Dag 9 Van Jausiers naar Termignoni Leovince nee wacht een omleiding….
Wel de dag dat iemand de koffer in duikt bij een ander….
Volgens de berichten is de Col d’ Iseran dicht dus gaat de Route niet helemaal door naar Termignon.
De Col de Vars, Col de Izoard, Col de Galibier komen wel gewoon aan bod, zeker niet onbelangrijk.
De camping is heerlijk rustig, douches zijn er niet heel veel maar is nu dus geen probleem en lekker dichtbij.
De vorige 2 keren dat ik hier was zat er een leuke bakkerij die gelijk na vertrek al aangedaan word.
Hoewel er eerst niet geloofd werd dat er een bakkerij zit en zo ja open is, moet het haast wettelijk strafbaar zijn voor een dorp/gat , hoe klein dan ook , in Frankrijk om géén bakker te hebben, wel zijn al vrij snel de lekkere dingen uitverkocht.
Iets verder terug op de weg zit dan ook nog een pomp dus de motoren zijn er ook weer klaar voor.
Marc de voorrijder helaas weer/nog niet helemaal en neemt op een splitsing de verkeerde afslag, als zelfs ik wist waar we heen gingen wat apart, maar ik was daar nog niet geweest dus ook weer wat nieuws gezien.
er staan ook gewoon borden hoor…
hier is het zooitje alweer omgedraaid.
en wel een mooi uitzicht hoor.
Na een uitgebreide uitleg over aar(d)straling , bier vd vorige avond en wederom glinstering op het scherm rijden we terug en gaan over de Col de Vars.
Typisch een Col die gekenmerkt word door alle wintersport plaatsjes met hutjes hotels en uitgestorven dorpscentra .
Verder erg leuk rijden en mejuffrouw Elles rijd voorop voor de mensen met jeuk dus Sander en Sander (Ajetooo … la
) er achteraan.
Op de top zit de bankstellen groep te ontbijten.
Op een gegeven moment word de file wat al te lang en zit er een auto voor die niet echt een benul heeft van … eh… nou gewoon geen benul dus ik besluit te stoppen en wat foto’s te maken.
Heeft overigens niets te maken met de club enorm mooie stoere snelle scooters die van de andere kant kwamen (waren
)
Onderaan de Col wacht iedereen volgens afspraak op elkaar.
Bas , Miriam en Marc komen er al snel aanrijden ( zo zeg ik het toch leuk ? ) en stoppen ook bij de rotonde waar we staan.
Marc en Miriam geven aan dat het rijden niet zo lekker gaat vandaag dus liever rechtstreeks doorrijden naar de camping.
Zo blijven Pensje , SanderR Bas en Elles over om op eigen houtje te verdwalen.
Weinig kans met Elles voorop en zo rijden we richting de Col d’Izoard
Voordat we afslaan word nog extra vermeld/gesust dat er gestopt zal worden voor foto’s nadat bleek dan een fopspeen met ductape ook niet hielp tegen mijn gejammer…
Ik roep nog terug dat er alleen gestopt hoeft te worden voor de bekende rotspartij in de buurt van de top, maar mijn omschrijving daarvan komt niet helemaal over ..
Klaarblijkelijk is een grote stenen piemol niet hetgeen wat geassocieerd word met een groots weids uitzicht..
Los van dit alles blijft zowel qua rijden als uitzicht de Col d’Izoard 1, zoniet de, favoriet van mij.
Elke pas heeft wel zijn eigen karakteristieke dingen, als je er oog voor hebt zal je het gericht kunnen uitleggen, maar als de beelden een beetje blijven hangen zal een ieder zich een eigen beeld vormen bij een Pas/Col .
Zo had ik zelf geen geweldig idee van de Stelvio, wat op een doordeweekse dag gewoon een schitterende weg is met veel bochten, uitzichten en een leuke Sommet/refuge/ top waar je kan stoppen.
Beide kanten zijn heel karakteristiek , de ene kan heel ruig, heel veel hairpins en de andere kant veel vloeiender en heel veel naaldbomen vlak langs de weg.
Dit geld dus ook voor vele passen hier in de buurt, soms is het eigenlijk jammer om er zo snel door heen te rijden, hoewel ik er van overtuigd ben van de omgeving mee te krijgen dan vele wielrenners die door de spaken van hun voorwiel heenkijken en er doorheen kwijlen van uitputting.
Owja, Col D’Izoard :
hier is SanderR al duidelijk het line dancen aan het oefenen, dus hij wist hier al dat hij een bmw ging kopen…
dat is toch overduidelijk….
en zou je die missen..
De pret van de Col zit er weer op bij het plaatsje Cerviéres .
Hier zit overigens hotel d’Izoard waar prima een hapje en drankje genuttigd kan worden.
De weg vervolgd zich over de D902 waar aan weerzijden van een meer het uitzicht mooi is over de vallei waar je door heen rijd.
Mag ook wel want Briancon is nogal een schijtgehucht qua verkeer met veel eenrichting.
Er word dan ook een verkeerde afslag genomen en is het zoeken waar we heen moeten.
Op een kruising van de doorgaande weg rijden sander en Elles de weg op en zit ik naar rechts te kijken naar een auto die er aan komt en nogal onnozel zachtjes blijkt te rijden, misschien had afgeremd omdat er motorrijders de weg op kwamen.
Met voor mijn gevoel 2 km per uur rijd ik ergens tegen op, het klinkt alsof er een zak chips word verfrommeld en plopt.
Ik blijk bij Bas tegen zijn koffers aangereden te zijn, niet in de gaten hebbend dat er ook nog een auto van links kwam, die ik ook niet kon zien achter Bas en omdat het heuvel op reed.
Een beetje een ‘Ik hier ?’ moment zoals Herman Finkers het zou zeggen.
Bas stond echter met een erg vol beladen motor heuvelop te balanceren en krijgt opeens een… duwtje van achteren
Let wel ik wist ook totaal niet wat de ( en of er uberhaupt )schade was.
Maar Bas was nogal ontdaan en is snel naar een plek gereden, iets verderop stond de rest op een parkeerplaats, waar even rustig bekeken kon worden wat er nu gebeurd was.
Op het moment was het duidelijk dat er gewoon doorgereden kon worden en er geen schade was.
Ik ben mij , mede hierdoor zeker niet alleen , gaan realiseren dat ik erg gewend ben alleen te rijden .
Nu was het mijn inziens vooral druk,warm, verdwaald in een stad en bovenal gewoon pech.
Op het moment had ik niet het idee iets toe te voegen aan de groep en vond ik het voor mijzelf ook wel lekker om alleen te rijden, wat ik vanaf de volgende stop dus ook aangegeven heb.
De weg tussen 2 cols in kan ook schitterend zijn zoals deze foto’s wel laten zien.
De Col de Galibier is de volgende Col die we aandoen.
Deze strekt zich over km’s en km’s en verandert een aantal keer.
Eerst is het een kronkelweg omhoog, veel steen en sneeuw zoals we eerder zagen bij de Col de Bonnete.
Bovenaan is er zowaar een tunnel waar je doorheen kan om daar vervolgens aan de afdaling te beginnen.
Die tunnel ligt op de grens van de Hautes Alpes en de Savoie, wat ik ook alleen maar weet omdat ik nu naar google maps kijk
Daar staat de andere groep langs de kant van de weg, een stuk naar onderen kan ik stoppen om hun allemaal op de foto te zetten.