op de motorcamping in Tok blijven. Die beviel me prima op de heenweg.
De weg naar Tok is best oké, het is lekker rustig en van tijd tot tijd zie je in de verte flinke bergen. De besneeuwde bergen die ik vanmorgen vanaf de Denali zag, zie ik nu van de andere kant. Er is weinig oponthoud, dus de kilometers vliegen er af vandaag. Bij een mooi klein beekje stop ik nog even om een broodje te eten. Het is nog maar een kilometer of 50 naar Tok, dus ik zat te twijfelen om gewoon door te rijden, maar het is een leuk plekje om even te stoppen. Om na het eten te keren door het beekje was misschien een iets minder goed idee. Was ook helemaal niet nodig, maar dingen die niet nodig zijn, zijn meestal het leukst. De velgen van de motor zijn in ieder geval weer schoon, en mijn broekspijpen, en mijn laarzen van zowel de buiten als de binnenkant.
In het laatste half uurtje naar Tok kan alles weer even droog waaien, want het is alweer tegen de 30 graden. Het is benauwd, en ik verwacht wel weer een onweersbui vanavond. Het is nog maar net 3 uur als ik aankom op de camping. Normaal ben ik nooit zo vroeg, en nu al een paar dagen achter elkaar. Ik heb er toch ruim 300km opzitten vandaag, maar het schoot gewoon lekker op. Het voelt als een paar dagen, maar het is toch alweer ruim 3 weken geleden dat ik hier was. Hetzelfde plekje als vorige keer is bezet, dus ik kies een andere uit. De eigenaresse van de camping zegt ook al dat er onweer is voorspelt, dus voor de zekerheid zet ik ook de tarp maar vast op. Gedeeltelijk, want ik heb de motor nodig als bevestigingspunt, maar ik moet zo nog even boodschappen doen.
Ik zie het nog niet binnen een uur gaan regenen, en omdat de winkel hier maar een kilometer vandaan is en het bloedheet is ga even zonder jas. Ik loop nog even een paar winkels door, dan ga ik boodschappen doen, en zodra ik weer buiten kom komt het water met bakken uit de lucht. Ik wacht een paar minuten, maar omdat het er ook niet echt naar uitziet dat het heel snel weer droog wordt stap ik toch maar op. Met die dikke druppels zonder jas ben je vrij snel nat, dus ik krijg het gelijk terug. Moet je maar niet zonder jas gaan. Ik ben toch al nat, dus terug op de camping span ik gelijk de tarp maar even goed af. Je kan toch maar één keer natregenen. Maar, net als een paar dagen terug zet het niet echt door. Het blijft een beetje spatten maar al na ongeveer een kwartier is het alweer droog. Mijn shirt hang ik even te drogen, de broek hou ik gewoon aan, dan is hij het snelste droog.
Als ik tegen een uur of 7 eten aan het maken ben komen Michael en Lara, het Duitse stel op de Honda CRF's ook aan. Ze hebben door heel Alaska heen eigenlijk alleen maar problemen gehad en ze zijn langer bezig geweest met het wachten op onderdelen dan met rijden. De laatste keer dat ik ze sprak was bij de dealer in Anchorage, daar hebben ze uiteindelijk banden moeten bestellen omdat ze nergens te krijgen waren. Het canvas kwam er al door dus ze hadden weinig keus. Toen ze na een paar dagen verder konden brak bij een van de twee de ketting. Die hadden ze al besteld en laten bezorgen op de camping hier in Tok, maar dat hebben ze niet gehaald. Ze hebben ergens een andere ketting kunnen krijgen, maar dat is een beetje een noodoplossing want die past eigenlijk niet goed. Afgelopen nacht plofte er ook nog een slaapmatje, dus moesten ze vandaag ook nog naar Fairbanks voor een nieuwe mat. Kortom, een hoop gedoe. Ze zijn langer in Alaska dan ik, maar ze hebben nog niet de helft zoveel gereden.
