Een reisverslag : Augustus 2011 Ardèche / Frankrijk
- Onderwerp starter ...Ron...
- Startdatum
Wéér genieten van het reisverslag.... haalt herinneringen op van mijn tochtje door de Ardeche in 2007.
En ben ook een fan geworden van de Kronenbourgvrienden uit Obernai. Een paar weken geleden voor hullie mogen "werken" op een festival in Pauillac. Samen met een collega 2 tankcontainers van dat geestverruimende vocht van de brouwerij naar het festival gebracht. Daar 4 dagen "moeten" wachten tot het bier op was. Zo af en toe heeft m'n werk ook z'n leuke kanten...
En ben ook een fan geworden van de Kronenbourgvrienden uit Obernai. Een paar weken geleden voor hullie mogen "werken" op een festival in Pauillac. Samen met een collega 2 tankcontainers van dat geestverruimende vocht van de brouwerij naar het festival gebracht. Daar 4 dagen "moeten" wachten tot het bier op was. Zo af en toe heeft m'n werk ook z'n leuke kanten...
Enjoy-Rider
MF veteraan
Ik ben jaloers.......wat een mooie route! 
In 2009 hebben wij in dat gebied de D531, Gorges de la Bourne, gereden.
Mijn vurige wens om die schitterende route door die kloof dit (voor)jaar tijdens onze vakantie in Frankrijk weer te rijden werd helaas de grond ingeboord omdat hij afgesloten was wegens steenval en instortingen
Gorges de la Bourne - Wikipedia
Voorlopig zullen we hem ook niet meer rijden, komende jaren geen Frankrijk meer voor mij
In 2009 hebben wij in dat gebied de D531, Gorges de la Bourne, gereden.
Mijn vurige wens om die schitterende route door die kloof dit (voor)jaar tijdens onze vakantie in Frankrijk weer te rijden werd helaas de grond ingeboord omdat hij afgesloten was wegens steenval en instortingen
Gorges de la Bourne - Wikipedia
Voorlopig zullen we hem ook niet meer rijden, komende jaren geen Frankrijk meer voor mij
Laatst bewerkt:
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #55
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 6 : Donderdag 04 Aug. 2011.
Naar Marseille, en we doen 416 km. aujourd’hui.
Motor : BMW R1200RT
Wie : Ron und Jeannet
Het is alweer behoorlijk warm deze ochtend als we de tank van de motor volklatzen bij die reeds, in een eerder deel, genoemde Intermarché in dat op de 1-of-andere-manier altijd (!) drukke Rossières.
Waarom het daar zo druk is…, geen idee.
Oké er ligt een stoffige camping ongeveer in ‘t midden van 't stadje aan de doorgaande weg door het dorp, waarover al het langzaam voortkruipende verkeer zich heen wurmt, en je kunt er gewoon in het Nederlands een pizza bestellen, maar verder…, beats me.
Geen idee waarom…
Het is 10-uur-37, alweer heel ver in de sub-zomerse 20 graden, en in ons tankje verdwijnt zomaar weer 21,53 ltr. Super98.
Nog steeds trouwens tegen een literprijs van onder een tegenwoordig schappelijke 1-Euro-55.
Vanochtend hebben we na het ontbijt ‘n familie uit Rilland (Zeeland) min of meer uitgezwaaid. Gezellige gasten wel.
Vader, moeder, en een zoontje.
Hun vakantie zit er nu ongeveer op, en zij gaan nu met z’n gedrietjes in de Fabia met airco onderweg naar Metz voor nog een laatste tussentijdse overnachting.
Les Blancards was voor hen een 2-nachtse-tussenstop ; want ze kwamen van ergens uit Italië.
Wij snorren echter vandaag naar het Zuid-Franse Marseille.
Want vrouwlief heeft vanaf het begin van de vakantie geroepen dat ze de Middellandse Zee graag van dichtbij wil zien, en ruiken.
Geen probleem natuurlijk, die afstand daarna toe is heel best te behappen, en we hebben de tijd aan ons zelf, dus wat let ons.
Helemaal niets !
De RT is tenslotte zo gewillig als wat, en als je een beetje lafjes aan het gas draait & fröbelt, ben je er tenslotte ook zo !
Via de tolweg (de A7) is het ongeveer 2 en een half uur rijden tot aan het centrum van Marseille begrijpen we van gastvrouw Aris, maar omdat wij behoorlijk wars zijn van tolwegen (...'n keer een niet gezellig akkefietje gehad op een tolweg in Italië…, dus vandaar...), is er voor ons maar 1 ‘trieste’ optie vandaag ; en dat is binnendoor.
En binnendoor gaat het...
Allemachtig...
Een beetje te binnendoor eigenlijk met deze temperaturen.
En ook niet bevorderlijk voor het gemiddelde reistempo.
En daar kom ik weer met de nummertjes…, maar vanaf het tankstation in Rosières nemen we heel logisch de D104.
En we komen dan langs een discothèque die Le Titanic heet... ; wie noemt er nou z’n discotheek naar een gezonken schip…???
Maf !
Vanaf die 104, buigen we een keertje links af, en nemen de D225, en we komen dwars door 't muisstille Beaulieu, en die naam roept onder het rijden bij mij gelijk herinneringen op aan dit !.
Want een beetje Engelse autoliefhebber (…ja ook dat nog…, sorry…) kent in ieder geval het Britse Beaulieu.
Of Bjoelie zoals ze aan de andere kant van het water zeggen.
De 225 slingert door het ruige landschap naar de 901 toe.
Het tempo ligt laag, er is amper wind, en de temperatuur stijgt al richting eind 20 graden…
Temperaturen voor eigenlijk van die doorwaai-motor-kleding, en we hebben het nog in de handen gehad een paar dagen voordat we naar de Ardèche vertrokken, maar het nadeel is (denken wij in ieder geval), dat je dan eigenlijk met meerdere jassen en broeken op pad moet.
Iets voor de koelere momenten, zoals op de heenreis met zijn 10 graden, als wel tijdens deze zomerse temperaturen.
Nog maar us over nadenken.
Maar het doorwaaispul was nu wel uitermate gewenst hierzo !
…die D225 slingert door nogal een ruig landschap…, schiet niet echt op zo…
Na de 901 de 980, over de Route de Barjac, wat trouwens nummertechnisch geen reet inhoudt.
Het is gewoon een weg, en helaas niet de naam voor een fraaie bergpas ofzo.
En zo keutelen, en zweten wij door over de N580 naar het machtige Les Angles, en ‘t nog grotere Avignon.
Wat een stad zeg, dat Avignon.
Alsof de hele binnenstad verstopt zit achter een enorme, rondom die stad opgebouwde, zachtgele kalkstenen kasteelmuur.
Ik zeg : filmpje !
En daar hoort dan ook een liedje bij natuurlijk…; lang leve de lagere school…
Maar goed, we zijn onderweg naar Marseille, dus dat Avignon bewaren we 100% zeker voor een volgende keer !
We rijden echter daar wel door het van verkeerslichten vergeven centrum, en lazeren bijna van de motor af van de hitte...
Tis inmiddels een snoeiwarme 33 graden, we zitten compleet uit de wind (ook niet zo gek op deze fiets…), en de zon brandt ongenadig in op ons zwarte motorkostuum.
Ik probeer alle knopjes aan de brommeRT, maar het knopje van de airco kan ik FF zo gauw niet vinden…
…
…
Gelukkig heb ik vanochtend in mijn handbagage wel mijn flinterdunne, lichtbruin lederen soort van mega-zomerhandschoentjes teruggevonden…, want met die GoreTex gevoerde zg. ProSummer handschoenen van BMW zelf, kom ik erachter dat het een drama is die dingen, met deze tropische temperaturen.
Wat een ondingen zeg ; als de temperatuur gewoon normaal Nederlands is gaat het prima…, maar daarzo…, totaal geen doen met die dingen aan.
Die GoreTex voering blijft aan je vingers kleven…, en dat voelt bijzonder onplezierig.
En krijg ze maar weer eens fatsoenlijk aan, als je ze eenmaal uit hebt kunnen krijgen...
ProRommel is het !
En nog niet goedkoop ook !!
We zitten inmiddels op de Route National 7, en zijn nu serieus onderweg naar ‘dat plaatsje aan de kust’.
Waarschijnlijk voordat die A7 er naast lag, was de N7 de doorgaande route naar het zuiden, want we komen allerlei wegrestaurants tegen, met allemaal enorm grote parkeerplaatsen…, maar de route heeft zijn oorspronkelijke glans verloren denk ik.
Want een hoop van die wegrestaurants zien er nu haveloos, triest, en compleet verlaten uit.
Het ontbreekt er eigenlijk nog net aan dat je van die bosjes voorbij ziet waaien ; U weet wel, van die dooie bosjes die je altijd in van die zweterige, en stoffige western movies voorbij zag komen rollen als er een beetje wind stond…
Wij zelf rollen nu echter even niet.
Even een pauze, en dat doen we bij een Nederlandse DAF !
Jawel ; zomaar zo’n truttenschuddertje daarzo in Frankrijk !
En bij een Fiat 131 Mirafiori (beetje de B-Ascona van Fiat zeg maar).
Want zeg nou zelf, hoe vaak zie je nog een 131 Mirafiori in het wild ?!
Die dingen zijn over het algemeen compleet vergaan.
Want Nederlands wegenzout en Italiaans blik ging vroeger nooit samen.
…even een pauze langs de N7 ; en even een beetje schaduw…
Na een verkwikkende pauze (heb zelfs nog even neiging om gewoon een fles koud water over mijn hoofd leeg te kieperen…) sudderen wij verder naar beneden.
N7 -> Route de Jean Moulin -> N113 -> en bij Rognac zien wij voor het eerst de Middellandse Zee aan onze rechterhand.
Nog een paar kilometer tolvrije A7 en A55 (kijk, en dat schiet nou even lekker op !!)… ; en inmiddels is de temparatuur een mooie ronde 35 graden Celsius.
Ik ben eerlijk ; ik had van Marseille iets anders verwacht. Bij binnenkomst vanaf die A55 lijkt het vooral op het havengebied van Rotterdam, enzo. Maar dan warmer.
En met een blauw-groene zee, in plaats van die troosteloze donkerbruin-grijze waterzooi die hier Noordzee heet.
En ik had een verkeerschaos-achtig iets als in Parijs verwacht.
Maar niets van dit alles.
Tis best een relaxte stad om doorheen te rijden eigenlijk.
We parkeren de gisteravond nog wat opgepoetste toerbrommer op de stoep bij een grote taxistandplaats, aan de Vieux-Port.
De plaatselijke jachthaven zeg maar.
En ook daar had ik een totaal andere voorstelling van.
Ik had een mondaine soort van bedrijvigheid verwacht…, maar in plaats van rijkdom en uitbundige luxigheid ligt hier gewoon een heel roedel min of meer kleine zeilbootjes.
Kun je ook voor in de haven van ons Friese Hindeloopen terecht...
…hé…, een Duitser op de brommer hier…, ook al op zo’n fijne taaie boxer…
Wel valt mij op dat ook werkelijk alle geparkeerde motorscooters (en dat zijn er daar nogal wat !) hier aan een akelig dik slot liggen, of met een fikse ketting zijn vastgebonden aan een paal of andersoort van aard en nagelvast stuk straatmeubilair.
Wordt hier zoveel gestolen dan…???
Vind ik het dan wel zo prettig om onze Buitenlandse Toerfiets hier zomaar onbeheerd achter te laten…???
Want als ik dat zo bekijk, dan pak je makkelijker een vent zijn vrouw af, dan dat je een scooter pikt daar in dat Marseille...
En…, werkelijk met dat ik de fiets op slot zet, worden we al aangesproken door een veel te goed geklede 'zwerver'.
Of hij 50 centen van ons kan krijgen…?!
Zijn we dus 5 minuten in Marseille hè !
Ik denk : hoepel op vent. Ga je eigen volk lastigvallen, en we doen net of w’m niet begrijpen door op de nummerplaat te wijzen.
En dan vooral op het blauwe NL vlakje.
Hij begrijpt het…, en taait brabbelend af.
We stoppen onze kletterpetjes in de topkoffer, prakken de tourjassen in de zijkoffers, en zorgen er in ieder geval voor dat de papieren van de fiets als persoonlijke handbagage meegaan.
Want eerlijk gezegd vertrouw ik het hier voor geen meter.
Gappen ze de fiets, hebben we in ieder geval de papieren nog…
Ik hou er helemaal niet van om gelijk aangesproken te worden door zo’n landloper-achtige gast die ons dus al bij aankomst in de smiezen had…
…Méditerranée, zo blauw, zo blauw…
Ik zeg : lang verhaal…, dus even tijd voor een koffiepauze ; dus filmpje !
Vanaf de jachthaven wandelen we de binnenstad in, en we lopen er compleet voor Jan met de Drieletterigeachternaam bij hier.
Veel ogen ook op ons gericht.
Want we lopen beiden in ‘n zwarte lederen motorbroek, en beiden in zwarte lederen motorlaarzen, dan wel laarsjes.
We lopen compleet voor joker hier met deze temperatuur.
We vallen veel te veel op, zo met de camera in de hand, en Jeannet met haar fijn fel-rode tasje waar onze hele persoonlijke rim-ram in zit.
Hoezo Jut en Jul als toerist op pad...
Zelfde als dat je hier in Amsterdam zo’n niet helemaal onopvallende Japanner ziet rondstuiteren.
Alsof we er bijna om schreeuwen of een Vlotte Franse Zakkenroller even een graai in het fijn fel-rode tasje wil doen…
…binnenstad aan de haven ; en het stikt hier van die Yamaha T-Max scooters…
En dat onbehagelijke gevoel wordt nog even een graadje erger als we in de echte binnenstad terechtkomen, in een soort van Turkse bazaar achtige winkelstraat.
Een akelige kluwen van hele nauwe straatjes, waar vanuit ieder klein en slecht verlicht winkeltje, buiten op straat handel wordt gedreven.
Je koopt er vis, zoetigheden, fruit, kleding, schoenen, en allerlei (voor ons...) bijzonder onduidelijke snack-achtige dingen.
Dus een gezellig kraampje waar lekkere warme & verse stroopwafels worden verkocht kun je hier wel op je hete buik schrijven…
Helemaal aan het begin van dat ‘Turkse kwartier’ worden we op een akelig vervelende manier aangesproken en nageroepen door 1 of andere gast.
Geen idee wat die gozer roept, en/of van ons wil, maar met dat we verder lopen zijn de ogen van het volk dat daar op straat rondlummelt iets teveel op ons gericht.
Dat we hier veel te veel opvallen is wel duidelijk.
We worden dan ook van alle kanten in de gaten gehouden.
Is eg nie fijn nie…
Een hoogzwangere vrouw ligt onderuit gezakt, gewoon tussen 2 kramen, in een smerige portiek weg te kakken in deze verziekende hitte.
Bij de plaatselijke Turkse slager hangt het rauwe vlees in grote hompen gewoon buiten, en staat het spul stijf van de dikke groene en zwarte vliegen, en bij het kraampje waar je bijvoorbeeld het mierzoete baklava kunt kopen, gonst het van de wespen.
Geen prettige, en zeker geen frisse omgeving vinden wij, en we zorgen er in een rap tempo voor dat wij weer terecht komen in een veel ruimer, en voor ons beter te begrijpen stukje stad.
…Turkse straathandel ; verkeerde omgeving voor een opvallende toerist…!
En we kuieren verder…, het zweet inmiddels hevig klotsend over de randen van de motorlaarzen...
