Reisverslag 2023: 4 maanden door Canada&Alaska

[Fallingout]

Ik ben al meteen inspiratie aan het opdoen voor campgrounds waar we misschien willen verblijven.

Mijn vriendin leest mee en wij kijken uit naar je volgende posts!

 

[ET01]

Mooi verhaal en goed geschreven. Ik ga zeker volgen.

 

[Oooosterling]

Heb enorm naar dit verslag uitgekeken, sinds je het plan opperde op M-F en startte met jouw voorbereidingen @Frazer !
Dat ik het niet eerder opgemerkt heb
Zelf de bedoeling om over 5 jr ook iets soortgelijks te ondernemen (vliegen naar Canada en dan verder door Canada en/of afzakken naar Amerika in max. 12 weken - iets met bucketlist en midlife crises -), en net als jou al druk aan het (verlof)sparen ervoor!

Wederom een prachtig geschreven verhaal tot nu toe en volg met veel belangstelling!

 

[Crossing The Rubicon]

F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H Frazer!

Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen!

 

[superrobke]

Dag 9, Zaterdag 20 mei. Gereden: 65, Totaal: 965km.

Na een rustig begin van de dag stap ik rond een uur of 10 op de motor. In een klein half uurtje rij ik weer terug naar het Lake Louise. Het zicht is gelukkig prima, van de smog is eigenlijk niks meer te bekennen. In het dorpje doe ik bij de bakker eerst even een bakkie en een broodje, en dan rij ik het laatste stukje naar de parkeerplaats bij het meer.

Het is behoorlijk druk, en dan is het vakantieseizoen nog niet eens begonnen. Gelukkig kan ik met de motor helemaal aan het begin van de parkeerplaats parkeren. Ik stop mijn pak in de koffers, helm over het stuur en trek wat luchtigere kleding aan, want ook vandaag is het weer lekker warm. De laarzen zet ik naast de motor neer, die nemen ze vast niet mee.

Op een informatiebord zie ik dat er een wandeling van ongeveer een half uurtje naar een uitzichtpunt is. Beneden is het toch veel te druk met Aziatische toeristen op teenslippers, dus een wandeling weg van de ergste drukte is een mooi alternatief. Het is geen hele spannende wandeling, maar het uitzicht vanaf boven is zeker de moeite waard. Het water is felblauw door de mineralen die vanaf de gletsjer komen, en het is een prachtig gezicht. Het afzichtelijke hotel aan de oever van het meer had van mij niet gehoeven, maar smaken verschillen.

Bekijk bijlage 1962223

Bekijk bijlage 1962224

Bekijk bijlage 1962225

Bekijk bijlage 1962227

Bekijk bijlage 1962228

Na een kijkje op het uitzichtpunt volg ik de wandelroute verder. Eigenlijk is het volgens mij geen officieel pad, maar het is beter dan dezelfde weg weer terug. Deze kant is iets meer klimmen en klauteren, maar dat maakt het juist wel leuk. Onderweg nog de nodige sneeuw, voordat je uiteindelijk de oever van het meer weer bereikt. Alles bij elkaar ongeveer een uurtje werk. Ik vind het beneden aan de over al druk, maar van wat ik heb gehoord is het nog geen fractie van wat het in de zomermaanden is. In de zomer wordt de toegangsweg zelfs geregeld afgesloten omdat het gewoon te druk is, en mensen elkaar verdringen, verpletten, vermoorden, en wat allemaal nog meer.

Bekijk bijlage 1962229

Vlakbij het Lake Louise ligt nog het Morraine Lake, ook zo’n felblauw meertje tussen de bergen. De weg hier naartoe is vanwege de enorme drukte sinds een aantal jaar alleen nog toegankelijk met pendelbussen, maar op dit moment ligt er nog teveel sneeuw en is de weg nog dicht. Misschien probeer ik dat op de terugweg in september nog een keer, we zullen zien.

In het dorp doe ik nog wat boodschappen, en dan stap ik weer op. Ik maak nog een paar onverharde uitstapjes in de omgeving, maar de meeste weggetjes lopen dood. Aan het eind van een van de weggetjes stop ik even om een broodje te eten. Onderweg terug naar de camping steek ik de grens tussen de provincies Alberta en British Columbia weer over. Normaal gesproken is de grens tussen de twee provincies ook de grens van twee tijdzones, maar om het makkelijk te maken ligt deze in het zuiden niet gelijk met de provinciale grens, maar met de Kootenay River. In dit deel van British Columbia hanteren ze dus weer te tijdzone van Alberta. Maar zoals de Canadezen zeggen, overal heeft de dag 24 uur, dus wat maakt het uit.

