Hoezo gestrand? De betrouwbaarheid van een BMW is legendarisch. Ik ben dus gewoon weer thuis gekomen.
Even een kort ritje gemaakt, mocht het niet goed gaan, kom ik in ieder geval weer thuis. Maar het ging dus wel goed. Meteen de tank maar even vol gegooid met vers sap.
En hoe rijdt dat nou? Tja....eigenlijk als een BMW boxer.Om te beginnen is daar het beroemde "kantelmoment". Merk je tijdens het rijden helemaal niets van overigens. De koppeling vraagt wat gewenning. Die grijpt echt pas in de laatste milimeters van de slag aan, en doet dat vrij lomp. Je kunt er wel soepel mee wegrijden, maar dan moet je hem wel even leren kennen. Ook het schakelen moet met wat beleid gebeuren, maar dan gaat het ook soepeltjes. De acceleratie? Nou, laat je stopwatch maar thuis, een kalender komt beter van pas. Heb er nog even 100 km/u mee gereden, en ik denk dat een slordige 140 haalbaar is. Maar of wij (de R45 en ik) daar nou echt gelukkig van worden...
Gewoon op je gemakje met 80-90 km/u over de provinciale wegen en dijkjes toeren, hou je uren vol. Het ding zit namelijk heel prettig. Sturen gaat licht, ondanks de prehistorische banden. Die gaan wel vervangen worden. Ze zien er nog goed uit, maar ze zijn volgens mij wel een kleine 15 jaar oud. Zal binnenkort eens naar de productiedatum kijken.
En dan de remmen. Ondanks de (gedeeltelijk) "stalen" remleiding houdt dat niet over. Je moet behoorlijk knijpen om er een beetje vertraging uit te halen. Gelukkig maakt de trommel achter het een en ander goed. Als je beide tegelijk gebruikt, is de vertraging best voldoende, al blijft remmen met de R45 een actie die je beter ruim van tevoren kunt plannen.
Alles bij elkaar is de BMW gewoon een heel leuk ding. Helaas is er met deze niet al te zuinig omgegaan. De vorige (en eerste) eigenaresse heeft op een gegeven ogenblik het apparaat niet meer gebruikt, en hij kwam in de schuur terecht. Na een verhuizing heeft hij een poosje buiten gewoond, en is uiteindelijk ergens in een grote loods van defensie terecht gekomen. Daar stond hij tenminste droog, maar toen was het eigenlijk al te laat. Niet dat het een bonk roest is, dat valt eigenlijk nogal mee. Meer wat vliegroest op het frame en de chromen delen. De bochten gaan nooit meer mooi worden, maar de dempers zien er nog verrassend goed uit. Het chromen rekje en de valbeugels zijn met poetsen niet meer te redden, maar het is ook nooit mijn bedoeling geweest het ding naar nieuwstaat te restaureren. Als straks de temperatuur nog wat aangenamer wordt, stukje bij beetje wat poetsen, dan denk ik dat er best nog wel een acceptabele fiets staat. Nu eerst op zoek naar de emblemen voor op de tank en achterop de buddy, die heeft hij verdiend!