De camping stroomt uiteindelijk redelijk vol, dus als je er met wat mensen staat te praten sluiten er zich vanzelf wel weer wat anderen aan, en voordat je het weet ben je een paar uur verder. Ik moet mijn afwas en troep nog opruimen, de ketting nog even sprayen en mijn luchtfilter vervangen. De rest van het onderhoud doe ik over een paar dagen in Whitehorse. Bijna iedereen staat in de wachtrij voor de sauna, dus het duurt wat langer voordat ik aan de beurt ben. Dat vind ik niet zo erg, want ik vind het juist lekker om daarna gelijk mijn bed in te duiken. Om een uurtje of 11 ben ik aan de beurt, en ook al is het niet echt een hete sauna, het idee is leuk. Daarna nog even douchen onder een vat water op het dak met een douchekop eraan. Het is een beetje behelpen en redelijk koud, maar dat hoort ook wel een beetje bij de beleving. Morgen ga ik richting de grens, en hoop ik dat ik Canada weer in mag. Ik maak over een paar dagen nog een kleine lus door het staartje van Alaska, dus ik ga nog een keer terug, maar het grootste deel hier zit er op.
Dag 80, Zondag 30 juli. Gereden: 389, Totaal: 17042km.
Omdat ik gisteren pas rond middernacht uit de sauna kwam vind ik 8 uur de wekker wel vroeg genoeg. Het spettert een klein beetje, maar de tarp is zo goed als droog dus het kan nooit veel geweest zijn. Gelukkig houdt het ook snel weer op, alleen valt er af en toe een heel klein beetje motregen. Toch kan ik alles zo goed als droog inpakken. Als ik me nog even meld bij Michael en Lara raken we natuurlijk weer aan de praat, een ander sluit ook nog even aan, en voordat ik het weet is het 12 uur. Niet helemaal de tijd die ik verwacht had weg te gaan, maar wat maakt het uit. Ik ben op vakantie en niet op de vlucht. Het is juist ook wel leuk dat je sommige mensen wat vaker ziet, en ook eens wat verder komt dan alleen maar het dagelijkse waar ga je heen en waar kom je vandaan.
Het was een hele fijne camping, en als het nou in Europa was geweest dan was ik zeker nog eens langs gegaan. Nu zit het er op, en de kans dat ik hier ooit nog terug kom is vrij klein. In het dorp gooi ik de tank vol, bij het visitorscenter upload ik het verslag snel, en daarna ben ik eindelijk op weg. Op naar de Canadese grens, zo'n 90 mijl vanaf Tok. Het weer wordt ondertussen steeds beter, en ik kom maar één keer wegwerkzaamheden tegen. Die duren dan ook wel gelijk 10 mijl lang. Kort voor de grens maak ik nog even een stop om te eten. In de zon, maar vergeleken bij de afgelopen dagen is het wel een stuk frisser. Het is maar zo'n 18/19 graden, maar verder is het prima weer om te rijden.
De Alcan is dan wel de hoofdweg van- en naar Alaska, maar druk is het niet, en de weg is op sommige stukken ook van behoorlijk slechte kwaliteit. Heel veel gaten en scheuren in het asfalt, en een hoop verzakkingen. Door de werkzaamheden aan de ene kant en de grensovergang aan de andere, wordt het weinige verkeer wat er is ook nog eens opgehouden, dus soms kom je gewoon minutenlang geen tegenliggers tegen. Af en toe een camper die stapvoets door de kuilen moet, waar ik er gewoon veel makkelijker omheen kan slingeren.
De grens ben ik snel over, en zo ben ik voor het eerst in ruim 3 weken weer terug in Canada. De snelheden en de afstanden weer gewoon in kilometers, de graden in Celsius en de benzine in liters. Maakt het een stuk makkelijker. Wel hebben ze weer een uur tijd van me gepikt, want die is vooruit gegaan. De Garmin en de telefoon passen zichzelf aan, de klok op het dashboard van de motor stond nog op deze tijd, en mijn horloge stond al stil toen ik thuis weg ging. Ik heb het bij een juwelier in Dawson geprobeerd maar die had de juiste batterij niet, en toen vond ik dat ik wel genoeg moeite had gedaan. Ik kijk er toch nooit op.
Het was al laat toen ik vertrok, dus dat uurtje kan er ook nog wel bij. Ik rij gewoon door tot de camping die ik gisterenavond al had uitgezocht, wat maakt het uit hoe laat ik er ben. De route wisselt een beetje af, sommige stukken zijn vrij saai en andere stukken juist weer erg mooi. Bergen in de verte, en een aantal brede rivierdelta's. Helaas nader ik weer een aantal flink donkere wolken, maar ook dit keer kom ik weg met maar een paar spetters. Het geluk zal een keertje op zijn, maar tot nu toe valt het steeds mee.
