Heb de Stelvio vaak gereden, minstens 1 keer per jaar. Goed te doen als je gewoon rustig je haarspelden draait, vooral je kijktechniek is belangrijk. De bochten zijn krap, ja. Deels ook met een aardig hoogteverschil, dus je moet er wel "trekkend" doorheen. Zolang je niet probeert je knie over het asfalt te schrapen, zal alles prima gaan. Het grootste gevaar zit voor mij juist in de bochten naar links (waar je theoretisch de grootste ruimte hebt): die zijn vrij makkelijk, maar je tegenverkeer maakt soms van die enorm overdreven uitzwiepers via de andere rijbaan... zie ook genoeg motoren altijd die de bocht echt voor geen meter kunnen houden, puur en alleen omdat ze te snel willen en weinig tot geen ervaring hebben: die bochten worden snel onderschat... gaat altijd goed, totda ze ineens wel een auto tegenkomennog een tip: niet te dicht achter autos in vooral de rechterbochten omhoog: die willen nog wel eens in de verkeerde versnelling zitten, dan proberen terug te schakelen en daardoor helemaal stil vallen... en dan zit je er als motorrijder die net uit de bocht komt snel erbovenop veel plezier, geen angst hebben en gewoon in je eigen tempo die bochtjes draaien! Is qua rijplezier trouwens geen leuke pas, maar het is een "must-do" bovenop een "bratwurst mit sauerkraut" eten!
ik vond de Gavia een stuk leuker, spannender met zijn slecht wegdek en ontbrekende vangrails. Maar wat een mooie uitzichten biedt die pas
Ik reed de Stelvio in 1985 met mijn Suzuki GSX400E. Die ging niet harder dan 20 km/u door luchtgebrek.De Stelvio is niks anders dan 2x de Cormet de Roseland boven op elkaar.
Het is een gewoon geteerde weg met op het eind (oostzijde) een flinke ris aan bochten.
Nee, niks om extra van wakker te liggen.................!
Ik heb 'm al enkele keren van beide zijden gefietst en dat vereist meer moed dan simpel op de motor aan de gashandle draaien. Heb ook nooit begrepen dat motorrijders trots voor een bordje van een passo gaan staan? Met de motor naar boven is echt een fluitje van een cent!
Het enige waar ik (vrijwel) nooit iemand over hoor is de hoogte die je gaat bereiken. De Stelvio is 2760m. Wellicht heeft dat te maken, dat ieder met een moderne fiets gewoon benzine-injectie heeft en dat de sensor voor het benzine-mengsel de lagere buiten-luchtdruk compenseert.
Vorig jaar was ik in de Pyreneeën op de de Port d'Envalira (2409m) en zat er in mijn carburateur-FZ vrijwel geen trekkracht in het blok. Op de top wilde ik na tanken tegen een klein hellinkje wegrijden en had gevoel alsof ik in de 2 vertrok. De FZ stond toch echt in de 1 maar bleek op hoogte geen enkele zin te hebben. Onder in het dal was alles weer als vanouds.
Binnenkort gaan we op de motor op vakantie naar Italie en manlief heeft dit keer ook de Stelvio ingepland (van oost naar west).
Hoewel we al diverse keren in de bergen hebben gereden, zie ik er toch wel een beetje tegenop. Is dat terecht?
Aan de ene kant heb ik nu 6 jaar ervaring en zijn we elk jaar op vakantie gegaan op de motor. Ik rijd zo'n 10.000 km per jaar. De moeilijkste (niet hoogste) pas die ik ooit gereden heb, is de Cormet de Roselend, daar zat ook de nodige spaghetti in en dat ging toen prima.
Maar de Stelvio heeft toch wel een naam. Die tunneltjes interesseren me niet echt, da's een kwestie van gewoon rustig aan. Maar mijn krappe bochtjes blijven een zorgelijk puntje.
Is hij nou echt moeilijker dan andere passen zoals bijv. die Roselend? Of is het de naam en maak ik me druk om niets?
Het grootste probleem bij de Stelvio vind ik de drukte. Ik had me dan ook voorgenomen hem nooit meer te rijden, want zo bijzonder is hij niet. Afgelopen juni kwam het echter zo uit dat ik op zondagmorgen 6.00 naar boven reed en dan is het best leuk rijden.
Zal je allemaal erg meevallen.
Gezond verstand.
Meteo bekijken.
Indien mogelijk op doordeweekse ochtend - wat rustiger.
En lekker gaan.
En als je de kans hebt: minstens ook Passo Gavia meepakken (direct SE van Stelvio, route SP29).
is rustiger, en net zo mooi.
Ach, die hele omgeving is mooi.
Ga lekker genieten.
Franse cols uit de Tour de France zoals de Alpe d Huez zijn helemaal een drama, wat een drukte.Een heel groot verschil was een week later over de bekende cols in de Pyreneeën. Leuk een pas beklimmen is er daar nauwelijks bij. Steeds zit er weer een koekblik voor je vol met familie met pa het klamme zweet in de handjes, en met moe met de handen voor de ogen van angst. Haal je 'm in dan is er iets verder weer een volgende die lekker doorrijden onmogelijk maakt. Het ergst zijn nog die gasten die vrijwel de hele afdaling de remlichten aan hebben staan. Dat is geheel onnodig want als ik zelf met de auto in de bergen ben doe ik dat ook niet!
Thanks voor alle geruststellende berichten!
Vanmiddag maar weer eens langzame bochtjes geoefend...we moeten nog even aan de bak; zit niet meer aan de examennorm; linksom komt in de buurt maar rechtsom valt tegen.maar ach met een paar x oefenen komt dat vast zo weer terug.
En inderdaad, de Gavia staat ook op het programma.
De Cime de la Bonette reed ik nu al een keer of 4 op mijn Vespa, die heeft daar ondanks zijn injectie toch echt wel troubles boven op die 2802 meterHet enige waar ik (vrijwel) nooit iemand over hoor is de hoogte die je gaat bereiken. De Stelvio is 2760m. Wellicht heeft dat te maken, dat ieder met een moderne fiets gewoon benzine-injectie heeft en dat de sensor voor het benzine-mengsel de lagere buiten-luchtdruk compenseert.
Vorig jaar was ik in de Pyreneeën op de de Port d'Envalira (2409m) en zat er in mijn carburateur-FZ vrijwel geen trekkracht in het blok. Op de top wilde ik na tanken tegen een klein hellinkje wegrijden en had gevoel alsof ik in de 2 vertrok. De FZ stond toch echt in de 1 maar bleek op hoogte geen enkele zin te hebben. Onder in het dal was alles weer als vanouds.
De Cime de la Bonette reed ik nu al een keer of 4 op mijn Vespa, die heeft daar ondanks zijn injectie toch echt wel troubles boven op die 2802 meter
Boven wil het niet heel hard meer en uit zetten is met moeite weer terug gestart krijgen..
Maar als top gear top tip voor de TS:
Gewoon rijden, met de door jou beschreven ervaring komt dat echt wel goed.
"een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest"