...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #26
(waarschuwing : echt korte verhalen schrijven lukt mij meestal niet zo goed) 
Deeltje 2A : en voor vandaag een route uit 1934 in het verschiet.
Wie : Ron en Jeannet
Motor : BMW R1200RT
Vrijdag 17 juli 2015. Allemachtig zeg…, wat hebben wij geslapen. Als een blok beton, zo hard ongeveer. Heb ook niets gevoeld van dat veel te platte kussen, en al helemaal niet van die kuil in het veel beslapen matras.
Weet ook niet meer dat het misschien wel 26 graden was in ‘onze’ slaapkamer, en onder het fluffige kuiken-donzen dekbed misschien wel 36…
Dussssz…, zo voelt comazuipen ongeveer…, met dat ene kleine verschil dat het ’s ochtends wakker worden met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid beter aan voelt, dan wanneer je van de borrels compleet uit je panty bent gegaan...
…tjakka !…, het gaat weer een fijne warme dag worden vandaag !...
Kwart voor acht, en ik ‘hop’ uit bed. En dan straks lekker de verrassing dat ontbijt heet.
Want ons zijn van de ontbijtjes.
Met vleesjes, kaasjes, en graag meer van die dingen die meer vorm geven aan de ochtend, dan mijn eigen dagelijkse bruine boterham met kleffe Calvé pindakaas, inclusief beker koude chocolademelk.
Eerst een vlugge douche, en…, ik heb al gezien dat het een frisse & vochtige nacht is geweest, en daarom ga ik straks, voor het ontbijt nog (want dat plan heb ik), eerst de motor afdrogen.
En kan dan gelijk wat aangekoekt plat vliegenspul verwijderen, en…(ook niet onbelangrijk) de sporen van het natte wegdek van gisteren.
Zodoende kunnen we vandaag ook met een ‘schone’ motor op pad.
En dan half negen ontbijt.
Ongeveer...
Heb tenslotte ook niet voor Jan met de Korte Achternaam twee van die blauwe vezeldoekjes in mijn tanktasje verstopt..., want je kunt maar beter op dingen voorbereid zijn, zijn wijlen mijn moeder altijd...
En terwijl ik naar beneden loop, breek ik bijna mijn frêle nek over een wit-grijs-achtig klein boeren katten-beest. Want dat harige hoopje kattenvlees ligt heel gezellig gewoon op de trap
…we zijn trouwens te gast op een 4-sterren boerderij…, dat we het maar even weten…
…4 maanden jong, en het ding zorgt bijna voor een ‘gipsvlucht’ naar huis…
Klokslag half negen. Papa is klaar met de motoRT, en mama roept dat het ontbijt inmiddels uitgeserveerd is.
Lekker. Met verse kaas, fijne vleesjes, een glaasje jus, koffie tot aan de horizon ongeveer, van die Oostenrijkse broodjes, en…, ook een gekookt eitje.
Want dat is lekker, een gekookt eitje bij het ontbijt…
En dan graag een hardgekookt eitje.
Alstublieft.
…en met voldoende spelletjes achter op de bank…, voor als je jezelf verveelt, ofzo…
Alles smaakt gewoon hartstikke goed, het weer is goed, de motor is schoon…, mwha…, toch wel even lekker zo. En met zo’n gedachte halveer ik 1 wit Oostenrijks bolletje, druk op 1 helft wat vleeswaar, en pel een loei heet eitje…, en dan gaat het een soort van mis natuurlijk…
Want het ei blijkt (heeeeel) zacht gekookt…, en 2 tellen later zitten ongeveer 10 vingers onder de kleverige zachte gele smurrie. En mijn pijnlijk nauwkeurig gehalveerde bolletje drijft ongeveer in dat spul.
En wat niet aan vingers of bordje zit, zit nu ook aan en in het sneeuwwitte stuk tafelkleed…
Vrouwlief feliciteert mij cynisch met het heugelijke feit dat die bende nog net niet in mijn kleren terecht is gekomen…, want dat had tenslotte zomaar gekund…
Ik probeer mij nog te verweren door uit te leggen dat het aan dat vermaledijde ei ligt, en vooral niet aan mij !
Maar of het helpt...
…jawel, voor vandaag een klassieker op het programma…
Het is vanochtend ongeveer 10 uur als wij de (schone…
) motor aanreutelen voor een toertje naar hoger gelegen gebieden. En dat is dan 1 van de toertjes die ik in die paar dagen van voorbereiding nog even gauw in elkaar geklust had.
