Dag 13, vrijdag 18 september 2020. Kilometers: 178. Totaal: 2807
Midden in de nacht schrik ik wakker, een druppel water vanaf de binnenkant van het tentdoek valt recht in mijn oor. Dat is niet prettig wakker worden kan ik je vertellen. Het regent buiten, en aan de binnenkant van de tent hangen ook de nodige druppels. Het viel me in de regen van een aantal dagen geleden ook al op, maar toen dacht ik nog dat het condens was. Nu weer tijdens een regenbui, dat zal vast geen toeval zijn. De binnentent is helemaal gaas aan de bovenkant, en daar vallen de druppels natuurlijk zo doorheen. Ik leg mijn handdoek er maar even op, later zien we wel verder.
Als de wekker gaat regent het nog steeds, en uit een snelle blik op het weerbericht blijkt dat het ook nog wel even zo blijft. Dan draai ik me nog maar een keer om. Eenmaal weer wakker ontbijt ik in de tent, en slinger Netflix nog maar een keer aan. Even later verplaats ik naar het warme toiletgebouw, en zit aan de keukentafel nog even mijn notities van gisteren op te schrijven. Als ik na een half uurtje naar buiten kijk zie ik niks meer in de plassen, het is droog en in de verte zie ik zelfs een beetje blauwe lucht. Het waait stevig, en niet veel later breekt de zon zelfs door. Binnen de kortste keren is de tent zo goed als droog.
Om 11 uur ben ik klaar voor vertrek. Het waait nog steeds, maar het is een stuk minder koud dan gisteren. Als eerste kom ik langs het Sami-kerkdorp Fatmomakke. Van oorsprong hadden de Sami hun eigen godsdienst, het Sjamanisme. Al in de 17e eeuw werd dit verboden, en werden de Sami verplicht zich te bekeren tot het Christendom. Er werden kerken gebouwd, maar omdat de Sami een nomadenvolk was konden ze zich niet vestigen rondom de kerk. Er ontstonden kerkdorpen, die alleen tijdelijk bewoond werden als er belangrijke kerkelijke bijeenkomsten waren. Door heel Lapland vond je dit soort kerkdorpen. Fatmomakke was destijds een van de grootste dorpen, en is het beste bewaard gebleven. Tegenwoordig is het meer om de traditie in ere te houden, maar in de zomermaanden komen er nog steeds Sami bij elkaar voor kerkelijke rituelen. Helaas is het op dit moment afgezien van een enkele toerist uitgestorven. Ik kom het Nederlandse camperstel weer tegen. Ze hebben op het Stekenjokkplateau overnacht, maar door de enorm harde wind hebben ze geen oog dicht gedaan en zodra het licht werd zijn ze weer vertrokken. Dan was mijn camping zo slecht nog niet.
Op de parkeerplaats tref ik nog twee Zweedse motorrijders. Een net zoals ik op een Tenere, voor de ander moet ik toch even goed kijken. Het is een FJR, maar dan ontbreekt de hele kuip. De eigenaar beweerd dat hij een aantal jaar terug een rendier heeft aangereden. Of ik het moet geloven weet ik niet, maar het is wel een goed verhaal op verjaardagen.
In het dorpje Saxnäs stop ik bij een buurtsuper met pomp om de tank vol te gooien. Er trekt inmiddels een dikke regenbui over, en juist op dat moment wordt mijn pinpas niet geaccepteerd. Na een aantal pogingen wil ik het opgeven, maar dan komt net de eigenaar van de buurtsuper naar buiten. Hij betaalt wel met zijn eigen pas, dan verrekenen we het in de winkel wel even. Top! Ik haal gelijk wat broodjes, krijg een bak koffie, en vanwege de regen mag ik wel even achter in het kantoortje blijven zitten om te eten. Als ik weer wil vertrekken ligt er naast mijn helm een stuk papier en een fles Glassex om mijn vizier schoon te maken. Niet dat er nog eer aan mijn vizier te behalen is, maar dat is een ander verhaal. Zweedse gastvrijheid is top. De eigenaar laat me nog trots wat foto’s van zijn eigen motor zien, en wijst me nog wat mooie wegen in de regio.