Hadden we dus toch even beter over moeten nadenken...
…toen en nu ; Porte d’Aix…
Iets te eten halen zo half op de middag valt ook niet helemaal mee ; want aan zee : dus vis, vis, en nog eens vis.
Hadden we ook beter over moeten nadenken.
Was ook eigenlijk wel te verwachten.
En ik voel mij net een beetje die Karl Pilkington uit Discovery’s ‘An Idiot Abroad’
Deze Karl dus…
…wel leuke pandjes daar in de stad ; dat dan weer wel…
Weet niet of het nou zo’n goed idee was, dat Marseille…, want het is weer zo simpel als wat (achteraf bekeken…) : een middagje die stad bekijken is gewoon onzin.
Er is hartstikke veel te zien, en hartstikke veel te bekijken.
En dat red je dus never-nooit-niet in een middag !
En ook dat hadden we eigenlijk van te voren kunnen bedenken.
Een volgende keer vooraf betere research plegen…
…Notre Dame de la Garde…
Ook zo’n voorbeeld.
De Notre Dame de la Garde. Mooi niet geweest dus. Wist ook niet dat het ding er stond trouwens.
Maar de afstand jachthaven -> lopend heuvel op dat ding bekijken, is gewoon niet te doen.
Dus…, dit kon ik er nog van maken...
Een plaatje van die Notre Dame, genomen vanuit de jachthaven...
Dichterbij halen gaat met mijn eenvoudige cameraatje niet. En om er nog enigszins iets leuks mee te doen, heb ik maar wat hinderlijke zooi weggephotoshopt en een stukje tekst in de foto gekrabbelt...
Dus meeleesvrienden, zeg nou a.u.b. niet dat ik er niet serieus mee bezig ben geweest…
En met die gedachte hangen we nog een beetje rond in die jachthaven, en lopen langs de marktkraampjes die daar staan, en waar ze heerlijke soorten van olijfolie verkopen. Allemaal verpakt in mooie flesjes.
Met mooie namen, en met mooie kleuren.
En ook kraampjes met handgemaakte zeepjes. Lekker ruiken dat spul, en schreeuwend duur.
Zes Euro voor 100 gram zeep.
Best aan de prijs.
...lekker ruikende, handgemaakte zeepjes...
Hier op de plaatselijke woensdagmarkt van Schiermonnikendam, of Haarballenveen zou zo’n zeepkraampje totaal misplaatst zijn, maar op de 1-of-andere manier past het daar allemaal wonderwel.
Later op de middag, en een beetje met een onbevredigend gevoel over vandaag rollen we nagenoeg dezelfde route terug naar ons Les Blancards.
Tenminste het eerste van die route is nagenoeg hetzelfde.
Onderweg op zo’n 90 km/h weg hoor ik plotseling een luid geblaf en geratel achter mij (we rijden dan zo’n 110 km/h).
Ik had al wel een lampje gezien in de achteruitkijkspiegel (bestaan er op een motor ook eigenlijk vooruitkijkspiegels dan…), maar dat het lampje zo akelig rap dichterbij zou komen had ik niet verwacht.
Het blijkt een gast op een 1098S te zijn. Mooi rood, en met een setje luidruchtige Termignoni’s fier uit de bips van de fiets stekend.
Hij in een spijkerbroek, gympen, kort leren jasje, helm op, en race handschoentjes aan.
Achterop een schriel kind. Een grietje in ieder geval.
‘N jaar of 16 zegt Jeannet.
Het arme schepsel hangt als een kleine chimpansee op de rug van de voortrazende Ducatist.
Ze heeft een spijkerbroekje aan, textielen flodderschoentjes, en zo’n spaghetti-hemdje over de schouders.
Uiteraard wel een helm, maar verder geen handschoenen ofzo.
Die gast rijdt alsof hij net heeft gehoord dat zijn woning 150 kilometer verderop stevig in de fik staat, en dat de voortrazende vlammetjes al een beetje aan zijn enorme en unieke, en sowieso onvervangbare verzameling porno DVD’s aan het knabbelen zijn...
Tjjessus…, wat gaat die mafkees er vandoor zeg !
Maakt niet uit of er tegenliggers aankomen of niet, hij schiet overal tussendoor, en werpt als een soort van anker af en toe zijn rechterbeen, als een snel dank je wel, naar buiten.
Heel even volg ik deze rappe twee-wiel collega.
Ik heb een poosje 160 op de klok staan, en hij loopt hard van ons weg…
Met dat arme spaghetti-hempjes kind achterop…
Klinkt trouwens wel zo’n Duc.
Oh.., en het voordeel is wel dat het dan lekker afkoelt onder het rijden ; want de temperatuur is inmiddels opgelopen tot een bilbroei-veroorzakende 36 graden.
En ik durf denk ik wel te wedden dat zoiets ook op een Duc nogal warm is.
Onderweg halen wij bij een supermarkt wat blik-, worstjes- en toetjesvoer voor vanavond, en we rollen het laatste deel van de route iets anders terug dan dat we op de heenweg naar beneden zijn gereden.
Qua kilometers scheelt de heenreis t.o.v de terugreis ongeveer een 5 kilometer, en omdat onze verhitte blik inmiddels toch al op standje oneindig staat, maakt dat dan ook geen lor meer uit…
Blijft toch een mooi stukje weg, die D980 en 901.
Je kunt je er in ieder geval helemaal de krampen sturen !
Terug rijden we langs dat Half-Nederlandse Vallon-Pont-d’Arc, en knorren dan ook een paar kilometer verderop door het stadje Ruoms ; ook idioot toeristisch natuurlijk, maar het ziet er op het pleintje met z’n terrasjes wel gezellig uit.
Eigenlijk.
Ik denk ik doe even een Franstalig Ruoms linkje
Net buiten dat Ruoms, op wegnummertje D4, met het riviertje La Linge beneden je in het rotsige en uitgesleten dal, heb je ook weer zo’n grappige, uitermate smalle uitgehakte rotstunnel.
Als je toch ziet hoeveel werk dat geweest moet zijn, dan was het, denk ik, toch stukken eenvoudiger geweest als ze die rotspunten, waar nu een kronkelend doorrijgat in zit, gewoon even fijntjes aan een staafje dynamiet hadden laten ruiken.
Nu echter wordt het stukje overdekte weg geregeld door verkeerslichten ; vanwege de smalheid van het gat.
Dat La Linge dal ziet er trouwens ook best indrukwekkend uit. Met al zijn heel duidelijk zichtbare over de afgelopen eeuwen heen uitgesleten, en op elkaar gedrukte kleurige aardlagen.
Mooi hoor !
…de D4 en dat tunnelding ; foto 1 is naar Ruoms toe, en foto 2 is dan van Ruoms af…
Toch wel makkelijk eigenlijk, dat GoogleEarth…
Een kwartiertje later zijn we alweer ‘thuis’.
De brommeRT gaat weer terug zijn hoek in, en in de zomer- en/of buitenkeuken van Les Blancards verdwijnt een opengerukt blik Mexicaanse chili con carne, in een pannetje.
Er gaat dan nog een kleurrijk opengetrokken potje witte bonen in tomatensaus bij, èn…, om het leuk Internationaal af te kleden, rossen we ook nog een pak Frankfurter worsten los.
En wilt U wel geloven dat doe combinatie gewoon zeldzaam prima eetbaar was ?!
Die chili was gewoon uitermate pittig, en je had eigenlijk zoiets best voorgeschoteld kunnen krijgen in zo’n truckerrestaurant langs 1-of-andere A-snelweg.
Ook pittig is het gevoel welke ik mijn zachte zitvlees heb…, ik denk dat 't door die asociale hitte van vandaag komt, want normaal gesproken kijken mijn zit-kadetjes niet op van een stukkie van amper 400 kilometertjes.
Maar na het tochtje van vandaag voelt mijn persoonlijke ‘gebolde achterkant’ aan, zoals de opgezwollen rode kont van een vruchtbare vrouwtjes Baviaan er uit ziet…
...au..!
Tja..., en zo wordt het alweer avond.
De tocht was verder mooi, de route was prima, voor Marseille moet je meer tijd uittrekken (je moet er daar ook meer kleren uittrekken zijn wij achter gekomen…) ; en ik snap nu ook wel waarom je die Franse motorgasten amper of niet in motorkleding ziet…
Simpelweg omdat het geen doen is met zulke Zuid-Franse temperaturen…
Ik weet het zeker, morgen pakken we de zaken anders aan ; that’s for sure !
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 6 : Donderdag 04 Aug. 2011.
Naar Marseille, en we doen 416 km. aujourd’hui.
Motor : BMW R1200RT
Wie : Ron und Jeannet
Het is alweer behoorlijk warm deze ochtend als we de tank van de motor volklatzen bij die reeds, in een eerder deel, genoemde Intermarché in dat op de 1-of-andere-manier altijd (!) drukke Rossières.
Waarom het daar zo druk is…, geen idee.
Oké er ligt een stoffige camping ongeveer in ‘t midden van 't stadje aan de doorgaande weg door het dorp, waarover al het langzaam voortkruipende verkeer zich heen wurmt, en je kunt er gewoon in het Nederlands een pizza bestellen, maar verder…, beats me.
Geen idee waarom…
Het is 10-uur-37, alweer heel ver in de sub-zomerse 20 graden, en in ons tankje verdwijnt zomaar weer 21,53 ltr. Super98.
Nog steeds trouwens tegen een literprijs van onder een tegenwoordig schappelijke 1-Euro-55.
Vanochtend hebben we na het ontbijt ‘n familie uit Rilland (Zeeland) min of meer uitgezwaaid. Gezellige gasten wel.
Vader, moeder, en een zoontje.
Hun vakantie zit er nu ongeveer op, en zij gaan nu met z’n gedrietjes in de Fabia met airco onderweg naar Metz voor nog een laatste tussentijdse overnachting.
Les Blancards was voor hen een 2-nachtse-tussenstop ; want ze kwamen van ergens uit Italië.
Wij snorren echter vandaag naar het Zuid-Franse Marseille.
Want vrouwlief heeft vanaf het begin van de vakantie geroepen dat ze de Middellandse Zee graag van dichtbij wil zien, en ruiken.
Geen probleem natuurlijk, die afstand daarna toe is heel best te behappen, en we hebben de tijd aan ons zelf, dus wat let ons.
Helemaal niets !
De RT is tenslotte zo gewillig als wat, en als je een beetje lafjes aan het gas draait & fröbelt, ben je er tenslotte ook zo !
Via de tolweg (de A7) is het ongeveer 2 en een half uur rijden tot aan het centrum van Marseille begrijpen we van gastvrouw Aris, maar omdat wij behoorlijk wars zijn van tolwegen (...'n keer een niet gezellig akkefietje gehad op een tolweg in Italië…, dus vandaar...), is er voor ons maar 1 ‘trieste’ optie vandaag ; en dat is binnendoor.
En binnendoor gaat het...
Allemachtig...
Een beetje te binnendoor eigenlijk met deze temperaturen.
En ook niet bevorderlijk voor het gemiddelde reistempo.
En daar kom ik weer met de nummertjes…, maar vanaf het tankstation in Rosières nemen we heel logisch de D104.
En we komen dan langs een discothèque die Le Titanic heet... ; wie noemt er nou z’n discotheek naar een gezonken schip…???
Maf !
Vanaf die 104, buigen we een keertje links af, en nemen de D225, en we komen dwars door 't muisstille Beaulieu, en die naam roept onder het rijden bij mij gelijk herinneringen op aan dit !.
Want een beetje Engelse autoliefhebber (…ja ook dat nog…, sorry…) kent in ieder geval het Britse Beaulieu.
Of Bjoelie zoals ze aan de andere kant van het water zeggen.
De 225 slingert door het ruige landschap naar de 901 toe.
Het tempo ligt laag, er is amper wind, en de temperatuur stijgt al richting eind 20 graden…
Temperaturen voor eigenlijk van die doorwaai-motor-kleding, en we hebben het nog in de handen gehad een paar dagen voordat we naar de Ardèche vertrokken, maar het nadeel is (denken wij in ieder geval), dat je dan eigenlijk met meerdere jassen en broeken op pad moet.
Iets voor de koelere momenten, zoals op de heenreis met zijn 10 graden, als wel tijdens deze zomerse temperaturen.
Nog maar us over nadenken.
Maar het doorwaaispul was nu wel uitermate gewenst hierzo !
…die D225 slingert door nogal een ruig landschap…, schiet niet echt op zo…
Na de 901 de 980, over de Route de Barjac, wat trouwens nummertechnisch geen reet inhoudt.
Het is gewoon een weg, en helaas niet de naam voor een fraaie bergpas ofzo.
En zo keutelen, en zweten wij door over de N580 naar het machtige Les Angles, en ‘t nog grotere Avignon.
Wat een stad zeg, dat Avignon.
Alsof de hele binnenstad verstopt zit achter een enorme, rondom die stad opgebouwde, zachtgele kalkstenen kasteelmuur.
Ik zeg : filmpje !
En daar hoort dan ook een liedje bij natuurlijk…; lang leve de lagere school…
Maar goed, we zijn onderweg naar Marseille, dus dat Avignon bewaren we 100% zeker voor een volgende keer !
We rijden echter daar wel door het van verkeerslichten vergeven centrum, en lazeren bijna van de motor af van de hitte...
Tis inmiddels een snoeiwarme 33 graden, we zitten compleet uit de wind (ook niet zo gek op deze fiets…), en de zon brandt ongenadig in op ons zwarte motorkostuum.
Ik probeer alle knopjes aan de brommeRT, maar het knopje van de airco kan ik FF zo gauw niet vinden…
…
…Gelukkig heb ik vanochtend in mijn handbagage wel mijn flinterdunne, lichtbruin lederen soort van mega-zomerhandschoentjes teruggevonden…, want met die GoreTex gevoerde zg. ProSummer handschoenen van BMW zelf, kom ik erachter dat het een drama is die dingen, met deze tropische temperaturen.
Wat een ondingen zeg ; als de temperatuur gewoon normaal Nederlands is gaat het prima…, maar daarzo…, totaal geen doen met die dingen aan.
Die GoreTex voering blijft aan je vingers kleven…, en dat voelt bijzonder onplezierig.
En krijg ze maar weer eens fatsoenlijk aan, als je ze eenmaal uit hebt kunnen krijgen...
ProRommel is het !
En nog niet goedkoop ook !!
We zitten inmiddels op de Route National 7, en zijn nu serieus onderweg naar ‘dat plaatsje aan de kust’.
Waarschijnlijk voordat die A7 er naast lag, was de N7 de doorgaande route naar het zuiden, want we komen allerlei wegrestaurants tegen, met allemaal enorm grote parkeerplaatsen…, maar de route heeft zijn oorspronkelijke glans verloren denk ik.
Want een hoop van die wegrestaurants zien er nu haveloos, triest, en compleet verlaten uit.
Het ontbreekt er eigenlijk nog net aan dat je van die bosjes voorbij ziet waaien ; U weet wel, van die dooie bosjes die je altijd in van die zweterige, en stoffige western movies voorbij zag komen rollen als er een beetje wind stond…
Wij zelf rollen nu echter even niet.
Even een pauze, en dat doen we bij een Nederlandse DAF !
Jawel ; zomaar zo’n truttenschuddertje daarzo in Frankrijk !
En bij een Fiat 131 Mirafiori (beetje de B-Ascona van Fiat zeg maar).
Want zeg nou zelf, hoe vaak zie je nog een 131 Mirafiori in het wild ?!