Bekijk bijlage 1962233

Bekijk bijlage 1962236

Rond een uur of 3 ben ik weer terug op de camping. Ik hang nog een beetje rond de tent en maak een wandelingetje rond de camping. Ik heb inmiddels contact gehad met @Sphyrnidus en we hebben afgesproken dat ze vandaag ook naar deze camping komen. Om een uur of 5 komen ze aan, op hun V-Stroms helemaal vanuit Argentinië.

Mr&Mrs Sphyrnidus installeren zich, en omdat ze helemaal aan de andere kant van de camping staan spreken we af om in de avond weer even samen te komen. Ze komen naar mijn plek toe. Zo zitten we de hele avond te praten en delen we natuurlijk een hoop reisverhalen. Mijn reis is natuurlijk net begonnen, maar zij zijn al maanden onderweg. Genoeg te vertellen dus!

Ik heb die ook nog even gevolgd maar na dat de telefoon het begeven had ben ik ze een beetje uit het oog verloren, ze waren toen net in het zuidelijkste puntje van Noord Amerika aan gekomen.

 

[Frazer]

Tot zover allemaal bedankt voor alle leuke reacties!! Volgende update zondagavond, want ik sta effe 2 nachten op het MF koudweerweekend

 

[mean-machine]

Ik las in topic 'Show koud winterspul' dat je met verslag reis Canada was begonnen.
Effe geen tijd, nu alleen doorheen gescroll-ed, nog niet gelezen. (foto's beloven al voldoende?)

Voorlopig veel plezier in het winter-kamp in fort Everdingen!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Edit: (dag later)
Inmiddels 1e stuk gelezen. Heel indrukwekkend!!

Toch nog wel een vraag:
Na het eten alles spic+span schoon en opruimen.
Waar laat je restanten van het eten? (want dat lusten die beren natuurlijk ook)

 

[Parsiefey]

Ik volg. Geweldig weer.

 

[AdventureGirl]

In een ruk alles gelezen en nu even een dag later gereageerd. Geweldig! Net zoals jij en vele anderen heb ik familie in die regio. Allemaal vertrokken na de oorlog. In 1986 bezocht ik ze met mijn oma en heb met mijn nicht een rondje grofweg Vancouver, Edmonton, Calgary gedaan. Dus ik herken direct het nodige. Ik blijf volgen en dank voor het zo fijn leesbaar schrijven.

 

[Duke Nukem]

Wat een ongelofelijk vette reis, nu al. Heb je ook uitgezocht wat het ongeveer kost om de motor per schip te transporteren? Of zijn er überhaupt geen scheepvaart routes / reders die op de westkust van Canada varen en zulk soort transport doen?

 

[brancopreto]

Ik zag dat @Frazer vandaag om iets voor 1700 (16:55 om precies te zijn) thuis was, dus ik had inmiddels eigenlijk wel een nieuw deel verwacht. Wijntje had ik er alvast bij gepakt . F5!

Dank voor het delen weer!!

 

[Frazer]

Dag 10, Zondag 21 mei. Gereden: 278, Totaal: 1243km

Eigenlijk was ik voornemens om hier nog een dag langer te blijven staan, maar gisteren zag ik op de weersvoorspelling dat er op maandag en dinsdag erg slecht weer wordt voorspelt. Tussen de nationale parken Banff en Jasper loopt de Icefields Parkway, en die schijnt heel erg mooi te zijn. Omdat ik het zonde vind om zo’n mooie weg te rijden als het de hele dag regent, heb ik besloten om dat vandaag te doen. Vandaag is de voorspelling nog prima, dus dan maar een dagje korter hier. Mr&Mrs Sphyrnidus vertrekken vandaag ook, en gaan ook richting Jasper. Wie weet kom ik ze vanmiddag nog tegen.

Omdat ik de wekker per ongeluk op 08:30 in plaats van 07:30 had gezet loop ik meteen al een uurtje vertraging op. Om 10:30 uur is alles ingepakt en klaar voor vertrek. Ook nu moet ik eerst weer terug naar Lake Louise, waar ik gelijk de tank nog even vol gooi. Het is zo’n 250 kilometer naar Jasper, met onderweg slechts één tankstation. Nou zijn die afgelegen tankstations meestal niet de goedkoopste, dus gooi ik de tank hier nog maar een keer vol.

