Napoleon achterna - 11 dagen door Frankrijk en de Alpen

[HansDortland]

Lekker verhaal bij de warme kachel, krijg meteen een hekel aan de winter.
Ik ben meer een tent reiziger maar dan ook solo op pad , maar hoe ervaar jij het alleen reizen ?

 

[SvenSP]

Lekker verhaal bij de warme kachel, krijg meteen een hekel aan de winter.
Ik ben meer een tent reiziger maar dan ook solo op pad , maar hoe ervaar jij het alleen reizen ?

Schrijven over de zomer in de winter is deprimerend, daarom duurt het laatste deel ook zo lang . Maar rond de kerst moet het lukken om er een eind aan te breien.

Wat betreft solo rijden, ik heb daar is over na zitten denken. Het komt voor mij op neer dat ik solo rijden heel leuk kan maken omdat ik, denk ik, de juiste instelling daarvoor heb. Maar dat betekend niet dat dat ook de leukste manier van reizen is. Ik denk dat dat toch met een reismaat(je) is die hetzelfde tempo en interesses heeft. Dat laatste kan ik in mijn vriendenkring wel vinden maar dat eerste niet, ik ben eigenlijk de enige die zo geschift is dat hij zijn vakanties ~3000 km lang met een sport motor rijdt met bijhorend tempo. Misschien bij deze dan ook maar de oproep, als je iemand kent (of als je dit leest) die met hetzelfde zit, laat het mij weten! Ik zit in Utrecht vrij centraal dus dat is igg makkelijk.

 

[SvenSP]

Dag 11 & 12 - Tour de Eifel en thuis


Vandaag (dinsdag) is alweer de laatste echte dag want morgen rijdt ik in een ruk naar naar huis. Eerst op mijn gemakje ontbijten natuurlijk en een route bedenken. Daarbij wordt ik geholpen door Petra, zij heeft wel een leuke en niet al te lange route op de computer staan. Ze noemen het zelf de ‘Castor’-route, naar een lokale wijnhandelaar. Niet dat hij motor rijdt maar de route komt langs een aantal druivenstruiken waar goede wijn vanaf komt, denk ik. Afijn, als er maar lekker veel bochten voorbij komen ben ik tevreden. Het begint weer direct goed, vanaf Treis Karden loopt er een schitterende weg door het bos naar een klooster die beslist niet mag ontbreken in elke Eifel-reis. Ik ken hem bijna uit mijn hoofd maar omdat het lichtjes miezert durf ik er toch niet alles eruit te halen. Door de schaduw van de bomen kan je net niet goed zien welke delen echt nat zijn. Daarnaast wordt het kijken ook nog bemoeilijkt door de vangrail die aan de kant van het riviertje staat. Als je heel schuin door de bocht gaat, zitten dat soort stalen balken toch mooi je zichtlijn te blokkeren, levensgevaarlijk! Weg ermee zou ik zeggen. De weg na het klooster loopt omhoog en komt langs een paar hele snelle doordraaiers. De vering graaft zich in en hangend op het gas houdt de Honda zich op de lijn met een lichte neiging tot overstuur. Omhoog gaan die doordraaiers een stuk relaxter dan naar beneden. Toch een kwestie van voornamelijk durven, wijd blijven en ver doorkijken. Ik kom hard de bocht uitzeilen en moet hard remmen voor een haarspeldbocht op een steil vlak. Even blokkeert het achterwiel, voet van de rem en lichtjes lossen op de voorrem. Als je vooruit kijkt tijdens het remmen is er niets aan de hand, business as usual. Ik kijk naar waar de weg naartoe gaat, stuur de bocht in en de motor volgt braaf.

De route vervolgt langs mooie Duitse dorpjes, heuvels en bossen. Lekker rustig ook. Ik zit op een bankje boven het dal en kijk uit op de Moezel en een paar haarspeldbochten (zie foto boven).In de verte zie ik over de brug een groepje sportmotoren aanstormen. Ze zien de haarspeldbochten en kunnen zich niet inhouden, de eerste chicane wordt in het dorp vlot genomen. De ene na de andere uitlaatbrul rolt het dal door, onderbroken door de knallen van een, volgens mij, slecht afgestelde quickshifter. De leider van de groep is een officiële rijder van team BMW, maar of ze daar bij BMW ook zo over denken weet ik niet. Bewapend met een HP4, een leren BMW pak, BMW helm, BMW laarzen en waarschijnlijk ook BMW sokken komt het geheel luid gillend naar boven. Dat er geen misverstand mogen zijn wie hier wel niet de heuvel op komt rijden. Zijn matties zijn iets minder goed bedeeld, maar net zo goed uitgerust met een heel scala aan GoPro’s om elke mogelijke hoek op film te krijgen. Er wordt uitbundig naar mij gebaard. Volgens mij dachten ze dat ik ze niet had gezien of gehoord dus werd de toerenbegrenzer er ook nog even bijgepakt. Wat een circus. Maar ja, misschien denken anderen precies zo over mij. Voor deze groep is dit natuurlijk gewoon vermaak, wat ik ergens wel kan begrijpen. Maar ik ben wel benieuwd wie er dan naar die filmpjes kijkt. Ik kijk zelf nooit naar mijn oude vakantiefilms, laat staan die van anderen, want het is toch nooit zo leuk als dat het toen was. Wel een aardig motortje trouwens die HP4, maar als ik dat soort geld had gehad dan toch liever de HP2!

