David_ZZR
MF veteraan
De afgelopen 2 jaar ben ik, om het even lekker rustig aan te doen, met mijn Vespa P200E uit 1982 op vakantie gegaan. Ondanks dat het rijden op een machine uit 1982 met ouderwetse techniek en een vermogen van net 10 PK een stuk inspannender is dan het rijden op mijn in vergelijking moderne V-Strom koos ik er ook dit jaar er weer voor om op pad te gaan met dit heerlijke masjientje. Waar je met de Strom wegkomt met een redelijk standaard set gereedschap mag er met de Vespa wel iets meer mee. De kans op stukken is met een 36 jaar oude 2-takt Vespa namelijk wel ietsje groter.
De routes voor mijn zomertrip waren al bijna een half jaar in voorbereiding, voorpret noem ik dat, maar werden ook steeds weer aangepast. Een belangrijk onderdeel van het maken van deze routes was het vinden van geschikte en, in mijn ogen, leuke campings. En met leuk bedoel ik dan niet de aanwezigheid van een animatieteam of een dubbele waterglijbaan. Nee, warm stromend water in de vorm van een douche en schoon sanitair zijn voor mij meer dan voldoende. Is er ook nog iets te eten te krijgen in de buurt dan is dat helemaal mooi meegenomen. Verdere drukte van jankende kinderen, blaffende honden of rumoerig skottelbraaivolk zijn voor mij een No Go! De campingsite van ACSI bood redelijke uitkomst in deze zoektocht. Daarnaast had ik ook enkele campings in de route opgenomen waar ik eerder geweest was en welke mij toen ter tijd goed bevallen waren.
De route zou als eerste eindbestemming Lloret de Mar hebben waar mijn vriendin en haar kinderen zouden verblijven in het daar, in de bergen dus niet in de drukte, gelegen vakantiehuisje. Vanuit hier zou ik na bijna 2 weken weer terug naar Nederland rijden. Een zomervakantie van 4 weken dus! Ik had er zin in!
Dag 1 - Zaterdag 7 juli 2018
De eerste en laatste dag van de vakantie hebben over het algemeen gezien de meest saaie routes en zeker met een Vespa waar je het liefste niet mee de snelweg op wilt. Dwars door België heen wat, afgezien van de Ardennen, behoorlijk saai en druk is over slecht onderhouden wegen. Na alle zooi op de Vespa gebonden te hebben kon ik beginnen aan deze eerste etappe van 285 kilometer van Oosterhout naar Charleville-Mezières. Ik was net 1 kilometer onderweg en ik besefte me dat ik mijn Camelbag aan mijn kapstok had laten hangen. Mooi stom, zeker aangezien ik mijn sleutels door mijn brievenbus gegooid had en slechts een voordeursleutel bij had welke heel diep in mijn bagage verborgen zat. Snel langs mijn ouders dus om daar een reservesleutel te halen om zo alsnog de, in geval van hitte, zeer noodzakelijke Camelbag op te kunnen pikken. Met een kwartier vertraging was ik dan eindelijk goed onderweg. Al snel passeerde ik de grens met België, eerst een aantal keer in Baarle-Nassau en vervolgens op weg naar Turnhout. Dit eerste stuk viel nog wel mee maar vanaf Turnhout tot Namur zou het saai zijn. Pas bij het bereiken van de Maas werd de route weer mooier. Bekend terrein maar de weg langs de Maas naar het zuiden is erg mooi om te rijden. Net voor het passeren van de Franse grens was het voor mij hoogste tijd om te lunchen en aangezien ik nog net in België was deed ik dit in Onhaye bij Friterie “Au Vioulet”.