Met volle tank laat ik Lake Louise achter me, en ga de Icefields Parkway richting Jasper op. Ik ben nog maar nauwelijks op weg, of ik zit al in een geweldige omgeving. Ik dacht dat ik in mijn leven al redelijk wat bergen had gezien, maar wat is het hier prachtig, overweldigend gewoon. Het prachtige nog grotendeels bevroren Bow Lake, overal enorme rotspartijen, vergezichten en kraakheldere riviertjes. De weg zelf is niet echt spannend, want het loopt 250 kilometer nagenoeg rechtdoor, maar de uitzichten zijn elke kilometer weer geweldig. Ik neem er uitgebreid de tijd voor, en soms sta ik al binnen een paar minuten weer stil voor het volgende indrukwekkende uitzicht. Hier wordt je gewoon stil van.

Bij de Saskatchewan Rivercrossing ligt het enige tankstation langs de Icefields Parkway. Tanken hoef ik niet, maar bij het restaurant stop ik wel even voor een bakkie. Op de parkeerplaats heb ik meteen volop aandacht van de andere motorrijders op de parkeerplaats. Ik kan bijna nergens stoppen of ik heb wel aanspraak. Een van de eerste vragen die ik meestal krijg is wat het gekost heeft om de motor hier te krijgen, maar ze zijn ook gewoon geïnteresseerd in mijn verhaal, en ik word overladen met tips en plaatsen om te bezoeken. Ik had verwacht hier voornamelijk Harley’s te zien, maar het gaat redelijk gelijk op tussen de Harley’s en de andere merken. Ook mijn Tenere 700 is hier bepaald geen uitzondering. Natuurlijk kijk ik ook even rond, naar alweer het volgende adembenemende uitzicht.

Voor een aantal kilometer loopt de weg parallel aan de Saskatchewan River, en passeer ik een aantal indrukwekkende rotspartijen. Ook hier doen woorden nauwelijks recht aan wat je ziet, het is gewoon waanzinnig. Nadat de rivier afbuigt klimt de weg via een flinke haarspeldbocht "The Big Bend" de hoogte in. Dit is ook zowaar de enige bocht van een beetje betekenis die ik tot nu toe heb gehad.

Mijn volgende stop is de Athabasca gletsjer, een van de uitlopers van het gigantische Columbia Icefield. Het is een enorme massa ijs, en dan zie je nog maar een klein stukje. Je kan helemaal tot de voet van de gletsjer lopen, maar dat is me iets te ver. Ik wandel even een stukje tot ik een mooi uitzicht heb, dan zie je het waarschijnlijk nog beter dan als je dichterbij gaat.

Ook hier blijkt mijn Nederlandse kenteken weer een magneet, want ik sta een dik half uur te praten. Haast moet je hier niet hebben. Het is een stel uit Vancouver en ze staan ook op een camping Jasper. Ik krijg meteen hun adres, mocht ik toevallig later nog in de buurt komen dan ben ik van harte welkom. Tot nu toe is iedereen die ik ben tegenkomen en heb gesproken super vriendelijk, gastvrij en geïnteresseerd.

Na nog meer prachtige watervallen en vergezichten kom ik pas om 18:30 uur aan op camping Wapiti in Jasper. Ik had niet gedacht dat er zoveel te zien zou zijn onderweg. Wel lekker om weer eens echt een hele dag onderweg te zijn, want tot nu toe reed ik veel korte stukken. Net als in Banff is de camping enorm groot, maar nog grotendeels leeg. Ik krijg een mooi plekje toegewezen, zonder veel beschutting maar na een paar plekken onder de bomen is het ook wel leuk om vrij uitzicht te hebben. @Sphyrnidus en zijn vrouw zijn hier ook, ze hebben dezelfde route gereden en hebben onderweg 2 zwarte beren gezien. Die heb ik helaas gemist, komt vast nog wel.

Omdat het inmiddels al half 8 is, en ik geen boodschappen heb gedaan omdat er onderweg geen winkels waren, spring ik weer op de motor en rij naar Jasper om wat te eten. Het is wel te lopen, maar voor het mooie net even te ver. Na een pizza en een espresso loop ik nog even door Jasper, en kijk onder andere bij een indrukwekkende stoomlocomotief. Het lijkt me hier iets minder toeristisch dan Banff. Ik heb voor 2 dagen ingecheckt op de camping, dus ik moet nog even kijken wat ik ga doen morgen. De voorspelling is niet al te best, ze voorspellen morgen en overmorgen een hoop regen. We gaan het wel zien, vandaag nemen ze me niet meer af. Wat een dag, wat een indrukwekkend landschap!