Van ons slaapadres en dan langs de Pillersee (bekend van de verregende motorvakantie uit 2010…) -> Zell am See (achterlangs, dus op de kaart, rechts) -> Großglockner -> dan naar Heiligenblut, en verder naar beneden naar Winklern.
Dan naar ‘rechts’ naar Obervellach, en vanaf daar naar boven, om bij de Mallnitz de trein te pakken.
De trein naar o.a. Bad Gastein. En die trein is dan de zogenaamde Tauernschleusse.
Een toertje van zo’n 350 kilometer, en dat is dan weer net leuk voor 1 dag.
…en dan via weg 107, 106, 105, en dan 167…
Wij doen een best aardige route tot nu toe, en fractioneel later dan 12.00 uur mag ik een hele serieuze 24-Euro-50 aftikken om heuvels en bochten te bedwingen.
Ons rollende voertuig krijgt op het bonnetje kenteken G33 mee…
Duur geintje tegenwoordig, dat rijden & kijken daar ! En dan te bedenken dat er sinds de opening van deze bergroute in 1934 al tol wordt geheven.
Je zou dan toch denken dat die berg wel een keer betaald is…, toch…?
…zo…, dat is FF een duur stickertje zeg…
Voordeel vandaag is wel dat de Gletscherstraße ontzettend ‘offen’ is, en ook leuk is dat je dat bord pas ziet, nadat (…) je tol hebt betaald…
En..., het is inmiddels een graad of dertig…
…gelukkig…, hebben we die 24-Euro-50 niet voor Piet Snot achtergelaten…
…en of het aan de warmte ligt…, maar het is totaal niet druk !...
Onderweg zijn wij trouwens al een paar keer een vermomde automobiel tegengekomen. En op de momenten dat wij dat ding zagen, dan had ik net FF geen camera bij de hand, maar…, nu wel !
Hey, en weer die auto…, en het is de meest verse Jaguar met typeaanduiding F-Pace. Te verwachten in 2016.
Wel een gekke naam voor auto, vind ik. Want als je het ding straks thuis in de garage hebt staan, mag dan de garage een ‘peeskamertje’ genoemd worden…?!
…F-Pace dus ; bijzondere naam voor een auto…
We boxeren in een beheurlijck tempo naar boven, en laten het toermasjien mooi door de ruime bochten rollen, maar wat wel opvalt is dat de olietemperatuur sterk oploopt. En dat zal ongetwijfeld te maken hebben met dat het ding regelmatig het eind van de toerenteller-schaal ziet, en wellicht het armer lopen op hogere hoogte…?
Geen idee…, maar zo hoog komt de olietemperatuur niet eens bij file rijden…
…ik zeg : pauze op 2500 meter…
…en het is gewoon hartstikke rustig op de weg !...
Om half 2 parkeren wij ons hete toer-ros ‘daar’ bij ‘die’ gletsjer. En ook daar is het niet druk ! Er staan maar een handje vol motoren, en van automobiele, dan wel toeristenbussen-se-drukte is totaal geen sprake.
En…, het is nog steeds een graad of 24 (boven nul…) ! Ook geen wonder dat je die gletsjer ongeveer onder je ogen ziet wegsmelten…
…wat nou druk, druk, druk…?
Ik durf het niet meer met zekerheid te schrijven, maar…, ik denk dat ik een jaar of 14 was toen ik voor de eerste keer hier geweest ben. Destijds op de achterbank van (ik dacht) de Fiat (maar het kan ook al de Volvo geweest zijn) van pa en moe.
Want ons waren toen voor de eerste keer op vakantie in het slaapverwekkende Berg im Drautal. Met dus de Fiat (of Volvo) en een caravan.
En op een gegeven ‘moesten’ wij natuurlijk naar de toeristische hot-spot van Oostenrijk. Dus…, pa en moe voorin de Italiaan (of Zweed), en ons 3 kinders-in-korte-broek, op de achterbank.
Airco in een auto bestond toen ongeveer nog niet, en pa zijn tweede natuur was Marlboro’s roken. En dat deed hij graag.
Ook in de auto.
En dan de 1 na de ander...
En als pa van mening was dat er serieus gestuurd ging worden, dan trok hij van die muffe auto-handschoentjes aan. U kent ze wel, van die bruine vetleren dingen gesneden uit flinterdun lamsleer, met van dat beige ‘gaas breiwerk’ aan de bovenkant.
Pa dus…, de Ari Vatanen van de Lage Landen, of misschien wel de Carlos Sainz van de koude grond.
Na een paar bochten, en inmiddels zo misselijk als een kerkrat, werd ik steeds verder naar boven gesleurd…, want pa’s bochtenwerk was van het strakke & stevige…, en per bocht kwam er steeds iets meer van de inwendige zure prut naar boven.
