Reisverslag 2021: met de Brutale door de Franse Alpen en verder
Al ben ik er al 100x geweest, blijft leuk om foto's te zien en ervaringen van anderen te lezen!
Oh en kom maar door met die raclette hoor!
Oh en kom maar door met die raclette hoor!
Flitsmagneet
Die hard MF'er
- 7 okt 2016
- 665
- 571
Sven, geweldig geschreven. Erg leuk, informatief en mooie foto's! Shit van de AlfaRomeo. k Weet hoeveel tijd t kost om een oldtimer op te knappen.
FF2020GSA
Rookie
leuk om te lezen idd ..........smaakt naar meer .
SvenSP
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #32
DAG 6 Route des Grandes Alpes deel II
‘Slept like the dead’ zou ook een Nederlandse uitdrukking moeten zijn. Hoe een goed bed je dag al vanaf het eerste moment kan opknappen is zeker na gisterennacht goed voorstelbaar. Vanuit het hotel rijdt ik direct de Col de Galibier op. De ochtendzon straalt op de zeer groene omgeving en in de verte schitteren de met sneeuw bedekte toppen. Het lukt mij zowaar om een tempo aan te houden dat als toeristisch kan worden getypeerd. Ik stop regelmatig om van de omgeving te genieten en plaatjes te schieten. Bovenaan is het gezellig druk. Ik ontmoet een Nederlander op zijn Deauville die de route andersom rijdt, hij is al even onderweg en verteld mij dat het in het zuiden prima weer is. We vervolgen na een tijdje onze weg, op naar de volgende pas.
Mozes bracht op twee stenen 12 geboden naar beneden van de Sinaïberg, ik op twee banden 150 paarden van de Galibier, dat is nog eens een vergelijking waar ik goed uit kom. Mijn geboden zijn eenvoudiger, 1. gas is alles 2. remmen is angst. 3. Gij zult geen belasting heffen op gemotoriseerde tweewielers >50cc. Hoog in de toeren jankt de Brutale door het dal richting Briancon. Na deze alpen-hub te zijn gepasseerd gaat de route weer omhoog naar de Col d’Izoard. Vanaf het begin zit er een Ducati Diavel voor mij mét een Nederlands kenteken, interessant. De Diavel-rijder hangt stevig aan het gas en ik zie niet direct een kans om er voorbij te gaan (MV Agusta > Ducati
)Tussen de bochten trekt de Diavel sprintjes waar ik werkelijk niets tegen kan beginnen. Het rijwielgedeelte van de Diavel lijkt in veel opzichten op de Brutale, dezelfde remmen, zelfde vering, trellis frame, enkelzijdige achterwielophanging. Alleen gooit de a-sportieve zithouding en de 240mm brede trucker-achterband en het hoger gewicht in de krappe bochten wat roet in het eten. Dan zit ik ongeveer achterop bij hem. Voor een Marc-Marques-uitremactie is het nog te vroeg, al zou het wel hebben gewerkt (voor wie afgelopen zondag de MotoGP race hebben gemist, kijk0n!). Onderweg worden een paar nietsvermoedende motorrijders voorbij geflitst door achtereenvolgens het L-twin geweld en de hoge tonen van de vierpitter. Vlak voor de top is er een parkeerterreintje waar zich een kleine menigte heeft verzameld en er duidelijk een opstootje in de maak is. In mijn ooghoek zie ik nog net hoe een wielrennert een chopper omver duwt. De weg maakt een lus en ik stop even langs de kant. Er wordt in de menigte nog steeds geduwd en getrokken. Waar is mijn klapstoel en bak popcorn als je het nodig hebt? Want ik zit hier 1ste rang. Er zijn duidelijk twee partijen, een club leren vestjes en een peloton wielrenners die het met elkaar aan de stok hebben. Doorgaans rijden beide groepen mij in de weg dus veel zin om mij hiermee te bemoeien heb ik niet. Het lijkt niet veel spannender te worden en ik vervolg de laatste meters naar de top.
