- 2 aug 2004
- 33.897
- 22.561
Ladies en gentlemannen.
De bullet is through de church!
Het is time to grab the cow by the horns, to stick de hands out of de sleeves.
Snoepie krijgt een make-over!
In mijn jeugd werd ik gegrepen door de T500. Een vriendje van mijn zus had zo een ding, en als joch van 12 keek ik iedere avond hoe Peter het monster aantrapte, even liet reng-deng-dengen, en vervolgens wegspoot, de T500 in elke versnelling doortrekkend. Het geluid stierf langzaam weg, tot je het niet meer hoorde. Ik neem aan dat dit betekende dat Peter thuis was. Voor mij stond het vast, als ik 18 ben koop ik een Suzuki T500. Een monster. Groot, woest, ultra-sportief en bovenal....dat BLOK! Dat machtige,massieve, kogelvrije tweecilinder blok. Dus, zodra ik 18 werd, kocht ik.....een Yamaha RD250. Ok, wel een tweecilinder tweetakt.
Na de RD kwamen de viertakten, maar om de een of andere reden bleef op de achtergrond het verlangen naar een T500. Toen ik 40 werd, besloot ik mer een te gaan kopen. De eerste die ik vond was een beetje een ontnuchtering. Een monster? Groot? Woest? Ultra sportief? moah....niet echt. Als 12 jarige kijk je er blijkbaar toch anders tegen aan. Die eerste T500 was trouwens in meerdere opzichten teleurstellend, eigenlijk was het een hok. Na deze bezichtiging volgden er nog een paar, en uiteindelijk stuitte ik op een K-model. Op kenteken gezet in 1974, terwijl het eigenlijk een 1973 model is. De kleur is candy-lavender (een soort zuurstok kleurtje) dus.........Snoepie!
De motor was origineel, compleet (zelfs de beugel achter de buddy was er nog) en niet te duur. Enig nadeel was dat de motor op 1 cilinder liep, nummer twee kwam er pas bij zo rond de 3500 toeren. De motor werd gekocht, het probleempje zou ik wel even oplossen.........dacht ik......
De jaren verstreken, het probleem bleef. Maar ondanks dit, bracht Snoepie mij naar elk treffen van de Suzuki T> liefhebbersclub en terug. Bij het treffen in Limburg sleurde de trouwe T500 mij én mevrouw Duc tegen elke helling op. Op 1 cilinder. Daar besloot ik dat de T500 nooit meer weg gaat. Nu, bijna 13 jaar later heeft een clublid het probleem opgelost. Het bleek in de bedrading te zitten. Snoepie heeft zijn jeugdige kracht en soepelheid terug, maar het uiterlijk is een beetje, nou ja, "ervaren" zal ik maar zeggen. Iets waar ik door Gijs Vijs regelmatig op werd gewezen tijdens het restaureren van mijn eerste motor, de eerder genoemde RD250.
Met de eindejaarsuitkering van 2014 kwam het besluit; een deel ervan werd opzij gezet als sleutelbudget voor........de make-over van Snoepie!
De bullet is through de church!
Het is time to grab the cow by the horns, to stick de hands out of de sleeves.
Snoepie krijgt een make-over!
In mijn jeugd werd ik gegrepen door de T500. Een vriendje van mijn zus had zo een ding, en als joch van 12 keek ik iedere avond hoe Peter het monster aantrapte, even liet reng-deng-dengen, en vervolgens wegspoot, de T500 in elke versnelling doortrekkend. Het geluid stierf langzaam weg, tot je het niet meer hoorde. Ik neem aan dat dit betekende dat Peter thuis was. Voor mij stond het vast, als ik 18 ben koop ik een Suzuki T500. Een monster. Groot, woest, ultra-sportief en bovenal....dat BLOK! Dat machtige,massieve, kogelvrije tweecilinder blok. Dus, zodra ik 18 werd, kocht ik.....een Yamaha RD250. Ok, wel een tweecilinder tweetakt.
Na de RD kwamen de viertakten, maar om de een of andere reden bleef op de achtergrond het verlangen naar een T500. Toen ik 40 werd, besloot ik mer een te gaan kopen. De eerste die ik vond was een beetje een ontnuchtering. Een monster? Groot? Woest? Ultra sportief? moah....niet echt. Als 12 jarige kijk je er blijkbaar toch anders tegen aan. Die eerste T500 was trouwens in meerdere opzichten teleurstellend, eigenlijk was het een hok. Na deze bezichtiging volgden er nog een paar, en uiteindelijk stuitte ik op een K-model. Op kenteken gezet in 1974, terwijl het eigenlijk een 1973 model is. De kleur is candy-lavender (een soort zuurstok kleurtje) dus.........Snoepie!
De motor was origineel, compleet (zelfs de beugel achter de buddy was er nog) en niet te duur. Enig nadeel was dat de motor op 1 cilinder liep, nummer twee kwam er pas bij zo rond de 3500 toeren. De motor werd gekocht, het probleempje zou ik wel even oplossen.........dacht ik......
De jaren verstreken, het probleem bleef. Maar ondanks dit, bracht Snoepie mij naar elk treffen van de Suzuki T> liefhebbersclub en terug. Bij het treffen in Limburg sleurde de trouwe T500 mij én mevrouw Duc tegen elke helling op. Op 1 cilinder. Daar besloot ik dat de T500 nooit meer weg gaat. Nu, bijna 13 jaar later heeft een clublid het probleem opgelost. Het bleek in de bedrading te zitten. Snoepie heeft zijn jeugdige kracht en soepelheid terug, maar het uiterlijk is een beetje, nou ja, "ervaren" zal ik maar zeggen. Iets waar ik door Gijs Vijs regelmatig op werd gewezen tijdens het restaureren van mijn eerste motor, de eerder genoemde RD250.
Met de eindejaarsuitkering van 2014 kwam het besluit; een deel ervan werd opzij gezet als sleutelbudget voor........de make-over van Snoepie!