Het is kwart voor 8 als ik aankom op de camping. Als je bedenkt dat ik pas rond het middaguur vertrok en de tijd ook nog een uur vooruit is gegaan, valt het me erg mee hoe laat het is. Ik heb toch bijna 400km gereden. De camping heeft een tent area die is omheind met schrikdraad tegen de beren. Lijkt me persoonlijk wat overdreven, want ik kampeer al 2,5 maand tussen de beren en dit is de eerste met een hek. De motor mag helaas niet mee naar binnen, maar hij staat vlak achter de tent, alleen aan de andere kant van het hek.
Als de tent staat begin ik gelijk maar met het eten, want begin al aardig trek te krijgen. Ik maak er gelijk maar een vuurtje bij. Doordat het flink waait zijn er gelukkig nauwelijks muggen. Ik heb helaas niet voldoende drinkwater bij me, ik heb het vanochtend wel bijgevuld maar blijkbaar niet genoeg. Er is hier wel een waterpomp, maar dat water kan je niet drinken zonder koken of filteren, dus ik moet weer even met het filter aan de gang. Het filter wat ik heb is vooral voor nood, het is klein en de doorlooptijd is erg lang. Je kan er wel grote hoeveelheden mee filteren, maar dat duurt gewoon heel lang. Ik hou het maar bij een beetje water voor nu en wat voor morgen voor de koffie, dan haal ik onderweg wel weer ergens drinkwater.
Tegen de tijd dat het vuur bijna uit is, is het al 11 uur. Voordat ik naar bed ga loop ik nog een klein stukje over de camping. Als ik langs het meer loop en het zacht klotsende water hoor besluit ik er een snel nog even in te duiken. Boeiend dat het al 11 uur is geweest, ik wil er nu in. Ik gooi snel alles uit en loop het water in. Ga ik ook nog een soort van schoon en vrij van rooklucht mijn bed in. Morgenochtend nog maar wat langer zwemmen, want het water is heerlijk. Opgefrist en wel ga ik door het schrikdraad het mensen reservaat in, laat de Grizzly ’s maar komen vannacht! Als ze maar met hun klauwen van mijn motor afblijven! Morgen ga ik vanaf hier door naar Haines, dat is dan weer Alaska. Vanuit Haines ga ik dinsdag met een korte overtocht per ferry naar Skagway. Vanaf Skagway ga ik dan echt voor het laatst Alaska uit, en door naar Whitehorse.
https://maps.app.goo.gl/4ibxDqJpnowAmqdm6
Ben benieuwd of de volgende aflevering begint met een beer die naast de motor ligt te slapen 
- Onderwerp starter
- #331
Dan moet ik je helaas teleurstellen, geen beer gezien daarBen benieuwd of de volgende aflevering begint met een beer die naast de motor ligt te slapen
Crossing The Rubicon
BMW K1300GT/Yamaha Royal Star Venture XVZ 1300 TF
Wij hebben bij de Russian River een paar uur beren zitten kijken. Die waren in de rivier zalm 'aan het stropen'. Aten alleen het vet van de vissen en flikkerden de rest weer terug in het water. Zonde!
De meeuwen vonden het best.
De meeuwen vonden het best.
Ojee
Die hard MF'er
Dat zwemmen, gaat dat in Adams kostuum en zo niet, wat doe je met je natte zwembroek?
- Onderwerp starter
- #334
Zonde, maar zolang de mens er zich niet mee bemoeid gaat er in de natuur niets verloren. Ik las ergens dat ze in het bos op soms tientallen kilometers van de rivier zalmresten vinden die door aaseters zijn meegenomen, en zelfs daar nog zorgt voor voedingstoffen in de bodem. Het ziet er in de eerste aanleg inderdaad wel redelijk verspillend uit.
Beiden, als er niemand is zonder, en anders met zwembroek. Daarna leg ik hem op de bagagerol en trek een van de rokstraps er overheen, dan droogt hij onderweg wel weer.
Dan was de beer weer weg voordat jij wakker werd .
Maar het blijft een prachtig verslag Frazer.
Heb ook al je verhalen en dag etappes weer bijgelezen, voor zover mogelijk.