De Nederlander op de Diavel blijkt een Italiaan te zijn die in de buurt van Schiphol werkt. Nederlands spreekt hij niet echt dus “Englese isse better”. De Diavel bevalt hem wel maar bochtjes is niet het sterkste punt van de cruiser-achtige. Die nieuwe Multistrada V4 leek hem wel wat. Hij smoelt alleen niet zo lekker die Multistrada, eigenlijk al sinds de lancering in 2010. En dat terwijl de oude Multistrada door een genie Portfolio is getekend, vind ik tenminste. De Italiaan was net als ik blij om ontsnapt te zijn aan het drukke bestaan in Nederland, een tijdje de zuivere alpenlucht opsnuiven doet ons beiden goed. Hij zwaait af en ik scoor nog een paar plaatjes van de Col d’Izoard. Het landschap is trouwens in een flits sterk veranderd, het is hier een stuk minder groen en de rotsen scherp.
Richting Col de Vars wordt het weer wat groener. De wegen zijn een stukje smaller en de kwaliteit van het asfalt is ook niet zo geweldig, de Tour komt hier misschien niet zo vaak langs. De Col de la Bonette wordt voor nu overgeslagen, de ‘officiële’ Route de grandes Alpes gaat via de Col de la Cayolle. De weg is hier nog smaller maar wel uitdagend, snel rijden is hier niet aan de orde. De aanloop naar de top is erg lang maar uiteindelijk ben ik bovenop. Ik praat een tijdje met een Franse dame die met een mooie Indian via de andere kant naar boven is komen rijden. Ze woont aan de voet van de Alpen, absoluut geen straf. Ze geeft nog wat tips voor de regio en gaat er weer vandoor. Ik vervolg ook mijn route, langs rode rotsen en vegetatie die al sterk mediterraans aandoet. De TomTom geeft nog maar enkele kilometers aan tot de eindbestemming in Saint-Dalmas.
Hier ligt Chambre d'Hôte Le Grand Chalet. De gastheer spreekt mij vanaf het balkon aan met mijn naam en verwelkomt mij in zijn huis. Hij geeft aan dat ik mijn motor direct in de garage kan zetten en dat er genoeg spullen zijn om mijn helm eventueel mee schoon te maken. Nou da’s een goed begin. Ik loop naar boven en zie op de deur dat hij een affiche heeft opgehangen met het verzoek binnen een mondmasker te dragen, prima, 'your home your rules'. Binnen kom ik hem weer tegen en hij is blij want ik had gelezen wat op de deur stond. Hij heet Luc en maakt zijn gasten graag naar hun zin. Hij waarschuwt dat zijn kamers maar klein zijn maar dat er een groot terras is waar je kunt relaxen. De kamer is echter prima en met een eigen balkon. Het diner is om acht uur en hij is de chef vanavond. Na gebruik te hebben van het bad ga ik maar weer naar beneden om een motorblaadje te lezen. Vanaf het terras kijk je uit op een vallei en de bergkam aan de andere kant. Daarvandaan stijgen een aantal paragliders op die langzaam naar beneden dwarrelen, een mooi tafereel.
Het diner bestaat uit een klassiek 4 gangen menu met een grootse kaasplank ter afsluiting en meer dan genoeg tafelwijn. Aan de tafel zitten nog drie andere Franse motorrijders die later zijn aangekomen, Luc(2), Laurent en Christophe. Luc(2) en Christophe kunnen erg goed Engels maar Laurent niet. Het wordt desondanks een erg gezellig avond met mijn half-Franse kronkelzinnen en aangevuld door wat Engels. Luc blijkt een zakenman uit Lyon die in zijn vrije tijd race't met een Mercedes AMG GT, een zeer indrukwekkend geval. Laurent verhuurt boten aan toeristen waarvan hij veel grappige anekdotes weet te vertellen, die ik met veel moeite min of meer kon volgen. Inmiddels ben ik vergeten wat Christophe deed maar dat doet er verder ook niet zo toe. Ik wordt uitgenodigd om morgen mee te rijden, we schijnen min of meer hetzelfde routeplan te hebben. Ze hebben net als ik ook in Valloire overnacht maar hebben elkaar blijkbaar de hele dag nét ontlopen. Ik verblijf hier nog één dag voordat ik richting de Ardèche ga dus ik heb morgen alle tijd, wordt vast weer een topdag!