De volgende bezienswaardigheid langs de route kan eigenlijk maar 2 dingen zijn, een Samidorp of een waterval. Het is een waterval, en wel een hele fraaie. Een mooie brede trappenwaterval, de mooiste die ik tot nu toe langs de route ben tegengekomen. Ander voordeel, op de parkeerplaats van de waterval staat een hamburgertent, de eerste horecazaak die ik in een paar dagen ben tegengekomen, en nog open is ook. Ik trakteer mezelf gelijk maar op een vette burger met friet.
Ik pak een stukje route waar de winkeleigenaar me op wees. In tegenstelling tot de Vildmarksvägen zelf is dit wel onverhard. Na wat regenbuien is het een natte graveldrap geworden, en daar word je smerig van, heel smerig. Jammer dat de motor niet standaard in deze kleurstelling leverbaar is, staat hem goed!
Andere vakantiegangers zullen het vast wel herkennen, soms heb je van die dagen die gewoon niet zo lekker lopen, en andere dagen vliegen voorbij voor je er erg in hebt. Vandaag is zo’n dag die eigenlijk gewoon te kort is. Afgezien van een paar buitjes is het prima weer, het is niet koud en later in de middag wordt het gewoon heerlijk weer. Ik rij lekker, en er is genoeg te zien langs de route. Ik passeer nog een paar watervallen en een mooi uitzichtpunt, ik ben gewoon aan het genieten vandaag.
Ik was eigenlijk voornemens weer op zoek te gaan naar een wildkampeerplekje, maar net voordat ik in het stadje Vilhelmina aan het einde van de Vildmarksvägen aankom zie ik een mooie camping liggen. Ook prima, het is alweer 6 uur geweest en ik heb ook geen zin in zo’n zoektocht als gisteren. Als ik vooraf de prijs had geweten was ik wellicht doorgereden trouwens, 250 kroon is het vaste tarief. Camper van 10 meter of tentje voor 1 persoon, maakt niks uit. Dat zie je wel vaker hier, meestal betaal je per plaats, en daar zit alles bij in. Als ik vervolgens langs het water wil gaan staan krijg ik te horen dat dit alleen voor campers is. Dat ik opmerk dat ik precies hetzelfde betaal als een camper vinden ze maar een raar argument, ik heb een motor een geen camper en krijg dus een andere plek. Ik heb geen zin om de discussie aan te gaan, over een half uur is het toch donker en maakt het uitzicht me ook niks meer uit.
Als mijn tent staat loopt er iemand langs die me bekend voorkomt. Verrek, dat is dezelfde kerel die afgelopen nacht op dezelfde camping stond en me gisteren de code voor het toiletgebouw gaf, en aangaf dat ik niet hoefde te betalen. Verderop stapt hij een camper in. En ik maar denken dat het de eigenaar was, het was gewoon een andere kampeerder. Geen idee of de afgelopen nacht echt wel gratis was, misschien had ik me wel ergens moeten melden? Hoe dan ook, het compenseert de prijs van deze camping weer. Bij het watertappunt voor de campers spuit ik de motor even af. Niet voor de looks, maar het gravelstof blijft overal aan plakken. Je kan de koffers niet openen of je handen zijn grijs van het stof, dat komt weer op de tent, op je kleren, slaapzak. Het is ook wel prettig als alle verlichting goed zichtbaar is, dus ik zet even de waterslang erop.
Na het eten zakt de temperatuur weer flink en het gaat weer richting het vriespunt. De camping is niet goedkoop maar wel keurig netjes. Een fijne keuken met mooie zitkamer en heerlijk warme houtkachel. Zo zit ik de rest van de avond bij de kachel een beetje te netflixen, wat fotoboeken uit de omgeving door te bladeren en mijn memoires van vandaag op papier te zetten. Het sanitair is keurig en de douche heerlijk warm. Om 23:30 is het mooi geweest voor vandaag, het gaat weer een fris nachtje worden denk ik.