Ben op vakantie en wil geen tijd aan MF besteden behalve jouw reisverslag, wat leest als een pocket reeks van vroeger. Elke avond nog even een dag verslag lezen als ontspanning en om bij te blijven.
BTW; waar ik nu zit heb ik al een leuke reisbestemming voor je gevonden…
Frasers Beach · Frasers Beach Road, Manapouri 9679, New Zealand
(1 letter verschil met jouw MF naam, maar t land kan ik aanraden als motor vakantie bestemming, wij doen t met de (huur)auto)
Ben op vakantie en wil geen tijd aan MF besteden behalve jouw reisverslag, wat leest als een pocket reeks van vroeger. Elke avond nog even een dag verslag lezen als ontspanning en om bij te blijven.
BTW; waar ik nu zit heb ik al een leuke reisbestemming voor je gevonden…
Frasers Beach · Frasers Beach Road, Manapouri 9679, New Zealand
(1 letter verschil met jouw MF naam, maar t land kan ik aanraden als motor vakantie bestemming, wij doen t met de (huur)auto)
- Onderwerp starter
- #339
Dat ziet er ook goed uit daar! Geniet ervan! Ik moet nog effe wat dagen verzamelen voor de volgende lange trip, maar ik zou die kant zeker wel eens op willen. Jammer dat het zo verschrikkelijk ver weg is...
mean-machine
uut Ee
Nieuw-Zeeland staat ook nog wel op mijn lijstje.
Lijkt me een prachtig land!
Lijkt me een prachtig land!
David_ZZR
MF veteraan
Ik weet niet wat ik enger zou vinden... een beer of dat schrikdraad waar ik 's nachts met mijn dronken kop tegenaan sta te pissen omdat ik midden in de nacht meestal geen zin heb naar een toiletgebouw te lopen.
mean-machine
uut Ee
Haha, dat had ik ook op een camping in Z.Afrika.
Dat laat je wel uit je hoofd.
Alle borden die erbij staan, en alle duidelijk zichtbare stroom-aansluitingen.
Die mis je zelfs niet met je dronken kop!!
Edit: Ik zie nu pas dat elek hek voor beren niet erg hoog is.
Dat was in ZAF dan toch anders. Hek om onze kampeer-plek was daar zeker wel 3m (4m?) hoog.
Dat laat je wel uit je hoofd.
Alle borden die erbij staan, en alle duidelijk zichtbare stroom-aansluitingen.
Die mis je zelfs niet met je dronken kop!!
Edit: Ik zie nu pas dat elek hek voor beren niet erg hoog is.
Dat was in ZAF dan toch anders. Hek om onze kampeer-plek was daar zeker wel 3m (4m?) hoog.
Laatst bewerkt:
- Onderwerp starter
- #343
Het scheelt dat de prijzen voor alcohol daar richting Scandinavische bedragen gaan, dus ik weet niet of je eerder failliet of dronken bent
Nieuw-Zeeland is een prachtig land. 
Afgelopen november 5 weken rondgetrokken met een camper, 5500 kilometer gereden, en nog steeds lang niet alles gezien. Ik heb bij vlagen gewoon heimwee (al kan dat ook naar 5 weken in de natuur leven en niet over werk na hoeven te denken zijn...).
Ik herken heel veel in de foto's terug; de weidsheid, indrukwekkende natuur, grote campsites midden in de bossen, overal vriendelijke mensen en andere toeristen. Omgekeerd staat Canada nu erg hoog op mijn lijstje als volgende reislocatie, al zou het ook maar zo kunnen zijn dat we eerst nog een keer teruggaan naar NZ...
Het is inderdaad wel een grafeind vliegen ja, 24 uur heen en 32 uur terug in ons geval, en dan hebben we niet eens lange tussenstops gedaan.
Afgelopen november 5 weken rondgetrokken met een camper, 5500 kilometer gereden, en nog steeds lang niet alles gezien. Ik heb bij vlagen gewoon heimwee (al kan dat ook naar 5 weken in de natuur leven en niet over werk na hoeven te denken zijn...).Ik herken heel veel in de foto's terug; de weidsheid, indrukwekkende natuur, grote campsites midden in de bossen, overal vriendelijke mensen en andere toeristen. Omgekeerd staat Canada nu erg hoog op mijn lijstje als volgende reislocatie, al zou het ook maar zo kunnen zijn dat we eerst nog een keer teruggaan naar NZ...