Laatst bewerkt:
David_ZZR
MF veteraan
Mooie plaatjes, ik wil ook weer!
Petrolhead
MF'er
Leuk verslag. Je krijgt direct weer zin om lekker op pad te gaan. De Brutale is natuurlijk een super stuurmachine om in de bergen te rijden. Lijkt me moeilijk om de wettelijke bepalingen na te volgen met een dergelijke fiets, het is al moeilijk met de een willekeurige andere motor
Even een tip voor de volgende regenbuistoring. Een koppelingsschakelaar is makkelijk te overbruggen met een stukje ijzerdraad. Trek de schuifstekkertjes van de schakelaar, verbind de stekkers met een stukje ijzerdraad, paperclip of iets wat geleid en dan heb je die beveiliging kortgesloten. Met een stukje tape het spul bij elkaar vastplakken en je kan weer door. Kan ook met de jiffy schakelaar maar vaak is het even zoeken naar de stekker waar de schakelaar mee verbonden zit met de kabelboom.
Even een tip voor de volgende regenbuistoring. Een koppelingsschakelaar is makkelijk te overbruggen met een stukje ijzerdraad. Trek de schuifstekkertjes van de schakelaar, verbind de stekkers met een stukje ijzerdraad, paperclip of iets wat geleid en dan heb je die beveiliging kortgesloten. Met een stukje tape het spul bij elkaar vastplakken en je kan weer door. Kan ook met de jiffy schakelaar maar vaak is het even zoeken naar de stekker waar de schakelaar mee verbonden zit met de kabelboom.
SvenSP
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #37
Ja dat valt niet mee, maar tot nu toe heeft alleen een flitskast op de Passo di Giau in 2019 een brief op de deurmat opgeleverdLeuk verslag. Je krijgt direct weer zin om lekker op pad te gaan. De Brutale is natuurlijk een super stuurmachine om in de bergen te rijden. Lijkt me moeilijk om de wettelijke bepalingen na te volgen met een dergelijke fiets, het is al moeilijk met de een willekeurige andere motor
Even een tip voor de volgende regenbuistoring. Een koppelingsschakelaar is makkelijk te overbruggen met een stukje ijzerdraad. Trek de schuifstekkertjes van de schakelaar, verbind de stekkers met een stukje ijzerdraad, paperclip of iets wat geleid en dan heb je die beveiliging kortgesloten. Met een stukje tape het spul bij elkaar vastplakken en je kan weer door. Kan ook met de jiffy schakelaar maar vaak is het even zoeken naar de stekker waar de schakelaar mee verbonden zit met de kabelboom.
Maar wat gezond verstand, timing en een flinke doses geluk maakt een ontmoeting met de lokale wetshandhavers ook wat minder waarschijnlijk.Dank voor de tip, kreeg deze ook van een andere motorrijder. Ik had toen ook ijzerdraad mee maar hier niet opgekomen. Maar twijfel toch nog of die koppelingssensor het wel écht was. Ik reed immers al een tijd rond na de stortbui van de dag ervoor. Sindsdien ook niet meer voorgekomen, da's dan wel weer gek, laatst ook weer terug van de Eifel, stortbuien over de gehele lengte van Luik tot Antwerpen, maar MV start nog steeds prima. Misschien beschermd de WD40 nu nog tegen water.... of, en dat denk ik eerder, dat het de sleutel is geweest die geen contact maakte met de startonderbreking. Maar waarom dat verder nooit meer is voorgekomen is dan ook een raadsel. Had toen geen reservesleutel mee om te testen. Ik heb toevallig gisteren de tweede (reserve) sleutel maar verwisseld met de ander, you never know...