En het was koud boven, want (toen nog…) onder nul.
En daar stond je als broekventje, in je korte broek.
Bleekjes.
Ziek.
Koud.
En tot overmaat van treurnis ook nog eens in de laaghangende bewolking.
Maar wat een indruk heeft dat toen al gemaakt.
Al die bochten. Al dat steen. Al die dieptes.
Jammer dat de meters dikke ijslaag van toen voor een groot deel verdwenen is
…voorbeeldje…, in 100 jaar tijd is er veel veranderd…
…maar…, je hebt geen last meer van laaghangende bewolking ; dat dan weer wel…
Je kon (tegenwoordig nog steeds trouwens…) vroeger met zo’n ‘treintje’ naar beneden, en dan kon je onder leiding van een soort van ijshopman een wandeltocht over de gletsjer maken…, echter, op dit moment kun je net zo goed je zwembroek naar beneden meenemen…, het ijs is grotendeels weg, en er is (grijs) water voor in de plaats gekomen.
Jammer, jammer, jammer !
…grijs water ; zwembandjes maar meenemen een volgende keer…, zul je zien, over 10 jaar groeien hier palmbomen…
En om het nog gekker te laten worden, horen wij het geluid van een didgeridoo…
Wat..., zit er hier nu echt een Aboriginal een beetje van zich af te toeteren…
Als we over een randje kijken zit er gewoon een gast in een blauw t-shirt te blazen op wat kunststoffen regenpijpen…
En het hele zaakje is nog demontabel ook nog…, het moet toch echt niet gekker worden.
Is er dan echt niets meer authentiek...
What’s next…, iemand die hier kokosnoten gaat zitten hakken…?!
…Bertus Regenpaip…
De gletsjer verliest zijn oorspronkelijke aantrekkingskracht, en zodoende moet de bezoeker ‘getriggerd’ worden met andere ‘flauwekul’, maar…, dat vertel ik U in deeltje 2B…
…en dan zoom je een beetje in op dat hoogste punt…
…lopen er dus gewoon mensen in colonne door sneeuw en over rots naar boven…
Oh ja..., en we gaan toch niet met de trein...
Deeltje 2A : en voor vandaag een route uit 1934 in het verschiet.
Wie : Ron en Jeannet
Motor : BMW R1200RT
Vrijdag 17 juli 2015. Allemachtig zeg…, wat hebben wij geslapen. Als een blok beton, zo hard ongeveer. Heb ook niets gevoeld van dat veel te platte kussen, en al helemaal niet van die kuil in het veel beslapen matras.
Weet ook niet meer dat het misschien wel 26 graden was in ‘onze’ slaapkamer, en onder het fluffige kuiken-donzen dekbed misschien wel 36…
Dussssz…, zo voelt comazuipen ongeveer…, met dat ene kleine verschil dat het ’s ochtends wakker worden met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid beter aan voelt, dan wanneer je van de borrels compleet uit je panty bent gegaan...
…tjakka !…, het gaat weer een fijne warme dag worden vandaag !...
Kwart voor acht, en ik ‘hop’ uit bed. En dan straks lekker de verrassing dat ontbijt heet.
Want ons zijn van de ontbijtjes.
Met vleesjes, kaasjes, en graag meer van die dingen die meer vorm geven aan de ochtend, dan mijn eigen dagelijkse bruine boterham met kleffe Calvé pindakaas, inclusief beker koude chocolademelk.
Eerst een vlugge douche, en…, ik heb al gezien dat het een frisse & vochtige nacht is geweest, en daarom ga ik straks, voor het ontbijt nog (want dat plan heb ik), eerst de motor afdrogen.
En kan dan gelijk wat aangekoekt plat vliegenspul verwijderen, en…(ook niet onbelangrijk) de sporen van het natte wegdek van gisteren.
Zodoende kunnen we vandaag ook met een ‘schone’ motor op pad.
En dan half negen ontbijt.
Ongeveer...
Heb tenslotte ook niet voor Jan met de Korte Achternaam twee van die blauwe vezeldoekjes in mijn tanktasje verstopt..., want je kunt maar beter op dingen voorbereid zijn, zijn wijlen mijn moeder altijd...
En terwijl ik naar beneden loop, breek ik bijna mijn frêle nek over een wit-grijs-achtig klein boeren katten-beest. Want dat harige hoopje kattenvlees ligt heel gezellig gewoon op de trap
…we zijn trouwens te gast op een 4-sterren boerderij…, dat we het maar even weten…
…4 maanden jong, en het ding zorgt bijna voor een ‘gipsvlucht’ naar huis…
Klokslag half negen. Papa is klaar met de motoRT, en mama roept dat het ontbijt inmiddels uitgeserveerd is.
