Jaap vd Hooft
MF'er
Ja klopt. Moeten nog koffie gaan drinken bij iemand.
Jij bent daar ook geweestofzo?
Met een zout dropje voorbij Skopje! Oost Europa en Balkan re
- Onderwerp starter SanderRS
- Startdatum
-
- Tags
- skopje balkan oost-europa
Jij bent daar ook geweestofzo?
4strokerules
MF veteraan
Dat lijkt me ook, hoe heb je die gevonden ? Lijkt me nogal wat werk om dat soort wegen aan elkaar te knopen.
SanderRS
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #128
In Albanië en Bosnië valt dit wel mee haha.
De kleinere wegen die je of op Google Maps of in Basecamp ziet kun je bijna van uitgaan dat dit gravelwegen of minder zijn. De wegen die echt als zandpaden aangegeven staan heb ik thuis met de route maken nagenoeg allemaal vermeden om zo min mogelijk risico op te zoeken.
Verder heb ik ook bij diverse wegen Panoramio in Google Maps bekeken, vanaf die foto's valt ook wel een beetje in te schatten hoe de kwaliteit van de wegen is.
Maar ook wat we thuis dachten dat "hoofdwegen" waren in Albanië bleken gravel wegen te zijn. Wel werd er op veel plekken hard aan de weg gewerkt, en veel voorbereidingen getroffen om te kunnen gaan asfalteren.
Nu ze bij de EU zitten zullen er ook wel eisen gesteld worden aan het wegennet.
Laatst bewerkt:
- 20 sep 2013
- 10.054
- 5.463
Was in Mei + Juni in die buurt. maar ik had haast, dus niet zo veel rondgekeken.
Hopelijk deze zomer meer tijd, en dan wellicht met een locale kennis nog eens Montenegro en omgeving bekijken.
We lezen en kijken verlekkerd mee...
toch ff patsen:
Zomer 2014, zuid-noord-zuid door oost europa, 12000+km in 4 wkn tijd. DHaag-Belgrado-Helsinki-Boekarest(via Transfagarasan)-Sofia-DHaag:
reisadviezen oost europa gevraagd.
(ik vond de transalpina leuker dan de transfagarasan)
en in October, even heen en weer naar Lubjana en Rovinj, was ongeveer 4500km.
Reisplan, ff info vragen....
Komende zomer wellicht een iets kortere trip maar met twee personen (alleen laptops, zwemkleding en tandenborstels mee)...
Hier nog 1 sinds nu
Die kloof van Bicaz ben ik enige jaren geleden ook doorheen gereden met een xjr 1200 .gr driver
Jaap vd Hooft
MF'er
Transalpina is ook veel mooier. En vind Roemenië echt 1 van de mooiste en leukste landen die we gehad hebben.
En Montenegro is echt een aanrader.
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
Die bergen zijn zo mooi daar. Super mooie natuur.
- 20 sep 2013
- 10.054
- 5.463
hmmja. Romania...
En vind Roemenië echt 1 van de mooiste en leukste landen die we gehad hebben.
Romania wel paar keer bar slechte wegen gehad. Afgewisseld met lege autobahnen zonder afritten. Verkeer in Romania lekker chaotisch, maar de koekbliken waren wel vriendelijk en tolerant. Maar ik was moe van het jakkeren van Talinn naar Romeense grens om tijd te winnen voor die "klassieke" passen, gevolg was dat ik te moe was om er goed van te profiteren.
Romania, ook twee keer stilgezet door speedtrap: altijd net buiten onduidelijke bebouwde kom.
1e keer 30 min in hitte gestaan, communicatie-probleem, maar tenslotte weggestuurd met vodje papier en niets meer van gehoord.
2e keer, ongeveer zelfde verhaal (ik spreek goed frans, en dan snap je wel ongeveer wat de agent wil zeggen), dan maar dat papiertje tonen: mocht ik meteen door.. hehehe.
Je krijgt wel een raar gevoel bij elke witte Dacia.
Bulgarije was daarna een opluchting: Heerlijke wegen, en lekker rustig. Mooie bochten ook.
Ik had nog twee dgn om rustig van Ruse naar Sandanski te rijden. Lekker man.
Check o.a. de Chipka pass en de route Pazardjik-Bansko-Sandanski. Brilliant beton/asfalt, lekker bochten. Rijden!
En Montenegro is echt een aanrader.
Servische kennis wil me komende zomer die omgeving laten zien, waaronder haar favorite vakantie plek in Montenegro.
enne, Hey Sander: doorschrijven !
Ben toen wat aan het dwalen geweest zonder echt een route te hebben ook die Trans alpina een deel gereden vlgs mij wat ik toen niet eens wist en dat Dracula kasteel vlgs mij vlak bij een groot stuwmeer en later Bulgarije ook in geweest een stukje en toen terug via o.a Servie/Bosnie/Kroatië/Slovenie en toen weer ffe Hongarije ingereden naar het Velence meer en toen weer ik dacht via Slowakije naar Tsjechie/Lipnomeer en daar Duitsland in en naar huis.Was in 2008 maar de route weet ik niet meer .Ik hoop dat je toen ook wel wat meer moois van Roemenië gezien hebt?