Na nog een stukje door de bossen en langs de Maas en ik kwam aan in Charleville-Mézieres. Op de stadscamping welke ik eerder bezocht had en waar ik eerder dus tevreden over was schreef ik mezelf in. Ik bestelde alvast broodjes voor de volgende morgen welke ik na 9 uur op kon halen bij de receptie. Eigenlijk best laat, maar ach de route voor de zondag zou slechts een kilometer of 180 zijn. Bij het barretje naast de receptie bestelde ik een Oubliette Blonde, dronk deze op en zocht vervolgens een mooi plekje op de camping uit om mijn tent op te zetten.
Aangezien het nog vroeg was ging ik de stad even in om even een rondje te lopen en op een terras een van mijn meegebrachte boeken te gaan lezen. Bij “Bar le Retro” plofte ik neer op het terras en bestelde daar een lokaal biertje. Het was net happy hour dus ik kreeg een halve liter… en er volgden er nog meer. Een man, die ook alleen op het terras zat, merkte op basis van mijn boek op dat ik ook Nederlander was. Of ik ook motorrijder was aangezien ik alleen aan het reizen was. Er volgde een gezellig gesprek onder het genot van nog meer biertjes. Rond een uur of half 10 merkte ik op dat ik nog steeds niet gegeten had. In uit eten gaan had ik gezien het “liquid diner” geen zin meer, maar de dönerzaak welke ik passeerde was wel heel erg aantrekkelijk.
Na een broodje döner was het tijd om terug te gaan naar de camping. Echter de rest van de stad bleef nog doorfeesten tot een uur of half 5 in de ochtend. Dit ook op een manier dat de hele stad het kon horen. Van een goede nachtrust was dus absoluut geen sprake.
Dag 2 - Zondag 8 juli 2018
Na een brakke nacht werd ik rond een uur of half 8 wakker. Na even gedoucht te hebben zette ik een potje koffie op mijn Bialetti en was het tijd om mijn spullen in te pakken.
Om 9 uur liep ik rustig aan naar de receptie om mijn broodjes op te halen alleen deze was potdicht. Naast mij stonden nog meer geïrriteerde mensen te wachten op hun brood. Ik liep maar terug naar mijn tent en pakte de rest van mijn spullen in. Toen ik om kwart voor 10 een laatste plas wilde doen kwam daar eindelijk de beheerster van de receptie aangelopen zodat ik eindelijk mijn broodjes kon krijgen. Kwart voor 10 is immers ook na 9 uur, dus daar was niets over gelogen. Ik pakte de broodjes mee in en verliet de camping. Na een uur of anderhalf rijden begon mijn maag weer te knorren en stopte ik op een rustpunt langs de weg om daar mijn broodjes te eten.
Ik vervolgde mijn weg tot ik op den duur bij het afremmen een vervelende rammel hoorde vanuit de Vespa. Een korte inspectie leerde mij dat een van de moertjes waar de standaard en het bagagerek mee vast zaten was losgetrild. De toolrol kon van de Vespa af, het moertje werd vast gedraaid en het probleem was opgelost.
De weg door de Champagne schoot goed op. Ik passeerde wat hennepvelden wat voor een Nederlander een beetje vreemd overkomt. Deze hennep wordt echter gebruikt voor de vezels en dus niet voor de toppen zoals in Nederland. Er zat dan ook zo goed als geen geur en geen enkele top aan deze planten.
Al snel belandde ik in Géraudot waar ik camping “Les rives du lac” uit had gezocht. Ook hier was ik een aantal keer eerder geweest en ik hoopte dat deze camping niet zoals die van de dag ervoor verandert was in een hel. Dit was gelukkig niet het geval. Ik werd vriendelijk ontvangen, mocht zelf een plaatsje uitkiezen en bij de receptie hadden ze koud bier. Na mijn tent opgezet te hebben kocht ik een paar biertjes en ging voor mijn tent mijn boekje zitten lezen. Dit afgewisseld met het wandelen naar de receptie voor wederom een koud biertje.