Die dingen zijn over het algemeen compleet vergaan.
Want Nederlands wegenzout en Italiaans blik ging vroeger nooit samen.
…even een pauze langs de N7 ; en even een beetje schaduw…
Na een verkwikkende pauze (heb zelfs nog even neiging om gewoon een fles koud water over mijn hoofd leeg te kieperen…) sudderen wij verder naar beneden.
N7 -> Route de Jean Moulin -> N113 -> en bij Rognac zien wij voor het eerst de Middellandse Zee aan onze rechterhand.
Nog een paar kilometer tolvrije A7 en A55 (kijk, en dat schiet nou even lekker op !!)… ; en inmiddels is de temparatuur een mooie ronde 35 graden Celsius.
Ik ben eerlijk ; ik had van Marseille iets anders verwacht. Bij binnenkomst vanaf die A55 lijkt het vooral op het havengebied van Rotterdam, enzo. Maar dan warmer.
En met een blauw-groene zee, in plaats van die troosteloze donkerbruin-grijze waterzooi die hier Noordzee heet.
En ik had een verkeerschaos-achtig iets als in Parijs verwacht.
Maar niets van dit alles.
Tis best een relaxte stad om doorheen te rijden eigenlijk.
We parkeren de gisteravond nog wat opgepoetste toerbrommer op de stoep bij een grote taxistandplaats, aan de Vieux-Port.
De plaatselijke jachthaven zeg maar.
En ook daar had ik een totaal andere voorstelling van.
Ik had een mondaine soort van bedrijvigheid verwacht…, maar in plaats van rijkdom en uitbundige luxigheid ligt hier gewoon een heel roedel min of meer kleine zeilbootjes.
Kun je ook voor in de haven van ons Friese Hindeloopen terecht...
…hé…, een Duitser op de brommer hier…, ook al op zo’n fijne taaie boxer…
Wel valt mij op dat ook werkelijk alle geparkeerde motorscooters (en dat zijn er daar nogal wat !) hier aan een akelig dik slot liggen, of met een fikse ketting zijn vastgebonden aan een paal of andersoort van aard en nagelvast stuk straatmeubilair.
Wordt hier zoveel gestolen dan…???
Vind ik het dan wel zo prettig om onze Buitenlandse Toerfiets hier zomaar onbeheerd achter te laten…???
Want als ik dat zo bekijk, dan pak je makkelijker een vent zijn vrouw af, dan dat je een scooter pikt daar in dat Marseille...
En…, werkelijk met dat ik de fiets op slot zet, worden we al aangesproken door een veel te goed geklede 'zwerver'.
Of hij 50 centen van ons kan krijgen…?!
Zijn we dus 5 minuten in Marseille hè !
Ik denk : hoepel op vent. Ga je eigen volk lastigvallen, en we doen net of w’m niet begrijpen door op de nummerplaat te wijzen.
En dan vooral op het blauwe NL vlakje.
Hij begrijpt het…, en taait brabbelend af.
We stoppen onze kletterpetjes in de topkoffer, prakken de tourjassen in de zijkoffers, en zorgen er in ieder geval voor dat de papieren van de fiets als persoonlijke handbagage meegaan.
Want eerlijk gezegd vertrouw ik het hier voor geen meter.
Gappen ze de fiets, hebben we in ieder geval de papieren nog…
Ik hou er helemaal niet van om gelijk aangesproken te worden door zo’n landloper-achtige gast die ons dus al bij aankomst in de smiezen had…
…Méditerranée, zo blauw, zo blauw…
Ik zeg : lang verhaal…, dus even tijd voor een koffiepauze ; dus filmpje !
Vanaf de jachthaven wandelen we de binnenstad in, en we lopen er compleet voor Jan met de Drieletterigeachternaam bij hier.
Veel ogen ook op ons gericht.
Want we lopen beiden in ‘n zwarte lederen motorbroek, en beiden in zwarte lederen motorlaarzen, dan wel laarsjes.
We lopen compleet voor joker hier met deze temperatuur.
We vallen veel te veel op, zo met de camera in de hand, en Jeannet met haar fijn fel-rode tasje waar onze hele persoonlijke rim-ram in zit.
Hoezo Jut en Jul als toerist op pad...
Zelfde als dat je hier in Amsterdam zo’n niet helemaal onopvallende Japanner ziet rondstuiteren.
Alsof we er bijna om schreeuwen of een Vlotte Franse Zakkenroller even een graai in het fijn fel-rode tasje wil doen…
…binnenstad aan de haven ; en het stikt hier van die Yamaha T-Max scooters…
En dat onbehagelijke gevoel wordt nog even een graadje erger als we in de echte binnenstad terechtkomen, in een soort van Turkse bazaar achtige winkelstraat.
Een akelige kluwen van hele nauwe straatjes, waar vanuit ieder klein en slecht verlicht winkeltje, buiten op straat handel wordt gedreven.
Je koopt er vis, zoetigheden, fruit, kleding, schoenen, en allerlei (voor ons...) bijzonder onduidelijke snack-achtige dingen.
Dus een gezellig kraampje waar lekkere warme & verse stroopwafels worden verkocht kun je hier wel op je hete buik schrijven…
Helemaal aan het begin van dat ‘Turkse kwartier’ worden we op een akelig vervelende manier aangesproken en nageroepen door 1 of andere gast.
Geen idee wat die gozer roept, en/of van ons wil, maar met dat we verder lopen zijn de ogen van het volk dat daar op straat rondlummelt iets teveel op ons gericht.
Dat we hier veel te veel opvallen is wel duidelijk.
We worden dan ook van alle kanten in de gaten gehouden.
Is eg nie fijn nie…
Een hoogzwangere vrouw ligt onderuit gezakt, gewoon tussen 2 kramen, in een smerige portiek weg te kakken in deze verziekende hitte.
Bij de plaatselijke Turkse slager hangt het rauwe vlees in grote hompen gewoon buiten, en staat het spul stijf van de dikke groene en zwarte vliegen, en bij het kraampje waar je bijvoorbeeld het mierzoete baklava kunt kopen, gonst het van de wespen.
Geen prettige, en zeker geen frisse omgeving vinden wij, en we zorgen er in een rap tempo voor dat wij weer terecht komen in een veel ruimer, en voor ons beter te begrijpen stukje stad.
…Turkse straathandel ; verkeerde omgeving voor een opvallende toerist…!
En we kuieren verder…, het zweet inmiddels hevig klotsend over de randen van de motorlaarzen...
Hadden we dus toch even beter over moeten nadenken...
…toen en nu ; Porte d’Aix…
Iets te eten halen zo half op de middag valt ook niet helemaal mee ; want aan zee : dus vis, vis, en nog eens vis.
Hadden we ook beter over moeten nadenken.
Was ook eigenlijk wel te verwachten.
En ik voel mij net een beetje die Karl Pilkington uit Discovery’s ‘An Idiot Abroad’
Deze Karl dus…
…wel leuke pandjes daar in de stad ; dat dan weer wel…
Weet niet of het nou zo’n goed idee was, dat Marseille…, want het is weer zo simpel als wat (achteraf bekeken…) : een middagje die stad bekijken is gewoon onzin.
Er is hartstikke veel te zien, en hartstikke veel te bekijken.
En dat red je dus never-nooit-niet in een middag !
En ook dat hadden we eigenlijk van te voren kunnen bedenken.
Een volgende keer vooraf betere research plegen…
…Notre Dame de la Garde…
Ook zo’n voorbeeld.
De Notre Dame de la Garde. Mooi niet geweest dus. Wist ook niet dat het ding er stond trouwens.
Maar de afstand jachthaven -> lopend heuvel op dat ding bekijken, is gewoon niet te doen.
Dus…, dit kon ik er nog van maken...
Een plaatje van die Notre Dame, genomen vanuit de jachthaven...
Dichterbij halen gaat met mijn eenvoudige cameraatje niet. En om er nog enigszins iets leuks mee te doen, heb ik maar wat hinderlijke zooi weggephotoshopt en een stukje tekst in de foto gekrabbelt...
Dus meeleesvrienden, zeg nou a.u.b. niet dat ik er niet serieus mee bezig ben geweest…
En met die gedachte hangen we nog een beetje rond in die jachthaven, en lopen langs de marktkraampjes die daar staan, en waar ze heerlijke soorten van olijfolie verkopen. Allemaal verpakt in mooie flesjes.
Met mooie namen, en met mooie kleuren.
En ook kraampjes met handgemaakte zeepjes. Lekker ruiken dat spul, en schreeuwend duur.
Zes Euro voor 100 gram zeep.
Best aan de prijs.
...lekker ruikende, handgemaakte zeepjes...
Hier op de plaatselijke woensdagmarkt van Schiermonnikendam, of Haarballenveen zou zo’n zeepkraampje totaal misplaatst zijn, maar op de 1-of-andere manier past het daar allemaal wonderwel.
Later op de middag, en een beetje met een onbevredigend gevoel over vandaag rollen we nagenoeg dezelfde route terug naar ons Les Blancards.
Tenminste het eerste van die route is nagenoeg hetzelfde.
Onderweg op zo’n 90 km/h weg hoor ik plotseling een luid geblaf en geratel achter mij (we rijden dan zo’n 110 km/h).
Ik had al wel een lampje gezien in de achteruitkijkspiegel (bestaan er op een motor ook eigenlijk vooruitkijkspiegels dan…
), maar dat het lampje zo akelig rap dichterbij zou komen had ik niet verwacht.Het blijkt een gast op een 1098S te zijn. Mooi rood, en met een setje luidruchtige Termignoni’s fier uit de bips van de fiets stekend.
Hij in een spijkerbroek, gympen, kort leren jasje, helm op, en race handschoentjes aan.
Achterop een schriel kind. Een grietje in ieder geval.
‘N jaar of 16 zegt Jeannet.
Het arme schepsel hangt als een kleine chimpansee op de rug van de voortrazende Ducatist.
Ze heeft een spijkerbroekje aan, textielen flodderschoentjes, en zo’n spaghetti-hemdje over de schouders.
Uiteraard wel een helm, maar verder geen handschoenen ofzo.
Die gast rijdt alsof hij net heeft gehoord dat zijn woning 150 kilometer verderop stevig in de fik staat, en dat de voortrazende vlammetjes al een beetje aan zijn enorme en unieke, en sowieso onvervangbare verzameling porno DVD’s aan het knabbelen zijn...
Tjjessus…, wat gaat die mafkees er vandoor zeg !
Maakt niet uit of er tegenliggers aankomen of niet, hij schiet overal tussendoor, en werpt als een soort van anker af en toe zijn rechterbeen, als een snel dank je wel, naar buiten.
Heel even volg ik deze rappe twee-wiel collega.
Ik heb een poosje 160 op de klok staan, en hij loopt hard van ons weg…
Met dat arme spaghetti-hempjes kind achterop…
Klinkt trouwens wel zo’n Duc.
Oh.., en het voordeel is wel dat het dan lekker afkoelt onder het rijden ; want de temperatuur is inmiddels opgelopen tot een bilbroei-veroorzakende 36 graden.
En ik durf denk ik wel te wedden dat zoiets ook op een Duc nogal warm is.
Onderweg halen wij bij een supermarkt wat blik-, worstjes- en toetjesvoer voor vanavond, en we rollen het laatste deel van de route iets anders terug dan dat we op de heenweg naar beneden zijn gereden.
Qua kilometers scheelt de heenreis t.o.v de terugreis ongeveer een 5 kilometer, en omdat onze verhitte blik inmiddels toch al op standje oneindig staat, maakt dat dan ook geen lor meer uit…
Blijft toch een mooi stukje weg, die D980 en 901.
Je kunt je er in ieder geval helemaal de krampen sturen !
Terug rijden we langs dat Half-Nederlandse Vallon-Pont-d’Arc, en knorren dan ook een paar kilometer verderop door het stadje Ruoms ; ook idioot toeristisch natuurlijk, maar het ziet er op het pleintje met z’n terrasjes wel gezellig uit.
Eigenlijk.
Ik denk ik doe even een Franstalig Ruoms linkje
Net buiten dat Ruoms, op wegnummertje D4, met het riviertje La Linge beneden je in het rotsige en uitgesleten dal, heb je ook weer zo’n grappige, uitermate smalle uitgehakte rotstunnel.
Als je toch ziet hoeveel werk dat geweest moet zijn, dan was het, denk ik, toch stukken eenvoudiger geweest als ze die rotspunten, waar nu een kronkelend doorrijgat in zit, gewoon even fijntjes aan een staafje dynamiet hadden laten ruiken.
Nu echter wordt het stukje overdekte weg geregeld door verkeerslichten ; vanwege de smalheid van het gat.
Dat La Linge dal ziet er trouwens ook best indrukwekkend uit. Met al zijn heel duidelijk zichtbare over de afgelopen eeuwen heen uitgesleten, en op elkaar gedrukte kleurige aardlagen.
Mooi hoor !
…de D4 en dat tunnelding ; foto 1 is naar Ruoms toe, en foto 2 is dan van Ruoms af…
Toch wel makkelijk eigenlijk, dat GoogleEarth…
Een kwartiertje later zijn we alweer ‘thuis’.
De brommeRT gaat weer terug zijn hoek in, en in de zomer- en/of buitenkeuken van Les Blancards verdwijnt een opengerukt blik Mexicaanse chili con carne, in een pannetje.
Er gaat dan nog een kleurrijk opengetrokken potje witte bonen in tomatensaus bij, èn…, om het leuk Internationaal af te kleden, rossen we ook nog een pak Frankfurter worsten los.
En wilt U wel geloven dat doe combinatie gewoon zeldzaam prima eetbaar was ?!
Die chili was gewoon uitermate pittig, en je had eigenlijk zoiets best voorgeschoteld kunnen krijgen in zo’n truckerrestaurant langs 1-of-andere A-snelweg.
Ook pittig is het gevoel welke ik mijn zachte zitvlees heb…, ik denk dat 't door die asociale hitte van vandaag komt, want normaal gesproken kijken mijn zit-kadetjes niet op van een stukkie van amper 400 kilometertjes.
Maar na het tochtje van vandaag voelt mijn persoonlijke ‘gebolde achterkant’ aan, zoals de opgezwollen rode kont van een vruchtbare vrouwtjes Baviaan er uit ziet…
...au..!
Tja..., en zo wordt het alweer avond.
De tocht was verder mooi, de route was prima, voor Marseille moet je meer tijd uittrekken (je moet er daar ook meer kleren uittrekken zijn wij achter gekomen…) ; en ik snap nu ook wel waarom je die Franse motorgasten amper of niet in motorkleding ziet…
Simpelweg omdat het geen doen is met zulke Zuid-Franse temperaturen…
Ik weet het zeker, morgen pakken we de zaken anders aan ; that’s for sure !
Laatst bewerkt:
Tja Ron, das dan weer het voordeel van mijn huisje- en schuurtje op wielen... Dan kan het "doorwaaispul" wel mee........ 
En bij echt warm weer........ gaat ook ons op de "zuid franse toer"... Spijkerbroek, desertboots(ook die waaien ietjes door) en doorwaai jas... De systeem 5, omgebouwd als jethelm, is natuurlijk al standaard!!!
En bij echt warm weer........ gaat ook ons op de "zuid franse toer"...
Spijkerbroek, desertboots(ook die waaien ietjes door) en doorwaai jas... De systeem 5, omgebouwd als jethelm, is natuurlijk al standaard!!!