Ik wil je topic niet verzieken dus als de fotoos wegmoeten zeg het dan maar
gr driver
Laatst bewerkt:
Hans89
Rookie
Roemenië is echt een topland, blijft voor mij de mooiste rit tot nu toe, al waren Bosnië en Albanië ook niet verkeerd 
Ik vindt alles in die hoek mooi maar Albanie/Montenegro /Macedonie ben ik nog niet geweest maar komt nog wel hoop ik.Roemenië is echt een topland, blijft voor mij de mooiste rit tot nu toe, al waren Bosnië en Albanië ook niet verkeerd
gr driver
Afgelopen zomer heb ik op de jawa de transfaragas bereikt. Ik ben van plan komende zomer - op 1 of andere manier- vlugger( en dus niet via een omgweg door de Tatra etc..) in Roemenië te zijn en er een rondje te doen.
Hongarije vond ik saai met chagerijnige mensen.
Kan iemand wat meer vertellen over Bulgarije?
Hongarije vond ik saai met chagerijnige mensen.
Kan iemand wat meer vertellen over Bulgarije?
SanderRS
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #141
Zo na een redelijke tijd maar weer eens een updatje
Moet niet te lang meer duren anders zit ik weer veel te veel met de volgende vakantie in m'n kop
Dag 16 28 juli
Vandaag gereden 275km
Wakker op de camping. We fixen een klein ontbijtje en maken ons dan weer klaar voor vertrek. Maurice belt nog even met zijn broertje, die is ook op vakantie in Kroatië, en blijkt kortbij een appartementje te hebben gehuurd. Dus ons eerste punt van de dag wordt daar even een bakske doen.
Bij het afrekenen van de camping schrikken we nog even, dit is wel een extreem dure camping, zeker vergeleken met wat we de afgelopen dagen allemaal hebben meegemaakt. Er waren dagen dat we voor minder geld een hotel hadden. Blijkt dus dat we weer terug zijn in de toeristische omgeving.
Nu eerst even een minuut of 20 terug rijden voor een bakske en wat andere buurt, en daarna gaan we weer verder op weg, langzaam richting huis terug de “normale” wereld in.
De zon staat al vroeg hoog aan de hemel, en dus is het meteen erg warm aan de Kroatische kust, zeg maar gewoon veel te warm voor op de motor, in het water liggen zou een stuk fijner zijn.
Het weer dat je verwacht bij Kroatië, en met de fel blauwe zee liggen de kustdorpjes er mooi bij.
In de vele dorpjes waar we doorheen rijden is het vooral erg druk, en Nederlanders zie je hier volop rijden. En alles is gericht op toerisme, kleine campings langs het water, strandjes, restaurants en overal hotels.
Zoals ook gisteren had ik meer van deze weg verwacht, wat we er thuis van hadden gezien zal waarschijnlijk het stuk zuidelijker van de 8 zijn dan wij nu rijden, richting Dubrovnik.
De uitzichten over de zee en eilanden vervelen dan ook weer niet, maar het is daarbij ook flink druk op de weg waardoor echt lekker doorrijden er ook weer niet in zit.
Zo stoppen we ook op een parkeerplaats, links van de weg met een doorgetrokken streep in de bocht, om even een fototje te maken van het uitzicht. Meteen stopt er politie naast ons om te even te zeggen dat we een flinke bekeuring riskeren om hier te stoppen. We komen er gelukkig zonder bekeuring vanaf. De kerel die een winkeltje heeft op deze parkeerplaats komt naar ons toe dat de politie er op uit is hier bekeuringen te schrijven, en iets voorbij de bocht wachten tot mensen het zelfde doen als wij deden, en dan een vette prent uit te schrijven.
Na dat allemaal achter de rug te hebben zijn we ondertussen bijna bij de Krka meren. Dit stond niet 100% op de planning om naar toe te gaan, maar aangezien je hier ook kunt zwemmen besluiten we toch het park te bezoeken, wat verkoeling kunnen we wel gebruiken.
Motorpakken uit even een hamburgertje pakken en het park in.
We lopen via het voetpad richting de meren wat stiekem wel erg lang lopen is. Uiteindelijk komen we uit bij het water. Vrij ondiepe meertjes met extreem helder water met overal vis en kleine watervalletjes en stroompjes. Mooi om te zien. Via een houten brug kun je overal dwars doorheen lopen.
En na een eindje over alle bruggetjes en paadjes te zijn geslingerd krijgen we zicht op de grootste watervallen van het park, en dat ziet er inderdaad niet verkeerd uit.
Nog een eindje verder zijn we uitgekomen bij het “zwemgedeelte”. Het krioelt hier van de mensen, en overal staan souvenir en eethutjes. We kwamen om te zwemmen dus dat gaan we ook doen, onderaan de grote waterval.
Alhoewel van zwemmen niet erg veel komt, het is meer over grote stenen stappen en kruipen is het wel erg verkoelend. En onderaan zo een waterval zwem je ook niet iedere dag. En de sterke stroming verrast ook veel mensen in het water, als je je niet tegenhoud sta je zo een aantal meter verderop.
Na even flink afgekoeld te zijn gaan we weer richting de uitgang van het park. Er is hier schijnbaar nog veel meer te zin, maar we willen terug op onze motortjes kruipen. Gelukkig kunnen we terug naar boven met een bus mee, dat schilt weer een hele berg tijd en moeite in plaats van de berg terug op te moeten lopen.
Terug op de weg staat het vol met borden die waarschuwen voor het volgende:
En zo heeft Maurice ook nog wat last van een natte boxer, wat opgelost kan worden door de warme rijwind.….