Het is inderdaad wel een grafeind vliegen ja, 24 uur heen en 32 uur terug in ons geval, en dan hebben we niet eens lange tussenstops gedaan.
En alcohol/bier alleen zoals Canada in staatswinkels.
En als je ook ( nog) rookt..., betaalde toen wij er waren 45 dollar voor 30 gram tabak, Nieuw Zeeland.
Wat wij daar misten was t wildlife, nagenoeg niets.,
Tmanneke
MF veteraan
- 10 mrt 2020
- 2.664
- 3.668
Die wijsheid en leegtes, herkenbaar. Op zulke momenten denk je wel eens dat je de eerste mens ben die daar komt, tot je je realiseert dat iemand toch die weg daarheen moet aangelegd hebben.
Nog steeds leuk om te lezen man. Als je volgende keer toevallig eens een waterdrager nodig hebt, ik hou me aanbevolen.
Nog steeds leuk om te lezen man. Als je volgende keer toevallig eens een waterdrager nodig hebt, ik hou me aanbevolen.
- Onderwerp starter
- #347
Dag 81, Maandag 31 juli. Gereden: 357, Totaal: 17399km.
Ik weet niet waar de tijd vanochtend is gebleven, maar nadat ik de hele boel heb ingepakt is het alweer 10 uur. Ondanks dat het weer er niet helemaal naar is, duik ik voor vertrek toch nog even het meer in. Best wel fris, maar lekker. Voordat ik uiteindelijk weer ben afgedroogd en omgekleed ben ik ruim een half uur verder, dus het is al tegen een uur of 11 voor ik de camping af rij.
De lucht zag er al de hele ochtend niet al te best uit, maar ik ben nog geen 5 minuten op weg of de weg is drijfnat. Dat buitje heb ik toch maar mooi gemist, anders had ik hem waarschijnlijk precies tijdens het inpakken gehad. Het duurt niet heel lang tot ik zelf ook de regen in rij, maar het gaat gelukkig niet hard. Het blijft wel een tijdje door spatten, maar echt heel nat word ik er niet van. Wel jammer van de bewolking, want de omgeving is erg mooi. Ondanks een hoop waarschuwingsborden dat er hier in dit gebied een hele hoge dichtheid van Grizzlyberen is zie ik helemaal niks.
Na ongeveer een uurtje rijden kom ik aan in Haines Junction. Het is niet veel meer dan een T-kruising met wat winkels er omheen, een dorp kan je het niet eens noemen. De Alaska Highway loopt hier door richting Whitehorse, de andere richting gaat naar Haines. Ik ga straks naar Haines, maar het is eerst koffietijd. Er is een bakkerij waar je ook even kan zitten om wat te eten en koffie te drinken. Het is zo ongeveer de enige horeca hier, dus ze doen goede zaken. Het is inmiddels al weer droog en de zon schijnt, dus het is prima weer geworden. Na de koffie gooi ik ook even de tank vol, want de komende 200 kilometer is er geen tankstation meer. In neem even een kijkje in het naastgelegen visitorscenter, eigenlijk vooral om de camelbak weer bij te vullen. Ik kijk gelijk even rond in het bezoekerscentrum. Dit hele gebied is van de Natives, en ze hebben er een mooi bezoekerscentrum over. Ik vind het best interessant, maar ik heb vandaag even geen zin om er veel aandacht aan te besteden. Dat heb je wel eens.
Ik stap weer op en ik ga verder richting Haines. De snellere weg naar Whitehorse is om gewoon de Alaska Highway te volgen, maar ik heb al meermaals de tip gehad om via Haines over te steken naar Skagway, en vanaf daar door te rijden naar Whitehorse. Een extra lus van twee dagen, met een korte overtocht. Ik ben benieuwd. Haines en Skagway liggen weer in Alaska, dus ongeveer 50 kilometer voor Haines ga ik straks hopelijk de grens met de VS weer over. Zo ver is het gelukkig nog niet, want ik krijg nog een prachtige 150 kilometer.
Ik begin met een stop bij het prachtige Kathleen Lake. Omdat de luchten erg dreigend zijn, en er niet heel veel zon is zie je het blauwe water op de foto's niet zo goed, maar het is een prachtig mooi kraakhelder meer. Ik loop een klein stukje over een boardwalk langs het meer, ik eet nog even een broodje, en dan rest er nog maar één ding, zwemmen natuurlijk. Hoewel het flink bewolkt is wordt het wel gelijk heet als de zon er toch even doorkomt dus het is lekker om even op te frissen.