Lekker. Met verse kaas, fijne vleesjes, een glaasje jus, koffie tot aan de horizon ongeveer, van die Oostenrijkse broodjes, en…, ook een gekookt eitje.
Want dat is lekker, een gekookt eitje bij het ontbijt…
En dan graag een hardgekookt eitje.
Alstublieft.
…en met voldoende spelletjes achter op de bank…, voor als je jezelf verveelt, ofzo…
Alles smaakt gewoon hartstikke goed, het weer is goed, de motor is schoon…, mwha…, toch wel even lekker zo. En met zo’n gedachte halveer ik 1 wit Oostenrijks bolletje, druk op 1 helft wat vleeswaar, en pel een loei heet eitje…, en dan gaat het een soort van mis natuurlijk…
Want het ei blijkt (heeeeel) zacht gekookt…, en 2 tellen later zitten ongeveer 10 vingers onder de kleverige zachte gele smurrie. En mijn pijnlijk nauwkeurig gehalveerde bolletje drijft ongeveer in dat spul.
En wat niet aan vingers of bordje zit, zit nu ook aan en in het sneeuwwitte stuk tafelkleed…
Vrouwlief feliciteert mij cynisch met het heugelijke feit dat die bende nog net niet in mijn kleren terecht is gekomen…, want dat had tenslotte zomaar gekund…
Ik probeer mij nog te verweren door uit te leggen dat het aan dat vermaledijde ei ligt, en vooral niet aan mij !
Maar of het helpt...
…jawel, voor vandaag een klassieker op het programma…
Het is vanochtend ongeveer 10 uur als wij de (schone…
) motor aanreutelen voor een toertje naar hoger gelegen gebieden. En dat is dan 1 van de toertjes die ik in die paar dagen van voorbereiding nog even gauw in elkaar geklust had.Van ons slaapadres en dan langs de Pillersee (bekend van de verregende motorvakantie uit 2010…) -> Zell am See (achterlangs, dus op de kaart, rechts) -> Großglockner -> dan naar Heiligenblut, en verder naar beneden naar Winklern.
Dan naar ‘rechts’ naar Obervellach, en vanaf daar naar boven, om bij de Mallnitz de trein te pakken.
De trein naar o.a. Bad Gastein. En die trein is dan de zogenaamde Tauernschleusse.
Een toertje van zo’n 350 kilometer, en dat is dan weer net leuk voor 1 dag.
…en dan via weg 107, 106, 105, en dan 167…
Wij doen een best aardige route tot nu toe, en fractioneel later dan 12.00 uur mag ik een hele serieuze 24-Euro-50 aftikken om heuvels en bochten te bedwingen.
Ons rollende voertuig krijgt op het bonnetje kenteken G33 mee…
Duur geintje tegenwoordig, dat rijden & kijken daar ! En dan te bedenken dat er sinds de opening van deze bergroute in 1934 al tol wordt geheven.
Je zou dan toch denken dat die berg wel een keer betaald is…, toch…?
…zo…, dat is FF een duur stickertje zeg…
Voordeel vandaag is wel dat de Gletscherstraße ontzettend ‘offen’ is, en ook leuk is dat je dat bord pas ziet, nadat (…) je tol hebt betaald…
En..., het is inmiddels een graad of dertig…
…gelukkig…, hebben we die 24-Euro-50 niet voor Piet Snot achtergelaten…
…en of het aan de warmte ligt…, maar het is totaal niet druk !...
Onderweg zijn wij trouwens al een paar keer een vermomde automobiel tegengekomen. En op de momenten dat wij dat ding zagen, dan had ik net FF geen camera bij de hand, maar…, nu wel !
Hey, en weer die auto…, en het is de meest verse Jaguar met typeaanduiding F-Pace. Te verwachten in 2016.
Wel een gekke naam voor auto, vind ik. Want als je het ding straks thuis in de garage hebt staan, mag dan de garage een ‘peeskamertje’ genoemd worden…?!
…F-Pace dus ; bijzondere naam voor een auto…
We boxeren in een beheurlijck tempo naar boven, en laten het toermasjien mooi door de ruime bochten rollen, maar wat wel opvalt is dat de olietemperatuur sterk oploopt. En dat zal ongetwijfeld te maken hebben met dat het ding regelmatig het eind van de toerenteller-schaal ziet, en wellicht het armer lopen op hogere hoogte…?