We rijden nog een stukje door het, niet zo bijzondere, binnenland om weer terug op de kustweg te komen. Terug aan de kust gekomen willen we langzaamaan weer opzoek gaan naar een camping of hotelletje en wat te eten. Dus nog even langs de zee sturen waar we nu al iets meer van genieten, het is nu een stuk minder druk op de weg.
We vinden een hotelletje genaamd Florida, hier staan al wat meer motoren voor de deur geparkeerd. Hier kunnen we twee kamers krijgen voor €60,- en ook het eten is niet extreem duur, dit wordt hem dus voor vanavond.
Een paar flessen bier en wat simpel eten verder zijn we er weer klaar mee voor vandaag, morgen weer een dag.
Dag 17 29 juli
Vandaag gereden 454km (+34)
Wakker op de kamer, goed geslapen, het is nog vroeg ik spring even onder de douche. En ga dan eerst een paar dorpjes verderop pinnen, aangezien dit niet mogelijk was in het hotel. 17km verderop is de pin. En deze ochtend is het geen straf om even te gaan pinnen, er is nog niemand te vinden op de weg (7.00 uur) dus ik kan lekker doorrijden over de slingerweg.
Op de terug weg van het pinnen verandert het weer helaas en krijg ik een bui regen over me heen, dus terug bij het hotel in ieders geval eerst de regenvoering in m’n pak geritst, daarna met z’n drieën alle spullen terug op de motoren en nog even een ontbijtje in het restaurant.
We beginnen in de regen als we wegrijden maar gelukkig wordt het al snel droog en beleven we de laatste momenten aan de kust van Kroatië. Al snel gaan we het binnenland in op weg naar de Plitvice meren.
Als we het binnenland inrijden verandert het landschap al snel, de weg gaat meer de hoogte in, de bossen worden dichter dit bevalt mij persoonlijk al een stuk beter.
Helaas gaat de verandering van het landschap ook samen met diverse flinke regenbuien. Als we bij de Plitvice meren aankomen regent het ook nog volop en het ziet er ook naar uit dat dit voorlopig niet op zal houden. Op een informatie bord staat dat de route door de meren varieert van 3 uur tot 10 uur lopen. In combinatie met de flinke drukte, regen en tijd besluiten we de Plitvice meren over te slaan. Gisteren hebben we de Krka meren bezocht die zijn het zelfde maar dan een aantal maten kleiner. We pakken nog wel wat te eten en overleggen dan wat we gaan doen.
Het ziet er naar uit dat het heel de dag nog wel zal blijven regenen, we pakken de snelste weg naar Bled, Slovenië, Over de tolweg dus. Heel Kroatië blijft het nog regenen, even voor de grens met Slovenië maken we nog een tankstop om het cash geld op te maken en even bij te komen van de regen.
Daarna komen we uit bij de grens met Slovenië, het eerste kleine stukje Slovenië gaat binnendoor. Waardoor we meteen een kleine indruk krijgen van het land, nu het even droog is. En ik heb meteen een erg positieve indruk van Slovenië. Bij een pompstation dat we tegenkomen kopen we een snelwegvignet en schieten dan niet veel later de snelweg op.
De snelweg hier in Slovenië is bijzonder mooi, perfect onderhouden, en geen straf om te rijden met de mooie uitzichten. Ligt glooiend loopt de weg door een heuvelachtig landschap en vanaf de weg kun je mooi diverse dorpjes inkijken. Mooie dorpjes tegen de heuvels, de dorpjes ogen een beetje Zuid-Duits.
Dit moet zeker één van de prettigste snelwegen zijn waar ik op heb gereden.
Helaas worden we richting Bled wel diverse keren overvallen door flinke stortbuien waardoor we nagenoeg geen hand voor ogen meer zien. Wat ook weer leid tot een situatie dat we elkaar kwijt rijden.
Het zicht in de wolkbreuken is minimaal en om de beurt stoppen we onder een viaduct om regenhoezen over de tanktassen te doen etc. Door het minimale zicht zien we dit te laat van elkaar dat er iemand stil staat. En sturen smsje naar elkaar dat we maar gewoon afzonderlijk doorrijden en op elkaar wachten na de afslag bij Bled.
Gelukkig is het daar weer droog als ik als eerste langs de weg sta te wachten, een eindje later komen Jaap en Maurice aanrijden. We zijn er voor vandaag wel een beetje klaar mee dankzij het klote weer.
Dus een camping is welkom, en laat Jaap nou net een groot bord hebben zien staan. We zoeken die camping op, camping Sobec vlak bij Bled.
Bij de receptie boeken we een staplaats, de kosten vallen erg mee en alles ziet er zeer netjes uit. Het is echt een loei van een camping, waar ook weer erg veel Nederlanders met hun sleurhutten staan opgesteld.
We zoeken een mooi en droog plekje op, zetten de tenten snel op en gaan richting het restaurant. Eerst een paar flinke potten bier erin gevolgd door een goede maaltijd. Even lekker relaxen na een wat mindere dag door de vele regen. We komen korter bij huis, en daardoor stijgen de rekeningen ook richting dat niveau, achja er moet toch gegeten worden.
Nog een paar flesjes mee naar de tent en dan zijn we er weer klaar mee vandaag.