Terwijl ik me weer in mijn motorpak hijs hoor ik in de verte al wat gerommel, en op het moment dat ik weg rij begint het te spatten. Gelukkig hangt de bui links van me, en moet ik rechts, dus al na een minuutje rij ik de bui weer uit. Weer geluk gehad, maar als ik zie wat er allemaal hangt kan het nooit zo zijn dat ik dat allemaal ga missen. De volgende stop is de waterval Million Dollar Falls. Geen idee waar de naam vandaan komt, maar hoewel het niet echt spectaculair is, is het wel weer eens leuk voor de afwisseling.
Het vervolg van de route is echt geweldig, dwars door de bergen met geweldige uitzichten. Overal hangen dreigende wolken, maar dat maakt het er eigenlijk alleen maar indrukwekkender op. Na een tijdje donkere wolken omzeilen is mijn geluk inderdaad op, en ik krijg een paar flinke buien. De buien zijn heel fel, maar ook heel plaatselijk. Het komt echt met bakken uit de lucht, en dan opeens is het weer droog. Alsof ze ergens een streep getrokken hebben. Nog geen minuut verder rij je opeens weer in de zon. Andersom gaat het ook, het is droog en opeens regent het weer. Je ziet de scheiding tussen nat en droog gewoon op het wegdek, bijna kaarsrecht. Het is mooi en spectaculair rijden, de dreigende wolken en af en toe wat bliksemflitsen, en als je achter je kijkt schijnt de zon gewoon. En dat met geweldige bergen om je heen, echt heel mooi. Ik ga eerst over Chilkat pass, en kort daarna over de Three Guardsmen pass. Na de 2 passen daal je weer af richting de grens met Alaska.
Ik hoor van iedereen dat de Amerikanen aan de grens zo moeilijk doen, maar ik heb nergens last van. Alle drie de overgangen die ik heb gehad liepen prima en de beambten waren vriendelijk, zo ook nu. Omdat ik weer terug in Alaska ben gaat de tijd ook weer een uur terug, dus dit keer heb ik weer een uurtje mats. Na de grens loopt de weg langzaam weer terug naar zeeniveau, en dan is het mooie er wel vanaf. Normaal gesproken zou je een mooi uitzicht over het fjord hebben, maar daarvoor is het veel te bewolkt. Ik loop even een klein rondje door Haines, maar daar is niet echt veel te beleven. Nadat ik wat boodschappen heb gedaan ga ik richting camping, een kilometer of 10 buiten Haines.
Kort voor de camping rij ik langs de rivier die de zee verbindt met het Chilkoot Lake. De zalmentrek is bezig, dus je ziet ze op springen en stroomopwaarts zwemmen. Dat zie ik niet alleen, dat zien de Grizzly’s ook. Aan de overkant van de rivier staat een moeder grizzly met 2 welpen. De 2 zijn aan het stoeien, en moeder heeft net een zalm uit de rivier gevist. Het is helaas net een beetje ver weg om het goed te kunnen zien.
Nog geen 3 kilometer verderop ligt de camping, hier geen schrikdraad of andere bescherming. Als je gratis zalm kan eten komen ze vast niet bij mij om droog brood te halen, dus ik maak me niet zo druk. Ik ben letterlijk de laatste haringen van de tent de grond aan het inslaan als het begint te spatten. Niet helemaal de bedoeling want volgens het weerbericht zou het droog blijven. Maar ja, volgens het weerbericht scheen de zon ook toen ik het checkte. Het lijkt eerst nog mee te vallen, maar uiteindelijk stopt het niet meer met regenen. De hele avond zit ik in de tent, en is het geen seconde droog. Het is helaas niet anders, dat heb je soms. Met name koken is een beetje behelpen, maar verder gaat het wel. Gelukkig heb ik nog een voorraadje Netflix, dus daar kom ik de avond wel mee door. Ook als ik tegen een uur of 11 ga slapen regent het nog. Morgen hopelijk beter.
Ik weet niet waar de tijd vanochtend is gebleven, maar nadat ik de hele boel heb ingepakt is het alweer 10 uur. Ondanks dat het weer er niet helemaal naar is, duik ik voor vertrek toch nog even het meer in. Best wel fris, maar lekker. Voordat ik uiteindelijk weer ben afgedroogd en omgekleed ben ik ruim een half uur verder, dus het is al tegen een uur of 11 voor ik de camping af rij.