Laatst bewerkt:
Enjoy-Rider
MF veteraan
Ik heb naar dat soort landen in de zomer altijd m'n doorwaai-jack bij me. In m'n topkoffer.
Maar als je met z'n tweeën de koffers moet delen is daar natuurlijk geen ruimte voor.
Ik heb echter ontdekt dat je in Zuid-Frankrijk (of welk land dan ook) zelfs op de snelweg en in doorwaai-jack boven de 37 graden niet meer afkoelt
En dan zat ik nog achter een relatief klein R1200R-scherm.....zou je toch achter zo'n halve serre van een RT-ruit zitten
Ik ben trouwens wel eens in de haven van Nice geweest, daar lagen toch aardig wat likkebaardend lekkere multi-miljonairsschepen!!
Maar als je met z'n tweeën de koffers moet delen is daar natuurlijk geen ruimte voor.
Ik heb echter ontdekt dat je in Zuid-Frankrijk (of welk land dan ook) zelfs op de snelweg en in doorwaai-jack boven de 37 graden niet meer afkoelt
En dan zat ik nog achter een relatief klein R1200R-scherm.....zou je toch achter zo'n halve serre van een RT-ruit zitten
Ik ben trouwens wel eens in de haven van Nice geweest, daar lagen toch aardig wat likkebaardend lekkere multi-miljonairsschepen!!
Enjoy-Rider
MF veteraan
Ja, dus?
Ik wilde alleen maar zeggen dat daar wél mooie luxe boten liggen
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #63
...en ik wilde alleen maar zeggen dat Marseille van oudsher meer havenstad is, dan een exclusief vakantieoord voor de rich and misschien famous...
...pa kwam in z'n voorbij zeemanstijd met regelmaat in Marseille ; heb nog wel ergens een jaren 60 of 70 ansichtkaart van 'm liggen...
...pa kwam in z'n voorbij zeemanstijd met regelmaat in Marseille ; heb nog wel ergens een jaren 60 of 70 ansichtkaart van 'm liggen...
Laatst bewerkt:
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #65
...eh..., ook al ga ik in de blote bast op de RT zitten ; dan zit ik nog steeds volledig uit de wind...
...voordeel is dan wel dat ik leuk bruin wordt onder het rijden...
...maar goed ; voor het ritje van 'vandaag' hebben we al een soort van slimmere oplossing gekozen...
...bericht + plaatjes volgen ASAP...
...voordeel is dan wel dat ik leuk bruin wordt onder het rijden...
...maar goed ; voor het ritje van 'vandaag' hebben we al een soort van slimmere oplossing gekozen...
...bericht + plaatjes volgen ASAP...
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 6 : Donderdag 04 Aug. 2011.
Naar Marseille, en we doen 416 km. aujourd’hui.
Motor : BMW R1200RT
Wie : Ron und Jeannet
dit stukje:
Het blijkt een gast op een 1098S te zijn. Mooi rood, en met een setje luidruchtige Termignoni’s fier uit de bips van de fiets stekend.
Hij in een spijkerbroek, gympen, kort leren jasje, helm op, en race handschoentjes aan.
Achterop een schriel kind. Een grietje in ieder geval.
‘N jaar of 16 zegt Jeannet.
Het arme schepsel hangt als een kleine chimpansee op de rug van de voortrazende Ducatist.
Ze heeft een spijkerbroekje aan, textielen flodderschoentjes, en zo’n spaghetti-hemdje over de schouders.
Uiteraard wel een helm, maar verder geen handschoenen ofzo.
Die gast rijdt alsof hij net heeft gehoord dat zijn woning 150 kilometer verderop stevig in de fik staat, en dat de voortrazende vlammetjes al een beetje aan zijn enorme en unieke, en sowieso onvervangbare verzameling porno DVD’s aan het knabbelen zijn...
Helemaal geweldig zoals je dat weet op te schrijven.
Zeker ook zo'n minuscuul kentekenplaatje (alles op 1 regel) erop ?
Je ziet het veel in Frankrijk, zeker in het weekend.
Zo'n bol van de testosteron staande gasten op een SS met een chick achterop die op hoge hakjes en luchtige zomeroutfit, zomaar achetrop stapt.
Je bent er zeker een tijdje achter blijven hangen om naar dat bevallige kontje te kunnen blijven kijken
?(Niet van de Duc hoor)
Blijf lekker zo door schrijven. Ik zit hier al een uur je reisverslagen te lezen en het leest als een heel spannend boek!!!
Qua streek helemaal herkenbaar
In Mirabel wel eens een keertje een wijnproeverij meegemaakt op zondagavond,
als onderdeel van een excursie vanaf een camping in Villeneuve de Berg
http://www.campinglepommier.com/nl/
Villeneuve-de-Berg, info over deze plaats in de Ardeche Frankrijk
Als je je in Nederland wilt wanen tijdens je vakantie, kun je daar terecht.
Wij vonden het helemaal niets.
Ook Privas en Aubenas zijn in een andere vakantie aan bod geweest.
Wat je trouwens over dat wandelen schrijft, moet je toch wat nuanceren.
Afgelopen week in Zwitserland geweest (Interlaken)
Dan de bergen in en wandelen vanaf zo'n 1400 m naar zo'n 2200 m boven NAP (über Meer zegen ze daar) is toch wel heel mooi en ontspannend.
Onderwerpen voor foto's te maken zijn daar ook genoeg te vinden.
Bergen als Eiger en Jungfrau zijn waarschijnlijk wel bekend.
Ik wacht weer op je volgende deel!
Bedankt weer voor het leesplezier.
Laatst bewerkt:
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #67
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 7 : Vrijdag 05 Aug. 2011 ; alweer zo heet vandaag…
Motor : BMW R1200RT
Wie : Ron und Jeannet
Dat rode-billen-bavianen gevoel van gisteren, daar aan ‘t persoonlijke zachte zitgedeelte is weer over und voorbij na een relatief (not !...) koele nacht, en op het moment dat we de toerbrommeRT weer vanuit z’n schuilplaatsje trekken, is het alweer tegen een ranzige 30 graden Celsius.
Oh…, en we hebben het dan over half 11 in de ochtend…
Vanochtend trouwens nog bij het ontbijt, een Franse Mevrouw tegen ons. : ……’ooooh…, Marseille…, toe ot’…
Want daar kwam ze vandaan, en begreep het ook niet helemaal dat wij daar, op eigen verzoek, zo goed gekleed naar toe waren gegaan.
Het was haar daar in de zomer ‘toe ot’ ; oftewel, te heet…
Vandaag niet veel kilometers maken. Hep er ook eigenlijk geen zin in, en van die gegapte toerentochten maken komt geen lor terecht heb ik al wel in de gaten.
Vandaag blijft de teller uiteindelijk steken bij een totaal van 155 kilometer ; en dat is dan ook nog een keer verdeeld over een heen- en een terugreis.
Amper de moeite waard dus, om daar de carterolie voor op te warmen…
We horen van veel kanten dat het stadje Uzès helemaal de moeite waard schijnt te zijn, en heel zwart/wit gezien ligt dat stadje op een uurtje rijden van ons Les Blancards.
Iets van 60 kilometer ofzo, wordt er gezegd.
Dus dat gaan we doen vandaag.
Naar het levenszachte (want zo wordt het ook wel omschreven) Uzès
Uzès, dat een reputatie heeft als Kunststad, karakteriseren als bekoorlijk is eerder een understatement. Vanaf 419 was het Eerste Hertogdom van Frankrijk de zetel van een bisdom.
Lange tijd was het gespecialiseerd in zijden kousen en het is ook beroemd geworden, omdat hier in 1472 een van de eerste boeken van het koninkrijk gedrukt werd.
Het hertogelijk paleis, waarvan de bouw in de 11de eeuw werd begonnen, omvat een uitgebreid gebouwencomplex, de 12de-eeuwse Tour Fenestrelle die veel weg heeft van een Lombardische campanilla en de kathedraal Saint Théodorit met een uitzonderlijk orgel zijn enkele van de 48 (!) geklasseerde bezienswaardigheden die u niet mag missen.
Maar Uzès is ook, en misschien vooral, een stad met een bijzonder levenszachtheid, met zijn prachtige Place aux Herbes, dat u beslist eens op een marktdag moet bezoeken, zijn indrukwekkende herenhuizen en pittoreske straatjes.
Het enthousiasme van Racine, die er in 1662 verbleef en wie dankzij de lokale schoonheden definitief zou hebben afgezien van een religieuze carrière, is goed te begrijpen.
Schreef de jonge dichter niet aan zijn neef in Parijs: 'Onze nachten zijn mooier dan uw dagen...
We rollen wat door het bochtige, en heuvelachtige Zuid-Franse landschap, waar het ons bij tijd en wijle heel erg aan Noord-West Spanje doet denken, en aldoende pakken wij allerlei soorten van wegen mee ; de Route National, een binnenweg, een boerenpummelpad, en een geitenpad.
En dat hoeft dan niet perse in die volgorde te zijn trouwens…
…mooie weg ; die D979 !
Die beloofde 60 kilometer als heenreis zijn in werkelijkheid fractioneel boven de 70.
Beslist geen ramp natuurlijk want de omgeving hier is om te zoenen, en wij parkeren ons IJsblauwe vervoermiddel aan het eind van een geel-grijs grindachtig pleintje, welke normaal gesproken als marktpleintje (?) dienst kan doen, en waar van die bankjes omheen staan, waar van die typische, gerimpelde en opgedroogde oude Franse mannetjes het verleden, en het heden met elkaar doorspreken.
Maar…, ons hebben geleerd van gisteren.
Geleerd van dat snoeihete Marseille ; en vandaag zullen we daarom niet als een achterlijke ingepakte toerist daar als een wilde gaan rondrennen.
We hebben (whoooow, we hebben er echt over nagedacht !) onder ons motorkostuum, een zomerkostuum aan !
Dus, wij parkeren die toerbrommeRT van ons op een plekje in de stad, daar waar een wit bordje staat dat je daar je zwarte Puch Maxi (of ander soort van damesbrommer) mag dumpen, en beginnen ons af te pellen.
De botsmutsen in de topkoffer, helmmutjes erbij in, èn die zomerhandschoentjes. De motorjassen worden tot een platte skippybal opgerold, en verdwijnen in 1 zijkoffer, en vanaf dit moment staan wij er eigenlijk nog steeds zo gekleed bij als gisteren.
En terwijl er steeds meer opgedroogde oude Franse mannenogen (want er gebeurt wat op het pleintje…) op ons gericht zijn, trekken we het water- en winddichte motorloopwaar uit, en die zetten we nog even neer…, en zo staan wij daar op sokken naast de motor.
De Oude Mannetjes wrijven zich de handen al warm…, want Jeannet begint met het losgespen van de (eh…, haar…!) motorbroek.
En ik volg...
Drie tellen later staan we daar…, met de motorbroek in de hand…
Waarschijnlijk hadden die verstokte, sabbelende Gauloises rokers iets spannenders verwacht…, maar helaas.
Toch wel een teleurstelling misschien.
…ook weer zo Frans als wat…
Maar wij staan er in ieder geval fris en fruitig bij. En de motorbroeken proppen wij met de laarzen en al in die andere, nog lege zijkoffer.
Wandel-slippertjes aan, zoals gewoonlijk de camera mee, en niet te vergeten dat fijne-fel-rode tasje.
…toch handig die koffers : Jut en Jul in Uzès…
Zelf gaan we ook even op zo’n pleinbankje zitten, en laten de aanwezige zoete stads geuren langs onze neusvleugels glijden.
Straalt wel iets van rust uit dit pleintje, met zijn rondom, prettig schaduw gevende Platanen.
Alsof die bomen een stam hebben, ingepakt als een camouflage pak.
Geen joelende kinderen, en juist wel voorbij schrijdende mensheid.
Met langzame tred ; want wie heeft er eigenlijk haast hier in dat zuidelijke…?!
…yep, RoLoo was here ; eh…, z’n notitieschriftje trouwens ook…
Opmerkelijk (vinden wij…) zijn de uitermate stevige stalen hekken door de straten van Uzès ; en 4 minuten later weten we dat die dingen er vooral staan omdat er heel binnenkort stieren worden losgelaten hierzo.
Ik dacht dat zoiets een typisch Spaans fenomeen zou zijn, maar blijkbaar is de stier inmiddels uitgekeken daar in dat Spanje, en rost nu ook graag door de Zuid-Franse straten…
Stieren aankondiging linkje.
…stevig hekkenspul, om stevig beestenspul tegen te geleiden…
Mooi stadje dat Uzès ; de Romeinse oudheid spat, en druipt er vanaf (lees maar eens mee !).
En na al die eeuwen die we nu een beetje verder zijn, geeft het gerepareerde, gerestaureerde, en schoongemaakte zachtgele kalkzandsteen die typische Zuidelijke sfeer en rust.
Pfffffff…, mooi hoor !
Een volgende keer toch ook maar even die Pont du Gard opzoeken. Ben het ding wel op bordjes tegengekomen, maar een volgende keer toch maar wel even stoppen...
…verdikke…, mooi gemist dit stukje Romeinse watersysteem…
Pont du Gard, dichtbij Remoulins, op de weg naar Uzès, is de grandioze, kort voor onze jaartelling gebouwde Romeinse waterleiding, die de Gardon overbrugt en het water uit de buurt van Uzès naar Nîmes leidde.
De brug dateert uit circa 19 v.C. en is een van de grootste bezienswaardigheden van de Provence. Men kan op elke verdieping van het bouwwerk komen. De afmetingen zijn gigantisch: De onderste verdieping met 6 bogen is 142 meter lang, 6 meter breed en 22 meter hoog; de middelste verdieping met 11 bogen is 242 meter lang, 4 meter breed en 20 meter hoog; de bovenste verdieping (de waterweg) met 35 bogen is 275 meter lang, 3 meter breed en 7 meter hoog.
De Site du Pont du Gard heeft een museum over de geschiedenis van aquaduct
…zachtgele rust…
We zuigen het stadje in ons op. En proberen ons voor te stellen hoe hier ‘t vroeger geweest moet zijn, zo door de eeuwen heen.
En eigenlijk komen we rap tot de conclusie dat zoiets helemaal niet voor te stellen is.
Via het ‘kunst-kwartier’ wandelen we richting de Cathédrale St-Teodorit. En in dat ‘kunst-kwartier’ kun je ècht (!) mooi spul vinden.
Geweldige handgemaakt juwelen, en ringenspul, en mooie schilderkunst.
Wel dan een dikke portemonnee meenemen wanneer je daar bezittechnisch wilt slagen…
…o.a. het fijn-fel-rode tasje in beeld, en de Cathédrale Saint Teodorit…
George Baker had een klein groen tasje ; vrouwlief een rode…
En zo sjokken we door het toch wel toeristische (is ook niet helemaal gek natuurlijk) Uzès. Met zijn vele, vele terrasjes rond het plein met de naam Place aux Herbes.
Die terrasjes zitten dan vooral verstopt onder fraaie kalkstenen bogen.
Heerlijk uit de zon mensen kijken, en een drankje of hapje nemen.
…lekker zitten onder die bogen !...
Wij nemen ook een terrasje.
Want ons lusten inmiddels wel iets.
Maar…, tis overal bom-en-bommetjevol, en grote trek hebben we ook niet. We zien een bijkans leeg terras, we vleien ons neer, en een meiske vliegt gelijk op ons af, en vraagt of, en wat we willen drinken.
Ik vraag om een biere pression (tapbiertje), en vrouwlief neemt een flesje sinaasappelsap.