(helaas niet bijzonder veel foto’s van vandaag door de vele regenval)
Moet niet te lang meer duren anders zit ik weer veel te veel met de volgende vakantie in m'n kop
Dag 16 28 juli
Vandaag gereden 275km
Wakker op de camping. We fixen een klein ontbijtje en maken ons dan weer klaar voor vertrek. Maurice belt nog even met zijn broertje, die is ook op vakantie in Kroatië, en blijkt kortbij een appartementje te hebben gehuurd. Dus ons eerste punt van de dag wordt daar even een bakske doen.
Bij het afrekenen van de camping schrikken we nog even, dit is wel een extreem dure camping, zeker vergeleken met wat we de afgelopen dagen allemaal hebben meegemaakt. Er waren dagen dat we voor minder geld een hotel hadden. Blijkt dus dat we weer terug zijn in de toeristische omgeving.
Nu eerst even een minuut of 20 terug rijden voor een bakske en wat andere buurt, en daarna gaan we weer verder op weg, langzaam richting huis terug de “normale” wereld in.
De zon staat al vroeg hoog aan de hemel, en dus is het meteen erg warm aan de Kroatische kust, zeg maar gewoon veel te warm voor op de motor, in het water liggen zou een stuk fijner zijn.
Het weer dat je verwacht bij Kroatië, en met de fel blauwe zee liggen de kustdorpjes er mooi bij.
In de vele dorpjes waar we doorheen rijden is het vooral erg druk, en Nederlanders zie je hier volop rijden. En alles is gericht op toerisme, kleine campings langs het water, strandjes, restaurants en overal hotels.
Zoals ook gisteren had ik meer van deze weg verwacht, wat we er thuis van hadden gezien zal waarschijnlijk het stuk zuidelijker van de 8 zijn dan wij nu rijden, richting Dubrovnik.
De uitzichten over de zee en eilanden vervelen dan ook weer niet, maar het is daarbij ook flink druk op de weg waardoor echt lekker doorrijden er ook weer niet in zit.
Zo stoppen we ook op een parkeerplaats, links van de weg met een doorgetrokken streep in de bocht, om even een fototje te maken van het uitzicht. Meteen stopt er politie naast ons om te even te zeggen dat we een flinke bekeuring riskeren om hier te stoppen. We komen er gelukkig zonder bekeuring vanaf. De kerel die een winkeltje heeft op deze parkeerplaats komt naar ons toe dat de politie er op uit is hier bekeuringen te schrijven, en iets voorbij de bocht wachten tot mensen het zelfde doen als wij deden, en dan een vette prent uit te schrijven.
Na dat allemaal achter de rug te hebben zijn we ondertussen bijna bij de Krka meren. Dit stond niet 100% op de planning om naar toe te gaan, maar aangezien je hier ook kunt zwemmen besluiten we toch het park te bezoeken, wat verkoeling kunnen we wel gebruiken.
Motorpakken uit even een hamburgertje pakken en het park in.
We lopen via het voetpad richting de meren wat stiekem wel erg lang lopen is. Uiteindelijk komen we uit bij het water. Vrij ondiepe meertjes met extreem helder water met overal vis en kleine watervalletjes en stroompjes. Mooi om te zien. Via een houten brug kun je overal dwars doorheen lopen.
En na een eindje over alle bruggetjes en paadjes te zijn geslingerd krijgen we zicht op de grootste watervallen van het park, en dat ziet er inderdaad niet verkeerd uit.
Nog een eindje verder zijn we uitgekomen bij het “zwemgedeelte”. Het krioelt hier van de mensen, en overal staan souvenir en eethutjes. We kwamen om te zwemmen dus dat gaan we ook doen, onderaan de grote waterval.
Alhoewel van zwemmen niet erg veel komt, het is meer over grote stenen stappen en kruipen is het wel erg verkoelend. En onderaan zo een waterval zwem je ook niet iedere dag. En de sterke stroming verrast ook veel mensen in het water, als je je niet tegenhoud sta je zo een aantal meter verderop.
Na even flink afgekoeld te zijn gaan we weer richting de uitgang van het park. Er is hier schijnbaar nog veel meer te zin, maar we willen terug op onze motortjes kruipen. Gelukkig kunnen we terug naar boven met een bus mee, dat schilt weer een hele berg tijd en moeite in plaats van de berg terug op te moeten lopen.
Terug op de weg staat het vol met borden die waarschuwen voor het volgende:
En zo heeft Maurice ook nog wat last van een natte boxer, wat opgelost kan worden door de warme rijwind.….
We rijden nog een stukje door het, niet zo bijzondere, binnenland om weer terug op de kustweg te komen. Terug aan de kust gekomen willen we langzaamaan weer opzoek gaan naar een camping of hotelletje en wat te eten. Dus nog even langs de zee sturen waar we nu al iets meer van genieten, het is nu een stuk minder druk op de weg.
We vinden een hotelletje genaamd Florida, hier staan al wat meer motoren voor de deur geparkeerd. Hier kunnen we twee kamers krijgen voor €60,- en ook het eten is niet extreem duur, dit wordt hem dus voor vanavond.
Een paar flessen bier en wat simpel eten verder zijn we er weer klaar mee voor vandaag, morgen weer een dag.
Dag 17 29 juli
Vandaag gereden 454km (+34)
Wakker op de kamer, goed geslapen, het is nog vroeg ik spring even onder de douche. En ga dan eerst een paar dorpjes verderop pinnen, aangezien dit niet mogelijk was in het hotel. 17km verderop is de pin. En deze ochtend is het geen straf om even te gaan pinnen, er is nog niemand te vinden op de weg (7.00 uur) dus ik kan lekker doorrijden over de slingerweg.
