Ik ben van het potje breken is potje betalen. Briefje onder de ruitewisser type... bij de "vereniging" waar ik zat is liegen uit den boze, dat kan serieus leven kosten. Die eerlijkheid wordt wordt in het burgerleven zo ongelofelijk gewaardeerd dat het heel makkelijk wordt om eerlijk te zijn. Als ik iets sloop zeg ik "dat heb ik kapot gemaakt" als iets niet gelukt is zeg ik dat. Als iets niet af is ook. Voor mij werkt dat.
Zo ken ik het ook en zo werkt het voor mij ook.
Meerdere malen gezien dat er iets onbenulligs verkeerd was gegaan.
Om in te schatten of er iets verwijtbaars mis is gegaan of gewoon door onbenulligheid moet er dan toch achterhaald worden wat er nou eigenlijk verkeerd ging.
Daarover liegen of waarheid achterhouden ? Aantoonbaar ? --> ontslag.
Ik vreet voortdurend dingen uit.
Als er daarbij iets mis gaat dan zorg ik dat mijn leidinggevende een mail van mij heeft met mea culpa en uitleg voor hij op een andere manier ervan hoort.
9 van de 10 keer krijg ik hooguit een mail terug en de 10e keer hebben we het er 2 minuten over met een bak koffie en een peuk. Waar gewerkt word....
Tegenover mijn 'klanten' heb ik dezelfde instelling. Ik heb er geen moeite mee mij te verontschuldigen tegenover een stinkwrat, als ik m te hard aanpak of gewoon wat mafs heb gedaan.
Uiteindelijk zorgt dat wel voor een ander soort verstandhouding dan dat collega's met zo'n gast hebben. Uiteindelijk levert het altijd winst op.
Op zo'n manier ermee omgaan levert je veel op, goodwill en vertrouwen en om eoa reden
(zonder MISbruik te maken van vertrouwen) kun je dan nog meer uitvreten