Ik ben vaak genoeg met de motor in frankrijk geweest, totaan de spaanse grens, en als je voorbij parijs komt is het aantal motorrijders (NL) op 1 hand te tellen.
Je komt af en toe nog wel eens solorijders met aparte fietsen tegen (meestal wat oudere mannen met bijna oldtimer fietsen)
Ik herken veel dingen, met name jezelf moeten dwingen om niet te lang door te rijden. Lukt mij trouwens nog steeds niet. Ook als ik een keer besluit om ergens een extra dag te blijven staan, denk ik vaak na een halve dag al, wat doe ik hier eigenlijk? Het is raar, enerzijds ga je op vakantie om tot rust te komen, anderzijds leg je jezelf toch een soort van druk op.
Heel herkenbaar ja.Heel herkenbaar.
Dat (lang) rijden levert, mij, een soort van meditatieve toestand op. Mss is dat zo verslavend aan motorrijden in/door een mooie omgeving.
Stilstaan is dan een beetje zo van.. volgens mij mis ik nu best mooie stukken om te rijden en mss regent het morgen wel haha.
Ik mis dan wel een beetje die 'rij-bubble'. Je moet ook weer sociaal gaan doen enzo op zo'n camping..
Ried'n met dat spul dus.
Precies dit.
Ik denk dat heel weinig mensen beseffen dat motorrijden op een rustige en mooie weg/omgeving heel therapeutisch werkt. Niet zozeer fysiek, met name mentaal. Als ik tegen mensen om me heen vertel mijn meeste ritten al gemakkelijk 6000km zijn krijg ik vaak gelijk de opmerkingen "dat ik eens wat rustiger aan moet doen, geniet van je vakantie!!11!!", maar die mensen beseffen niet wat motorrijden eigenlijk is. Voor mij is de combinatie van 'in de mooie natuur rijden' en op de motor zitten en met verstand op 0 naar de horizon rijden een fantastische manier om de batterij in mijn bovenkamer weer op te laden.
Bekijk bijlage 1551636
in dit geval: des te minder zielen, des te meer vreugd. Ook ik ga alleen, maar mis dan soms wel wat aanspraak, en je kan een mooie dag bv niet delen met vrienden.Heel herkenbaar ja.
Je bent met ze'n vieren op vakantie, en 2 willen er alleen maar jakkeren.
Je krijgt er bijna ruzie van en splitst op. Na 1 week worden ze rustig en krijgen het echte vakantiegevoel, maarja dan moet je weer naar huis
De gravillons, haarspeldbochten en overige verkeer kunnen hierbij wel roet in het eten gooien..
in dit geval: des te minder zielen, des te meer vreugd. Ook ik ga alleen, maar mis dan soms wel wat aanspraak, en je kan een mooie dag bv niet delen met vrienden.
Ik ben dan waarschijnlijk een uitzondering. Twee weken alleen, zelf koken, weinig aanspraak etc., is mij eigenlijk prima bevallen.
Herkenbaar...Alleen reizen is voor mij onderweg geen probleem. Zelfs is dat prettig.
Als je iets moois ziet, dan direct stoppen. Wil je nog een paar uurtjes verder: No problem.
Lekker sullig tuffen, of juist flink het gas erop, kan je net doen zoals je het zelf wilt.
Meest vervelend vind ik altijd 's avonds om alleen in een resto te zitten. Daar heb ik dan weinig lol van.
Meestal ben ik dan ook heel snel weer vertrokken, terwijl 't in gezelschap best een tijdje zou mogen duren.
Alleen daarom al ga ik dan vaak net zo lief bij de tent zelf een beetje eten in elkaar pruttelen....................