De wereld is Facebook, iedereen doet alles top, alles gaat briljant, totdat je ze een keer echt spreektNou dit wordt een kleine self-pity party denk ik, maar toch dump ik het hier.
Ik heb als 29-jarige net mijn derde les gehad en hoe idioot enthousiast ik vorige week nog was, is het een beetje in mn schoenen gezakt. Ik hoor constant mensen die op hun 18e zijn begonnen en al van alles hebben gereden. Zware motoren of juist off-road avonturen, die lachend over de keren dat ze zijn gevallen vertellen en met alle souplesse hun fiets manouvreren of er als een fotomodel bovenop liggen. En dan denk ik aan mezelf, die als een verkrampte angsthaas op dat ding blij is als ik het meest ruime 8tje wat op het terrein past heb gehaald.
Vandaag nog praatte ik met twee meiden van 21 en 22 die met een 1000cc rondrijden en waarbij alles gewoon zo makkelijk lijkt en soepel gaat. Of verhalen waar mensen binnen een maand hun eerste examen al doen, terwijl het bij mij zo stroef lijkt te gaan. Ik ben bang dat ik gewoon te laat ben, dat ik er nooit 'bij zal horen'. Misschien is dit wel een bekend waar-ben-ik-aan-begonnen moment maar ik voel me een beetje een sukkeltje geloof ik. Hoe lang duurde het bij jullie voordat je echt voelde dat je het helemaal doorhad en je super vertrouwd voelde op een motor?
29 jaar is niet laat hoor en laat je niet gek maken door die verhalen, ze worden zo vaak overdreven, dat hoort er een beetje bijIk ben bang dat ik gewoon te laat ben, dat ik er nooit 'bij zal horen'. Misschien is dit wel een bekend waar-ben-ik-aan-begonnen moment maar ik voel me een beetje een sukkeltje geloof ik. Hoe lang duurde het bij jullie voordat je echt voelde dat je het helemaal doorhad en je super vertrouwd voelde op een motor?
Je stelt de verkeerde vragen aan jezelf.Nou dit wordt een kleine self-pity party denk ik, maar toch dump ik het hier.
Ik heb als 29-jarige net mijn derde les gehad en hoe idioot enthousiast ik vorige week nog was, is het een beetje in mn schoenen gezakt. Ik hoor constant mensen die op hun 18e zijn begonnen en al van alles hebben gereden. Zware motoren of juist off-road avonturen, die lachend over de keren dat ze zijn gevallen vertellen en met alle souplesse hun fiets manouvreren of er als een fotomodel bovenop liggen. En dan denk ik aan mezelf, die als een verkrampte angsthaas op dat ding blij is als ik het meest ruime 8tje wat op het terrein past heb gehaald.
Vandaag nog praatte ik met twee meiden van 21 en 22 die met een 1000cc rondrijden en waarbij alles gewoon zo makkelijk lijkt en soepel gaat. Of verhalen waar mensen binnen een maand hun eerste examen al doen, terwijl het bij mij zo stroef lijkt te gaan. Ik ben bang dat ik gewoon te laat ben, dat ik er nooit 'bij zal horen'. Misschien is dit wel een bekend waar-ben-ik-aan-begonnen moment maar ik voel me een beetje een sukkeltje geloof ik. Hoe lang duurde het bij jullie voordat je echt voelde dat je het helemaal doorhad en je super vertrouwd voelde op een motor?
Geeft niks, iedereen heeft zo z'n momentjes. Zeker bij motorrijders is er een sterke voorkeur om precies de leuke momentjes naar voren te halen, en alle momentjes van "dat wordt een schone onderbroek" en "oei, dat was mijn fout, gelukkig zag die ander mij wèl op tijd" etc. blijven toch vaak onderbelicht.Nou dit wordt een kleine self-pity party denk ik
Wederom, wees blij dat je een mens bent en geen bovennatuurlijke superheld. Bovendien ben je 29 en geen 19, en dat betekent bij de meeste mensen dat het brein alweer wat minder plastisch is. Dat betekent onder andere dat het aanleren van motorische automatismen jou gemiddeld best 20% langer kan kosten. Fact of life, deal with it.Ik heb als 29-jarige net mijn derde les gehad en hoe idioot enthousiast ik vorige week nog was, is het een beetje in mn schoenen gezakt.