En we vragen om de kaart.
Nou zitten we hier bij de Bistrot Burger, dus helemaal gek is het natuurlijk niet, dat alles wat je hier ongeveer aan iets eetbaars bestelt, iets wegheeft van een ‘burger’.
Ik zeg : een Bistrot linkje !
Jeannet gaat voor de Poulet Indien, en moi neemt een Poulet Poivron Asperge (op de gelinkte menulijst staat het e.e.a. fijntjes omschreven !).
Zeker niet goedkoop voor een ‘stukkie kip met ’n broodje’, maar uitermate smaakbaar !
En zo eet en kijk je zo maar een uurtje weg.
‘Ik lust nog wel een milkshake’, zegt mijn tafeldame ; en dus dat regelen we.
En dat is lachen !!
Die lijpe Fransen vatten de term ‘milkshake’ daar wel heel erg letterlijk op.
Jeannet krijgt een glas half lauwe melk, met een roze kringeltje vruchtensiroop achtig iets er boven op. En een beetje schud-schuim…., oh ja…, en met een rietje er in.
Nix koud.
Nix ijs.
Nix lekker smaken.
Gewoon een glas geschudde melk met een smaakje…, wat een mafkezen daarzo…
Een milk-sjeek...
Vrouwlief moet er zelf ook om lachen.
Kost trouwens wel 4 Euro 90…, dat is dan wel de trieste keerzijde van deze melk medaille.
Volgende keer voor een Franse milkshake gewoon naar McDonalds dus…
Of het kan natuurlijk ook zo zijn dat die Franse Burger Tent Figuur ons een ‘milk-streek’ wilde leveren…, en hij zich nu nog steeds de incontinentie luier vol piest van het lachen…
... ...
…shop until you drop ; het kan allemaal in schilderachtig Uzès…
…oh…, enne…, een terrasje pakken lukt daar helemaal wel !...
Rond ongeveer half 6 in de namiddag pakken wij de motorische draad weer op, ondergaan het lichaamstemperatuurverhogende drama van ‘t naast de motor aankleden (en ja hoor, weer van die nieuwsgierige ogen op ons gericht… ), en flodderen letterlijk langzaam terug richting Laurac-en-Vivarais.
Want langzaam, omdat de lucht in de verre verte ongeveer zwart ziet, net die kant op welke wij ook op moeten, en aan een nat pak hebben wij even geen behoefte.
…hier was het nog wel droog ; HET digitaal sluitende en overtuigende bewijs dat we in de Rhône-Alps waren…
De temperatuur zakt binnen een paar kilometertjes van 33, naar 23 graden ; en een blik naar boven voorspelt niet veel goeds !
Regen krijgen we gelukkig niet over ons heen, maar het net voor onze aankomst gevallen water staat letterlijk dubbeldik op de weg.
Het moet enorm gehoosd hebben hier, en met dat ik dat denk slipt het achterwiel in een S-bocht over een waarschijnlijk opgelapt stuk wegdek, weg.
Potverdikke zeg…, normaal gesproken hebben de Michelin PilotRoad3 banden op nat wegdek een uitstekende grip, want dat hebben we in Wales wel gemerkt.
Maar dit gaat dus even helemaal niet goed…, en met dat ik de boel weer hartslagverknetterend onder controle heb, zit ik al compleet op de verkeerde weghelft…
Pfffffffffff…, nog een vette mazzel dat er niemand van de andere kant kwam…
Tot aan ons vakantielogeeradres redden wij het om droog aan te komen ; de motor ziet er echter uit als een zwijn.
Een nat zwijn...
Met een hoop van die nare vieze zandkorrels aan voorvork, uitlaat, koffers, voorkant blok, en nu ook nog met een handjevol lichtgrijze koelribben, ipv het fraaie af-fabriek geleverde zwarte eiglans poedercoat uiterlijk.
Maar…, voordat vrouwlief het in de gaten heeft, kruip ik na binnenkomst bij Les Blancards vlotjes langs de brommer heen, en verwijder omzichtig het ergste vuil.
Want een vieze motor kan ik natuurlijk niet verdragen, maar dat wist U al.
…hé, en kijk nou eens…, nog zo’n fijne boxer ‘in-da-house’…!
…dus : ‘n sfeerplaatje…
En zo sluiten wij ook weer deze warme dag af.
Jeannet zet een pannetje op het vuur en maakt een soepje klaar. Een dikkig soepje met iets van lente uitjes erin enzo.
En dat laten wij ons eigenlijk (weer) prima smaken, zo samen met een soort van grote knoflook achtige worsten.
Dat laatste dan voor het kwalitatief betere Oud-Hollandse opboeren zeg maar.
Biertje erbij, rosé-tje er bij, en zo glijden wij ook vandaag weer zo’n een zwoele (ondanks de eerdere regen) avond in.
We plukken nog wat zeldzaam lekker en zacht smakende braampjes later op de avond, en vrouwlief snaait nog een fruitig appeltje van het veld, en vermaakt zich later nog een beetje met het lezen van allerhande gastenberichten vanuit het dikke bruine gastenboek.
Alleen maar positieve berichten trouwens !!
Maar dat kan ook eigenlijk niet anders !
…zou de boer dat ene kleine appeltje missen…??
…gastenboek met gastenberichten…
Jawel meeleesvrienden ; alweer een meer dan prima dag gehad !
Afgezien van die vieze koelribben dan, want dat is nou net niet de kers op de taart.
Want daar kan ik van wakker liggen…
…oh ja…, ook niet vergeten : altijd even een landkaartje te posten…
Op de kaart ; Uzès net boven Nîmes.
En morgen..., dan worden we weer compleet gillend gek van de hitte…, de motor trouwens ook…
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 7 : Vrijdag 05 Aug. 2011 ; alweer zo heet vandaag…
Motor : BMW R1200RT
Wie : Ron und Jeannet
Dat rode-billen-bavianen gevoel van gisteren, daar aan ‘t persoonlijke zachte zitgedeelte is weer over und voorbij na een relatief (not !...) koele nacht, en op het moment dat we de toerbrommeRT weer vanuit z’n schuilplaatsje trekken, is het alweer tegen een ranzige 30 graden Celsius.
Oh…, en we hebben het dan over half 11 in de ochtend…
Vanochtend trouwens nog bij het ontbijt, een Franse Mevrouw tegen ons. : ……’ooooh…, Marseille…, toe ot’…
Want daar kwam ze vandaan, en begreep het ook niet helemaal dat wij daar, op eigen verzoek, zo goed gekleed naar toe waren gegaan.
Het was haar daar in de zomer ‘toe ot’ ; oftewel, te heet…
Vandaag niet veel kilometers maken. Hep er ook eigenlijk geen zin in, en van die gegapte toerentochten maken komt geen lor terecht heb ik al wel in de gaten.
Vandaag blijft de teller uiteindelijk steken bij een totaal van 155 kilometer ; en dat is dan ook nog een keer verdeeld over een heen- en een terugreis.
Amper de moeite waard dus, om daar de carterolie voor op te warmen…
We horen van veel kanten dat het stadje Uzès helemaal de moeite waard schijnt te zijn, en heel zwart/wit gezien ligt dat stadje op een uurtje rijden van ons Les Blancards.
Iets van 60 kilometer ofzo, wordt er gezegd.
Dus dat gaan we doen vandaag.
Naar het levenszachte (want zo wordt het ook wel omschreven) Uzès
Uzès, dat een reputatie heeft als Kunststad, karakteriseren als bekoorlijk is eerder een understatement. Vanaf 419 was het Eerste Hertogdom van Frankrijk de zetel van een bisdom.
Lange tijd was het gespecialiseerd in zijden kousen en het is ook beroemd geworden, omdat hier in 1472 een van de eerste boeken van het koninkrijk gedrukt werd.
Het hertogelijk paleis, waarvan de bouw in de 11de eeuw werd begonnen, omvat een uitgebreid gebouwencomplex, de 12de-eeuwse Tour Fenestrelle die veel weg heeft van een Lombardische campanilla en de kathedraal Saint Théodorit met een uitzonderlijk orgel zijn enkele van de 48 (!) geklasseerde bezienswaardigheden die u niet mag missen.
Maar Uzès is ook, en misschien vooral, een stad met een bijzonder levenszachtheid, met zijn prachtige Place aux Herbes, dat u beslist eens op een marktdag moet bezoeken, zijn indrukwekkende herenhuizen en pittoreske straatjes.
Het enthousiasme van Racine, die er in 1662 verbleef en wie dankzij de lokale schoonheden definitief zou hebben afgezien van een religieuze carrière, is goed te begrijpen.
Schreef de jonge dichter niet aan zijn neef in Parijs: 'Onze nachten zijn mooier dan uw dagen...
We rollen wat door het bochtige, en heuvelachtige Zuid-Franse landschap, waar het ons bij tijd en wijle heel erg aan Noord-West Spanje doet denken, en aldoende pakken wij allerlei soorten van wegen mee ; de Route National, een binnenweg, een boerenpummelpad, en een geitenpad.
En dat hoeft dan niet perse in die volgorde te zijn trouwens…
…mooie weg ; die D979 !
Die beloofde 60 kilometer als heenreis zijn in werkelijkheid fractioneel boven de 70.
Beslist geen ramp natuurlijk want de omgeving hier is om te zoenen, en wij parkeren ons IJsblauwe vervoermiddel aan het eind van een geel-grijs grindachtig pleintje, welke normaal gesproken als marktpleintje (?) dienst kan doen, en waar van die bankjes omheen staan, waar van die typische, gerimpelde en opgedroogde oude Franse mannetjes het verleden, en het heden met elkaar doorspreken.
Maar…, ons hebben geleerd van gisteren.
Geleerd van dat snoeihete Marseille ; en vandaag zullen we daarom niet als een achterlijke ingepakte toerist daar als een wilde gaan rondrennen.
We hebben (whoooow, we hebben er echt over nagedacht !) onder ons motorkostuum, een zomerkostuum aan !
Dus, wij parkeren die toerbrommeRT van ons op een plekje in de stad, daar waar een wit bordje staat dat je daar je zwarte Puch Maxi (of ander soort van damesbrommer) mag dumpen, en beginnen ons af te pellen.
De botsmutsen in de topkoffer, helmmutjes erbij in, èn die zomerhandschoentjes. De motorjassen worden tot een platte skippybal opgerold, en verdwijnen in 1 zijkoffer, en vanaf dit moment staan wij er eigenlijk nog steeds zo gekleed bij als gisteren.
En terwijl er steeds meer opgedroogde oude Franse mannenogen (want er gebeurt wat op het pleintje…) op ons gericht zijn, trekken we het water- en winddichte motorloopwaar uit, en die zetten we nog even neer…, en zo staan wij daar op sokken naast de motor.
De Oude Mannetjes wrijven zich de handen al warm…, want Jeannet begint met het losgespen van de (eh…, haar…!) motorbroek.
En ik volg...
Drie tellen later staan we daar…, met de motorbroek in de hand…
Waarschijnlijk hadden die verstokte, sabbelende Gauloises rokers iets spannenders verwacht…, maar helaas.
Toch wel een teleurstelling misschien.
…ook weer zo Frans als wat…
Maar wij staan er in ieder geval fris en fruitig bij. En de motorbroeken proppen wij met de laarzen en al in die andere, nog lege zijkoffer.
Wandel-slippertjes aan, zoals gewoonlijk de camera mee, en niet te vergeten dat fijne-fel-rode tasje.
…toch handig die koffers : Jut en Jul in Uzès…
Zelf gaan we ook even op zo’n pleinbankje zitten, en laten de aanwezige zoete stads geuren langs onze neusvleugels glijden.
Straalt wel iets van rust uit dit pleintje, met zijn rondom, prettig schaduw gevende Platanen.
Alsof die bomen een stam hebben, ingepakt als een camouflage pak.
Geen joelende kinderen, en juist wel voorbij schrijdende mensheid.
Met langzame tred ; want wie heeft er eigenlijk haast hier in dat zuidelijke…?!
…yep, RoLoo was here ; eh…, z’n notitieschriftje trouwens ook…
Opmerkelijk (vinden wij…) zijn de uitermate stevige stalen hekken door de straten van Uzès ; en 4 minuten later weten we dat die dingen er vooral staan omdat er heel binnenkort stieren worden losgelaten hierzo.
Ik dacht dat zoiets een typisch Spaans fenomeen zou zijn, maar blijkbaar is de stier inmiddels uitgekeken daar in dat Spanje, en rost nu ook graag door de Zuid-Franse straten…
Stieren aankondiging linkje.
…stevig hekkenspul, om stevig beestenspul tegen te geleiden…
Mooi stadje dat Uzès ; de Romeinse oudheid spat, en druipt er vanaf (lees maar eens mee !).
En na al die eeuwen die we nu een beetje verder zijn, geeft het gerepareerde, gerestaureerde, en schoongemaakte zachtgele kalkzandsteen die typische Zuidelijke sfeer en rust.
Pfffffff…, mooi hoor !
Een volgende keer toch ook maar even die Pont du Gard opzoeken. Ben het ding wel op bordjes tegengekomen, maar een volgende keer toch maar wel even stoppen...
…verdikke…, mooi gemist dit stukje Romeinse watersysteem…
Pont du Gard, dichtbij Remoulins, op de weg naar Uzès, is de grandioze, kort voor onze jaartelling gebouwde Romeinse waterleiding, die de Gardon overbrugt en het water uit de buurt van Uzès naar Nîmes leidde.
De brug dateert uit circa 19 v.C. en is een van de grootste bezienswaardigheden van de Provence. Men kan op elke verdieping van het bouwwerk komen. De afmetingen zijn gigantisch: De onderste verdieping met 6 bogen is 142 meter lang, 6 meter breed en 22 meter hoog; de middelste verdieping met 11 bogen is 242 meter lang, 4 meter breed en 20 meter hoog; de bovenste verdieping (de waterweg) met 35 bogen is 275 meter lang, 3 meter breed en 7 meter hoog.
De Site du Pont du Gard heeft een museum over de geschiedenis van aquaduct
…zachtgele rust…
We zuigen het stadje in ons op. En proberen ons voor te stellen hoe hier ‘t vroeger geweest moet zijn, zo door de eeuwen heen.
En eigenlijk komen we rap tot de conclusie dat zoiets helemaal niet voor te stellen is.
Via het ‘kunst-kwartier’ wandelen we richting de Cathédrale St-Teodorit. En in dat ‘kunst-kwartier’ kun je ècht (!) mooi spul vinden.
Geweldige handgemaakt juwelen, en ringenspul, en mooie schilderkunst.
Wel dan een dikke portemonnee meenemen wanneer je daar bezittechnisch wilt slagen…
…o.a. het fijn-fel-rode tasje in beeld, en de Cathédrale Saint Teodorit…
George Baker had een klein groen tasje ; vrouwlief een rode…
En zo sjokken we door het toch wel toeristische (is ook niet helemaal gek natuurlijk) Uzès. Met zijn vele, vele terrasjes rond het plein met de naam Place aux Herbes.
Die terrasjes zitten dan vooral verstopt onder fraaie kalkstenen bogen.
Heerlijk uit de zon mensen kijken, en een drankje of hapje nemen.
…lekker zitten onder die bogen !...
Wij nemen ook een terrasje.
Want ons lusten inmiddels wel iets.
Maar…, tis overal bom-en-bommetjevol, en grote trek hebben we ook niet. We zien een bijkans leeg terras, we vleien ons neer, en een meiske vliegt gelijk op ons af, en vraagt of, en wat we willen drinken.