 

[RRO]

Prachtig!

 

[Frazer]

Wat een ongelofelijk vette reis, nu al. Heb je ook uitgezocht wat het ongeveer kost om de motor per schip te transporteren? Of zijn er überhaupt geen scheepvaart routes / reders die op de westkust van Canada varen en zulk soort transport doen?

Offertes heb ik niet opgevraagd, maar wat ik begreep betaal je ongeveer 5000 dollar (retour) voor het verschepen van een camper van Europa naar Halifax. Een motor zal goedkoper zijn, ik verwacht zo rond de 2500/3000. De overtocht duurt zo'n 2 weken, dus dat valt op zich nog redelijk mee. De mogelijkheid voor de westkust is er wel, de meesten gaan volgens mij naar Seattle of Anchorage. Dat kost wel meer tijd, omdat ze dan natuurlijk heel de VS rond moeten varen. Ik heb een tijd geleden wel eens contact gehad met een bedrijf die dat kan regelen, maar die gaven aan dat het voor één motor waarschijnlijk duurder is dan vliegen, omdat je gebonden bent aan minimaal een 20 voets container. Het wordt een ander verhaal als je het met meerdere kan delen, want de prijs blijft min of meer gelijk als je er een paar motoren extra in zet. Eerlijk gezegd was ik ook gewoon lui, echt uitgebreid onderzoek heb ik niet gedaan. De service van Motorcycle express sprak me aan. Geen gedoe met kratten, relatief makkelijk en snel, niet weken vooraf je motor ergens moeten afleveren en maar zien hoe je weer thuis komt. Als je echt goed gaat zoeken of je probeert via andere reisfora meerdere mensen bij elkaar te krijgen om bv een container te delen, dan moet het wel goedkoper kunnen denk ik.

 

[Sphyrnidus]

Wij betaalden US$1800 voor de terugreis (prijs per motor) Calgary -> Parijs Met www.motorcycleexpress.com Heen naar Valparaiso in Chili was €1050 per motor vanaf Hamburg per schip, met InTime Forwarding.

 

[Janenjoep]

Kan niet echt meer rijden (mentale beperking bij het fysieke gekregen), maar bedankt dat ik met jou mee kan/mag rijden; schitterende foto's trouwens!

 

[Quadra]

Wat een fantastische reis moet dit geweest zijn.
Ik volg.

 

[Frazer]

Wij betaalden US$1800 voor de terugreis (prijs per motor) Calgary -> Parijs Met www.motorcycleexpress.com Heen naar Valparaiso in Chili was €1050 per motor vanaf Hamburg per schip, met InTime Forwarding.

1050 per motor naar Chili valt me nog alles mee eigenlijk

 

[Sphyrnidus]

1050 per motor naar Chili valt me nog alles mee eigenlijk

Ja, maar je moet ze dan nog wel zelf naar Hamburg brengen en ze zijn sowieso een maand onderweg. Daarnaast was de geplande aankomst half oktober, dus we vlogen op 2 november en toen bleek dat de scheepvaartmaatschappij ze had gelost i Guayaquil en ze nog weer met een ander schip naar Valparaiso moesten komen waar ze vervolgens op 10-11 aankwamen. We hebben dus wel even geduld moeten oefenen.... maar zeker goedkoper dan vliegen.

 

[Frazer]

Dag 11, Maandag 22 mei. Gereden: 11, Totaal: 1255km

De weersvoorspelling is niet zo best, maar afgezien van een paar buitjes valt het vanochtend nog wel mee. Ik heb een luie opstart, en ontbijten doe ik lekker vanuit mijn bed. In de loop van de ochtend besluit ik de motor een dagje te laten staan en te gaan wandelen. Omdat het zwaar bewolkt is ga ik de bergen niet in, dan zie je toch niks. Een stukje verderop ligt de Valley of the five Lakes, waar je een aantal wandelroutes hebt. Daar moet ik vast wel een rondje kunnen maken.