Als je straks wat langer je pasje hebt en wat verschillende motoren ervaart, leer je dat als je eenmaal rijdt, een 300cc en een 1000cc eigenlijk met precies dezelfde skillset te rijden zijn. Het grootste verschil is eigenlijk dit: als hij omvalt omdat je (weer eens) de zijstandaard vergat bij het tankstation, en je moet hem in je eentje oprapen, gaat het met een 300cc een stuk makkelijkerZware motoren of juist off-road avonturen (...){ meiden van 21 en 22 die met een 1000cc rondrijden
Ha, te laat, ben je gek. Hele volksstammen beginnen pas in hun midlife crisis aan motorrijden, die ben jij mooi 20 jaar voor.Ik ben bang dat ik gewoon te laat ben, dat ik er nooit 'bij zal horen'. Misschien is dit wel een bekend waar-ben-ik-aan-begonnen moment maar ik voel me een beetje een sukkeltje geloof ik. Hoe lang duurde het bij jullie voordat je echt voelde dat je het helemaal doorhad en je super vertrouwd voelde op een motor?
Kop op, je hebt drie lessen gehad. Geef jezelf tijd, en straks heb jij dat pasje en denk je och och wat heb ik me druk gemaakt.En dan denk ik aan mezelf, die als een verkrampte angsthaas op dat ding blij is als ik het meest ruime 8tje wat op het terrein past heb gehaald.
Ik ben pas op mijn 30e begonnen. Gezien wat ik toen nog heb uitgevreten, vraag ik me serieus af, of ik de 30 wel gehaald zou hebben als ik op mijn 20e was begonnen.Ik zie liever iemand van 29 pas beginnen met z,n motorrijbewijs dan iemand van 18,als het goed is heb je op je 29e heel
wat minder de neiging om overmoedig te worden en meer risico,s te nemen dan verstandig is,dat is een veel betere basis om
met motorrijden te beginnen
Damn wat een fijne reactie! Dankjewel, inderdaad had ik zeker even wat motiverende woorden nodig. En die heb ik hier dubbel en dwars gekregenInderdaad, meld je bij het lesserstopic, je bent zéker niet alleen.
Maar hier vast een paar puntjes die ik uit jouw specifieke post haal. Bear with me, ik ben niet een man van weinig woorden
Geeft niks, iedereen heeft zo z'n momentjes. Zeker bij motorrijders is er een sterke voorkeur om precies de leuke momentjes naar voren te halen, en alle momentjes van "dat wordt een schone onderbroek" en "oei, dat was mijn fout, gelukkig zag die ander mij wèl op tijd" etc. blijven toch vaak onderbelicht.
Wederom, wees blij dat je een mens bent en geen bovennatuurlijke superheld. Bovendien ben je 29 en geen 19, en dat betekent bij de meeste mensen dat het brein alweer wat minder plastisch is. Dat betekent onder andere dat het aanleren van motorische automatismen jou gemiddeld best 20% langer kan kosten. Fact of life, deal with it.
But cut yourself some slack - niet alleen kun jij de jonkies overtroeven met 10 jaar extra levenservaring en verkeersinzicht, ook is leren (inclusief deze momenten) gewoon domweg gezond, en juist door zo'n avontuur aan te gaan en nieuwe dingen te leren houd je je lichaam en brein jong.
Als je straks wat langer je pasje hebt en wat verschillende motoren ervaart, leer je dat als je eenmaal rijdt, een 300cc en een 1000cc eigenlijk met precies dezelfde skillset te rijden zijn. Het grootste verschil is eigenlijk dit: als hij omvalt omdat je (weer eens) de zijstandaard vergat bij het tankstation, en je moet hem in je eentje oprapen, gaat het met een 300cc een stuk makkelijkerMaar bijvoorbeeld een bochtje draaien is echt ongeveer even makkelijk met een lichte en een zware, het gaat allemaal om momentum en skills.
Kortom... Oefenen gewoon. Komt echt, écht vanzelf wel. Of niet, ik bedoel laten we eerlijk zijn, ik ken ook best mensen die uiteindelijk besloten dat het toch niet hun ding was, maar er is maar een manier om daarachter te komen en dat is gewoon doorgaan.
