-------------------------------- eerst nog even dit: ----------------------------------
Volgens mij ben ik voor de dag van gisteren nog iets vergeten te vertellen. Het kan overigens net zo goed op deze dag gebeurd zijn
Ik ben nogal geneigd dat soort dingen snel te vergeten
Zoals gezegd waren de condities gisteren/vandaag super en dan lust die brommer van mij nog wel een slokje. Net zoals z'n baas zullen we maar zeggen. Het lampje van reserve brandde al geruime tijd en mijn hoofdrekenen is niet zo sterk: 4 liter reserve x 16 en een beetje is ook al weer? En dan komt het onvermijdelijke. Op een snelle afdaling houdt het ineens op. Ik schakel nog een paar keer terug, maar de handel blokkeert. Het is natuurlijk geen carburateurmachine die het op de laatste benzinedampen nog wel even doet
De elektronica zegt over en uit. Jan komt met zijn "boxertankwagen" naast mij staan en vraagt wat er aan de hand is. Het antwoord is helder. Gelukkig gaat het bergaf en kan ik een eindje verder de brommer veilig op een parkeerplaatsje manoeuvreren om even te overleggen wat te doen. We zien een Slowaaks gezin in een auto stappen en bedenken ons geen twee tellen en vragen in ons beste Slowaaks hoever het nog is naar het dichtstbijzijnde tankstation. Zij weten ons te vertellen dat het bijna een uur of drie is
Dan maar eens wijzen naar de tankdop van hun auto. Aha! Nu wordt het duidelijk. Nog een kilometertje alleen maar bergaf. Kijk! Daar kunnen we wat mee. Allerlei ingewikkelde manieren om mijn fietsje van benzine te voorzien worden aan de kant geschoven. Ik laat 'm gewoon van de bult af lopen en dan zien we wel. Zo gezegd, zo gedaan. Zacht zoemend rol ik een eindje voor Jan van de berg af. Wat een heerlijke landen zijn dit toch! Dat je maar zo een kilometertje of 4 kunt rijden zonder dat het ook maar ene rooie cent kost
Hard gaat het niet, maar we komen er! Onderaan in het dorpje houdt het op met afdalen en ik probeer toch maar even of de KTM zich misschien bedacht heeft (alles beter dan lopen). En ja, hij doet het! Bedachtzaam pruttel ik naar het tankstationnetje zoals aangegeven op de Zumo en stap af alsof er niets aan de hand is
. 19,48 liter blijkt er in een lege tank te kunnen. Iets om te onthouden voor de volgende keer (niet dat deze wetenschap het rekenen makkelijker maakt, maar goed
). Gelukkig kunnen we er beide om lachen.
------------------------------- vrijdag 6 september ----------------------------------
Heerlijk uitgeslapen en hersteld van de dag van gisteren worden we wakker in ons privé huisje. We knopen de handel op onze motoren en parkeren deze voor het restaurantje waar ze hopelijk iets van een ontbijtje voor ons hebben. Wij vergeten dat nog wel eens te vragen. De twee aanwezige serveersters doen alsof ze ons niet begrijpen, maar schijn bedriegt want even later komen er 2 bakken koffie, het nodige broodbeleg, broodjes en zelfs een paar worstjes op tafel. We laten het ons goed smaken en vragen ons ondertussen af of het bij de prijs in zit? Opstaan en weglopen werkt vaak prima, maar zo zijn we niet opgevoed. We moeten wel afrekenen, iets van een tientje pp. Daar kun je geen
honger trek voor hebben.
Vandaag is het de bedoeling om in ieder geval de grens van Roemenië te bereiken. Maar daarvoor moeten we nog wel een eindje door Slowakije en heel Hongarije. Per saldo is dit een beetje een saai gedeelte. We verlaten de Tatra en komen in een glooiend landschap terecht met links en rechts grote akkers met zonnebloemen waar de bloei zo goed als uit is. Doorkruisen een groot aantal dorpjes waarbij de grootste uitdaging de staat van het wegdek is. Op een gegeven moment wordt het toch nog aardig. De weg loopt ineens steil naar beneden en we staan voor een pontje.