De lucht zag er al de hele ochtend niet al te best uit, maar ik ben nog geen 5 minuten op weg of de weg is drijfnat. Dat buitje heb ik toch maar mooi gemist, anders had ik hem waarschijnlijk precies tijdens het inpakken gehad. Het duurt niet heel lang tot ik zelf ook de regen in rij, maar het gaat gelukkig niet hard. Het blijft wel een tijdje door spatten, maar echt heel nat word ik er niet van. Wel jammer van de bewolking, want de omgeving is erg mooi. Ondanks een hoop waarschuwingsborden dat er hier in dit gebied een hele hoge dichtheid van Grizzlyberen is zie ik helemaal niks.
Na ongeveer een uurtje rijden kom ik aan in Haines Junction. Het is niet veel meer dan een T-kruising met wat winkels er omheen, een dorp kan je het niet eens noemen. De Alaska Highway loopt hier door richting Whitehorse, de andere richting gaat naar Haines. Ik ga straks naar Haines, maar het is eerst koffietijd. Er is een bakkerij waar je ook even kan zitten om wat te eten en koffie te drinken. Het is zo ongeveer de enige horeca hier, dus ze doen goede zaken. Het is inmiddels al weer droog en de zon schijnt, dus het is prima weer geworden. Na de koffie gooi ik ook even de tank vol, want de komende 200 kilometer is er geen tankstation meer. In neem even een kijkje in het naastgelegen visitorscenter, eigenlijk vooral om de camelbak weer bij te vullen. Ik kijk gelijk even rond in het bezoekerscentrum. Dit hele gebied is van de Natives, en ze hebben er een mooi bezoekerscentrum over. Ik vind het best interessant, maar ik heb vandaag even geen zin om er veel aandacht aan te besteden. Dat heb je wel eens.
Ik stap weer op en ik ga verder richting Haines. De snellere weg naar Whitehorse is om gewoon de Alaska Highway te volgen, maar ik heb al meermaals de tip gehad om via Haines over te steken naar Skagway, en vanaf daar door te rijden naar Whitehorse. Een extra lus van twee dagen, met een korte overtocht. Ik ben benieuwd. Haines en Skagway liggen weer in Alaska, dus ongeveer 50 kilometer voor Haines ga ik straks hopelijk de grens met de VS weer over. Zo ver is het gelukkig nog niet, want ik krijg nog een prachtige 150 kilometer.
Ik begin met een stop bij het prachtige Kathleen Lake. Omdat de luchten erg dreigend zijn, en er niet heel veel zon is zie je het blauwe water op de foto's niet zo goed, maar het is een prachtig mooi kraakhelder meer. Ik loop een klein stukje over een boardwalk langs het meer, ik eet nog even een broodje, en dan rest er nog maar één ding, zwemmen natuurlijk. Hoewel het flink bewolkt is wordt het wel gelijk heet als de zon er toch even doorkomt dus het is lekker om even op te frissen.
Terwijl ik me weer in mijn motorpak hijs hoor ik in de verte al wat gerommel, en op het moment dat ik weg rij begint het te spatten. Gelukkig hangt de bui links van me, en moet ik rechts, dus al na een minuutje rij ik de bui weer uit. Weer geluk gehad, maar als ik zie wat er allemaal hangt kan het nooit zo zijn dat ik dat allemaal ga missen. De volgende stop is de waterval Million Dollar Falls. Geen idee waar de naam vandaan komt, maar hoewel het niet echt spectaculair is, is het wel weer eens leuk voor de afwisseling.
Het vervolg van de route is echt geweldig, dwars door de bergen met geweldige uitzichten. Overal hangen dreigende wolken, maar dat maakt het er eigenlijk alleen maar indrukwekkender op. Na een tijdje donkere wolken omzeilen is mijn geluk inderdaad op, en ik krijg een paar flinke buien. De buien zijn heel fel, maar ook heel plaatselijk. Het komt echt met bakken uit de lucht, en dan opeens is het weer droog. Alsof ze ergens een streep getrokken hebben. Nog geen minuut verder rij je opeens weer in de zon. Andersom gaat het ook, het is droog en opeens regent het weer. Je ziet de scheiding tussen nat en droog gewoon op het wegdek, bijna kaarsrecht. Het is mooi en spectaculair rijden, de dreigende wolken en af en toe wat bliksemflitsen, en als je achter je kijkt schijnt de zon gewoon. En dat met geweldige bergen om je heen, echt heel mooi. Ik ga eerst over Chilkat pass, en kort daarna over de Three Guardsmen pass. Na de 2 passen daal je weer af richting de grens met Alaska.