Ik wandelde naar het terras voor de camping om bij het “Pizza du lac” een pizza en enkele biertjes te nuttigen. De pizzeria had 2 locaties, een drukke aan het meer gelegen locatie en een rustigere 50 meter verderop. Ik koos voor de rustige locatie. Eenmaal terug op de camping was het genieten geblazen van het uitzicht over de velden naast de camping waar de avondzon schitterend overheen scheen.
Toen de zon eenmaal onder was gegaan was het te donker om verder te lezen dus besloot ik lekker op tijd te gaan slapen.
Dag 3 - Maandag 9 juli 2018
Al vroeg was ik wakker en de Bialetti werd, nadat ik mezelf gedoucht had, aangeslingerd. Hier lag het bestelde brood wel op tijd klaar op de camping dus ik had een mooi compleet ontbijtje. De tent werd ingepakt en ik vervolgde mijn route door vanuit de Champagne naar de Bourgogne. Bij de eerste tankstop draaide ik mijn sleutel om de Vespa uit te zetten, echter er gebeurde niets en de Vespa bleef braaf doorlopen. Ik trok de bougiedop van de bougie af, okay het was even wat gepriel, maar de Vespa viel wel uit. Dit was duidelijk een zogenaamd “groene kabel probleem”. De draad die vanuit de cdi naar het contactslot loopt. Aangezien ik deze na eerdere problemen al vervangen had door een extra dik zwart exemplaar wist ik waar ik moest zoeken. Òf de kabel was losgetrild van het contactslot òf deze was losgetrild van de cdi. Aangezien de cdi het meest makkelijk te bereiken is op een volgepakte Vespa koos ik ervoor om dit als eerst te controleren en ik had gelijk! De stekker was losgetrild van de draad. Even een nieuw stekkertje knijpen aan de draad en het contactslot van de Vespa functioneerde weer. Dit spul had ik natuurlijk allemaal in mijn toolrol zitten.
In de Bourgogne was het duidelijk oogsttijd. Overal op het land reden grote KLAAS machines rond om het graan te oogsten. Dit zorgde voor behoorlijke stofwolken in het landschap en ook ik werd steeds stoffiger.
Eenmaal op Camping Solange Sand in Montgivray was er geen beheerder aanwezig. Wel een briefje dat ik gewoon mijn tentje ergens op kon zetten en dat de beheerder er rond een uur of 6 wel weer zou zijn. Ook deze camping had ik eerder bezocht, zo’n 30 jaar geleden met mijn ouders. Er was niet veel verandert, het was er nog net zo rustig, er stond nu alleen een mooie nieuwe receptie met aangrenzend toiletgebouw. Het tentje werd opgezet en mijn Powerbank werd in het toiletgebouw opgeladen zodat ik de dag erna weer genoeg prik op Vespa had om mijn Garmin te voeden.
Op deze camping was niets te eten te krijgen dus reed ik op een lege, zonder bagage veel te stug afgeveerde, Vespa naar La Châtre. Bij de Intermarché deed ik wat boodschapjes en gooide de Vespa gelijk maar even vol. Zonder enige koeling bederft alles redelijk snel dus eenmaal terug op de camping besloot ik maar gelijk mijn avondmaal te maken. Eerst werd de Verse ravioli gekookt, een tomaatje werd gesneden, de saus ging bij de pasta en ik had iets te eten. Echter alleen pasta was wat saai. Ik had bij de slager van de Intermarché ook een mooi stuk biefstuk gekocht welke maar net in het pannetje paste. Ondanks dat het een supermarkt was smaakte het vlees beter dan van welke slager dan ook in Nederland.
Na het eten wandelde ik een rondje om de camping om even bij het aangrenzende kasteeltje te kijken. Al redelijk vroeg scheerden de vleermuizen, die zich hier gehuisvest hadden, over de camping heen.
In het licht van de ondergaande zon ging ik verder met mijn boek onder het genot van een flesje rode wijn. Toen de zon eenmaal onder was had ik de fles ook leeg en was het tijd om te gaan slapen.
wordt vervolgd...