Op de terug weg van het pinnen verandert het weer helaas en krijg ik een bui regen over me heen, dus terug bij het hotel in ieders geval eerst de regenvoering in m’n pak geritst, daarna met z’n drieën alle spullen terug op de motoren en nog even een ontbijtje in het restaurant.
We beginnen in de regen als we wegrijden maar gelukkig wordt het al snel droog en beleven we de laatste momenten aan de kust van Kroatië. Al snel gaan we het binnenland in op weg naar de Plitvice meren.
Als we het binnenland inrijden verandert het landschap al snel, de weg gaat meer de hoogte in, de bossen worden dichter dit bevalt mij persoonlijk al een stuk beter.
Helaas gaat de verandering van het landschap ook samen met diverse flinke regenbuien. Als we bij de Plitvice meren aankomen regent het ook nog volop en het ziet er ook naar uit dat dit voorlopig niet op zal houden. Op een informatie bord staat dat de route door de meren varieert van 3 uur tot 10 uur lopen. In combinatie met de flinke drukte, regen en tijd besluiten we de Plitvice meren over te slaan. Gisteren hebben we de Krka meren bezocht die zijn het zelfde maar dan een aantal maten kleiner. We pakken nog wel wat te eten en overleggen dan wat we gaan doen.
Het ziet er naar uit dat het heel de dag nog wel zal blijven regenen, we pakken de snelste weg naar Bled, Slovenië, Over de tolweg dus. Heel Kroatië blijft het nog regenen, even voor de grens met Slovenië maken we nog een tankstop om het cash geld op te maken en even bij te komen van de regen.
Daarna komen we uit bij de grens met Slovenië, het eerste kleine stukje Slovenië gaat binnendoor. Waardoor we meteen een kleine indruk krijgen van het land, nu het even droog is. En ik heb meteen een erg positieve indruk van Slovenië. Bij een pompstation dat we tegenkomen kopen we een snelwegvignet en schieten dan niet veel later de snelweg op.
De snelweg hier in Slovenië is bijzonder mooi, perfect onderhouden, en geen straf om te rijden met de mooie uitzichten. Ligt glooiend loopt de weg door een heuvelachtig landschap en vanaf de weg kun je mooi diverse dorpjes inkijken. Mooie dorpjes tegen de heuvels, de dorpjes ogen een beetje Zuid-Duits.
Dit moet zeker één van de prettigste snelwegen zijn waar ik op heb gereden.
Helaas worden we richting Bled wel diverse keren overvallen door flinke stortbuien waardoor we nagenoeg geen hand voor ogen meer zien. Wat ook weer leid tot een situatie dat we elkaar kwijt rijden.
Het zicht in de wolkbreuken is minimaal en om de beurt stoppen we onder een viaduct om regenhoezen over de tanktassen te doen etc. Door het minimale zicht zien we dit te laat van elkaar dat er iemand stil staat. En sturen smsje naar elkaar dat we maar gewoon afzonderlijk doorrijden en op elkaar wachten na de afslag bij Bled.
Gelukkig is het daar weer droog als ik als eerste langs de weg sta te wachten, een eindje later komen Jaap en Maurice aanrijden. We zijn er voor vandaag wel een beetje klaar mee dankzij het klote weer.
Dus een camping is welkom, en laat Jaap nou net een groot bord hebben zien staan. We zoeken die camping op, camping Sobec vlak bij Bled.
Bij de receptie boeken we een staplaats, de kosten vallen erg mee en alles ziet er zeer netjes uit. Het is echt een loei van een camping, waar ook weer erg veel Nederlanders met hun sleurhutten staan opgesteld.
We zoeken een mooi en droog plekje op, zetten de tenten snel op en gaan richting het restaurant. Eerst een paar flinke potten bier erin gevolgd door een goede maaltijd. Even lekker relaxen na een wat mindere dag door de vele regen. We komen korter bij huis, en daardoor stijgen de rekeningen ook richting dat niveau, achja er moet toch gegeten worden.
Nog een paar flesjes mee naar de tent en dan zijn we er weer klaar mee vandaag.
(helaas niet bijzonder veel foto’s van vandaag door de vele regenval)
Laatst bewerkt:
Paul4all
MF veteraan
Echt een mooie reis.
Mooi verhaal weer!
Een jaar of 20 geleden heb ik ook eens op die camping Sobec gestaan. Ondanks dat Slovenie toen nog niet echt een bekende vakantiebestemming was, was het toen al een drukke massale camping.
Een jaar of 20 geleden heb ik ook eens op die camping Sobec gestaan. Ondanks dat Slovenie toen nog niet echt een bekende vakantiebestemming was, was het toen al een drukke massale camping.
Jaap vd Hooft
MF'er
Dat was echt een zware dag. We hebben bijna alleen maar regen en hoosbuien gehad. Je bent dan zo doorweekt en koud en moe. Op zn moment begin je dan wel te merken dat je toch al wel wat kmters achter de rug hebt.
Maar het mag de pret niet drukken
Maar het mag de pret niet drukken
Mnijkamp
MF'er
Mooi geschreven Sander!
De gastvrijheid daar bij Lukomir is echt onverstelbaar! Toen we naar beneden waren gehobbeld stond het dorp al klaar om ons te helpen, de vrouw van het hotel heeft een deel van mijn kleren gewassen (zelfs te drogen gehangen), de mannekes van het hotel hebben geholpen met sleutelen en we hebben een prachtige (!) avond gehad daar voor nog geen €40 de man inclusief een lange avond bier.