Geen idee…, maar zo hoog komt de olietemperatuur niet eens bij file rijden…
…ik zeg : pauze op 2500 meter…
…en het is gewoon hartstikke rustig op de weg !...
Om half 2 parkeren wij ons hete toer-ros ‘daar’ bij ‘die’ gletsjer. En ook daar is het niet druk ! Er staan maar een handje vol motoren, en van automobiele, dan wel toeristenbussen-se-drukte is totaal geen sprake.
En…, het is nog steeds een graad of 24 (boven nul…) ! Ook geen wonder dat je die gletsjer ongeveer onder je ogen ziet wegsmelten…
…wat nou druk, druk, druk…?
Ik durf het niet meer met zekerheid te schrijven, maar…, ik denk dat ik een jaar of 14 was toen ik voor de eerste keer hier geweest ben. Destijds op de achterbank van (ik dacht) de Fiat (maar het kan ook al de Volvo geweest zijn) van pa en moe.
Want ons waren toen voor de eerste keer op vakantie in het slaapverwekkende Berg im Drautal. Met dus de Fiat (of Volvo) en een caravan.
En op een gegeven ‘moesten’ wij natuurlijk naar de toeristische hot-spot van Oostenrijk. Dus…, pa en moe voorin de Italiaan (of Zweed), en ons 3 kinders-in-korte-broek, op de achterbank.
Airco in een auto bestond toen ongeveer nog niet, en pa zijn tweede natuur was Marlboro’s roken. En dat deed hij graag.
Ook in de auto.
En dan de 1 na de ander...
En als pa van mening was dat er serieus gestuurd ging worden, dan trok hij van die muffe auto-handschoentjes aan. U kent ze wel, van die bruine vetleren dingen gesneden uit flinterdun lamsleer, met van dat beige ‘gaas breiwerk’ aan de bovenkant.
Pa dus…, de Ari Vatanen van de Lage Landen, of misschien wel de Carlos Sainz van de koude grond.
Na een paar bochten, en inmiddels zo misselijk als een kerkrat, werd ik steeds verder naar boven gesleurd…, want pa’s bochtenwerk was van het strakke & stevige…, en per bocht kwam er steeds iets meer van de inwendige zure prut naar boven.
En het was koud boven, want (toen nog…) onder nul.
En daar stond je als broekventje, in je korte broek.
Bleekjes.
Ziek.
Koud.
En tot overmaat van treurnis ook nog eens in de laaghangende bewolking.
Maar wat een indruk heeft dat toen al gemaakt.
Al die bochten. Al dat steen. Al die dieptes.
Jammer dat de meters dikke ijslaag van toen voor een groot deel verdwenen is
…voorbeeldje…, in 100 jaar tijd is er veel veranderd…
…maar…, je hebt geen last meer van laaghangende bewolking ; dat dan weer wel…
Je kon (tegenwoordig nog steeds trouwens…) vroeger met zo’n ‘treintje’ naar beneden, en dan kon je onder leiding van een soort van ijshopman een wandeltocht over de gletsjer maken…, echter, op dit moment kun je net zo goed je zwembroek naar beneden meenemen…, het ijs is grotendeels weg, en er is (grijs) water voor in de plaats gekomen.
Jammer, jammer, jammer !
…grijs water ; zwembandjes maar meenemen een volgende keer…, zul je zien, over 10 jaar groeien hier palmbomen…
En om het nog gekker te laten worden, horen wij het geluid van een didgeridoo…
Wat..., zit er hier nu echt een Aboriginal een beetje van zich af te toeteren…
Als we over een randje kijken zit er gewoon een gast in een blauw t-shirt te blazen op wat kunststoffen regenpijpen…
En het hele zaakje is nog demontabel ook nog…, het moet toch echt niet gekker worden.
Is er dan echt niets meer authentiek...
What’s next…, iemand die hier kokosnoten gaat zitten hakken…?!
…Bertus Regenpaip…
De gletsjer verliest zijn oorspronkelijke aantrekkingskracht, en zodoende moet de bezoeker ‘getriggerd’ worden met andere ‘flauwekul’, maar…, dat vertel ik U in deeltje 2B…
…en dan zoom je een beetje in op dat hoogste punt…
…lopen er dus gewoon mensen in colonne door sneeuw en over rots naar boven…
Oh ja..., en we gaan toch niet met de trein...
Laatst bewerkt:
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
maar er zo een leuk verhaal over schrijven ( typen ) dat zit er voor mij niet in.
Zeker als je leest dat zelfs al zou de klimaatverandering nu A la minute niet meer verder gaan, dan nog de meeste gletsjers er gewoon aan gaan.
Dat is wel erg hard gegaan.
