Ik reageer (hier) niet vaak, maar lees na al die jaren nog steeds bijna elke dag mee.Moeilijk. Op zich is dit een gebied waar ik niet echt in geïnteresseerd ben en wat ik eigenlijk alleen van een afstand volg.
De afgelopen jaren zijn er heel veel grote hotels langs de boulevard gebouwd. Ook ten noorden van Nha Trang, wat op de foto rechts boven te zien is aan de andere kant van de brug. Een jaar of 15 geleden was daar nauwelijks iets van hotels te bekennen.
Dezelfde ontwikkeling zie je nu bij het vliegveld. In Vietnam Deel 2 werd daar wat dieper op ingegaan.
Mijn vermoeden, niet gestaafd door ook maar een flintertje hard bewijs, is dat veel van die vooruitgang in handen komt van de rijken, die dat toch al zijn.
In Vietnam heb ik daar al het e.e.a. over de voorafgaande 5-jaars-periode geschreven. We zijn nu –o, hoe toevallig- weer 5 jaar verder en weer reageert Leeqnl.
Even wat korte opmerkingen over die post.
Prijzen.
Hoeveel de prijzen gestegen zijn weet ik niet.
Studie
De indruk bestaat, dat het onderwijs steeds slechter wordt. Minder kennis noodzakelijk om te slagen. Smartphone en gamen zijn belangrijker.
Arm en rijk
“We hebben het idee dat de kloof tussen arm en rijk alleen maar groter is geworden. In ieder geval niet kleiner!”
Deze kan wat mij betreft gewoon blijven staan.
Levensstandaard
Meer huizen, scooters, auto’s geluids- en karaoke-installaties. Maar of dat ook een hogere levensstandaard impliceert
Mentaliteit
“De hele gemeenschap heeft steeds meer van “money en mackeno” (Vietnamees begrip dat “het interesseert me niet” betekent).”
Voor mijn gevoel is dit gedrag explosief gegroeid.
Korte-termijn-denken
“Ook het korte termijn-denken vindt steeds meer toepassing: ik moet NU geld hebben, ik moet NU veel verdienen, ik moet NU een auto en een groot huis hebben, ik moet NU een hoge baan hebben. En dat nog het liefst zonder er iets voor te doen. Ik roep altijd wat schamper dat een lange-termijn-visie een week overspant.
Voor zover ik daar zicht op heb proef ik hetzelfde bij de overheid. Denk aan mijn verhalen over antibiotica en die van Minh over onderwijs. Ik geef onmiddellijk toe dat een dergelijke mentaliteitsaanpassing niet iets is dat van de één op de andere dag gerealiseerd is, maar volgens mij wordt er zelfs niet eens over nagedacht.”
Hier merk ik alleen een enorme verslechtering. Niet alleen antibiotica en onderwijs, maar ook geluidsoverlast, pesticiden, roken, drinken, gamen etc.
Infrastructuur
Dat is één van de weinige zaken die inmiddels hier in de omgeving wel zijn aangepakt. Er zijn wat betere wegen met verlichting gekomen, een aantal nieuwe bruggen etc. Daar moet wel bij worden gezegd dat veel kleine en vaak doodlopende weggetjes door de boeren zelf betaald zijn vanuit een soort coöperatie waar ze lid van zijn.
Conclusie
“Een betere toekomst zien we (nog) niet voor Vietnam. Hooguit alleen voor een klein select groepje. Vijf jaar na de dag, dat we hier arriveerden, zijn we wat dat betreft een illusie armer en veel ervaringen rijker.
We blijven hopen!”
Nou, die hoop heb ik, als cynicus by nature, al geruime tijd geleden opgegeven, zeker als het over een landelijk gebied gaat als waar wij wonen.
Maar trek op basis van zowel bovenstaand als alles wat ik hier heb gepost je eigen conclusie.