Het ding blijkt op de stroming van de rivier over-en-weer te gaan en het duurt nogal een tijdje voordat de overkant ingeladen is en het ding onze kant op drijft. Wel leuk natuurlijk! Eenmaal op het pontje blijkt dat we moeten betalen. Tja, alleen maar euro's op zak en die wil de veerman niet. Gelukkig is er een fietser aan boord die goed Engels en Hongaars spreekt en nadat we plechtig beloven de volgende keer te zorgen voor een biertje voor de veerman mogen we voor niets mee
Een eindje voor de Roemeense grens geef ik deze keer maar eens op tijd aan te moeten tanken, net zoals Jan overigens. We vinden ergens bij een smid op het erf een eenzaam benzinepompje. Vanuit het winkeltje iets verderop worden we aandachtig gadegeslagen. Jan vraagt zich af of we hier wel met Euro's dan wel de PINpas uit de voeten kunnen. Eerst tanken(!) en dan vragen werkt meestal wel zeg ik. Als de mijne afgevuld is komt de eigenaar naar ons toe lopen om de stand op te nemen en vraagt mij om af te rekenen. Met handen en voeten maak ik hem duidelijk alleen maar euro's te hebben (zwaaien met een briefje van 50). We gaan naar binnen terwijl Jan rustig staat te wachten op zijn beurt. Ik begrijp niets van dat Hongaars maar het wordt mij langzaam duidelijk dat ze het hebben over een wisselkoers en dat Jan voor het resterende geld van de 50 euro mag tanken. De, toch wel vriendelijke, baas rekent ons dat voor op een papiertje en wij (Jan) kunnen niet anders dan instemmen. Betekent wel dat Jan z'n tank maar half vol zit. Maar ach, waarschijnlijk moet ik straks toch weer achter hem aansluiten met die drinkebroer van mij.
Het leuke van zo'n vakantie is dat je bijna nergens weg komt zonder dat je hebt verteld waar je naar toe gaat. Zo ook hier. Jan maakt m.b.v. zijn wegenkaart duidelijk dat we richting Satu Mare reizen. Prompt worden we in de richting verwezen vanwaar we kwamen. De andere kant op was alleen maar geslinger volgens de beste man. Laat dat nu net zijn waar we aan toe waren! Na wat slingerbewegingen en de duimen omhoog, begon dat ook bij hem te dagen.
We slingeren ons een weg naar de grensovergang met Roemenië. Even met de papieren zwaaien is voldoende en we mogen door. We zijn in het land van bestemming!
Tot aan Satu Mare stelt het nog niet zoveel voor. Recht toe, recht aan. Maar in de verte zien we de eerste heuvels en bergen al.
We volgen de DN19 (Drum Nationale) omhoog. Man, man wat een verschil in wegdek! Het ene moment rij je 90 en het andere moment moet je vol in de ankers omdat de
auto Dacia 1300 voor je dat ook doet en ineens besluit om links te gaan rijden. Simpel omdat er rechts gaten in het wegdek zitten waar je met een trialbike nog omheen zou rijden. Het geeft wel een extra dimensie aan het motorrijden, dat wel
Het duurt ook niet lang of het eerste paard en wagen duikt voor ons op. Iets dat we nog vele malen en in veel verschillende uitvoeringen zullen tegenkomen in dit geweldige land.
We rijden een dorpje door en ineens hoor ik de claxon van Jan achter me. Toch geen problemen? Nee hoor, volgens Jan zit een eindje terug de afslag naar de beroemde begraafplaats van Săpânța. Daar moeten we beslist even kijken!
The Merry Cemetery
En inderdaad, het heeft iets vrolijks. Helemaal als je leest wat de achterliggende gedachte is geweest. Eigenlijk helemaal niet zo'n gek idee
Deze ga ik nog eens keer vertalen
voorkant
achterkant
Omdat we wat willen drinken en eigenlijk alleen met Roemeense Lei kunnen betalen is het nog even zoeken hoe we aan die centen kunnen komen. In een cafeetje is een oudere vrouw bereid om 50 euro te wisselen terwijl zij door de aanwezige klanten wordt gewezen op een gunstige koers, tenminste, dat is wat ik er van begrijp. Het blijft altijd afwachten of ze je niet bedonderen. Maar achteraf blijken de Roemenen, anders dan dat wij ze hier kennen, bijzonder eerlijk en oprecht te zijn. Evengoed wordt het toch tijd dat we eens wat van die Lei inslaan, al is het alleen maar voor het gemak. In het eerst volgende stadje voegen we de daad bij het woord. Bovendien wordt het tijd om een slaapplaats op te zoeken en die vinden we in het leuke Stadje Vişeu de Sus aan de DN18. "de Sus" betekent "boven" en "de Jos" "beneden" leren we later. We hobbelen en stuiteren in de zijstraten tussen allerlei oude rommel en onverzorgde huisjes door en komen aan bij wat ten opzichte van al het andere op een paradijsje lijkt.
Helaas heeft de aanwezige Duitse eigenaar geen plek voor ons, maar hij heeft nóg een pensionnetje in de stad en daar mogen we ons vervoegen. En ook dat ziet er niet verkeerd uit.
De motoren veilig op de binnenplaats, wij onder de douche en daarna even de stad in om wat te eten. Terwijl we ons tegoed doen aan het eerste Roemeense biertje van deze vakantie zien we in de gauwigheid nog een baal hooi passeren.
Bedtijd!