In het begin hadden we een vooroordeel over de Balkan, criminaliteit, corruptie, diefstal etc.. en hadden we gedacht dat we daar in Kroatië minder last van zouden krijgen. Uiteindelijk is dat echter de plek waar het allemaal minder gemoedelijk, duurder en minder cultureel werd. We zijn nota bene daar voor het eerst aangehouden!
Ik ga zonder meer nog een keer terug naar de landen waar we geweest zijn, erg veel gezien en genoten!
Oja, mooie foto van dat schaap dat naast mij kwam drinken
Deze foto mag niet ontbreken:
(Het was te steil om men motor los te laten dan maar een selfie haha)
Gegroet, Maurice
De gastvrijheid daar bij Lukomir is echt onverstelbaar! Toen we naar beneden waren gehobbeld stond het dorp al klaar om ons te helpen, de vrouw van het hotel heeft een deel van mijn kleren gewassen (zelfs te drogen gehangen), de mannekes van het hotel hebben geholpen met sleutelen en we hebben een prachtige (!) avond gehad daar voor nog geen €40 de man inclusief een lange avond bier.
In het begin hadden we een vooroordeel over de Balkan, criminaliteit, corruptie, diefstal etc.. en hadden we gedacht dat we daar in Kroatië minder last van zouden krijgen. Uiteindelijk is dat echter de plek waar het allemaal minder gemoedelijk, duurder en minder cultureel werd. We zijn nota bene daar voor het eerst aangehouden!
Ik ga zonder meer nog een keer terug naar de landen waar we geweest zijn, erg veel gezien en genoten!
Oja, mooie foto van dat schaap dat naast mij kwam drinken
Deze foto mag niet ontbreken:
(Het was te steil om men motor los te laten
dan maar een selfie haha)Gegroet, Maurice
Jaap vd Hooft
MF'er
en wij maar werken.
SanderRS
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #149
Dag 18 30 juli
Vandaag gereden 353km
Vroeg wakker vandaag, regen, erg veel regen. Na zo lang mogelijk droog in de tent te blijven liggen zijn we er rond 8.30 allemaal uit. We kunnen moeilijk heel de dag wachten totdat het een keer droog wordt. En er zit dus niets anders op dan de tent en ander spul nat in te pakken.
We hebben weinig zin om een eitje te bakken in de regen, dus na het vertrek wordt er ontbeten bij de benzine pomp in Bled. Hierna gaan we verder op weg.
Als eerste springt uiteraard het kasteel van Bled volop in het oog, hoog boven het water aan de top van een steile rotswand kijkt dit kasteel uit over het meer. Het weer is nog niet om over naar huis te schrijven, en het is ondertussen nog vrij mistig geworden. Het geeft een duistere sfeer aan het geheel, eens wat anders dan alle zonnige foto’s van andere toeristen rondom Bled…. Alhoewel beter weer zeker gewenst is.
Nationaal park Triglav is het volgende punt op de agenda, via de 907 rijden we vanuit Bled dit park in. Deels over een goede gravel en daarna over een asfalt weg krijgen we de eerste goede indruk van de natuur in Slovenië. We rijden langs het lagere gedeelte van het park, maar mooi is het hier al wel.
En regenen doet het uiteraard ook nog steeds. Na de 907 pakken we een klein stukje de 204 om daarna via de 206 richting het mooiste deel van het Triglav park te rijden. De bergen worden hier een stuk hoger en ook wij schieten al snel de hoogte in via een groot aantal haarspeldbochten, bestraat met kleine kinderkoppen. Langzaam aan begint het minder te regenen, maar de dichte mist trekt nog steeds over de bergen, waardoor de mooiste uitzichten op de hoogste toppen ons niet gegund worden.
Zo had ons uitzicht van de +/-2500m hoge top ongeveer als onderstaande foto moeten zijn.
Ons uitzicht was dus als onderstaande:
Helaas dus, zoals op diverse andere mooie locaties deze vakantie zit het weer niet mee om de mooiste dingen te kunnen zien.
Oja, en dan hebben we Jaap nog, die ondertussen met een bijna kale K60 band op z’n gemak achter ons aan hobbelt omdat hij flink grip aan het verliezen is. In Roemenië begon zijn K60 al flinke slijtage te laten zien, in tegenstelling tot mijn K60 Scout. Er wordt steeds harder getwijfeld of hij met deze band nog thuis gaat komen aangezien we nog wel een stukje te gaan hebben, en het profiel richting zijn eind zit. Dit houden we de laatste dagen dus ook extra in de gaten.
Verder, we rijden voorbij de hoogste toppen, en daarmee laten we ook de mist achter ons, gelukkig, eindelijk wat meer zicht, en zelfs de zon komt erdoor. Toch nog even echt genieten in Slovenië! Langzaam aan gaan we nu weer berg af richting het einde van het Triglav park, mooi is het hier zeker.
Na een flinke afdaling stoppen we op een kleine parkeerplaats naast een riviertje. Tijd om een kop koffie te zetten en even relaxen. Er zijn minder mooie plekken om een pauze in te lassen.
Via de 203 rijden we het laatste stuk door het Triglav park richting de grens met Italië. Ook weer een erg mooi stukje rijden tussen de bergen door. Slovenië heeft mij positief verast, een land dat mij goed bevalt, en is ook zeker nog een land waar ik een keer terug wil om wat meer en langere rond te rijden.