Ik hoor van iedereen dat de Amerikanen aan de grens zo moeilijk doen, maar ik heb nergens last van. Alle drie de overgangen die ik heb gehad liepen prima en de beambten waren vriendelijk, zo ook nu. Omdat ik weer terug in Alaska ben gaat de tijd ook weer een uur terug, dus dit keer heb ik weer een uurtje mats. Na de grens loopt de weg langzaam weer terug naar zeeniveau, en dan is het mooie er wel vanaf. Normaal gesproken zou je een mooi uitzicht over het fjord hebben, maar daarvoor is het veel te bewolkt. Ik loop even een klein rondje door Haines, maar daar is niet echt veel te beleven. Nadat ik wat boodschappen heb gedaan ga ik richting camping, een kilometer of 10 buiten Haines.
Kort voor de camping rij ik langs de rivier die de zee verbindt met het Chilkoot Lake. De zalmentrek is bezig, dus je ziet ze op springen en stroomopwaarts zwemmen. Dat zie ik niet alleen, dat zien de Grizzly’s ook. Aan de overkant van de rivier staat een moeder grizzly met 2 welpen. De 2 zijn aan het stoeien, en moeder heeft net een zalm uit de rivier gevist. Het is helaas net een beetje ver weg om het goed te kunnen zien.
Nog geen 3 kilometer verderop ligt de camping, hier geen schrikdraad of andere bescherming. Als je gratis zalm kan eten komen ze vast niet bij mij om droog brood te halen, dus ik maak me niet zo druk. Ik ben letterlijk de laatste haringen van de tent de grond aan het inslaan als het begint te spatten. Niet helemaal de bedoeling want volgens het weerbericht zou het droog blijven. Maar ja, volgens het weerbericht scheen de zon ook toen ik het checkte. Het lijkt eerst nog mee te vallen, maar uiteindelijk stopt het niet meer met regenen. De hele avond zit ik in de tent, en is het geen seconde droog. Het is helaas niet anders, dat heb je soms. Met name koken is een beetje behelpen, maar verder gaat het wel. Gelukkig heb ik nog een voorraadje Netflix, dus daar kom ik de avond wel mee door. Ook als ik tegen een uur of 11 ga slapen regent het nog. Morgen hopelijk beter.
Fallingout
Die hard MF'er
- 25 apr 2023
- 999
- 1.719
Ik ben een beetje laat, was het topic helemaal vergeten! (Sorry). Wat vet dat je ook bij Salmon glacier bent geweest.
Wij gaan via Jasper omhoog en dan ook naar Salmon glacier en dan naar beneden naar Vancouver Island door de inside passage, alleen wij gaan nog via Haida Gawaii.
Wij willen met de camper overnachten bij Salmon glacier, gewoon ergens langs de weg, denk jij dat dat een beetje haalbaar is?
- Onderwerp starter
- #349
De weg is vanaf Hyder onverhard, maar dat is wel te doen met de camper. Ik heb onderweg wel meer camperaars gesproken die daar hadden gestaan. De parkeerplaats bij het uitkijkpunt is niet zo heel groot, maar in de omgeving was volgens mij plek genoeg. Het is een doodlopende weg, dus het verkeer wat er is gaat ook naar de gletsjer of naar de mijn een stukje verderop.
Ik weet niet meer in welke periode je gaat, maar mocht je tijdens de zalmentrek gaan dan heb je even buiten Hyder nog een observatiepunt: Google Maps
Fallingout
Die hard MF'er
- 25 apr 2023
- 999
- 1.719
We zijn begin september bij Hyder, inderdaad mede voor de zalm.
bedankt voor de tip!Fijn om toch even wat bevestiging te krijgen dat we daar met de camper zouden kunnen overnachten. Ik hoop ook echt op mooi weer want het ziet er zo geweldig mooi uit op jouw foto's.