Ha, te laat, ben je gek. Hele volksstammen beginnen pas in hun midlife crisis aan motorrijden, die ben jij mooi 20 jaar voor.
Ik denk trouwens de laatste jaren, als ik capriolen van sommige jonkies zie, regelmatig van goh, misschien een idee als ze de minimum leeftijf omhoog gooien
Specifiek antwoord op je vraag: ik voelde me denk ik na een AVB lesje of twee supercomfy op de motor. Na een les of vier ging ik twee keer in een half uur op mijn poezelige smoelwerk, en dacht ik net als jij "shit, dit kan ik helemaal niet, wie dacht ik dat ik was" (Ik was trouwens 26 geloof ik.) En toen weer twee lessen later ging her weer perfect. Toen ging ik op de weg lessen, en daar heb ik nog een aantal ups en downs gehad.
Hoort er allemaal bij, gewoon lekker doorgaan, iedereen leert in hun eigen tempo en op hun eigen manier. En als je weer gaat twijfelen, gewoon hier terugkomen en je opnieuw een hart onder je riem laten steken
Kop op, je hebt drie lessen gehad. Geef jezelf tijd, en straks heb jij dat pasje en denk je och och wat heb ik me druk gemaakt.
Good luck, veel plezier, en als er wat mis gaat: stop de ervaring in je hoofd in een schoenendoos, doe er een mooi strikje omheen, en laat het bewust staan waar je het vond. Als je er dan later nog eens langsrijdt kun je er nog eens aan terugdenken, zo van "o ja, hier stond een van mijn achtergelaten schoenendoosjes, blij dat ik dat toen daar heb gelaten". Works for me
Daar zeg je wat idd. Zelfoverschatting is geloof ik zeker niet mijn probleem, maar je hebt gelijk. Het is geen westrijd wie met de minste lessen een rijbewijs haalt. Lol heb ik er zeker in! Dankjewel voor je reactie:DVan de meeste grote verhalen is maar een klein deel waar. Je doet het voor jezelf en niet voor een ander. De een heeft er nou eenmaal iets meer feeling voor dan de ander, maar dat wil niet zeggen dat je het niet gaat leren. Al heb je 100 lessen nodig, wat kan jou het schelen, zolang je er maar lol in hebt. Ik denk dat je in het begin beter een beetje gezonde spanning kan hebben, als het allemaal vanzelf gaat ligt zelfoverschatting snel op de loer.
Klopt ook natuurlijk, ik ga zker lekker door. Gelukkig heb ik een fijne instructeur (ben al een keer gewisseld). Ik zit nu bij een motorrijschool, dus hij geeft alleen maar motorrijles, geen auto, scooter, vrachtwagen of wat dan ook. Tis een flink stuk verder fietsen maar de kwaliteit van de lessen is het zeker waard!Soepel motorrijden leer je pas echt als je het rijbewijs hebt gehaald.
Dus gewoon lekker doorgaan met lessen.
Je kan het beste een instructeur hebben die zelf ook motor rijdt.
Kijk dat zijn wijze woorden! Hahaha ja van mezelf nog eens op mn kop geven wordt het niet leuker van natuurlijk. Dankjewel!:DVoor het beoordelen heb je een instructeur en straks een examinator, dat hoef je niet ook nog zelf te doen.
VRO cursus gaan volgen,sowieso een aanrader voor beginners die nog niet zolang een rijbewijs hebben,maar ook voor meer ervaren rijders ,dan is straatje keren geen probleem meer.Ach ik kon alles op scooters, kon de bochten precies aansnijden zoals ik wou, powerslidend er doorheen om vervolgens al slippend met een halve draai precies voor t treinstation te stoppen om vriendinlief op te halen.
Met de motor zit ik na 4 jaar nog steeds regelmatig hoofdschuddend mijzelf te vervloeken omdat ik niet eens fatsoenlijk een straatje kan keren zonder mijn voeten aan de grond te zetten.
Zolang je plezier hebt en geen brokken rijd maakt het geen fuck uit wat andere er van vinden. Oefening baart kunst, en om dit kunstje goed te kunnen ben je soms jaren bezig.