Ik vraag om een biere pression (tapbiertje), en vrouwlief neemt een flesje sinaasappelsap.
En we vragen om de kaart.
Nou zitten we hier bij de Bistrot Burger, dus helemaal gek is het natuurlijk niet, dat alles wat je hier ongeveer aan iets eetbaars bestelt, iets wegheeft van een ‘burger’.
Ik zeg : een Bistrot linkje !
Jeannet gaat voor de Poulet Indien, en moi neemt een Poulet Poivron Asperge (op de gelinkte menulijst staat het e.e.a. fijntjes omschreven !).
Zeker niet goedkoop voor een ‘stukkie kip met ’n broodje’, maar uitermate smaakbaar !
En zo eet en kijk je zo maar een uurtje weg.
‘Ik lust nog wel een milkshake’, zegt mijn tafeldame ; en dus dat regelen we.
En dat is lachen !!
Die lijpe Fransen vatten de term ‘milkshake’ daar wel heel erg letterlijk op.
Jeannet krijgt een glas half lauwe melk, met een roze kringeltje vruchtensiroop achtig iets er boven op. En een beetje schud-schuim…., oh ja…, en met een rietje er in.
Nix koud.
Nix ijs.
Nix lekker smaken.
Gewoon een glas geschudde melk met een smaakje…, wat een mafkezen daarzo…
Een milk-sjeek...
Vrouwlief moet er zelf ook om lachen.
Kost trouwens wel 4 Euro 90…, dat is dan wel de trieste keerzijde van deze melk medaille.
Volgende keer voor een Franse milkshake gewoon naar McDonalds dus…
Of het kan natuurlijk ook zo zijn dat die Franse Burger Tent Figuur ons een ‘milk-streek’ wilde leveren…, en hij zich nu nog steeds de incontinentie luier vol piest van het lachen…
...
...
…shop until you drop ; het kan allemaal in schilderachtig Uzès…
…oh…, enne…, een terrasje pakken lukt daar helemaal wel !...
Rond ongeveer half 6 in de namiddag pakken wij de motorische draad weer op, ondergaan het lichaamstemperatuurverhogende drama van ‘t naast de motor aankleden (en ja hoor, weer van die nieuwsgierige ogen op ons gericht…
), en flodderen letterlijk langzaam terug richting Laurac-en-Vivarais.Want langzaam, omdat de lucht in de verre verte ongeveer zwart ziet, net die kant op welke wij ook op moeten, en aan een nat pak hebben wij even geen behoefte.
…hier was het nog wel droog ; HET digitaal sluitende en overtuigende bewijs dat we in de Rhône-Alps waren…
De temperatuur zakt binnen een paar kilometertjes van 33, naar 23 graden ; en een blik naar boven voorspelt niet veel goeds !
Regen krijgen we gelukkig niet over ons heen, maar het net voor onze aankomst gevallen water staat letterlijk dubbeldik op de weg.
Het moet enorm gehoosd hebben hier, en met dat ik dat denk slipt het achterwiel in een S-bocht over een waarschijnlijk opgelapt stuk wegdek, weg.
Potverdikke zeg…, normaal gesproken hebben de Michelin PilotRoad3 banden op nat wegdek een uitstekende grip, want dat hebben we in Wales wel gemerkt.
Maar dit gaat dus even helemaal niet goed…, en met dat ik de boel weer hartslagverknetterend onder controle heb, zit ik al compleet op de verkeerde weghelft…
Pfffffffffff…, nog een vette mazzel dat er niemand van de andere kant kwam…
Tot aan ons vakantielogeeradres redden wij het om droog aan te komen ; de motor ziet er echter uit als een zwijn.
Een nat zwijn...
Met een hoop van die nare vieze zandkorrels aan voorvork, uitlaat, koffers, voorkant blok, en nu ook nog met een handjevol lichtgrijze koelribben, ipv het fraaie af-fabriek geleverde zwarte eiglans poedercoat uiterlijk.
Maar…, voordat vrouwlief het in de gaten heeft, kruip ik na binnenkomst bij Les Blancards vlotjes langs de brommer heen, en verwijder omzichtig het ergste vuil.
Want een vieze motor kan ik natuurlijk niet verdragen, maar dat wist U al.
…hé, en kijk nou eens…, nog zo’n fijne boxer ‘in-da-house’…!
…dus : ‘n sfeerplaatje…
En zo sluiten wij ook weer deze warme dag af.
Jeannet zet een pannetje op het vuur en maakt een soepje klaar. Een dikkig soepje met iets van lente uitjes erin enzo.
En dat laten wij ons eigenlijk (weer) prima smaken, zo samen met een soort van grote knoflook achtige worsten.
Dat laatste dan voor het kwalitatief betere Oud-Hollandse opboeren zeg maar.
Biertje erbij, rosé-tje er bij, en zo glijden wij ook vandaag weer zo’n een zwoele (ondanks de eerdere regen) avond in.
We plukken nog wat zeldzaam lekker en zacht smakende braampjes later op de avond, en vrouwlief snaait nog een fruitig appeltje van het veld, en vermaakt zich later nog een beetje met het lezen van allerhande gastenberichten vanuit het dikke bruine gastenboek.
Alleen maar positieve berichten trouwens !!
Maar dat kan ook eigenlijk niet anders !
…zou de boer dat ene kleine appeltje missen…??
…gastenboek met gastenberichten…
Jawel meeleesvrienden ; alweer een meer dan prima dag gehad !
Afgezien van die vieze koelribben dan, want dat is nou net niet de kers op de taart.
Want daar kan ik van wakker liggen…
…oh ja…, ook niet vergeten : altijd even een landkaartje te posten…
Op de kaart ; Uzès net boven Nîmes.
En morgen..., dan worden we weer compleet gillend gek van de hitte…, de motor trouwens ook…
Laatst bewerkt:
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #68
damted was uit wandelen...:
1)
Helemaal geweldig zoals je dat weet op te schrijven.
2)
Zeker ook zo'n minuscuul kentekenplaatje (alles op 1 regel) erop ?
3)
Je bent er zeker een tijdje achter blijven hangen om naar dat bevallige kontje te kunnen blijven kijken
(Niet van de Duc hoor)
4)
Wat je trouwens over dat wandelen schrijft, moet je toch wat nuanceren.
Afgelopen week in Zwitserland geweest (Interlaken)
Dan de bergen in en wandelen vanaf zo'n 1400 m naar zo'n 2200 m boven NAP (über Meer zegen ze daar) is toch wel heel mooi en ontspannend.
5)
Ik wacht weer op je volgende deel!
1) thanx !
2) nope ; heb ik deze keer ook maar 1 keer op een motor gezien.
3) psssst ; mijn vrouw leest ook mee..., maar inderdaad : ik had ook geen keus...
4) je hebt dus 800 mtr. gelopen...
5) zie hierboven...
1) thanx !
2) nope ; heb ik deze keer ook maar 1 keer op een motor gezien.
3) psssst ; mijn vrouw leest ook mee..., maar inderdaad : ik had ook geen keus...
4) je hebt dus 800 mtr. gelopen...
5) zie hierboven...
4. Ja en ook weer 800 meter terug
Daar doe je soms zo'n 5 á 6 uur over en dan liggen er zo'n 20 km achter de kiezen.
Dan zie je ook best mooie natuur.
Ik zal eens wat plaatjes neerzetten:
De Grimselpas (helaas vanuit het koekblik):
Als je op de top van de Grimselpas bent en je gaat een stukje wandelen, dan zie je bv dit:
De Grimselpas een stukje naar beneden:
Nog wat natuurschoon bij de Kleine Scheidegg, stukje van de Eiger gletsjer:
Zo heb ik er nog veel meer eigenlijk...
Wel grappig dat je het uitstapje van je achterwiel met de regen sneller bent vergeten dan een vuile brommeRT
Je hebt toch wel een beetje voorzichtig gedaan ?
graafie68
MF veteraan
- 19 mei 2007
- 1.744
- 0
Nou ja zeg, ik naar de mediamarkt omdat mijn fijne ipadje naar zijn grootje is.
Wil dag 8 gaan lezen, maar no way. Geen dag 8 ???
En dan pas besef je dat de fijne schrijvert hier nog druk doende mee is.
Leest ook zo makkelijk weg, veel beter als een telefoonboek.
Dus gaat ik maar ff in de wachtstand, hopend op weer een fantastisch geschreven vervolg.
Je zou er wat mee motten doen, een collum in een motort blad o.i.d.
Wil dag 8 gaan lezen, maar no way. Geen dag 8 ???
En dan pas besef je dat de fijne schrijvert hier nog druk doende mee is.
Leest ook zo makkelijk weg, veel beter als een telefoonboek.
Dus gaat ik maar ff in de wachtstand, hopend op weer een fantastisch geschreven vervolg.
Je zou er wat mee motten doen, een collum in een motort blad o.i.d.
Laatst bewerkt:
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #71
Thanx !
Aan deeltje 8 ga ik nu beginnen ; us kijken wat voor verhaal we daar nou weer van moeten maken...
En dat 'mee motten doen' ; 'ja', ik zou wel willen..., maar dat willen er zo veel...
Misschien moet ik maar us beginnen met een boek ofzo..., of een serie boeken...
Heb al wel een soort van idee ; iets over een tovenaarsleerling, en dan een beetje een suffig figuur met een rond brilletje op...
Zoiets...
Misschien dat zoiets aan slaat...
Laatst bewerkt:
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #72
damted verbaast zich...
Wel grappig dat je het uitstapje van je achterwiel met de regen sneller bent vergeten dan een vuile brommeRT
Je hebt toch wel een beetje voorzichtig gedaan ?
...'k doe altijd voorzichtig Ted !...
...enne..., een vieze motoRT blijft inderdaad langer hangen..., want daar kijk ik tenslotte tegenaan...
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #73
Reisverslag : Frankrijk, Ardèche Augustus 2011.
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 8 : Zaterdag 06 Aug. 2011 ; grappig die Japanners…!
Motor : BMW R1200RT![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
Wie : Ron und Jeannet
Goeiemorgen zeg…, wat heb ik hondsslecht geslapen vannacht !
Heel in de verte heb ik tot ongeveer 01.30 uur ergens bas-achtige muziek gehoord. Om 03.30 uur meent 1 van de kinderen dat wij vast wel op een niet belangrijke SMS-boodschap zitten te wachten…, en 3 uurtjes later vindt mijn eigen lichaam het vooral verstandig dat ik eventjes de vochtbalans weer op orde breng, want van ’t natte spul, daarvan schijn ik op dat moment teveel te hebben…
Komt ook nog bij dat het in ons slaapkamertje vannacht ongeveer net zo klef & benauwd is geweest als wat je krijgt als je met 3 man/vrouw in een bezemkast kruipt, dan de deur strak dicht trekt, en dat er dan 1 een pufje laat.
Zoiets dus ongeveer ; en met doffe kringetjes om de vermoeide oogbollen zit ik ’s ochtends aan het (fantastische ; ik kan het niet vaak genoeg herhalen !) buitenontbijt.
Vrouwlief heeft wel lekker geslapen ; dus als ik straks op de motor in slaap sukkel, kan zij het in ieder geval even fijn overnemen…
Tjonge ; wat is het trouwens vanochtend bewolkt zeg !
De soort van Paulus Pietsma die de weersverwachting voor Laurac-en-Vivarais bij elkaar heeft verzonnen, heeft het dus goed mis voor vandaag…, want we krijgen regen vandaag, zegt gastvrouw Aris.
…terwijl dit de verwachting voor vandaag is !...
We hebben, in tegenstelling tot de andere ochtenden, geen vastomlijnd plan voor vandaag.
Eigenlijk heb ik nog wel een keer zin aan een toertocht welke ik van deze site had gejoept, en in de navi had gedrukt.
Maar…, die gebieden van de toertochten liggen nou allemaal net daar, daar waar de bewolking boven hangt, het dikst is, of dan wel naar toe drijft.
En een blik naar boven, laat ons zien dat de lucht meer naar het zuiden toe een fijne lichtgrijze kleur laat zien…, dus…, ons besluiten om (weer…) richting zuiden te rijden.
Beetje jammer wel ; want gisteren hadden we Uzès, de dag ervoor Marseille, en nu gaan we alweer die kant op...
Ik vraag aan mijn vaste duopassagier en regelmatige bedpartner, of ze zin heeft om naar Nîmes te gaan, want dat was 1 van de steden die ik min of meer wel op een soort geestelijk lijstje had staan.
Beetje weer Romeins enzo, en ergens heb ik een keer gelezen dat Nîmes wel een beetje de grandeur van Parijs zou hebben.
En Parijs vind ik van dichtbij toevallig een mooie stad.
Nîmes wordt vanaf het duozadel met een fier omhooggestoken linkerduim goedgekeurd, en omdat we toch al een beetje doelloos, en dus zonder doel aan het rondboxeren zijn, nemen we nou niet echt de meest voor de hand liggende route naar deze zo'n beetje 2000 jaar oude Romeinse stad.
FF gauw ‘n Nîmes linkje.
Vanaf ons logeeradres, zou de slimste route via Uzès lopen, maar..., dat hebben we gisteren al gereden…, en daarom laten we ons verleiden tot een soort van omtrekkende beweging, en nemen een binnendoor route die ons tweetjes vooral eerst in de richting van Alès laat gaan, en vanaf daar via allerlei moeilijke weggetjes Nîmes in loodst.
Onderweg ergens halverwege op de route een meisje langs de kant.
Een meisje met enorme meloenen…, en ze zit daar een beetje voor zich uit te staren, vanonder een parasol.
Gekke plek, denk ik nog ; daar zo langs de weg, met het voortrazende, en dampende verkeer relatief vlak langs haar heen…, maar ‘k schenk er verder niet meer aandacht aan, dan welke ik net geschetst heb.
Wat mij trouwens wel opgevallen is tijdens het rondrijden daar in Frankrijk, dat is hoe de gemiddelde Fransman toch achter het stuur van zijn voiture hangt.
Ik kan mij zo voorstellen dat die houding nog overgebleven is uit de tijd dat de auto-voor-Jean-met-de-pet geen airco had. Want die gemiddelde Fransman wilde natuurlijk toch altijd maar onderweg zijn in zijn Renault 4, Citroën Ami, of misschien wel Peugeot 304.
Maar…, het werd natuurlijk snotheet in die bakkies, en warmtewerend glas kende men ook nog niet echt.
…heb ze even voor U opgezocht…, de 4, de Ami, en de 304 natuurlijk…
Dus…, die gemiddelde Fransman reed steevast met het linkerzijraampje open, en zijn linkerarm hing dan nonchalant (frans woord… ) uit datzelfde linker portierraampje.
Ook zijn hoofd hing een beetje de kant van links op, en met half open mond, kon hij dan nog net wat verkoelende rijwind via een vermoedelijk ietwat flapperende onderlip, naar binnen laten glijden…
Maar de grap is…, die gemiddelde Fransman rijdt dus nog steeds zo !!
