Geïnspireerd door wat ik vandaag niet voor het eerst meemaakte en wat een facebook-vriendin vandaag postte... Ik heb her en der de ervaren dramatiek een tikje aangedikt en het realisme wat geweld aangedaan, maar toch... 
Ik heb mezelf zelfs in de voorlaatste regel een flagrante grammaticale dwaling toegestaan 
-
Dode platte rode vogel, uit je lijkje blijkt je pech.
Maar ter motor denk ik enkel: "hoe ga ik jou uit de weg?"
Want maak ik een uitwijkactie? Rag ik er dwars overheen?
Jouw lot grijpt mij heus wel aan maar zelf blijf ik graag op de been.
Stuurbeweging op twee wielen op een glibber-ondergrond
is een crash waiting to happen, en da's (bibber...) "ongezond"
Dus onwillekeurig spannen de glutei maximi,
K'doenk-k'doenk, eroverheen, bedwing je rechterhand en -knie.
Constant gas en pas weer actie op het gas, of rem, of stuur
bij de eerste fractie tractie. Zo'n seconde lijkt een uur.
Achteraf krijg je de kriebels van die botjes, vlees en bloed
Dat zich aan je rubber hechtte en waar je mee verder moet.
Maar met honderdvijftig sta je daar niet al te lang bij stil,
en het bloedspoor duurt maar kort, dus ondanks (dankzij?) goede wil
richt je snel je aandacht zodat je weer veilig verder kan.
Tragisch, rode dode vogel, such was life, dat was het dan.
Ik heb mezelf zelfs in de voorlaatste regel een flagrante grammaticale dwaling toegestaan -
Dode platte rode vogel, uit je lijkje blijkt je pech.
Maar ter motor denk ik enkel: "hoe ga ik jou uit de weg?"
Want maak ik een uitwijkactie? Rag ik er dwars overheen?
Jouw lot grijpt mij heus wel aan maar zelf blijf ik graag op de been.
Stuurbeweging op twee wielen op een glibber-ondergrond
is een crash waiting to happen, en da's (bibber...) "ongezond"
Dus onwillekeurig spannen de glutei maximi,
K'doenk-k'doenk, eroverheen, bedwing je rechterhand en -knie.
Constant gas en pas weer actie op het gas, of rem, of stuur
bij de eerste fractie tractie. Zo'n seconde lijkt een uur.
Achteraf krijg je de kriebels van die botjes, vlees en bloed
Dat zich aan je rubber hechtte en waar je mee verder moet.
Maar met honderdvijftig sta je daar niet al te lang bij stil,
en het bloedspoor duurt maar kort, dus ondanks (dankzij?) goede wil
richt je snel je aandacht zodat je weer veilig verder kan.
Tragisch, rode dode vogel, such was life, dat was het dan.
/www.cheesebuerger.de/images/midi/boese/a033.gif"]afbeelding~