De afstand tot de parkeerplaats waar de wandelroutes beginnen heb ik een beetje verkeerd ingeschat. Op de kaart leek het redelijk dichtbij, dus vanaf de camping wandel ik die kant op. Het duurt langer en langer, en uiteindelijk ben ik ruim een uur onderweg. Toch al snel een kilometer of 4/5. Het pad door het bos is redelijk dicht begroeid en om eerlijk te zijn voel ik me toch niet echt op mijn gemak. Bearspray voor het grijpen en maar een beetje herrie maken. Behalve een Wapiti in het begin zie ik verder trouwens helemaal niks.

Omdat ik er al 5 kilometer op heb zitten, en die straks ook weer terug moet, vind ik het rondje van 4,5 kilometer door de Valley of the five Lakes wel voldoende. 3x raden hoeveel meertjes er liggen. Ieder meertje heeft weer een andere tint groen/blauw. Het is wel een toeristisch rondje, de beren laten het vast wel uit hun hoofd om op zo’n horde mensen af te komen. Bij een van de meertjes zie ik wel een zeearend, wat een enorm beest. Helaas ligt de verrekijker nog in de tent.

Bij meertje 5 van de 5 begint het te regenen, en dat zou voorlopig ook zo blijven. Voor de zekerheid heb ik wel een paraplu meegenomen, dus hou ik het redelijk droog. Na nog eens 5 kilometer door de regen terug is het precies droog als ik de camping op kom. Op de camping rust ik onder het genot van een bakkie een uurtje uit, en daarna stap ik toch nog even op de motor om in het dorp boodschappen te gaan doen. Eenmaal daar begint het weer te regenen, dus na de boodschappen duik ik nog even bij Tim Hortons naar binnen voor een bakkie en de wifi. De voorspelling voor morgen ziet er niet best uit, nog slechter dan vandaag, dus ik download gelijk maar even een voorraadje Netflix.

Gelukkig is er niet al te ver van mijn plek op de camping een overkapping waar je droog kan zitten en koken, dus neem ik daar mijn intrek maar in. Tortilla’s op het menu vanavond, en natuurlijk een lekker bakkie toe. Na het opruimen en afwassen verkas ik weer richting de tent, en vul ik de avond verder maar met wat netflixen.

Dag 12, Dinsdag 23 mei. Gereden: 0

Sinds het gistermiddag begon te regenen is het geen seconde droog geweest, en ook vanochtend blijft het doorgaan. Het regent niet heel hard, maar wel gestaag. Ik was eigenlijk van plan om vandaag weer te vertrekken, maar ik heb er weinig zin in om de hele dag in de regen te rijden. Ik ontbijt in de tent, en kijk het dan nog aan tot een uurtje of 12. Misschien wordt het straks iets beter. Gelukkig heb ik gisteren net mijn netflix verzameling weer even aangevuld. Ook na een paar uur is er nog geen verandering, het blijft maar regenen. Volgens de voorspelling blijft het de hele dag, en zelfs tot halverwege de nacht nog regenen. Ik vind het nog niet eens zo erg om in de regen te rijden, maar de hele boel drijfnat inpakken en vervolgens onderweg alleen maar bewolking zien vind ik echt zonde. Zou de voorspelling nou de hele week zo blijven dan was ik waarschijnlijk wel vertrokken, maar morgen zou het weer een stuk beter moeten worden. Gelukkig heb ik de luxe dat ik alle tijd heb, dus blijf ik vandaag nog hier. Een dagje opofferen kan best.

Omdat ik eigenlijk wilde vertrekken heb ik voor vandaag geen boodschappen gedaan, dus ik moet nog even naar het dorp. Ik heb weinig zin om in de regen op de motor te stappen, maar de pendelbus zoals ze die in Banff ook hebben gaat pas vanaf 1 juni. Ik besluit dus maar te gaan lopen, zo’n 4,5 kilometer vanaf de camping. Een beetje lichaamsbeweging is niet slecht, en anders zit ik toch maar de hele dag in de tent.

Bij de receptie verleng ik eerst mijn verblijf met een dagje, en dan loop ik onder de paraplu in een uurtje naar het dorp. Als er af en toe een klein gaatje in de bewolking breekt zie ik zelfs verse sneeuw op de bergen, maar al binnen een paar minuten trekt het weer dicht. In het dorp zoek ik eerst een restaurantje om wat te eten. The Mad Grizzly, klinkt goed. Na de Grizzly burger en een bakkie zit ik maar een beetje te internetten, het is toch geen weer om buiten te lopen.