Terwijl je amper meer echt oude auto’s ziet daar, en het moderne spul tegenwoordig gewoon allemaal een airco standaard af fabriek heeft…
En het grappige is ; als er iemand rechts zit, dan bungelt er een rechterarm uit het rechter portierraam, en als er iemand achterin zit, dan staat dat achterste raampje (indien mogelijk) ook gewoon open…
In vroeger tijden was het hier in de LageLanden net andersom…, had je een auto zonder airco, dan reed je op warme dagen gewoon lekker met je vensters potdicht. Je stikte weliswaar helemaal de moord achter het stuur ; maar voor de onwetende omgeving leek het alsof dat barrel van je toch wel degelijk zo’n luxe airconditioning aan boord had…
Toen de petjesjeugd hier massaal de dikke oempf, oempf, oempf subwoofers, en –waffers ontdekte, toen ging het raampje echter weer wel open…, en dan met de bestuurdersstoel in de allerlaagste positie, de rugleuning zwaar in de relaxstand, en met de linker elleboog omhoog, en half naar buiten werden er dan, met amper snelheid natuurlijk (want je zag geen ene ruk meer met zo’n houding achter het stuur…), rondjes gereden door binnensteden…
’N gekke wereld…
Over binnensteden gesproken (sorry..., ik moest even een bruggetje bedenken…) ; we rollen inmiddels Nîmes binnen, en ik heb de vurige wens om ons toerbrommertje een beetje in het zicht, en dan vooral in het centrum van dat dorpje neer te prakken.
Als het even kan ongeveer naast die Romeinse Arena, die daar toch toevallig staat.
…zo ziet de wir-war van binnenstad van Nîmes er van boven uit ; dat ovale ding is dan die Arena…
Ongeveer de eerste weg die ons naar het centrum moet brengen geeft aan Déviation ; ook wel Umleitung, en dus omleiding in Hoog Nederlands.
Dat hele centrum van die stad ligt ongeveer compleet op de schop, en dat geeft ook verder nix natuurlijk…, maar…, welke kant je dan wel op moet, dat staat mooi nergens genoteerd hè !...
Komt ook nog bij dat ongeveer alle wegen in die stad zijn gewijzigd van twee, naar 1-richtingsverkeer, en dat mijn Garmin die update niet heeft…
Eind van het Franse liedje is, dat wij ongeveer een uur rondjes rijden in de stad om bij die achterlijke Arena uit te komen.
We zijn trouwens niet de enige…, menig automobilist komen we vaker tegen…, wat een drama zeg !
...het staat zelfs op de bordjes...
Ik ben het op een gegeven moment zo ongekend spekzat, dat ik zelfs overweeg om de hele bende om te keren, en van hier te vertrekken…, maar…, ook dat is geen sinecure…, want net zo als dat je de stad niet in komt ; kom je het ding ook niet meer uit…!
Moeder help…!
Onder mijn kletterped broeit het van totale ergernis, en de olie van de RT nadert een kritieke temperatuur, want ongeveer een uur meestal stationair draaien (want heel veel verkeerslichten daar !) + tegen de 30 graden buitentemperatuur + als je rijdt heb je geen snelheid = die lucht/oliegekoelde fiets ongeveer aan de kook !
Na heel veel vijven en zessen, en vooral omleidingen, kan ik eindelijk de brommeRT kwijt bij die Arena, en kunnen we eindelijk uit die dampende motorkleding !
…tis gelukt ; wat een pokkestad om doorheen te rijden zeg !...
We drukken weer een beetje restkleding in de koffertjes, gooien het ding in parkeerstand en op slot, en wandelen richting de, door toeristen omgeven, Arena.
Pffffffff…., 'n best bouwwerk zeg !
Het ding is gewoon een ordinaire 133 bij 101 mtr. qua afmeting !
En het apparaat is gebouwd tussen 50 en 100 na Christus.
En het staat er nog steeds…, inmiddels wel een beetje vervallen natuurlijk, en vermoedelijk hebben de vroegere uitlaatgassen (van die Renault 4, die Ami, en die Peus 304 dan uiteraard) het kalkzandsteen veranderd in een massieve, veelal donkergekleurde steenhomp.
Her en der zijn er wel wat stukjes materiaal vanaf gevallen, maar ik denk altijd maar zo, dat als ik zelf ongeveer, en ruim 1900 jaar ergens op een pleintje ga staan, ik er zelf ook niet meer zo fris eruit zie…
…best indrukwekkend…, want 1900 jaar geleden hadden ze tenslotte geen hijskranen…
Terwijl ik zo daar om mij heen kijk, kijk ik ook nog eventjes achterom, en dat is wel grappig ; staat er een Japanner onze RT te fotograferen…
Aan de andere kant ; die gasten fotograferen natuurlijk ook ongeveer alles…, dus waarom dan ook niet een Duitse fiets, met Nederlands kenteken, geparkeerd op een Frans trottoir.
We doen vandaag echt een city-tour. We lopen ons ongeveer kleurenblind, en de wir-war aan nauwe straatjes biedt een keur aan koopwaar.
Mooie stad om doorheen te sjouwen trouwens, en vooral ook veel druk bezette terrasjes.
En, we voelen ons hier beter op ons gemak dat in het eerder bezochte Marseille. Ook hier worden we natuurlijk niet helemaal voor vol aangezien in ons deels overgebleven motorkostuum, maar zeker niet op die vervelende manier zoals ons in het echte zuiden wel overkwam.
Uiteraard (ja, ja, ik weet het..., 'n slechte research…, heb het al eerder genoemd…) bezoeken we bij lange na niet alle tourist-hot-spots, maar dat geeft ook niet.
Blijft er voor een andere keer iets over…
Op een gegeven moment een hoop volk bij elkaar. Beetje Politie op straat, en toerende auto’s.
Wij denken : joepie, rottigheid !
En wij denken ook : even kijken…!
Blijkt dat er aan de lopende band gehuwd wordt, ergens midden in het centrum. Om het kwartier, twintig minuten een nieuw vers stelletje.
En dat gaat dan anders dan hier.
Daar staat in alle gevallen die we zien de bruidegom in aanwezigheid van een stel vrienden al een mooi poosje te wachten op zijn bruid.
Die bruid wordt dan op den duur vanuit een (meestal) luxe automobiel afgezet bij dat stadhuis-achtige gebouw, en bruidegom en bruid doen daar ten overstaan van familie en vrienden (en ons…) dan net of ze elkaar helemaal voor het eerst zien…, terwijl dat meiske natuurlijk haar vermoedelijke maagdelijkheid al meerdere keren schreeuwend is kwijtgeraakt die avond ervoor toen ze nog wel gewoon samen waren…
Tis dat de bruidegom nu een net pak aan heeft, dus we zien er nix meer van…, maar zeker weten dat haar gemanicuurde nagels zeker en vast diep zichtbaar in zijn rug staan…
Maar goed, een beetje toneelspel hoort erbij.
Leuk ook voor de familie, en de opa’s en oma’s die nog wel in sprookjes geloven, en leuk voor in het digitale fotoboek welke onherroepelijk gemaakt zal gaan worden door 1 of andere, toch maar wel uitgenodigde vage oom, of tante.
Aan de lopende band trouwen dus.
Politieagenten met een donkerblauw petje op, zorgen ervoor dat het parkeren van de auto’s een beetje ordelijk verloopt, en voor de rest is het ongeveer net zo als hier. Met het grote verschil, dat na de huwelijksvoltrekking, en na dat de tot over hun oren gelukkige (yeah, right…) stelletjes het trouwpand verlaten hebben, ze zonder familie vertrekken naar ergens…
Gasten, en getrouwde stellen gaan verschillende kanten op…!
…hoppa…, ’n beetje lafjes van je af trouwen in Nîmes…
Tja…, en met dat het een beetje begint te spetteren (warme regen !), maken wij ons op voor de terugreis, en het drama wat ‘uit-de-stad-vertrekken’ heet.
Inmiddels ken ik aardig de weg daar in die stad (…), en ik kies voor de aller-makkelijkste optie, en volg de borden Uzès ; dan weet ik zeker dat ik daar weg kom, en ik weet zeker dat ik in de juiste richting rijd.
En zo rollen we gelaten terug.
Eigenlijk dezelfde route terug als gisteren.
Best lekker rijden, dat dan weer wel.
En dan gaat het weer bijna mis…, want het spettert iets onderweg. Beetje regen, en af en toe een paar behoorlijke natte plekken op het wegdek.
En met dat we ergens op de D979 in een fraaie stelletje S-bochten naar beneden om een bergrug heen sjeezen, rolt de RoyaleTourer met een gangetje van ongeveer een brave 100 km/u naar een overzichtelijke, ruime rechterbocht.
Die bergrug links van ons, en een ‘gat’ naar beneden rechts van ons ; dus ik kan die bocht zo inkijken, en zie dat er een tegenligger aankomt, maar dat het geen probleem is, want de weg is breed, en de bocht is leuk vloeiend van lijn.
En hoe het komt, komt het…, maar plotseling bedenk ik mij dat die bocht wel eens nat zou kunnen zijn, en dan is met 100 die bocht induiken misschien wel een tikkie te spannend…, en ‘k probeer te corrigeren voor iets dat er ook werkelijk helemaal niet is…
En scheer op die manier veel te dicht langs die tegenligger heen…
Die gast in de auto schrikt trouwens ook behoorlijk, want hij ziet in een flits natuurlijk zijn peperdure, elektrisch verstelbare, en verwarmbare linkerbuitenspiegel aan gruzelementen gereden worden...
Mwha…, is toch allemaal slecht voor de flexibiliteit van je sluitspier kan ik U vertellen…, want je kunt er een sigaar mee afknippen, zo hard trekt dat ding in een fractie van geen tijd samen…
…D979 ; oeps…
Maar goed…, het gaat allemaal gewoon goed, en ik kom ook verder niet op de andere weghelft uit ofzo, maar het feit dat je zomaar, bijna ongecontroleerd van je ideale lijn afwaaieRT geeft maar weer te denken…
En zo gebeuren dus ongelukken vrienden.
Op de terugweg zie ik het meisje weer zitten onder die parasol. Dat meisje met die enorme meloenen.
Ze zit echter niet meer alleen…, want er zit inmiddels een gozer naast.
Zitten ze daar met z’n beiden ; hij een beetje naar haar meloenen te kijken.
Want zou dat nou veel verkopen ; met zo’n tafeltje langs de weg…?
Geloof er nix van.
Zie je daar trouwens wel veel ; mensheid die fruit langs de weg probeert te verkopen.
Kan mij eigenlijk niet voorstellen dat je daarmee in je levensonderhoud kunt voorzien.
Aha, nou snap ik al die kraampjes met meloenen langs de kant van de weg ; slimme gasten die Fransen…
Rondom waar we logeren is het ook werkelijk zeik, en zeiknat. Het heeft behoorlijk geregend, en jawel, de toerbrommer ziet er voor de 3x maal uit als een zwijn.
We halen wat boodschappen (ons moeten tenslotte ook hier in leven blijven…), en als we de motor weer naar binnen drukken, richting tijdelijke Franse schuilplaats hangen er veel vrolijk gekleurde slingers in, en rond de buitenkeuken van Les Blancards.
Zijn ze zo blij dat we terug zijn, of is de twee-eiige tweeling jarig ??
Nou…, vooral het laatste !
Het zijn die meisjes waarvan de grootste babbelkont vlak na onze aankomst vroeg wat die motor gekost had, weet U nog ?
Nou die dus.
Ze zijn trouwens allebei jarig
Daarom is het ook een tweeling denk ik.
En zo wordt het dan toch maar weer zo avond. We drinken een biertje/rosé-tje met de verjaardag vierende familie mee, en we laten ons het meegebracht blikvoer + worsten ook deze avond weer prima smaken.
Zoals gezegd ; de brommer ziet er allerbelabberdst uit (vind ik…), en inmiddels staat het ding afgetankt klaar te staan voor het tochtje van a.s. Maandag naar huis..
Want morgen (Zondag) nemen we een fijne rustdag ; omdat we Maandag (overmorgen) tenslotte weer zo’n 1200 kilometer min of meer verplicht mogen sturen.
Vliegt eigenlijk ‘best wel’ voorbij zo’n week…, aan de andere kant : we komen pas Dinsdag in de loop van de vroege ochtend thuis, dus we hebben nog 3 dagen vakantie…
Iets met ‘n half leeg, en half vol glas enzo…
En met die gedachte laten we donkere, muisstille Franse nacht over ons heen glijden…
…oh ja…, altijd een kaartje posten…
En natuurlijk een fotolinkje !!
ter info : foto klik = foto groot
(een kleine waarschuwing ; korte verhalen schrijven lukt mij gewoonweg niet, sorry…
Deel 8 : Zaterdag 06 Aug. 2011 ; grappig die Japanners…!
Motor : BMW R1200RT
Wie : Ron und Jeannet
Goeiemorgen zeg…, wat heb ik hondsslecht geslapen vannacht !
Heel in de verte heb ik tot ongeveer 01.30 uur ergens bas-achtige muziek gehoord. Om 03.30 uur meent 1 van de kinderen dat wij vast wel op een niet belangrijke SMS-boodschap zitten te wachten…, en 3 uurtjes later vindt mijn eigen lichaam het vooral verstandig dat ik eventjes de vochtbalans weer op orde breng, want van ’t natte spul, daarvan schijn ik op dat moment teveel te hebben…
Komt ook nog bij dat het in ons slaapkamertje vannacht ongeveer net zo klef & benauwd is geweest als wat je krijgt als je met 3 man/vrouw in een bezemkast kruipt, dan de deur strak dicht trekt, en dat er dan 1 een pufje laat.
Zoiets dus ongeveer ; en met doffe kringetjes om de vermoeide oogbollen zit ik ’s ochtends aan het (fantastische ; ik kan het niet vaak genoeg herhalen !) buitenontbijt.
Vrouwlief heeft wel lekker geslapen ; dus als ik straks op de motor in slaap sukkel, kan zij het in ieder geval even fijn overnemen…
Tjonge ; wat is het trouwens vanochtend bewolkt zeg !
De soort van Paulus Pietsma die de weersverwachting voor Laurac-en-Vivarais bij elkaar heeft verzonnen, heeft het dus goed mis voor vandaag…, want we krijgen regen vandaag, zegt gastvrouw Aris.
…terwijl dit de verwachting voor vandaag is !...
We hebben, in tegenstelling tot de andere ochtenden, geen vastomlijnd plan voor vandaag.
Eigenlijk heb ik nog wel een keer zin aan een toertocht welke ik van deze site had gejoept, en in de navi had gedrukt.
Maar…, die gebieden van de toertochten liggen nou allemaal net daar, daar waar de bewolking boven hangt, het dikst is, of dan wel naar toe drijft.
En een blik naar boven, laat ons zien dat de lucht meer naar het zuiden toe een fijne lichtgrijze kleur laat zien…, dus…, ons besluiten om (weer…) richting zuiden te rijden.
Beetje jammer wel ; want gisteren hadden we Uzès, de dag ervoor Marseille, en nu gaan we alweer die kant op...
Ik vraag aan mijn vaste duopassagier en regelmatige bedpartner, of ze zin heeft om naar Nîmes te gaan, want dat was 1 van de steden die ik min of meer wel op een soort geestelijk lijstje had staan.
Beetje weer Romeins enzo, en ergens heb ik een keer gelezen dat Nîmes wel een beetje de grandeur van Parijs zou hebben.
En Parijs vind ik van dichtbij toevallig een mooie stad.
Nîmes wordt vanaf het duozadel met een fier omhooggestoken linkerduim goedgekeurd, en omdat we toch al een beetje doelloos, en dus zonder doel aan het rondboxeren zijn, nemen we nou niet echt de meest voor de hand liggende route naar deze zo'n beetje 2000 jaar oude Romeinse stad.
FF gauw ‘n Nîmes linkje.