Lekker rijden daarvoor kwam ik hier, dus ik ga weer verder. Soms liggen er stukken weg die er zo goed bij liggen maar haast geen functie hebben, niemand lijkt er op te rijden. Zouden ze in de Eifel door hebben dat je motorrijders en daarmee het geld zo ook naar je toe kan lokken? Ik had het gisteren met John er nog over, maar ook over de politie hier. Er gaan in Nederland grote spookverhalen rond over aanhoudingen in de Eifel, maar ik heb ze nog nooit gezien en John ook niet. Ook van alle gasten in de bike-inn zijn bekeuringen op een hand te tellen over meerdere jaren (waaronder een van mij van 10 euro voor het fout parkeren van mijn motor in Cochem, waar ik nog altijd om moet lachen als ik eraan denk). De streek is niet bijzonder welvarend, er is geen industrie zoals in de naastliggende Ruhr. Kleinschalige landbouw, bosbouw en wijnproductie zorgen volgens mij voor de meeste werkgelegenheid en natuurlijk toerisme. Van de toeristen heb je een groep die per boot komt en boven de 70 is en de andere groep komt op twee wielen boven de 70 de Eifel binnen vliegen. Volgens mij wordt er een oogje toegeknepen door de Duitse politie door alleen op de hotspots zoals de Nürburgring en rond Monschau te controleren en daarbuiten iedereen met rust te laten. Wat natuurlijk het beste is voor iedereen zolang we het enigszins binnen de perken houden.

In Cochem bestel ik een lekkere Strammer Max en loop nog even gezellig langs alle motoren die aan de waterkant zijn opgesteld. Er een staat een mooie Suzuki GSX-S 1000F. De benaming wordt er niet makkelijker op, want het is wel degelijk een fiets die op het GSXR-motorblok en frame is gebaseerd, in tegenstelling tot de Kawa Z1000SX die op een ZX1000 naked is gebaseerd. Niet dat daar iets mis mee is maar zo is het gewoon. Mooi in blauw ook die Suzuki, precies zoals mijn eerste motor. Als het geen viercilinder was had ik hem gekocht als volgende motor. De route vervolgd langs de heuvels en bossen van de Eifel tot ik weer terug ben bij de Bike-Inn.

Het is nog even tot het avondeten dus ik neem een moment voor mijzelf om te reflecteren op de reis. Eigenlijk was het allemaal geweldig, er is niet echt iets tegengevallen en ik heb veel leuke mensen ontmoet. Vooral de Vogezen, Ardèche en de route Napoleon blijven bij als beste stukken van de reis. Ook de Alpen en het Zwarte Woud waren het zeker waard ook al was mijn verblijf daar aan de korte kant. Wat meteen ook een leerpunt is voor de volgende keer. Ik heb teveel eendaagse bestemmingen aangedaan, daar ga ik de volgende keer meer tweedaagse bestemmingen van maken, dan kan je toch daar ter plekke nog een mooie onbezorgde route rijden en het gebied echt ontdekken i.p.v op doorreis te zijn. Als ik de reis opnieuw zou doen had ik het volgende schema aangehouden: 1 dag Ardennen of Luxemburg, 2 dagen Vogezen, 1 dag Jura, 3 tot 4 dagen Ardeche, 1 dag Cannes, 2 dagen Lago Maggiore (waarvan 1 rustdag zonder veel motorrijden). 2 dagen Zwitserland, 2 dagen Zwarte Woud en maar 1 dag Eifel. Dat zou 3 tot 4 dagen meer zijn. Ik weet niet of het dan nog leuker zou zijn geweest maar dan had ik i.i.g. meer kunnen zien. In Zwitserland bijv nog een paar passen en een gletsjer/kabelbaan pakken. Maar met die extra dagen zou ik, denk ik, ook een rustdag nodig hebben, waar ik nu nog geen behoefte aan had. Qua bepakking is het zeer goed gelukt. Ik ga wel kijken naar een paar snel-sjor-banden zoals eerder werd voorgesteld hier. Ik weet niet meer of ik het had opgeschreven maar ergens in de Jura ligt een spoor van toiletspullen want ik was even vergeten een rits dicht te doen van een van de zadeltassen, waar ik pas veel later achter kwam. Maar behalve dat een prima oplossing van louis.de voor weinig geld.