Jasper is iets minder toeristisch dan Banff, en ik ben er ook vrij snel uitgekeken. Wat winkeltjes bekijken, boodschappen doen, en dan loop ik maar weer terug naar de camping. Gelukkig is er ook nog wel iets positiefs te melden, de tent is na 28 uur regen nog steeds waterdicht. Ik heb voor vertrek de naden opnieuw geseald, en dat heeft gewerkt.

Onder de overkapping kan ik weer mooi droog koken, en later op de avond wordt het zelfs droog en trekt de bewolking een beetje op. Overal op de bergen rondom ligt verse sneeuw. De voorspelling voor morgen is bewolkt maar droog, dus daar hopen we dan maar op.

 

[swetty]

Super ervaring……en geweldig om te lezen!

 

[No-geranium]

Echt mooi dat je zo reislustig ben, niet dromen maar doen.
En leuk je ontmoet te hebben op het show je kampeer weekend.
Het was wel wat frisjes maar de sfeer top.
Ik zeg ook altijd doe je niks dan gebeurt er niks.
(Volg modus aan).

 

[Frazer]

Dag 13, Woensdag 24 mei. Gereden: 457, Totaal: 1712km

Op een paar spatjes na is het gelukkig droog, maar dat is helaas niet genoeg om te tent een beetje droog te krijgen. Het hele spul moet dus drijfnat mee, maar ik regen zelf tenminste niet nat. Het is droog bij vertrek, maar daar is alles ook wel mee gezegd. Het is zwaar bewolkt en koud. De thermometer blijft steken op 9 graden, en dat terwijl ik hier aankwam met 26. Een paar laagjes extra aan en niet zeuren, het is droog. Nadat ik in Jasper de tank nog even heb volgegooid ga ik op pad, richting Mount Robson. Op de Yellowhead pass ga ik de grens van de provincie Alberta naar British Columbia over, en dit keer wel een andere tijdzone in. De klok gaat een uur terug, en daarmee is het vandaag voor de 2e keer kwart voor 10. Nu dus 9 uur tijdsverschil met NL in plaats van 8.

Bij het visitorscenter van Mount Robson stop ik even voor een bakkie en een broodje, en om voor de zoveelste keer uit te leggen dat ik uit NL kom. Voor de deur hangt een voederstation voor Kolibries, en de piepkleine vogeltjes hangen er omheen. Grappig om te zien, nooit geweten dat die hier voorkwamen, ik dacht alleen in de tropen. En je kan veel zeggen, maar het is op dit moment alles behalve tropisch.

Vanaf het moment dat ik afsla naar de Highway 5 naar Kamloops is er eigenlijk weinig meer aan. De weg loopt vooral rechtdoor, langs de hele route zijn werkzaamheden omdat ze een pijpleiding aan het aanleggen zijn, en er is weinig te zien. Als ik stop voor een bakkie wijst iemand me op een andere route naar Kamloops, wel een stukje om maar veel leuker voor de motor. Het is nog wel een flink stuk rijden voor ik bij die afslag ben, dus dat gaat vandaag niet meer lukken. Ik onthoud het voor morgen.

Onderweg zie ik een bordje naar Little Hells Gate, geen idee wat het is maar ik ga even kijken. Ik geloof niet dat het heel veel bezoekers trekt, want het onverharde weggetje er naartoe ziet er niet uit alsof er veel verkeer komt. Net na een bocht spot ik zelfs een Lynx die het pad over steekt, heel gaaf! Hij maakt zich snel uit te voeten, maar een overmaatse kat met heel kort staartje en pluimen aan de oren, dat kan niet missen. Ik dacht trouwens dat de vertaling van Lynx de Bobcat was, maar in Canada hebben ze beide soorten. Ze stammen wel van elkaar af, maar zijn twee verschillende beesten. Of dit een Lynx of een Bobcat was kan ik niet meer achterhalen, daarvoor ging het allemaal een beetje te snel.

De Little Hells Gate is een nauwe kloof waar de North Thompson River zich doorheen perst. Heel bijzonder is het niet, maar op de vrij saaie route waar ik op zit is het toch even een leuke afwisseling.