Erg mooi hier lekker op het gemakje rijden en genieten van alle uitzichten. Maar ook aan Slovenië komt een eind waarna we Italië in rijden. En wat gebeurd er in Italië, uiteraard pizza eten! In het eerste dorpje dat we doorrijden stoppen we dus bij de pizzeria. Aan wat eten waren we ondertussen wel toe.
Onder het eten overleggen we ook wat we met de verdere route gaan doen. We zijn er al wel achter gekomen dat we het laatste geplande deel van de route wat moeten gaan aanpassen. Het plan was veel binnendoor te slingeren door Italië, Oostenrijk en Zwitserland om nog diverse bergpassen te kunnen rijden. We besluiten om vandaag en morgen via de niet al te grote doorgaande wegen richting het Zwarte Woud te rijden, om daar te overnachten op een camping waar we al diverse keren zijn geweest. De bergpassen laten we vallen, we kijken wel waar de Garmin ons overheen gaat sturen.
Goed gevuld na de pizza’s stappen we weer op en doen wat de navigatie mij verteld.
Al snel schieten we Oostenrijk weer in over de B111 een leuke weg, gevolgd door de E66 Italië terug in. Op de E66 is het helaas een stuk drukker en kunnen we niet anders dan gewoon de rest te volgen.
In Vipitento uitgekomen staat de eerste echte bergpas aangegeven, de Jaufenpass. Pikken we die toch nog even mee! Na de stad uit te zijn schiet de weg daarom al snel de hoogte in en gaat het tempo ook weer omhoog om lekker wat bochtjes te sturen, weer even geniet van het rijden zo na de doorgaande weg van te voren met al zijn druktes.
Richting het hoogste punt van de pas staat op 2000m hoogte het Jaufenhaus. Voor de deur overleggen we even, gaan we hier overnachten of rijden we nog een tijdje door en kijken dan maar wat we tegenkomen. We vinden het alle drie wel mooi geweest vandaag en kiezen ervoor om hier de avond en nacht door te brengen.
Ik stap met Jaap naar binnen om te kijken wat mogelijk is. €48,- wordt het per persoon, drie kamers, avondeten en ontbijt. Niet extreem duur dus dit wordt het. Wel werd verteld dat om 21.00 uur de stroom eraf gaat en we ons verder moeten redden met zaklampen of kaarsen. Apart, maar het heeft ook wel weer wat.
Na even op te frissen het restaurantje in. We krijgen echt belachelijk veel eten voor geschoteld dat we zelfs het dessert laten schieten en in plaats daarvan een borreltje pakken.
Richting 2100 uur wordt ons gevraagd wat we de avond nog te drinken willen, een pilsje uiteraard. Er wordt een kratje klaar gezet in de Stube, waar ook wij naar verwezen worden de stroom wordt zo uitgeschakeld. Dus hier worden de kaarsen aangestoken en gaan we aan tafel zitten. Veel andere gasten zijn er niet op drie Duitsers na.
Het vrouwtje van de bediening komt kort na 2100 nog even binnen gestapt met de mededeling dat ze naar huis is, volgende ochtend is er weer personeel aanwezig. Een beetje vreemd maar wij redden ons wel. Het wordt nog een gezellig avondje hier in het Jaufenhaus.
Vandaag gereden 353km
Vroeg wakker vandaag, regen, erg veel regen. Na zo lang mogelijk droog in de tent te blijven liggen zijn we er rond 8.30 allemaal uit. We kunnen moeilijk heel de dag wachten totdat het een keer droog wordt. En er zit dus niets anders op dan de tent en ander spul nat in te pakken.
We hebben weinig zin om een eitje te bakken in de regen, dus na het vertrek wordt er ontbeten bij de benzine pomp in Bled. Hierna gaan we verder op weg.
Als eerste springt uiteraard het kasteel van Bled volop in het oog, hoog boven het water aan de top van een steile rotswand kijkt dit kasteel uit over het meer. Het weer is nog niet om over naar huis te schrijven, en het is ondertussen nog vrij mistig geworden. Het geeft een duistere sfeer aan het geheel, eens wat anders dan alle zonnige foto’s van andere toeristen rondom Bled…. Alhoewel beter weer zeker gewenst is.
Nationaal park Triglav is het volgende punt op de agenda, via de 907 rijden we vanuit Bled dit park in. Deels over een goede gravel en daarna over een asfalt weg krijgen we de eerste goede indruk van de natuur in Slovenië. We rijden langs het lagere gedeelte van het park, maar mooi is het hier al wel.
En regenen doet het uiteraard ook nog steeds. Na de 907 pakken we een klein stukje de 204 om daarna via de 206 richting het mooiste deel van het Triglav park te rijden. De bergen worden hier een stuk hoger en ook wij schieten al snel de hoogte in via een groot aantal haarspeldbochten, bestraat met kleine kinderkoppen. Langzaam aan begint het minder te regenen, maar de dichte mist trekt nog steeds over de bergen, waardoor de mooiste uitzichten op de hoogste toppen ons niet gegund worden.
Zo had ons uitzicht van de +/-2500m hoge top ongeveer als onderstaande foto moeten zijn.
Ons uitzicht was dus als onderstaande:
Helaas dus, zoals op diverse andere mooie locaties deze vakantie zit het weer niet mee om de mooiste dingen te kunnen zien.