Dat was zeker een erg mooi plekje. Ik wilde nog proberen daar naar beneden te klauteren maar dat had waarschijnlijk einde vakantie geweest. Er stond ook een bord waarop stond dat je niet naar beneden mocht gaan, zal wel een reden hebben gehad
SvenSP
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #38
Dag 7 - "Don't speed, I'm serious!"
De dag ervoor hadden we gezamenlijk nog naar de EK wedstrijd Frankrijk-Zwitserland gekeken waarbij Frankrijk verloor met penalties. Weer wat geleerd, in Zwitserland wordt blijkbaar gevoetbald. Na een lekker Frans ontbijt naar binnen te hebben geschoven zadel ik weer op om even de tank vol te gooien. De Fransen hadden dat gisteren al gedaan, 'zie je over een kwartier wel!'. En als we elkaar voor wat voor reden dan ook niet treffen zien we elkaar op de Col de Turin, zegt Luc. Afgesproken! Niet heel veel verderop vind ik het tankstation en gooi de tank van de Brutale weer vol. Ik zoek een plekje in de schaduw en wacht geduldig af. Al snel komen drie motorrijders in beeld, de eerste op een nieuwe GS1250 Adventure, daarna een KTM 1290 Super Adventure en een oudere GS. Bingo! Dat moeten ze zijn. Ik steek mijn hand op en krijg een reactie terug. We pakken de afslag en gaan de Col de Turin op. Het tempo ligt tot nu toe een stuk lager dan wat gisterenavond aan de dinertafel werd beschreven. Ach, het is nog vroeg, misschien zijn de banden nog koud. Na een paar bochten begin ik toch steeds meer twijfels te krijgen. De laatste rijder op de oudere GS is ook behoorlijk aangekomen sinds gisteren, we hadden weliswaar van een goed vullend diner genoten maar dit klopt natuurlijk niet. Kut met peren. Ik stop bij de eerste uitloopstrook.
Ik stuur een SMS naar Luc dat ik de verkeerde groep heb gevolgd en dat ze exact dezelfde motoren reden, een stomme vergissing. Zodra hij verzonden is begin ik aan mijzelf te twijfelen, ik had gisteren behoorlijk wat glaasjes wijn op, heb ik het nou niet goed onthouden? Waren ze het nou toch wel? Het is heel stil vallei. Plots hoor ik het scherpe inlaatgeluid van een motor die er flink de vaart in heeft, door de bomen zie ik eerst een schicht van oranje en zwart gevolgd door een goudkleurig voorwiel en de uitpuilende aluminium koffers van een GS1250 Adventure. Ha! Zodra ze bocht om komen en mij opmerken stoppen ze gelijk. Ik vertel wat zich heeft voorgedaan en lachen en hartelijk om. Vervolgens wachten we nog even op Laurent die een rustiger tempo aanhoudt. Zodra hij in het vizier komt gaat Christophe voorop en ik volg.
In het uur dat hierop volgt worden remmen, banden en geest flink op de proef gesteld om door de krappe bochten van de Col de Turin de volgen. Hoe meer de Brutale in de buurt komt van zijn limieten, hoe fijner de motor rijdt. Op gas bocht uit reageert hij lineair en voorspelbaar, de vering doet dan goed zijn werk. Om Christophe op zijn 1290 Adventure te volgen moet ik hem boven de 6000 toeren houden om direct fel op het gas te kunnen. De uitlaat wordt zo ook lekker warm en bij gas los roffelt de MV er heerlijk op los door de twee schuin geplaatste dempers. De bochten volgen elkaar razendsnel op, schuivend op het net iets te gladde zadeltje houd ik mij op de motor door de punt van linker laars ferm op de stepjes te zetten en mijn rechter knie en bovenbeen tegen de tank te drukken. Vloeiend rijden is de sleutel om hier hard te gaan, van uiterst rechts buiten met een vlugge stuurbeweging de juiste lijn naar de apex kiezen, vasthouden en focus houden op het asfalt ver weg naar waar de bocht naartoe gaat. Oprichten om kort en hard te remmen en weer een scherpe(re) bocht naar rechts te pakken. Zo gaat de rollercoaster verder.