Tegen een uur of 5 vind ik het wel mooi geweest, ik heb er 350 kilometer opzitten vandaag. In het stadje Clearwater haal ik wat boodschappen voor vanavond en rij dan naar een camping vlakbij. Het is een provinciale camping van de overheid, er is geen receptie. Zo zal ik er deze reis nog velen gaan zien. Elke kampeerplek heeft een paaltje met een nummer waar een kaartje aan hangt. Bezet, beschikbaar voor één nacht, of beschikbaar voor 2 nachten. Hangt er geen kaartje dan is hij beschikbaar voor de maximale duur van 14 dagen. Je zoekt gewoon een vrij plekje uit wat natuurlijk overeen komt met het aantal nachten wat je wil blijven. Aan het begin van de avond komt de parkranger langs om je in te schrijven en de betaling te innen.

Ik ben nog bezig met het opzetten van de tent als de parkranger langs komt. Het is een super aardige kerel en na een tijdje vraagt hij of ik al bij de waterval geweest ben? Aangezien er bij mij geen belletje gaat rinkelen zal het antwoord wel nee zijn. Het is een stukje verderop en volgens hem mag ik het niet missen. Hij laat een plaatje zien en het ziet er inderdaad behoorlijk indrukwekkend uit. Het is 50 kilometer verderop, dat vinden ze hier een klein stukje. Het lijkt me eerst wel iets voor morgenochtend, maar dan besluit ik het vanavond te doen. Het is pas 6 uur en het is tot 10 uur licht, dus als ik meteen ga eten en dan die kant op ga heb ik tijd zat. Anders zit ik toch maar een beetje te Netflixen in de tent, want ik word nu al behoorlijk lastig gevallen door muggen.

Zogezegd zo gedaan, en om 7 uur stap ik weer op. Dan bedenk ik me dat het door dat tijdsverschil natuurlijk niet tot 10 uur licht is maar tot 9, maar in 2 uurtjes moet het lukken. Hooguit is het donker op de terugweg, maar dat is geen ramp. De 50 kilometer naar de waterval is leuker dan de 350 van de rest van de dag, de weg loopt door een van de vele natuurparken en is lekker rustig. Wel ligt er veel zand en split op de weg, dus in de bochten is het oppassen geblazen. Na een klein uurtje kom ik aan bij de waterval, en ben ik behoorlijk onder indruk van wat ik zie. Vanaf 140 meter hoogte stort de Murtle River in een vrije val naar beneden. Je hoort het bulderen en je voelt het helemaal dreunen. Heel indrukwekkend en heel erg mooi. Super goeie tip van de parkwachter, want ik bereid me over het algemeen niet echt voor, en dit had ik anders waarschijnlijk niet gevonden. Er is verder helemaal niemand, en in alle rust sta ik te genieten van het fantastische uitzicht en de schoonheid van moeder natuur.

Ik moet dezelfde 50 kilometer weer terug, en langzaam begint het donker te worden. De ondergaande zon trakteert me nog op een paar prachtige luchten en het koelt gelijk ook lekker af. Voor het mooie zakt de temperatuur net iets te snel, maar dat maakt het juist zo lekker. Koude rijwind op je gezicht, heerlijk. Waar die afwijking vandaan komt weet ik niet, maar juist als het net niet meer comfortabel is ben ik op mijn best. De rust, de natuur, de elementen, de rest van de wereld bestaat gewoon even niet. Dit zijn van die ritjes die eigenlijk wel uren zouden mogen duren. Zelfs nu, bij het plaatsen van het verslag maanden later, voel ik het weer, en raakt het me.

Bij een tankstation in het dorp upload ik mijn verslag nog even, en dan rij ik het laatste stukje terug naar de camping. Het is al laat en ik ben wel moe ook. Ik heb er ruim 450 kilometer opzitten vandaag.

 

[swetty]

Dank, morgenvroeg onder het genot van een kop koffie verder jouw belevenissn lezen……..

 

[Frazer]

Ja, maar je moet ze dan nog wel zelf naar Hamburg brengen en ze zijn sowieso een maand onderweg. Daarnaast was de geplande aankomst half oktober, dus we vlogen op 2 november en toen bleek dat de scheepvaartmaatschappij ze had gelost i Guayaquil en ze nog weer met een ander schip naar Valparaiso moesten komen waar ze vervolgens op 10-11 aankwamen. We hebben dus wel even geduld moeten oefenen.... maar zeker goedkoper dan vliegen.

Met name de onzekerheid in aankomsttijd was een van mijn bezwaren. Ik was hier al door meerdere reizigers op gewezen, en dat blijkt dus wel te kloppen...