Vanaf ons logeeradres, zou de slimste route via Uzès lopen, maar..., dat hebben we gisteren al gereden…, en daarom laten we ons verleiden tot een soort van omtrekkende beweging, en nemen een binnendoor route die ons tweetjes vooral eerst in de richting van Alès laat gaan, en vanaf daar via allerlei moeilijke weggetjes Nîmes in loodst.
Onderweg ergens halverwege op de route een meisje langs de kant.
Een meisje met enorme meloenen…, en ze zit daar een beetje voor zich uit te staren, vanonder een parasol.
Gekke plek, denk ik nog ; daar zo langs de weg, met het voortrazende, en dampende verkeer relatief vlak langs haar heen…, maar ‘k schenk er verder niet meer aandacht aan, dan welke ik net geschetst heb.
Wat mij trouwens wel opgevallen is tijdens het rondrijden daar in Frankrijk, dat is hoe de gemiddelde Fransman toch achter het stuur van zijn voiture hangt.
Ik kan mij zo voorstellen dat die houding nog overgebleven is uit de tijd dat de auto-voor-Jean-met-de-pet geen airco had. Want die gemiddelde Fransman wilde natuurlijk toch altijd maar onderweg zijn in zijn Renault 4, Citroën Ami, of misschien wel Peugeot 304.
Maar…, het werd natuurlijk snotheet in die bakkies, en warmtewerend glas kende men ook nog niet echt.
…heb ze even voor U opgezocht…, de 4, de Ami, en de 304 natuurlijk…
Dus…, die gemiddelde Fransman reed steevast met het linkerzijraampje open, en zijn linkerarm hing dan nonchalant (frans woord…
) uit datzelfde linker portierraampje. Ook zijn hoofd hing een beetje de kant van links op, en met half open mond, kon hij dan nog net wat verkoelende rijwind via een vermoedelijk ietwat flapperende onderlip, naar binnen laten glijden…
Maar de grap is…, die gemiddelde Fransman rijdt dus nog steeds zo !!
Terwijl je amper meer echt oude auto’s ziet daar, en het moderne spul tegenwoordig gewoon allemaal een airco standaard af fabriek heeft…
En het grappige is ; als er iemand rechts zit, dan bungelt er een rechterarm uit het rechter portierraam, en als er iemand achterin zit, dan staat dat achterste raampje (indien mogelijk) ook gewoon open…
In vroeger tijden was het hier in de LageLanden net andersom…, had je een auto zonder airco, dan reed je op warme dagen gewoon lekker met je vensters potdicht. Je stikte weliswaar helemaal de moord achter het stuur ; maar voor de onwetende omgeving leek het alsof dat barrel van je toch wel degelijk zo’n luxe airconditioning aan boord had…
Toen de petjesjeugd hier massaal de dikke oempf, oempf, oempf subwoofers, en –waffers ontdekte, toen ging het raampje echter weer wel open…, en dan met de bestuurdersstoel in de allerlaagste positie, de rugleuning zwaar in de relaxstand, en met de linker elleboog omhoog, en half naar buiten werden er dan, met amper snelheid natuurlijk (want je zag geen ene ruk meer met zo’n houding achter het stuur…), rondjes gereden door binnensteden…
’N gekke wereld…
Over binnensteden gesproken (sorry..., ik moest even een bruggetje bedenken…) ; we rollen inmiddels Nîmes binnen, en ik heb de vurige wens om ons toerbrommertje een beetje in het zicht, en dan vooral in het centrum van dat dorpje neer te prakken.
Als het even kan ongeveer naast die Romeinse Arena, die daar toch toevallig staat.
…zo ziet de wir-war van binnenstad van Nîmes er van boven uit ; dat ovale ding is dan die Arena…
Ongeveer de eerste weg die ons naar het centrum moet brengen geeft aan Déviation ; ook wel Umleitung, en dus omleiding in Hoog Nederlands.
Dat hele centrum van die stad ligt ongeveer compleet op de schop, en dat geeft ook verder nix natuurlijk…, maar…, welke kant je dan wel op moet, dat staat mooi nergens genoteerd hè !...
Komt ook nog bij dat ongeveer alle wegen in die stad zijn gewijzigd van twee, naar 1-richtingsverkeer, en dat mijn Garmin die update niet heeft…
Eind van het Franse liedje is, dat wij ongeveer een uur rondjes rijden in de stad om bij die achterlijke Arena uit te komen.
We zijn trouwens niet de enige…, menig automobilist komen we vaker tegen…, wat een drama zeg !
...het staat zelfs op de bordjes...
Ik ben het op een gegeven moment zo ongekend spekzat, dat ik zelfs overweeg om de hele bende om te keren, en van hier te vertrekken…, maar…, ook dat is geen sinecure…, want net zo als dat je de stad niet in komt ; kom je het ding ook niet meer uit…!
Moeder help…!
Onder mijn kletterped broeit het van totale ergernis, en de olie van de RT nadert een kritieke temperatuur, want ongeveer een uur meestal stationair draaien (want heel veel verkeerslichten daar !) + tegen de 30 graden buitentemperatuur + als je rijdt heb je geen snelheid = die lucht/oliegekoelde fiets ongeveer aan de kook !
Na heel veel vijven en zessen, en vooral omleidingen, kan ik eindelijk de brommeRT kwijt bij die Arena, en kunnen we eindelijk uit die dampende motorkleding !
…tis gelukt ; wat een pokkestad om doorheen te rijden zeg !...
We drukken weer een beetje restkleding in de koffertjes, gooien het ding in parkeerstand en op slot, en wandelen richting de, door toeristen omgeven, Arena.
Pffffffff…., 'n best bouwwerk zeg !
Het ding is gewoon een ordinaire 133 bij 101 mtr. qua afmeting !
En het apparaat is gebouwd tussen 50 en 100 na Christus.
En het staat er nog steeds…, inmiddels wel een beetje vervallen natuurlijk, en vermoedelijk hebben de vroegere uitlaatgassen (van die Renault 4, die Ami, en die Peus 304 dan uiteraard) het kalkzandsteen veranderd in een massieve, veelal donkergekleurde steenhomp.
Her en der zijn er wel wat stukjes materiaal vanaf gevallen, maar ik denk altijd maar zo, dat als ik zelf ongeveer, en ruim 1900 jaar ergens op een pleintje ga staan, ik er zelf ook niet meer zo fris eruit zie…
…best indrukwekkend…, want 1900 jaar geleden hadden ze tenslotte geen hijskranen…
Terwijl ik zo daar om mij heen kijk, kijk ik ook nog eventjes achterom, en dat is wel grappig ; staat er een Japanner onze RT te fotograferen…
Aan de andere kant ; die gasten fotograferen natuurlijk ook ongeveer alles…, dus waarom dan ook niet een Duitse fiets, met Nederlands kenteken, geparkeerd op een Frans trottoir.
We doen vandaag echt een city-tour. We lopen ons ongeveer kleurenblind, en de wir-war aan nauwe straatjes biedt een keur aan koopwaar.
Mooie stad om doorheen te sjouwen trouwens, en vooral ook veel druk bezette terrasjes.
En, we voelen ons hier beter op ons gemak dat in het eerder bezochte Marseille. Ook hier worden we natuurlijk niet helemaal voor vol aangezien in ons deels overgebleven motorkostuum, maar zeker niet op die vervelende manier zoals ons in het echte zuiden wel overkwam.
Uiteraard (ja, ja, ik weet het..., 'n slechte research…, heb het al eerder genoemd…) bezoeken we bij lange na niet alle tourist-hot-spots, maar dat geeft ook niet.
Blijft er voor een andere keer iets over…
Op een gegeven moment een hoop volk bij elkaar. Beetje Politie op straat, en toerende auto’s.
Wij denken : joepie, rottigheid !
En wij denken ook : even kijken…!
Blijkt dat er aan de lopende band gehuwd wordt, ergens midden in het centrum. Om het kwartier, twintig minuten een nieuw vers stelletje.
En dat gaat dan anders dan hier.
Daar staat in alle gevallen die we zien de bruidegom in aanwezigheid van een stel vrienden al een mooi poosje te wachten op zijn bruid.
Die bruid wordt dan op den duur vanuit een (meestal) luxe automobiel afgezet bij dat stadhuis-achtige gebouw, en bruidegom en bruid doen daar ten overstaan van familie en vrienden (en ons…) dan net of ze elkaar helemaal voor het eerst zien…, terwijl dat meiske natuurlijk haar vermoedelijke maagdelijkheid al meerdere keren schreeuwend is kwijtgeraakt die avond ervoor toen ze nog wel gewoon samen waren…
Tis dat de bruidegom nu een net pak aan heeft, dus we zien er nix meer van…, maar zeker weten dat haar gemanicuurde nagels zeker en vast diep zichtbaar in zijn rug staan…
Maar goed, een beetje toneelspel hoort erbij.
Leuk ook voor de familie, en de opa’s en oma’s die nog wel in sprookjes geloven, en leuk voor in het digitale fotoboek welke onherroepelijk gemaakt zal gaan worden door 1 of andere, toch maar wel uitgenodigde vage oom, of tante.
Aan de lopende band trouwen dus.
Politieagenten met een donkerblauw petje op, zorgen ervoor dat het parkeren van de auto’s een beetje ordelijk verloopt, en voor de rest is het ongeveer net zo als hier. Met het grote verschil, dat na de huwelijksvoltrekking, en na dat de tot over hun oren gelukkige (yeah, right…) stelletjes het trouwpand verlaten hebben, ze zonder familie vertrekken naar ergens…
Gasten, en getrouwde stellen gaan verschillende kanten op…!
…hoppa…, ’n beetje lafjes van je af trouwen in Nîmes…
Tja…, en met dat het een beetje begint te spetteren (warme regen !), maken wij ons op voor de terugreis, en het drama wat ‘uit-de-stad-vertrekken’ heet.
Inmiddels ken ik aardig de weg daar in die stad (…), en ik kies voor de aller-makkelijkste optie, en volg de borden Uzès ; dan weet ik zeker dat ik daar weg kom, en ik weet zeker dat ik in de juiste richting rijd.
En zo rollen we gelaten terug.
Eigenlijk dezelfde route terug als gisteren.
Best lekker rijden, dat dan weer wel.
En dan gaat het weer bijna mis…, want het spettert iets onderweg. Beetje regen, en af en toe een paar behoorlijke natte plekken op het wegdek.
En met dat we ergens op de D979 in een fraaie stelletje S-bochten naar beneden om een bergrug heen sjeezen, rolt de RoyaleTourer met een gangetje van ongeveer een brave 100 km/u naar een overzichtelijke, ruime rechterbocht.
Die bergrug links van ons, en een ‘gat’ naar beneden rechts van ons ; dus ik kan die bocht zo inkijken, en zie dat er een tegenligger aankomt, maar dat het geen probleem is, want de weg is breed, en de bocht is leuk vloeiend van lijn.
En hoe het komt, komt het…, maar plotseling bedenk ik mij dat die bocht wel eens nat zou kunnen zijn, en dan is met 100 die bocht induiken misschien wel een tikkie te spannend…, en ‘k probeer te corrigeren voor iets dat er ook werkelijk helemaal niet is…
En scheer op die manier veel te dicht langs die tegenligger heen…
Die gast in de auto schrikt trouwens ook behoorlijk, want hij ziet in een flits natuurlijk zijn peperdure, elektrisch verstelbare, en verwarmbare linkerbuitenspiegel aan gruzelementen gereden worden...
Mwha…, is toch allemaal slecht voor de flexibiliteit van je sluitspier kan ik U vertellen…, want je kunt er een sigaar mee afknippen, zo hard trekt dat ding in een fractie van geen tijd samen…
…D979 ; oeps…
Maar goed…, het gaat allemaal gewoon goed, en ik kom ook verder niet op de andere weghelft uit ofzo, maar het feit dat je zomaar, bijna ongecontroleerd van je ideale lijn afwaaieRT geeft maar weer te denken…
En zo gebeuren dus ongelukken vrienden.
Op de terugweg zie ik het meisje weer zitten onder die parasol. Dat meisje met die enorme meloenen.
Ze zit echter niet meer alleen…, want er zit inmiddels een gozer naast.
Zitten ze daar met z’n beiden ; hij een beetje naar haar meloenen te kijken.
Want zou dat nou veel verkopen ; met zo’n tafeltje langs de weg…?
Geloof er nix van.
Zie je daar trouwens wel veel ; mensheid die fruit langs de weg probeert te verkopen.
Kan mij eigenlijk niet voorstellen dat je daarmee in je levensonderhoud kunt voorzien.
Aha, nou snap ik al die kraampjes met meloenen langs de kant van de weg ; slimme gasten die Fransen…
Rondom waar we logeren is het ook werkelijk zeik, en zeiknat. Het heeft behoorlijk geregend, en jawel, de toerbrommer ziet er voor de 3x maal uit als een zwijn.
We halen wat boodschappen (ons moeten tenslotte ook hier in leven blijven…), en als we de motor weer naar binnen drukken, richting tijdelijke Franse schuilplaats hangen er veel vrolijk gekleurde slingers in, en rond de buitenkeuken van Les Blancards.
Zijn ze zo blij dat we terug zijn, of is de twee-eiige tweeling jarig ??
Nou…, vooral het laatste !
Het zijn die meisjes waarvan de grootste babbelkont vlak na onze aankomst vroeg wat die motor gekost had, weet U nog ?
Nou die dus.
Ze zijn trouwens allebei jarig
Daarom is het ook een tweeling denk ik.
En zo wordt het dan toch maar weer zo avond. We drinken een biertje/rosé-tje met de verjaardag vierende familie mee, en we laten ons het meegebracht blikvoer + worsten ook deze avond weer prima smaken.
Zoals gezegd ; de brommer ziet er allerbelabberdst uit (vind ik…), en inmiddels staat het ding afgetankt klaar te staan voor het tochtje van a.s. Maandag naar huis..
Want morgen (Zondag) nemen we een fijne rustdag ; omdat we Maandag (overmorgen) tenslotte weer zo’n 1200 kilometer min of meer verplicht mogen sturen.
Vliegt eigenlijk ‘best wel’ voorbij zo’n week…, aan de andere kant : we komen pas Dinsdag in de loop van de vroege ochtend thuis, dus we hebben nog 3 dagen vakantie…
Iets met ‘n half leeg, en half vol glas enzo…
En met die gedachte laten we donkere, muisstille Franse nacht over ons heen glijden…
…oh ja…, altijd een kaartje posten…
En natuurlijk een fotolinkje !!
Laatst bewerkt:
Terwijl ik zo daar om mij heen kijk, kijk ik ook nog eventjes achterom, en dat is wel grappig ; staat er een JapannerRT onze RT te fotograferen…
Om die vervolgens na te maken...
...Ron...
MF veteraan
- Onderwerp starter
- #75
...ach..., Copy-san hij doet zijn best maar...
...trouwens meeleesvrienden, vandaag even geen deeltje 9..., en als het een beetje tegenzit morgen helaas ook niet...
Oh nee...??
Nee !
Want vandaag de hele dag op Assen rondgehangen, en morgen tussendoor even een paar dingen doen die dan weer te maken hebben met dat Assen van vandaag...
...beetje rondhangen bij dit soort dingen...
...trouwens meeleesvrienden, vandaag even geen deeltje 9..., en als het een beetje tegenzit morgen helaas ook niet...
Oh nee...??
Nee !
Want vandaag de hele dag op Assen rondgehangen, en morgen tussendoor even een paar dingen doen die dan weer te maken hebben met dat Assen van vandaag...
...beetje rondhangen bij dit soort dingen...