We stoppen bij een schitterend kerkje op de route. De oude met zandstenen opgebouwde kerk staat op een strategische plek met overzicht op de hele vallei en verbonden met de doorgaande weg door een lange boogbrug. Het is een lekkere 25 graden, de zon schijnt en we rusten uit in de schaduw. Ik vertel nog wat over mijn reisplan voor de komende dagen en de drie Fransen zeggen dat ik de Col de la Bonnette beslist niet moet overslaan. Nou, staat genoteerd, die pak ik dus morgen. We vervolgen onze weg weer.
Na weer een zeer vlotte rit zie ik Luc op de GS1250 al een tijdje niet meer in mijn spiegels en Christophe houd uiteindelijk in voor een tunneltje en we stoppen aan de kant van de weg. Ik krijg een high five en we praten wat na over de banden, remmen en motorvermogen. De KTM kan hier duidelijk goed gebruik maken van het koppel van de bijna 1300cc V-twin door in dezelfde versnelling met genoeg punch de bocht uit te komen. Een goede vijf minuten later komt Luc aanrijden, zet zijn helm af en veegt het zweet van zijn voorhoofd. Hij had nog nooit zo snel gereden. Op Laurent is nog even wachten, hij moet trouwens nog olie kopen (Gniffel, gniffel gniffel) voor zijn GS1200, daarvoor moeten ze naar een automaterialenzaak in de buurt. Daarna zouden ze naar een strandje in de buurt van Cap d’Ail gaan. We wisselen wat telefoonnummers en facebook gegevens uit en vervolgen elk onze weg. Mijn plan voor vanmiddag is om Monaco te bezoeken en een korter tochtje terug naar Saint-Dalmas te maken, beetje te vroeg gepiekt.
Monaco is een fascinerende plek. Het eerste dat je zal opvallen zijn de talloze betonnen woontorens en maar weinig open plekjes. Overal wordt beton gestort, stenen gestapeld, getimmerd en gesjouwd. Door de tunnels rijd bijna iedereen keurig de maximale snelheid en dat is maar goed ook want dan heb je tijd om de navigatie in gaten te houden, naar de haven moet ik gaan, denk ik. Na een aantal tunnels en rotondes zie ik de jachthaven naderen. Een agent geeft aan dat ik iets rustiger moet rijden, je kan hier maar beter de wet volgen, alhoewel ik volgens mij netjes 50 reed. Motorscooters zijn hier naast alle dure bakken de favoriete vorm van transportatie. Overal waar je kan kan komen kan je je motor parkeren in speciale motor/scooter parkeervakken, da’s handig. Uiteindelijk beland ik bij een terreintje waar boten uit het water worden getakeld en worden onderhouden, dat moet ook gebeuren natuurlijk. Ik snuffel wat rond tussen de riante yachten en kom warempel dezelfde Brutale 1090RR tegen. De Brutale staat geparkeerd naast een zeilboot. De monteur steekt zijn hoofd uit kajuit en ik vraag of de motor van hem is. “Ah yes it’s mine, what do you ride?” Same bike! Dat vond hij wel bijzonder en hij klimt naar beneden. Vervolgens hebben we, samen met de lokale wijkagent (die kwam erbij staan, don’t ask me why) naar onze beide Brutales gekeken en wat geouwehoerd. Voordat de wijkagent weer verder gaat waarschuwt hij mij, “Don’t speed, I’m serious!” Ok, zal het onthouden.
