Niet mijn, maar dé allerleukste motor die er rond rijdt, is mijn gs500 uit 2002.
Boven is zoals 'ie er nu uitziet, onder zoals ik er mijn eerste ritje op gereden heb.
Ik wilde al een brommerrijbewijs sinds voor ik 't me kan herinneren. Mijn moeder vertelt weleens weemoedig dat ik vroeger, als hummeltje, de buurman vrolijk groette als 'ie met de motor thuis kwam. "Ha *naam buurman*, lekker gemotord?" zei ik dan. Ik kan me zelfs nog herinneren dat het vruugah op Hyves in m'n bucketlist stond: "motorrijden". Helaas waren mijn ouders daar allemaal niet zo blij mee en mij werd op mijn 16e dan ook verteld dat ik mijn autorijbewijs niet zou krijgen als ik mijn brommercertificaat zou halen. Dat leek me financieel een slechte deal, dus ik dacht "ach, die twee jaartjes". Helaas duurde m'n autorijbewijs nog best even. Toen ik die op m'n net 19e haalde, was ik ook net begonnen met studeren. Duur zat, dat gedoe, dus ach, we wachten nog even en dan gaan we later direct wel door naar de motor. Later werd later en later.
Tot ik een jongen begon te daten met motorrijbewijs, op m'n 21e. Eén ritje achterop en dat kleine vonkje wat al die jaren wat op op de achtergrond had gehangen, was nu echt ontvlamd. Ik moest en zou motor gaan rijden. Ik studeerde nog steeds, dus dat was echt elke cent opzij leggen. Tegen de tijd dat ik genoeg geld bij elkaar had om te beginnen met lessen, was ik 22,5. Met de hele A1/A2/A regeling was het dubben of ik (wéér) zou wachten tot m'n 24e of gewoon voor A2 zou gaan. Gelukkig werd die keuze me ontzettend makkelijk gemaakt zodra ik me ging verdiepen in wat voor motor ik dan zou willen rijden, want het duurde niet lang of ik had mijn absolute droommotor gevonden: de gs500. Precies 35kW, dus A2 of A maakte geen hol uit.
Ik ben een dik halfjaar na dat eerste ritje achterop zelf begonnen met lessen. Eerst een helm, laarzen, handschoenen en een jas gekocht (motorbeurs), daarna m'n eerste les. Geniaal. Direct ook een broek aangeschaft. Natuurlijk was ik stiekem al wel aan het zoeken naar een mooie gs500 om te kopen als ik m'n rijbewijs eenmaal had. Na die eerste les vond ik er eentje waar ik op 't eerste gezicht al meteen verliefd op werd, maar ik sprak mezelf streng toe. Na één les een motor kopen, wat een onverantwoorde onzin. Tot mijn (inmiddels) vriend me dezelfde advertentie stuurde: "Dit is 'm!"
Hop, wij met z'n tweeën naar de andere kant van 't land, want hij moest voor me proefrijden. Hij had ook het vetorecht want ik was allang bereid elke prijs ervoor neer te leggen, zo verliefd was ik. Gelukkig kwam de motor door vriend's strenge keuring en mocht 'ie mee naar huis. Hij zou 'm eerst bij hem thuis (dichterbij) laten staan, en dan naar mij rijden als ik m'n rijbewijs bijna behaald had.
Dus, verder met lessen. Tweede of derde les, en ik reed recht in een lantaarnpaal met 50km/h. Oeps. Lesmotor in de kreukels, ik gelukkig alleen een zere heup (dank aan heupprotectors). De les werd afgebroken, maar de week erop kon ik weer. Inmiddels was ik wel wat zenuwachtiger geworden, specifiek voor de halve draai (die halve zool had het kijkpunt zo geplaatst dat die lantaarnpaal in het verlengde ervan had gestaan). Niet lang erna ging die halve draai wéér fout. Hij vond dat het prima kon in dit straatje en ik luisterde niet naar mezelf: kijkfout op de stoeprand en daar vloog ik weer door de lucht.
Toen ben ik gewisseld van rijschool en ergens gaan lessen waar ze een eigen terrein hadden voor AVB. Stoppen is nooit een overweging geweest. De eerste les daar heb ik jankend alleen maar steeds kortere halve draaitjes gemaakt en daarna was het een vrij uneventful gebeuren tot ik m'n rijbewijs had.
Vlak voor het behalen van m'n rijbewijs reed mijn vriend de motor naar mijn huis, zoals afgesproken. Tijdens de koop had ik opgemerkt dat het een beetje een lelijk eendje was; zichtbare pekelschade op 't motorblok, maar echt een zwaan vanbinnen, want hij reed goed en zag er verder perfect uit. Vriend kwam aanrijden met de motor en als verrassing had hij een rubber eendentoeter gekocht (zo eentje voor op kinderfietsen, een knijpding dat piept) en op 't stuur gemonteerd. Zodoende werd mijn motor "Eendje" gedoopt.
Ik ben (of was) de meest niet praktische persoon ooit. Ik kon nog geen fietsband plakken en geen lamp verwisselen. Met een studentenbudget had ik me echter vast voorgenomen het onderhoud aan deze motor zelf te gaan doen. Mijn eerste "klusje" weet ik nog goed: ik wilde de handgreep eraf halen. Doodeng vond ik dat, met een dopsleutel aan mijn motor zitten. Twee boutjes en 't was gebeurd.
Sindsdien heb ik (bijna) alles zelf gedaan. Alleen 't uitboren van de compleet vastgeroeste oude uitlaatbouten en 't omleggen van nieuwe banden heb ik uitbesteed aan een monteur. Ik ben ermee gecrasht, heb 'm daarna weer opgelapt en heb 'm inmiddels al bijna 4,5 jaar in bezit. Ongeveer een jaar geleden heb ik mijn A onbeperkt gehaald middels 't getrapte examen, maar er is nooit een haar op m'n hoofd geweest die heeft overwogen van motor te wisselen.
Eendje is mijn droommotor en er zal op den duur vast nog wel wat naast komen te staan, maar Eendje gaat in ieder geval nooit meer weg.