Vanmorgen ben ik op de motor op weg gegaan van Emmen naar Münster. Het was nog donker en erg vochtig, zicht van niks. Maar ik was lekker op pad, eenmaal op de A31 ben ik maar niet harder dan 130 gaan rijden. De weg was vrijwel leeg, in het spiegeltje alleen heel in de verte een koplamp. Alleen die koplamp heel in de verte kan na een paar seconden met 200+ km/uur langs je suizen. Ik was dus gewaarschuwd.
Een kilometer of 10 voor Schüttorf komt er een uitvoeger. Een eindje voor me rijdt een vrachtwagen, en het rijtje auto's op de uitvoeger moet daarachter invoegen. Dus ik dacht: ik ga vast naar links. Wel even naast me gekeken, knipper uit en op m'n gemakje naar links. Boem, tegen een auto aan. Ik zag links naast me een motorkap, de motor maakte een slinger (viel best mee) een reedt door. Ik dacht: ik heb een auto geraakt, maar ik rijdt nog, maar gauw ruimte maken. Dus gas er op, alles voorbij en weer naar rechts. Maar intussen merkte ik dat ik geen stepje meer had, links. Lieve help, ik kon met m'n voet het schakelpedaal ook niet meer vinden. Dus rustig af laten zakken en op de vluchtstrook gestopt.
Gelukkig bleek het schakelpedaaltje nog heel, maar inderdaad, het stepje was weg. Het was ook wel een erg smal vluchtstrookje, dus ik kon daar niet rustig kijken. Eerst maar verder naar een parkeerplaats. En wat rijdt het ongelukkig zonder stepje. Op weg naar de parkeerplaats bedacht ik, dat ik het passagiersstepje wel kon gebruiken. Wel behelpen, maar ja, je wil ook verder. Maar op de parkeerplaats een kilometertje verder bleek ook het passagiersstepje er finaal afgebroken te zijn. Met een stukje van de schetsplaat.
Ik ben even verder gereden. Bij de volgende afslag is een industrieterein. Ik hoopte dat daar een werkplaats van het een of ander zou zijn. Misschien konden ze het rechter passagiersstepje naar links voor zetten. Daar bleek, bij navraag bij een benzinepomp, Louis.de te zitten! En intussen was het al bijna 09:00, dan gaat de zaak open. Ze hebben voor een gift in de fooienpot het stepje om gezet en ik kon weer verder. Thuis kwam ik er achter dat het "voetpedaal" van de bok zo verbogen is, dat het eerder de grond raakt dan de poten. Het is een beste klap geweest. Wat ik wel heel raar vind, is dat m'n linker voet niets gevoeld heeft.
En die auto? Niks meer van terug gezien. Ik denk wel dat-ie een flinke deuk of kras heeft.
Ik ben God wel dankbaar. Wel een welverdiende gevoelige tik op de vingers omdat ik niet oplette. Maar ik had ook dood kunnen zijn.
Verder was het erg nat, mijn Richa pak en Welkoop laarzen hebben vrijwel alles droog gehouden (4 uur in de regen). Maar die arme Gerbings hebben het niet vol gehouden: ze wegen nu een kilo per stuk. Ondanks handkappen.