Na wat foto’s te hebben gemaakt wil ik eigenlijk wel weer weg Het paleis van de prins is dicht vandaag, dat had op zich wel leuk geweest natuurlijk. Heb verder ook geen plannen om belasting te ontduiken of dure horloges, parfums, Lamborghini’s of wat dan ook te kopen deze vakantie. Ik verlaat Monaco en volg na een leuke weg langs de kust de snelweg richting Briancon. Niet veel later ben ik weer terug bij het Chambre d’Hote Grand Chalet. Jammer genoeg heb ik de Gorges de Ruis overgeslagen. Doordat ik morgen via de Col de la Bonette pak heb ik dan ook geen kans om daar langs te gaan, helaas pindakaas, voor een volgende keer Zuid-Frankrijk.
Omdat ik nog wat tijd over heb beklim ik nog een lokale rots voordat ik weer voor het eten aansluit. Dit keer is er een gezin die op fietsvakantie zijn, we hebben wederom een gezellig diner met als afsluiter de bekende kaasplank, en die gaan er wel in. Morgen rijd ik naar de Ardèche, zin in!
Ik zat trouwens niet ver van het dal waar het in 2020 volledig is misgegaan, er is hier iets soortgelijks gebeurd als in de Efiel/ardennen/zuid-Limburg, enorm veel regen, halve dal uitgesleten door bulderend water, tig huizen vernietigd en hoop dooien. Puin ligt er nog maar er is wel een noodweg gemaakt.
Laatst bewerkt:
motormaniac58
MF veteraan
Leuk verslag met mooie plaatjes.....
De Ardeche ligt volgens mij elders...
Heb je de n85 nog een stukje gereden tijdens deze trip ?
De Ardeche ligt volgens mij elders...
Heb je de n85 nog een stukje gereden tijdens deze trip ?
James Bond
MF veteraan
Die foto in de zgn spoiler: benieuwd waar die genomen is. Lijkt op oktober 2020 Tendedal e.o.
SvenSP
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #42
Ik weet niet hoe het dal heet, maar het is hier: Saint-Martin-Vésubie · 06450, Frankreich
Kwam uit het niets een storm vanaf de Middellandse Zee, je ziet er overal sporen van. Veel voetpaden zijn ook verdwenen, dat vertelde de eigenaar Luc nog, dat koste hem veel klanten.
SvenSP
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #44
Oeps, verslag nooit afgemaakt. Nu niet meer scherp in mijn achterhoofd om de dagen uit elkaar te houden.
Vond nog wat videobeelden waar ik een lauw muziekje onder heb geplakt als goedmakertje
www.google.nl
Vond nog wat videobeelden waar ik een lauw muziekje onder heb geplakt als goedmakertje
7170 Rte du Cheylard to 20 Rte du Cheylard
Als je het niet direct opschrijft wordt het inderdaad lastig, het is overigens wel erg leuk om later zo een verslag nog eens na te lezen
Monster796
MF veteraan
Tof verslag man. Heb zo'n beetje alles wat je gereden en beschreven hebt zelf ook bereden in de loop der tijd, maar kan me ook veel niet meer echt herinneren.
Ik ben niet zo'n foto man, als ik rijd wil ik blijven rijden en niet voor ieder mooi moment stoppen.
Als ik zo jouw foto's zie, moet ik dat toch eens wat meer gaan doen. Ik denk ook dat het de herinnering een stuk levendiger houdt.
Maar; als je nog de tijd en energie vindt, ik ben erg benieuwd naar de afloop van je trip!
Overigens nog wel 1 kleine correctie: je opmerking MV Agusta > Ducati is natuurlijk aperte onzin. ![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
Ik ben niet zo'n foto man, als ik rijd wil ik blijven rijden en niet voor ieder mooi moment stoppen.
Als ik zo jouw foto's zie, moet ik dat toch eens wat meer gaan doen. Ik denk ook dat het de herinnering een stuk levendiger houdt.
Maar; als je nog de tijd en energie vindt, ik ben erg benieuwd naar de afloop van je trip!
Overigens nog wel 1 kleine correctie: je opmerking MV Agusta > Ducati
is natuurlijk aperte onzin. 