Oja, en dan hebben we Jaap nog, die ondertussen met een bijna kale K60 band op z’n gemak achter ons aan hobbelt omdat hij flink grip aan het verliezen is. In Roemenië begon zijn K60 al flinke slijtage te laten zien, in tegenstelling tot mijn K60 Scout. Er wordt steeds harder getwijfeld of hij met deze band nog thuis gaat komen aangezien we nog wel een stukje te gaan hebben, en het profiel richting zijn eind zit. Dit houden we de laatste dagen dus ook extra in de gaten.
Verder, we rijden voorbij de hoogste toppen, en daarmee laten we ook de mist achter ons, gelukkig, eindelijk wat meer zicht, en zelfs de zon komt erdoor. Toch nog even echt genieten in Slovenië! Langzaam aan gaan we nu weer berg af richting het einde van het Triglav park, mooi is het hier zeker.
Na een flinke afdaling stoppen we op een kleine parkeerplaats naast een riviertje. Tijd om een kop koffie te zetten en even relaxen. Er zijn minder mooie plekken om een pauze in te lassen.
Via de 203 rijden we het laatste stuk door het Triglav park richting de grens met Italië. Ook weer een erg mooi stukje rijden tussen de bergen door. Slovenië heeft mij positief verast, een land dat mij goed bevalt, en is ook zeker nog een land waar ik een keer terug wil om wat meer en langere rond te rijden.
Erg mooi hier lekker op het gemakje rijden en genieten van alle uitzichten. Maar ook aan Slovenië komt een eind waarna we Italië in rijden. En wat gebeurd er in Italië, uiteraard pizza eten! In het eerste dorpje dat we doorrijden stoppen we dus bij de pizzeria. Aan wat eten waren we ondertussen wel toe.
Onder het eten overleggen we ook wat we met de verdere route gaan doen. We zijn er al wel achter gekomen dat we het laatste geplande deel van de route wat moeten gaan aanpassen. Het plan was veel binnendoor te slingeren door Italië, Oostenrijk en Zwitserland om nog diverse bergpassen te kunnen rijden. We besluiten om vandaag en morgen via de niet al te grote doorgaande wegen richting het Zwarte Woud te rijden, om daar te overnachten op een camping waar we al diverse keren zijn geweest. De bergpassen laten we vallen, we kijken wel waar de Garmin ons overheen gaat sturen.
Goed gevuld na de pizza’s stappen we weer op en doen wat de navigatie mij verteld.
Al snel schieten we Oostenrijk weer in over de B111 een leuke weg, gevolgd door de E66 Italië terug in. Op de E66 is het helaas een stuk drukker en kunnen we niet anders dan gewoon de rest te volgen.
In Vipitento uitgekomen staat de eerste echte bergpas aangegeven, de Jaufenpass. Pikken we die toch nog even mee! Na de stad uit te zijn schiet de weg daarom al snel de hoogte in en gaat het tempo ook weer omhoog om lekker wat bochtjes te sturen, weer even geniet van het rijden zo na de doorgaande weg van te voren met al zijn druktes.
Richting het hoogste punt van de pas staat op 2000m hoogte het Jaufenhaus. Voor de deur overleggen we even, gaan we hier overnachten of rijden we nog een tijdje door en kijken dan maar wat we tegenkomen. We vinden het alle drie wel mooi geweest vandaag en kiezen ervoor om hier de avond en nacht door te brengen.
Ik stap met Jaap naar binnen om te kijken wat mogelijk is. €48,- wordt het per persoon, drie kamers, avondeten en ontbijt. Niet extreem duur dus dit wordt het. Wel werd verteld dat om 21.00 uur de stroom eraf gaat en we ons verder moeten redden met zaklampen of kaarsen. Apart, maar het heeft ook wel weer wat.
Na even op te frissen het restaurantje in. We krijgen echt belachelijk veel eten voor geschoteld dat we zelfs het dessert laten schieten en in plaats daarvan een borreltje pakken.
Richting 2100 uur wordt ons gevraagd wat we de avond nog te drinken willen, een pilsje uiteraard. Er wordt een kratje klaar gezet in de Stube, waar ook wij naar verwezen worden de stroom wordt zo uitgeschakeld. Dus hier worden de kaarsen aangestoken en gaan we aan tafel zitten. Veel andere gasten zijn er niet op drie Duitsers na.
Het vrouwtje van de bediening komt kort na 2100 nog even binnen gestapt met de mededeling dat ze naar huis is, volgende ochtend is er weer personeel aanwezig. Een beetje vreemd maar wij redden ons wel. Het wordt nog een gezellig avondje hier in het Jaufenhaus.
Leuk verslag!
Kleine correctie wat betreft Albanië: dat land is nog geen lid van de EU. Ze hebben sinds vorig jaar wel een kandidaat-lidmaatschap (ik denk dat je daar aan refereert), maar zijn dus nog geen lidstaat. Om dat te worden is er nog heel veel werk te verzetten (criminaliteit terugdringen, Europese wetgeving implementeren, etc).
Kleine correctie wat betreft Albanië: dat land is nog geen lid van de EU. Ze hebben sinds vorig jaar wel een kandidaat-lidmaatschap (ik denk dat je daar aan refereert), maar zijn dus nog geen lidstaat. Om dat te worden is er nog heel veel werk te verzetten (criminaliteit terugdringen, Europese wetgeving implementeren, etc).