Het opent ook heel wat mogelijkheden nu ik weet dat ik op een sportmotor 3500 km in 12 dagen kan afleggen zonder dat het een lijdensweg wordt. Kroatië, bijvoorbeeld, ligt ook op die afstand met een mooie tour er aan vast. Dit smaakt in ieder geval naar meer, of ik ook een reisverslag bij ga houden laat ik nog even in het midden. Ik vond het zelf erg leuk om te schrijven en de positieve reacties hielpen daar zeker bij! Maar al met al is het toch best wat werk. En over werk gesproken, voor mijn werk schrijf ik veel en vooral saaie rapporten, en dan wil je in je vrije tijd toch iets anders. Ik heb het nu over een half jaar uitgesmeerd en dat hielp wel om het leuk te houden.


Fijne kerst iedereen en veel veilige kilometers toegewenst in het nieuwe jaar!

 

[Jaap64]

Bedankt!
Prettige Kerstdagen en een goed 2019.

 

[Coert65]

Ook van mij bedankt voor je verslag! Mooi en pakkend geschreven.
Ik hoop dat volgend jaar weer een verslag ga schrijven in ieder geval. Fijne dagen en een mooi nieuwjaar!

 

[Pietje1975]

Ook hier enthousiast gelezen! Dank

 

[mean-machine]

Iets anders: je schrijft over haarspeldbochten:
"Toen ik voor het eerst een haarspeldbocht nam in de Eifel op mijn eerste motor dacht ik dat ik maar beter kon gaan fietsen, wat een drama.

Eind april hebben een vriend en ik een weekend training gevolgd in de Eifel om de haarspeldbochten "besser im Griff" te krijgen.
.....toepast hou je de volledige controle in de krapste haarspeldbocht omhoog of omlaag en ga je er fluitend doorheen , bij wijze van spreke dan ;-)
Vergt enige oefening, maar daarna vergeet je het nooit meer en kan je het altijd toepassen.

Jouw ervaring van de Eifel kreeg ik in 2016 ineens weer terug in Noord Spanje.

Ik heb al heel wat gebergtes gereden. De Alpen en Pyreneeën-bochten zijn geen enkel probleem.
Dus ik dacht dat ik bochttechniek wel aardig onder de knie heb. Dat bleek dus niet zo. ECHTE haarspelden blijken toch wel iets anders!

Weggetjes gereden in de Picos de Europa en Cantabrisch gebergte dat de bocht zo kort was dat je er eigenlijk alleen stapvoets doorheen kan.
De U-turn is zo scherp dat je gedwongen wordt om onder je toeren te gaan rijden. Direct daarna stijgt het direct weer met 20%+
De motor (750cc-4-cil) heeft dan te weinig koppel zodat ie (ook in de 1) niet van z'n plek wil. Op de koppeling kom je dan weer (langzaam) op gang.
Een enkel weggetje is zo steil dat er zelfs stroken teer overdwars zijn geplakt om voertuigen (bij regenen/ sneeuw?) grip te laten krijgen.

Aan eind van de dag kreeg ik dan pijn in de armen vanwege heftig afremmen voor de haarspelden, ook tot stapvoets, naar beneden.
Door het afdrukken om niet met je edele delen op de tank te eindigen ga je je polsen, armen en schouders wel voelen.
In de afdaling krijg je soms een slecht gevoel dat je niet door je remmen zal gaan! Dan is er echt geen houden meer aan...............

Nee, dat heb ik in de Alpen allemaal nooit gehad! Nooit ervoor, maar ook niet erna.
Dit jaar in de vakantie veel passen gereden: Stelvio, Gavia, Turini, Bonnette, Iseran, Izoard, Galibier, Furka........en nog vele andere.
Nee, nergens last van gehad. Alles simpel te rijden vergeleken met mijn ervaringen van de Picos.

De enige Alpenpassen (die ik weet) die er een beetje op lijken zijn de Passo di Mortirolo en de Mont du Chat.

 

[vuurbloed]

bedankjt voor je mooie reisverslag en inspiratie!